فک بالا و فک تحتانی اجزای مهم ساختاری و عملکردی اسکلت صورت هستند و به هویت چهره، جویدن، گفتار، بلع و ظاهر فرد کمک می‌کنند. هدف از جراحی بازسازی فک این است که ظاهر و عملکرد فک پیش از بروز بیماری، به بیمار برگردانده شود.

جراحی بازسازی فک با فلپ آزاد فیبولا

اگرچه گزینه‌های متعددی برای بازسازی فک بالا و فک تحتانی وجود دارد، فلپ آزاد فیبولا به دلیل تطبیق‌پذیری، قابل پیش‌بینی بودن و پتانسیل برداشت به صورت استخوانی، به یک پیوند عروقی مناسب تبدیل شده است که برای بازسازی نقص‌های ترکیبی یا سگمنتال در فک بالا و فک تحتانی استفاده می شود. علاوه بر این، نازک نی دارای کمیت و کیفیت استخوان مطلوب برای دریافت ایمپلنت‌های دندانی است که این مساله موجب تسهیل توانبخشی ایمپلنت است

مشکلات استفاده از فلپ آزاد فیبولا

با این حال این روش به دلیل محدودیت در ارتفاع و خط نازک نی، و همچنین روش‌های سنتی طراحی، ساخت و تحویل پروتز، می‌تواند ترمیم و بازیابی به موقع دندان‌ها را با چالش مواجه کند.

در این روش حتی با بازسازی ایده‌آل فلپ آزاد فک تحتانی یا فک بالا، بازگشت کامل دندان‌ها ممکن است به یک دوره 6 ماهه تا 18 ماهه نیاز داشته باشد.

اخیراً، پیشرفت‌های فناوری در شبیه‌سازی جراحی به کمک رایانه و نمونه‌سازی سریع گاید جراحی، ایمپلنت‌ و گاید جراحی‌ شخصی‌سازی‌شده بر بسیاری از چالش‌های ذاتی در انتقال آتوگرفت‌ها در جراحی بازسازی فک غلبه کرده و موجب بهبود دقت در بازسازی فک تحتانی گردیده است.

جراحی بازسازی فک به کمک فناوری دیجیتال

در سال 2012، محققین 21 تکنیک جراحی بازسازی فک را معرفی کردند که از فناوری دیجیتال برای برنامه‌ریزی، طراحی، ساخت و ارائه یک بازسازی جامع برای نقص فک تحتانی با استفاده از یک فلپ آزاد فیبولار استفاده می‌کرد، که شامل کاشت ایمپلنت فوری و یک پروتز دندانی ثابت موقت بود. این تکنیک متعاقبا اصلاح شد و در هر دو فک بالا و فک تحتانی اعمال شد.

تکنیک Jaw in a Day

در نتیجه اکنون، جراح در زمان بازسازی فک و درطول یک عمل جراحی، این توانایی را دارد که ایمپلنت‌های دندانی و پروتز ثابت موقت را در همان روزی که برداشتن فک و بازسازی آن با فلپ آزاد انجام می‌شود، تحویل دهد و ظاهر و عملکرد را به طور کامل از طریق جراحی بازسازی فک و جایگذاری پروتز، برای بیمار بازگرداند. به این ترتیب روند درمان و بهبود بیمار تسریع و تسهیل می‌گردد.

مزیت استفاده از پلیت‌های بازسازی سفارشی

یکی از مزایای پلیت‌های بازسازی سفارشی این است که با استفاده از پرینتر سه‌بعدی تولید می‌شوند، که این روش از خم شدن مکرر و متعاقب آن و ضعیف شدن پلیت در حین جراحی بازسازی فک جلوگیری می‌کند.

ملاحظات ضروری حین برنامه‌ریزی مجازی

در طول برنامه‌ریزی مجازی و طراحی، ساختارهایی مانند اعصاب و ریشه دندان نیز باید شناسایی ‌گردند تا در حین جراحی و جایگذاری پروتز آسیبی نبینند. هنگامی که حاشیه‌ها مشخص شد و ضایعه به طور مجازی برداشته شد، می‌توان نقص را ارزیابی کرد و در نهایت و پس از تایید طراحی پلیت‌های بازسازی و گاید جراحی توسط جراح، پروتز سفارشی متناسب با ناحیه ضایعه و آناتومی بیمار برای او طراحی می‌گردد.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

درمان جراحی تومورهای فک بالا اغلب شامل یک عمل جراحی جزئی یا کلی ماگزیلکتومی با نقص قابل توجهی است که متعاقب آن ایجاد می‌شود. بنابراین، بازسازی و ترمیم استخوان گونه و ناحیه اوربیتال یک چالش بزرگ برای جراحان فک و صورت است. همراه با توسعه چاپ سه‌بعدی، ایمپلنت‌های تیتانیومی شخصی‌سازی‌شده برای بازسازی استخوان گونه و بازسازی دیواره و کف اوربیت توسعه یافته‌اند.

روش‌های بازسازی و ترمیم استخوان گونه

تکنیک‌های مختلفی برای بازسازی نواقص حاصل از خارج‌سازی تومور، تروما و… وجود دارد مانند:

• استفاده از پیوند خودزا (اتولوگ)
• استفاده از مش‌های تیتانیومی و پلیت‌های بازسازی
• استفاده از پروتزهای سفارشی، تولید شده به روش پرینت سه‌بعدی

در ادامه به این روش‌ها و مزایا و معایب آنها اشاره می‌کنیم:

بازسازی با استفاده از پیوند خودزا (اتولوگ)

در این روش ناحیه نقص با استفاده از فلپ آزاد، پر و بازسازی می‌شود. برای ترمیم استخوان گونه و بازسازی اوربیت به مواد مقاوم نیاز داریم. پیوند دنده یک پیوند اتولوگ عالی است. با این حال، معایبی هم دارد مانند:

• عوارض در ناحیه اهداکننده
• افزایش زمان عمل که ممکن است منجر به پس زدن پیوند، دوبینی یا فرو رفتگی گونه ‌شود
• و…

بازسازی با استفاده از مش تیتانیومی

استفاده از این روش در ترمیم استخوان گونه، دقت بیشتری را نسبت به استفاده از فلپ استخوانی فراهم می‌کند و در صورت نیاز می‌توان مش‌ها را متناسب با آناتومی ناحیه ضایعه شکل داد.

با این حال، مش تیتانیومی، استحکام و مقاومت کافی را برای جایگزینی استخوان و ترمیم گونه ندارد و ممکن است ناپایدار باشد.

با توسعه چاپ سه‌بعدی، پروتزهای شخصی‌سازی‌شده تیتانیومی نیز توسعه یافتند. طراحی این پروتزها به گونه‌ای‌ است که نسبت به مش مقاوم‌تر بوده و امکان بازسازی پایدارتری را فراهم می‌کنند.

بازسازی به کمک تکنولوژی پرینت سه بعدی

این مطالعه در بخش جراحی سر و گردن و گوش و حلق و بینی در یک مرکز مراقبت‌های عالی بیمارستانی واقع در پاریس، فرانسه انجام شد.

تمام بیمارانی که در سال 2013 تحت عمل جراحی فک بالا با رزکسیون کف اوربیت و ترمیم استخوان گونه  با استفاده از ایمپلنت تیتانیومی قرار گرفته بودند، مورد مطالعه قرار داده شدند.

بعد از بررسی سی‌تی اسکن بیمار و مدلسازی ناحیه نقص به کمک نرم افزارهای سه‌بعدی، ایمپلنت شخصی‌سازی‌شده با توجه به نقص مدل‌سازی شده طراحی شد، موقعیت‌ دقیق پیچ‌ها تعیین، و پس از تایید تیم جراحی، فرآیند چاپ سه‌بعدی شروع گردید.

نتایج ظاهری

در یک بیمار، نتایج ظاهری پس از ترمیم استخوان گونه بسیار رضایت‌بخش بود. در بین بیماران دیگر، چهار بیمار دارای عدم تقارن گونه بدون تغییر شکل شدید و دو بیمار دیگر همراه با تغییرات شدید بودند.

نتایج عملکردی

در مورد عملکردهای تنفسی و بویایی نیز، چهار بیمار از هفت بیمار انسداد کامل بینی در سمت ماگزیلکتومی داشتند، در حالی که سه نفر دیگر انسداد نسبی بینی داشتند. از هر هفت بیمار، شش نفر در روز بیش از دو بار شستشوی بینی با محلول آب نمک انجام دادند.

هیچ بیماری با دوبینی مراجعه نکرد. سه بیمار رزکسیون اوربیت داشتند، دو نفر در طول اولین جراحی، و نفر سوم در طول پیگیری. پنج نفر از شش بیمار باقی مانده دچار آبریزش شدید چشم شدند. در سه بیمار اکتروپیون (برگشت پلک به بیرون) مشاهده شد که تنها یک مورد نیاز به جراحی داشت.

بطور کلی کیفیت زندگی پس از عمل ترمیم استخوان گونه در همه بیماران به جز یک بیمار زنده رضایت‌بخش بود.

نتایج کلی جراحی ترمیم استخوان گونه به کمک پروتزهای شخصی‌سازی‌شده

در بررسی‌های انجام شده و پرسش از بیماران مشخص شد که وضعیت فیزیکی، کار، سرگرمی‌ها و خلق و خوی آنها بعد از عمل ترمیم گونه تحت تأثیر قرار نگرفت.

تنها دو بیمار که رزکسیون اوربیت داشتند در زندگی خانوادگی یا اجتماعی خود دچار اختلال شدند.

دو بیمار هم که سابقه ماگزیلکتومی داشتند انکیلوز گیجگاهی فکی و درد دندان را گزارش کردند.

بر اساس این تجربه، ایمپلنت تیتانیمومی استفاده شده برای ترمیم استخوان گونه به خوبی عمل کرده و با وجود عوارض کمی بعد از عمل، نتایج زیبایی‌شناختی و عملکردی رضایت‌بخشی را به همراه داشت.

موارد کاربرد و مزایا

در مواردی با نقایص پیچیده‌تر و بزرگ‌تر یا زمانی که نیاز به ترمیم اوربیت باشد، کانتورینگ دقیق و استحکام پروتز از اهمیت بالاتری برخوردار است.

در این موارد ترمیم استخوان گونه با استفاده از ایمپلنت تیتانیومی، ترجیح داده می‌شود.

مشکلات استفاده از روش‌های قدیمی ترمیم استخوان گونه در مقابل روش‌های جدید

در هر دو روش استفاده از پیوند غضروف اتولوگ و جایگذاری مش تیتانیوم، مشکل اصلی، شکل دادن به آنها در جهت ترمیم استخوان گونه مطابق با آناتومی بیمار و همچنین بازیابی عملکردهایی است که با استفاده از ایمپلنت‌های شخصی سازی‌شده تولید‌شده به روش پرینت سه‌بعدی بهتر از سایر روش‌ها امکان‌پذیر می‌گردد.

بازسازی اوربیت و ترمیم گونه با استفاده از ایمپلنت سفارشی کف اوربیت به طور دقیق ناحیه‌ی ضایعه را پر می‌کند و استحکام بالایی را فراهم می‌کند.

این تکنیک دو مزیت عمده دارد:

در صورت نیاز به رزکسیون ناحیه‌ای‌ وسیع ، امکان ترمیم استخوان گونه و بازیابی ظاهر و عملکرد این ناحیه پیچیده به کمک ایمپلنت تیتانیوم سه‌بعدی شخصی‌سازی‌شده وجود دارد. همچنین استفاده از گایدهای برش، رزکسیون با دقت بیشتری انجام می‌پذیرد و نتایج بهتری را به‌دنبال دارد.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

چانه جزء مهمی برای درک جذابیت صورت است. شکل و موقعیت چانه در داشتن یک ظاهر متعادل و زیبا، به ویژه درنمای نیم‌رخ تاثیر به‌سزایی دارد. برجسته سازی چانه یکی از جراحی‌های فک و صورت است که اغلب به منظور زیبایی انجام می‌شود. قرار دادن پروتز چانه راه حل مناسبی برای برجسته سازی چانه تا رسیدن به حجم ایده‌آل می‌باشد.

روش‌های برجسته سازی چانه

گزینه‌های برجسته سازی چانه عبارتند از:

• جراحی ژنیوپلاستی
• کاشت آلوپلاستیک
• انتقال چربی اتولوگ
• و تزریق فیلرهای پوستی

ژنیوپلاستی را می‌توان به تنهایی یا همراه با جراحی ارتوگناتیک برای بهبود نتایج عملکردی و زیبایی استفاده کرد.

تزریق فیلرهای پوستی و انتقال چربی، یک روش غیرجراحی و غیر دائمی برای اصلاح عقب‌رفتگی و یا افزایش حجم چانه است.

تعیین بهترین روش برای بیمار، مستلزم بررسی دقیق آناتومی بیمار و همچنین خطرات و مزایای هر درمان است.

برجسته سازی چانه با استفاده از ایمپلنت‌های آلوپلاستیک

افزایش حجم چانه یکی از رایج‌ترین خواسته‌های بیماران از جراحان پلاستیک، فک و صورت است. محبوبیت این جراحی با پیشرفت ایمپلنت‌های پیچیده تر و پیدایش پروتز چانه شخصی‌سازی‌شده افزایش یافت و اکنون ایمپلنت‌های مخصوص چانه که مطابق با آناتومی هر بیمار طراحی می‌شوند، فرم و تناسب خوبی را ایجاد می‌کنند و تا حدودی بدون عارضه و همراه با بهبود قابل توجه ظاهر بیمار می‌گردند.

ویژگی‌های یک ایمپلنت ایده‌آل

یک ایمپلنت ایده‌آل برای برجسته سازی چانه باید دارای ویژگی‌های زیر باشد:

• زیست سازگاری
• عدم تحلیل استخوان و واکنش با بافت نرم
• سهولت در سازگاری با آناتومی بیمار
• پایداری طولانی مدت
• و توانایی ایجاد تغییرات زیبایی شناختی قابل پیش‌بینی.

ویژگی‌های لازم برای متریال مورد استفاده در تولید پروتز چانه

متریال مورد استفاده در تولید پروتز چانه ایده‌آل لازم است که ویژگی‌هایی داشته باشد.

بطور مثال، یک ماده بی‌اثر، غیر التهابی، غیر سرطان‌زا و غیر واکنشی باشد که به راحتی در دسترس است، شکل‌پذیر باشد، به اندازه کافی انعطاف‌پذیر باشد تا بتواند با آناتومی بیمار مطابقت پیدا کند و همچنین باعث فرسایش استخوان اسکلتی مجاور نشود.

مزایای استفاه از ایمپلنت‌های آلوپلاستیک در مقابل استئوتومی

استفاده از ایمپلنت‌های آلوپلاستیک برای برجسته سازی چانه در مقایسه با استئوتومی مزایای خاصی دارد، مانند:

1. ساده‌تر بودن قرار دادن پروتز برای برچسته سازی چانه از نظر فنی و عوارض جراحی کمتر
2. ایجاد ظاهر طبیعی‌تر با استفاده از پروتز چانه، متناسب با آناتومی بیمار، به ویژه در بیمارانی که فک پایین باریک و مخروطی دارند
3. کاهش احتمال تحلیل استخوان در صورت انتخاب ماده آلوپلاست مناسب

و…

ایمپلنت‌های آلوپلاستیک برای چه بیمارانی مناسب‌تر است؟

روش‌های ژنیوپلاستی برای بهبود عملکرد لب و زیبایی صورت در بخش عمده‌ای از قرن حاضر انجام شده است. این روش‌ها شامل استئوتومی برای پیشروی، جابجایی مجدد یا تغییر عمودی چانه یا برجسته سازی چانه با استفاده از ایمپلنت‌های آلوپلاستیک است.

ایمپلنت‌های آلوپلاستیک برای بیمارانی که ارتفاع عمودی چانه مناسبی دارند اما به برجستگی بیشتری نیاز دارند، بهترین هستند، زیرا این ایمپلنت‌ها می‌توانند تغییرات قابل توجهی در برجستگی قدامی ایجاد کنند.

جراحی ژنیوپلاستی یک روش گسترده‌تر است که می‌تواند نقص‌های عمودی و قدامی را اصلاح کند.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

انکیلوز مفصل فک یک بیماری نادر است اما به دلیل تاثیرات گسترده آن به ویژه در کودکان از اهمیت بالینی ویژه‌ای برخوردار است. در اینگونه موارد، پروتز مفصل فک شخصی‌سازی‌شده می‌تواند جایگزین مناسبی برای مفصل آسیب دیده باشد.

این بیماری می‌تواند بر جویدن، تغذیه، رشد، مفصل‌بندی، بهداشت دهان و دندان و همچنین سلامت عمومی بیمار تأثیر بگذارد و علاوه بر ایجاد محدودیت در باز شدن دهان، باعث بروز تغییرات فاحش در ظاهر بیمار می‌گردد،

به همین دلیل درمان به‌موقع و صحیح آن از اهمیت بالایی برخوردار است.

شایع‌ترین علت بروز انکیلوز مفصل فک

براساس مطالعات، عوامل مختلفی مانند تروما و عفونت موضعی یا سیستمیک می‌توانند باعث انکیلوز مفصل فک شوند.

تروما شایع‌ترین علت بروز این بیماری است.

در کودکان، بسته به سنی که در آن انکیلوز مفصل فک رخ می‌دهد، مدت زمان و اینکه انکیلوز یک طرفه است یا دوطرفه، سناریوهای بالینی متفاوتی وجود دارد.

در صورتی که ترومای وارده به مفصل گیجگاهی فک نادیده گرفته شود می‌تواند حتی پس از چندین سال عوارض بالقوه مربوط به انکیلوز مفصل فک را ایجاد کند. به همین خاطر بیماران با احتمال تروما و آسیب به مفصل گیجگاهی فک باید با دقت توسط پزشکان ارزیابی شوند.

مفصل گیجگاهی فکی

مفصل گیجگاهی فک نوع منحصر به فردی از مفاصل بدن در نظر گرفته می‌شود که متشکل از کپسول مفصلی، دیسک مفصلی، کندیل‌های فک پایین و سطح مفصلی استخوان تمپورال، سه رباط و عضلات ناخنک جانبی می‌باشد.

صفحه رشد در سر هر کندیل فک پایین واقع شده است. مفصل گیجگاهی فک پایین شبیه استخوان بلند معمولی نیست. ظرفیت رشد آن چند جهته است و با گذشت زمان، غضروف، جایگزین استخوان می‌شود.

این صفحه رشد باعث افزایش طول فک پایین مورد نیاز برای دندان‌های دائمی بزرگ‌تر می‌شود و همچنین بر روی شکل‌گیری فرم صورت تأثیر می‌گذارد. صفحه رشد استخوان داخل کندیل با کامل شدن بلوغ بسته می‌شود.

جراحی درمان انکیلوز مفصل فک، باعث بهبود عملکرد یا بهبود حرکت فک پایین می‌شود، انسداد راه هوایی را در صورت وجود برطرف می‌کند، به رشد طبیعی و اصلاح بدشکلی در کودکان کمک می‌کند و در بزرگسالان، ظاهر را ترمیم و انسداد را رفع می‌کند، از عود بیماری جلوگیری کرده و حفظ بهداشت دهان و دندان را تسهیل می‌کند.

انکیلوز مفصل گیجگاهی فکی(TMJ)

مفصل گیجگاهی فک (TMJ) یک ساختار اسکلتی پیچیده است که فعال‌ترین مفصل بدن در نظر گرفته می‌شود و از لحاظ وابسته بودن عملکرد طبیعی فک به آن، بسیار حائز اهمیت است.

مفصل گیجگاهی فک دارای دو اتصال با مفصل سینوویال دو طرفه (bilateral synovial) است که از زیر با استخوان فک پایین و به استخوان تمپورال جمجمه (temporal bone of skull) از بالا متصل می‌شوند.

با وجود این مفصل بندی دو طرفه، این دو مفصل به عنوان یک واحد کار می‌کنند بنابراین به یکدیگر وابسته هستند.

این بیماری موجب آسیب به مفصل گیجگاهی فک و باریک شدن فضای آن می‌شود.

در موارد پیشرفته‌تر، گاهی گسترش این همجوشی به قاعده جمجمه، شکاف سیگ موید، قوس زیگوماتیک و پروسه کرونوئید هم دیده می‌شود.

بیمارانی که مبتلا به انکیلوز مفصل فک دو طرفه هستند به عنوان نوع اگرسیو (تهاجمی) شناخته می‌شوند.

راه درمان انکیلور مفصل فک

انجام جراحی راه اصلی درمان انکیلوز مفصل فک است. هیچ گزینه‌ی دیگری به تنهایی و بدون جراحی کاملاً موفقیت آمیز نبوده است. جراحی‌های مختلفی برای درمان انکیلوز مفصل فک انجام می‌گیرد که عبارتند از:

• کندیلکتومی
• آرتروپلاستی ساده
• آرتروپلاستی اینترپوزیشن
• استفاده از عضله تمپورال
• مفصل گیجگاهی عمیق
• فاسیا لاتا
• غضروف گوش یا مواد آلوپلاستیک و بازسازی مفصل با استفاده از کوستوکندرال. پیوند (CCG)، نازک‌نی، ایلیاک، تاج ترقوه، سر متاتارسال یا مواد آلوپلاستیک مانند پروتز اکریلیک یا تیتانیوم

داستان بیمار

بیمار دختر ده ساله‌ای است که با مشکل باز کردن دهانش مواجه بود. بر اساس گزارشات این کودک در سن 4 سالگی و پس از سقوط از ارتفاع، در حالیکه از تورم و درد نزدیک گوش شکایت داشت به پزشک مراجعه کرده و با دریافت مسکن و بهبود تدریجی دردش، دیگر درمان را پیگیری نکرده بود.

طبق توضیحات والدین بیمار، به مرور زمان توانایی کودک در باز کردن دهانش کمتر و کمتر شده و این محدودیت شروع به تأثیر گذاشتن بر تغذیه و سلامتی جسمی او کرده بود، به این ترتیب آزمایشات و معاینات لازم برای درمان انکیلوز مفصل فک آغاز شد.

پیش از شروع روند درمان آگاهی‌های لازم به خانواده بیمار داده شد، و در نهایت بیمار تحت بیهوشی عمومی و عمل جراحی درمان انکیلوز مفصل فک قرار گرفت.

آزمایشات و معاینات لازم برای تشخیص انکیلوز مفصل فک

توموگرافی کامپیوتری (CT)، استاندارد طلایی تحقیقات رادیولوژیکی برای مدیریت بیماران مبتلا به انکیلوز مفصل فک است. همچنین معاینه فیزیکی و رادیوگرافی این بیماران برای تشخیص نهایی و شدت درگیری ساختارهای مجاور برای برنامه‌ریزی درمان الزامی است.

کودک در زمان معاینه، خسته و از نظر روانی ناراحت به نظر می‌رسید. و از لحاظ ظاهری رنگ پریده، دارای چانه عقب افتاده و کوچک با ناتوانی در حرکت دادن فک پایین بود.

با معاینه داخل دهانی رابطه اکلوژن (انسداد) کلاس دو و عدم باز شدن دهان، پوسیدگی‌های متعدد دندان‌ها و بهداشت بد دهان مشخص گردید.

روش درمان به کار گرفته شده در مورد این بیمار

فلپ عضله گیجگاهی سال‌ها برای ترمیم شکاف مورد استفاده قرار گرفته است. از جمله دلایلی که باعث می‌شود این روش عموماً توسط جراحان مورد استفاده قرار بگیرد عبارتند از:

• سهولت کار
• نزدیکی به مفصل گیجگاهی فک
• نتایج عملکردی خوب
• نتایج بالینی موفق
• عوارض کم
• قابلیت اطمینان
• تطبیق پذیری
• ماهیت خودزا
• انعطاف پذیری
• تامین خون کافی
• سهولت دسترسی به ناحیه کندیل
• و توانایی تغییر قوس چرخش با قرار دادن فلپ در قسمت پایین یا خلفی، که امکان انتقال ساقه بافت عروقی به ناحیه مفصل را فراهم می‌کند،.

در این بیمار نتایج جراحی رضایت‌بخشی با بکارگیری روش فوق حاصل شد.

عوارض جراحی انکیلوز مفصل فک

عود مجدد انکیلوز مفصل فک، شایع‌ترین عوارض این جراحی است که نرخ آن به 50 درصد می‌رسد. بسیاری از تحقیقات بر این باورند که انتخاب ماده بین موضعی در جلوگیری از عود مهم است.

 فلپ میوفاسیال گیجگاهی در جراحی ترمیمی فک و صورت استفاده می‌شود. مزایای فلپ میوفاسیال گیجگاهی شامل نزدیکی به مفصل گیجگاهی فک است که نیاز به جراحی اضافی را برطرف می‌کند و به عنوان یک منبع خودزا، خون کافی دارد پس بهترین انتخاب برای جلوگیری از عود است.

بیشتر گزارشات انکیلوز مفصل فک، به علت حذف ناکافی توده آنکیلوتیک، همچنین عدم رعایت تمرینات بعد از عمل می‌باشند.

انکیلوز مفصل فک دو طرفه

عدم وجود انحراف، عقب بودن استخوان فک پایین، عدم رشد چانه، و حتی عدم باز شدن دهان که در مورد این بیمار ارائه شده است، نشان می‌دهد که این یک مشکل دوطرفه است.

بیماران مبتلا به انکیلوز مفصل فک دو طرفه، به عنوان نوع اگرسیو در نظر گرفته می‌شوند.

اینگونه بیماران نه فقط به دلیل انکیلوز، بلکه به دلیل تغییر در اندازه و شکل فک پایین، باید در دوران کودکی یا بزرگسالی درمان شوند، همانطور که در مورد این بیمار مشاهده می‌شود.

در مواردی که با انکیلوز دو طرفه روبرو هستیم استخوان فک پایین پس از جراحی اصلاحی ظاهر متفاوتی پیدا می‌کند، به این خاطر که این جراحی هم نقص عملکردی و هم زیبایی شناختی را بهبود می‌بخشد. همچنین نتایج آن در گفتار، جویدن و حفظ بهداشت دهان تاثیر گذار است.

تمامی موارد انکیلوز مفصل فک باید به وسیله جراحی مدیریت و درمان شوند.

اهمیت تشخیص و درمان به موقع

بیماران با احتمال تروما و آسیب به مفصل گیجگاهی فک باید با دقت توسط پزشکان ارزیابی شوند زیرا این بیماری نیاز به تشخیص زودهنگام و دقیق دارد.

در صورتی که ترومای وارده به مفصل گیجگاهی فک نادیده گرفته شود می‌تواند حتی پس از چندین سال عوارض بالقوه مربوط به انکیلوز مفصل فک را (مشابه با این بیمار) ایجاد کند.

درمان انکیلوز مفصل گیجگاهی فک از طریق ایجاد شکاف کافی، به لحاظ جلوگیری از عود مجدد در آینده از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و این تنها زمانی حاصل می‌شود که دسترسی خوبی به این مفصل آناتومیک پیچیده حاصل شود.

جراحان بر سر این موضوع توافق دارند که موفقیت در پیشگیری از انکیلوز مفصل فک پس از آرتروپلاستی شکاف TMJ در درجه اول به فیزیوتراپی اولیه بعد از عمل بستگی دارد که روند آن طولانی مدت است.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”