در این مطلب نتیجه جایگذاری ایمپلنت ساب پریوستئال سفارشی را برای یک خانم ۷۴ ساله که به دلیل وضعیت نامناسب پزشکی، به ویژه به خطر افتادن عروق قادر به انجام جراحی بازسازی معمول نبود بررسی می‌کنیم.
شرح حال بیمار
بیمار یک خانم 74 ساله است که به دلیل کارسینوم سلول سنگفرشی کام، تحت درمان ماگزیلکتومی دوطرفه ساب توتال قرار گرفته بود.
هفت سال قبل، بیمار رادیوتراپی اولیه را برای کارسینوم سلول سنگفرشی کف دهان دریافت کرده بود اما بازسازی فوری و ثانویه نقص، به دلیل وضعیت نامناسب پزشکی بیمار امکان‌پذیر نبود، بنابراین ناحیه ضایعه با یک پروتز انسدادی (پروتز درمانی جهت جداسازی حفره بینی و دهان و بازیابی فانکشن) که به ناحیه زیگوما متصل شده بود، بسته شد.
درمان پیشنهادی برای بیمار
از آنجایی که حجم کافی از استخوان برای قرار دادن ایمپلنت‌های دندانی یا ایمپلنت زایگوما برای حمایت از پروتز وجود نداشت، یک ایمپلنت ساب پریوستئال مخصوص بیمار طراحی و ساخته شد.
با توجه به شرایط بافت استخوان پس از رزکسیون انکولوژیک و رادیوتراپی بعد از عمل، و به دلیل عدم وجود استخوان کافی، طراحی ایمپلنت‌های ساب پریوستئال، نیازمند ملاحظات و دقت خاصی است.
پس از طراحی ساختار پایه ایمپلنت ساب پریوستئال مخصوص بیمار با استفاده از تکنیک‌های CAD، دو اتصال‌دهنده برای تثبیت ایمپلنت ساب پریوستئال به استخوان زایگوماتیک طراحی شد و توسط پیچ‌هایی که در حین فرایند طراحی محل قرارگیری آن ها مشخص شده بود به استخوان زایگوما متصل شد.
موارد کاربرد ایمپلنت ساب پریوستئال
امروزه یک مفهوم نوآورانه برای ایمپلنت‌های فکی ساب پریوستئال تولید شده با مواد افزودنی معرفی شده است که از فناوری طراحی و ساخت مدرن به کمک رایانه (CAD/CAM) استفاده می‌کند. این رویکرد ارائه یک گزینه جایگزین برای ایمپلنت‌های دندانی در بیمارانی است که با مشکل آتروفی شدید استخوان مواجه هستند.
گاهی اوقات، پروتز زایگوما به دلیل حجم ناکافی استخوان، نمی‌تواند زمینه مناسبی برای کاشت ایمپلنت دندانی ایجاد کنند در حالیکه برای بازیابی دندان‌ها لازم است که استخوان فک ارتفاع کافی داشته باشد. در غیر این صورت، عملکردهای دهان مانند جویدن، بلع و گفتار به شدت دچار اختلال می‌شوند.
نتایج فالو-آپ شش ماهه بیمار بعد از جایگذاری پروتز ساب پریوستئال
روند بهبود بعد از جراحی جایگذاری ایمپلنت ساب پریوستئال بدون مشکل خاصی سپری شد. نقص بخوبی پوشش داده و برطرف شده بود و نتیجه برای بیمار و جراح رضایت‌بخش بود.
با گذشت یک هفته پس از جراحی، بیمار می‌توانست به طور عادی صحبت کند و بدون نشت بینی عمل بلع را انجام دهد.
دو هفته پس از جراحی، بخیه‌ها برداشته شد.در بازرسی دهانی هیچ نشانه‌ای از التهاب یا ترک خوردن استخوان وجود نداشت و بافت‌های نرم اطراف به خوبی با ایمپلنت ساب پریوستئال سازگار شده بود.
شش ماه بعد، هنگامی که پیگیری نهایی وضعیت بیمار انجام شد، مشخص شد که بافت نرم در وضعیت خوبی قرار دارد و پروتز انسدادی به خوبی عمل کرده است. بیمار از بابت استفاده از ایمپلنت ساب پریوستئال احساس اطمینان و رضایت خاطر داشت و به بهبود زندگی اجتماعی خود به عنوان یک دستاورد بزرگ بعد از جراحی اشاره کرد.
این نتایج نشان می‌دهد که یک پروتز ساب پریوستئال سفارشی را می‌توان به عنوان یک راه حل مناسب و سریع برای ترمیم گفتار و عملکرد فک بیمار، در مواردی که با تحلیل شدید استخوان فک بالا و اختلال در عملکرد دهان مواجه‌ایم در نظر گرفت.
ویژگی‌ها و قابلیت‌های ایمپلنت‌های تیتانیومی ساب پریوستئال
ایمپلنت ساب پریوستئال قدیمی که از جنس آلیاژهای کروم-کبالت بودند به دلیل التهاب شدید و تثبیت نامناسب نتایج مطلوبی را به همراه نداشتند اما ایمپلنت ساب‌پریوستئال ساخته شده از تیتانیوم به علت خاصیت زیست سازگاری و بافت دوست‌تر بودن تیتانیوم، نتایج رضایت‌بخش‌تر و موفقیت‌آمیزتری را به همراه دارد.
از آنجایی که ایمپلنت‌های ساب پریوستئالبه عنوان راهکاری برای بازیابی دندان‌ها ارائه می‌شوند، باید قادر به مقاومت در برابر نیروهای جویدن باشند. پس لازم است که تجزیه و تحلیل‌های لازم برای ارزیابی استحکام ایمپلنت و مقاومت آن در برابر خستگی انجام شود.
این تجزیه و تحلیل نشان داده است که این ایمپلنت‌ها به راحتی می‌تواند بار اکلوزال را تحمل کنند. بنابراین ایمپلنت‌های ساب پریوستئال راهکار درمانی موثری برای انسداد نقایص بزرگ فک بالا در بیمارانی است که به دلیل تحلیل‌های شدید استخوانی قادر به استفاده از روش‌های بازسازی معمول برای بازیابی دندان‌ها نیستند.
“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”
