بازسازی مفصل فک چگونه انجام می گیرد؟

/0 دیدگاه /در /توسط

بازسازی مفصل فک (گیجگاهی فکی TMJ) یکی از چالش برانگیزترین مشکلات بالینی است که جراح فک و صورت با آن روبرو می‌شود.

مشکلات فک از مشکلات نسبتا شایع است.

این موارد از کلیک خفیف فک گرفته تا قفل شدن جدی‌تر فک و انحطاط مفصل یا آسیب تروماتیک متغیر است.

در حالی که جراحی تعویض مفصل ران و زانو طی سالیان متمادی کامل شده است، اطمینان از موفقیت روش‌های بازسازی فک تنها در 10-15 سال گذشته امکان پذیر بوده است.

انواع جراحی و بازسازی فک

رویکردهای امروزی برای بازسازی مفصل فک یا TMJ شامل روش‌های جراحی متعددی است.

پیوند costochondral، انتقال مجدد بافت عروقی، distraction osteogenesis (یک تکنیک در جراحی ارتوگناتیک است که استخوان فک را منبسط یا کشیده می‌کند) و جایگزینی مفصل گیجگاهی فکی (آلوپلاستیک APTMJR) از روش‌های متعدد بازسازی فک هستند.

در طی چندین سال گذشته، مقالات علمی عمدتا بر روی دو روش distraction osteogenesis و APTMJR متمرکز شده‌اند. اما به طور خاص، روش APTMJR به عنوان یک روش جراحی مورد استفاده و موفق در تمامی موارد نقص TMJ، در حال رشد و پیشرفت است.

تعداد بی‌‌شماری از گزینه‌‌های بازسازی‌ TMJ این واقعیت را نشان می‌‌دهند که این حوزه همچنان در حال تکامل است. تکنیک‌های مختلف نیز هر کدام طرفداران، مزایا و معایب بالقوه خود را دارند. اما در نهایت، جراح ترمیمی است که باید نقص فرسایشی و آسیب شناسی زمینه‌ای، نیازهای بیمار، منابع و توانایی‌های تیم جراحی را در نظر بگیرد.

بازسازی مفصل فک
بازسازی مفصل فک

موارد نیاز به بازسازی مفصل فک (جراحی تعویض فک)

بازسازی مفصل فک یا جراحی در جهت تعویض این مفصل برای درمان، معمولاً در بیمارانی که دارای علائم زیر هستند مورد نیاز است.

  • آسیب فک از طریق آرتروز
  • خسارات ناشی از تصادف
  • بخشی از استخوان فک به دلیل تومور سرطانی، عفونت استخوان، آرتریت روماتوئید یا پسوریاتیک برداشته شده باشد.

جراحی مفصل فک

جراحی بازسازی فک (تعویض مفصل) برای همه انواع مشکلات فک ضرورت ندارد.

برخی از مشکلات را می توان با نگاه کردن به داخل مفصل با اسکوپ و شستن مفصل حل کرد. همچنین تزریق‌هایی برای تسکین التهاب و درد TMJ ارائه می ‌شود که می تواند تسکین کافی برای بیمار ایجاد کند.

در صورت بازگشت علائم در آینده، جراحی به عنوان گزینه‌ای کمکی باقی می‌ماند. بیمارانی که مفصل فکی آنها به طور جدی آسیب دیده است، حرکت محدود و درد را تجربه خواهند کرد که ممکن است بسیار آزاردهنده باشد.

درد شدید و سختی در بلع بزاق، از عوارض این اختلال است که معمولا با جراحی بازسازی مفصل فک به روش جایگزینی قابل حل است.

در جراحی تعویض مفصل TMJ، لولای مفصل باید قطع شده و یک جایگزین تیتانیومی نصب شود. گاهی اوقات کمی از استخوان قاعده جمجمه نیز برداشته می‌شود و با نوعی پلاستیک با چگالی بالا جایگزین می‌‌شود که در کناره جمجمه پیچ می‌شود. بند تیتانیومی در پلاستیک قرار می گیرد و به فک امکان حرکات کامل را می‌دهد. برنامه ریزی و ساخت سفارشی مفصل که تقریبا سه ماه به طول می‌انجامد، با انجام یک سی تی اسکن و برش بسیار ظریف شروع می‌شود. نتایج این مراحل برای ایجاد طرح‌های پیش نویس توسط سازنده ایمپلنت استفاده می‌شود.

در تعویض مفصل، ایمپلنت تیتانیومی فک پایین را به قاعده جمجمه متصل می‌کند
در تعویض مفصل، ایمپلنت تیتانیومی فک پایین را به قاعده جمجمه متصل می‌کند

  1. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27348350/
  2. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/20543698/
  3. https://os.clinic/what-is-tmj-replacement-surgery/

انواع جراحی فک و دلایل انجام آن

/0 دیدگاه /در /توسط

مشکلات و اختلالات مفصل فک TMJ مشکلات رایجی هستند.

روش‌های معمول برای جراحی مفصل فک عبارتند از:

  • جراحی آرتروسکوپی فک
  • آرتروپلاستی جراحی فک (تعویض کامل مفصل)

جراحی آرتروسکوپی فک

جراحی مفصل فک از طریق آرتروسکوپی رایج‌ ترین و از کم عوارض ترین جراحی‌های فک است.

این روش جراحی یک روزه بوده و تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود. در حین جراحی، جراح متخصص دو برش کوچک در پوست جلوی گوش روی TMJ ایجاد می‌کند. یک پورت باریک (به نام کانولا) از طریق پوست وارد شده و به داخل مفصل هدایت می‌شود. سپس مفصل را می‌توان مستقیما (از طریق آرتروسکوپ یا دوربین کوچک) بررسی یا دستکاری کرد و دارودرمانی تزریقی (مسکن و استروئیدی) انجام داد.

این معاینه دقیق به جراح کمک می‌کند تا علل درد و اختلال عملکرد TMJ را درک کند، بافت ملتهب را حذف و بافت را به سوی بهبود سوق دهد، که معمولا این کار با دارو انجام می‌گیرد. زمان بهبودی معمولا کوتاه بوده (چند روز) و پس از آن درد و تورم کاهش می‌یابد.

آرتروپلاستی مفصل فک (تعویض کامل)

آرتروپلاستی یا تعویض کامل مفصل فک نوعی از جراحی مفصل فک است که با نفوذ متوسط به TMJ همراه است.

این روش هم جسم گرد (سر کندیل فک پایین و دیسک غضروف) و هم حفره آن (حفره گلنوئید) TMJ را با یک TMJ مصنوعی جدید ساخته شده از تیتانیوم و پلاستیک جایگزین می کند.

جراحی با برشی کوچک (بالا و زیر گوش) برای نمایان شدن و برداشتن TMJ معیوب آغاز شده و با جایگذاری مفصل مصنوعی خاتمه می‌یابد.

در طول جراحی، جراح ممکن است توده‌های استخوانی، بافت اضافی یا برخی از استخوان‌های بیمار را بردارد. این جایگزینی TMJ به بیمار اجازه می‌دهد تا حرکت راحت و کاربردی مفصل از جمله باز شدن دهان را به دست آورد.

نمایی از جراحی مفصل فک
نمایی از جراحی مفصل فک

لزوم جراحی مفصل فک

جراحی مفصل فک یا TMJ در موارد زیر واجب است:

1- سطوح مفصلی در اثر آسیب تروماتیک یا درگیری تومور تحلیل رفته باشد.

2- بیمار مبتلا به استئوآرتریت شدید (اختلال عملکرد مفصل مرتبط با سن) یا آرتریت روماتوئید (بیماری خودایمنی) باشد.

3- استخوان رشد بیش از حد داشته و بافت از حرکت مفصل جلوگیری کند، از جمله کاهش باز شدن دهان و آنکیلوز (سفتی و بی‌حرکتی غیرطبیعی مفصل به دلیل جوش خوردن استخوان‌ها).

موارد یاد شده شدیدترین حالاتی هستند که بیمار را نیازمند جراحی مفصل فک TMJ می‌کنند. این جراحی معمولا سه تا چهار ساعت طول می‌کشد. بیمار تحت بیهوشی عمومی قرار می‌گیرد و باید سه تا پنج روز در بیمارستان بستری شود. از نظر زمان، بهبود اولیه فک معمولا حدود شش هفته پس از جراحی طول می‌کشد، و بیش از یک ماه زمان لازم است  تا بیمار بتواند فعالیت منظم خود را از سر بگیرید. بهبودی کامل نیز ممکن است تا دوازده هفته طول بکشد.

آیا همه مشکلات فک ارزش جراحی دارند؟

جراحی مفصل فک می تواند عملکردهای منظمی مانند نفس کشیدن، حرف زدن و جویدن را بهبود بخشد. دردهای مزمن مفصل فک، سردرد، قفل شدن فک و اپن بایت تنها چند عدد از بیماری‌هایی هستند که با جراحی فک قابل درمانند. بنابراین بسته به اختلال و مشکل بیمار، جراحی می‌تواند گزینه مناسبی برای خاتمه دادن به اینگونه دردها باشد.

کاهش اختلال مفصل گیجگاهی- فکی
کاهش اختلال مفصل گیجگاهی- فکی
  1. https://goldcoastimplantspecialist.com.au/news/surgery-for-tmj-everything-you-need-to-know-guide/

جراحی فک و ملاحظات عمومی

/0 دیدگاه /در /توسط

جراحی ارتوگناتیک یا جراحی فک برای تغییر موقعیت فک بالا، فک پایین یا چانه، به عنوان درمان اصلی برای بیمارانی است که برای اصلاح رشد فک بیش از حد مسن هستند و یا مشکل دندانی- صورتی آنها آنقدر شدید است که با جراحی یا ارتودنسی قابل برطرف شدن نیست.

امروزه درمان از طریق جراحی ارتوگناتیک جهت تغییر شکل فک و اصلاح بدشکلی شامل روش‌های استاندارد و روش‌‌های کمکی است.

این روش‌های کمکی شامل ژنیوپلاستی استخوانی در مقابل جراحی آلوئوپلاستی، سپتورینوپلاستی و ساکشن لیپکتومی گردن است.

در موارد بازسازی فک، وجود رویکرد مشترک بین متخصص ارتودنسی و جراح فک و صورت ضروری است تا در زمینه طراحی و اجرای برنامه درمانی برای رسیدن به نتایج مطلوب، برنامه ریزی شود.

درخواست ارزیابی پیش از جراحی توسط بیمار، امری معمول و معقول است. با این کار بیمارتاحدودی  در مورد وضعیت بعد از عمل خود  بینش پیدا خواهد کرد.

درمان‌هایی مانند ارتودنسی در جهت ایجاد یک رابطه اکلوزالی خاص و بدون توجه به هماهنگی اسکلتی، زیبایی‌شناسی صورت، و اصلاحات دندانی، امری کاملا اشتباه است فلذا لازم است تا پزشک معالج یک دید کلی از نتیجه درمان به بیمار بدهد. بخصوص در رابطه با بیمارانی که با هدف رسیدن به زیبایی صورت، دست به عمل جراحی می زنند.

در صورتی که تنها فاکتور مورد توجه جراح تراز اسکلتی سفالومتری باشد، نتیجه می‌تواند از نظر زیبایی نامطلوب و با نارضایتی بیمار همراه باشد. در این زمان تغییرات اسکلتی صورت است که کیفیت نهایی کار را تضمین می‌کند و به بافت نرم چهره فرم می‌دهد.

بسته به مشکلی که فک یا فک ها دارند، زوایای اصلاح متفاوت خواهد بود.
بسیاری از اهداف جراحی‌های زیبایی با جراحی فک امکان‌پذیر است

نمونه‌هایی از مشکلات مادرزادی فک که ممکن است منجر به جراحی فک گردد:

مشکلات مادرزادی فک شامل مسائل فردی یا وضعیت پزشکی فراگیر مانند سندرم تریچر کالینز است. در ادامه به چند نمونه از مشکلات مادرزادی فک اشاره کرده‌ایم:

  • عدم ردیف بودن جانبی دندانها یا کراس بایت؛ که زمانی اتفاق می‌افتد که برخی از دندان‌های پایینی شما جلوی دندان‌های بالایی قرار گیرند.
  • بیرون بودن فک پایین.
  • اپن بایت؛ که زمانی است که بسیاری از دندان‌ها هنگام بستن دهان به هم نمی‌رسند.
  • شکاف کام و لب؛ زمانی اتفاق می‌افتد که صورت و دهان شما به طور طبیعی، کامل رشد نکرده باشند.
  • سکانس پیر رابین؛ کودکانی که با این مشکل متولد می­شوند، اغلب آرواره­های پایینی کوچکی دارند که می­تواند غذا خوردن یا تنفس را دشوار کند.

آغاز درمان در جراحی بازسازی استخوان فک

هنگام مراجعه بیماران با ناهنجاری دندانی که مستلزم جراحی اصلاحی یا بازسازی فک هستند، ارزیابی جامع توسط جراح و متخصص ارتودنسی بسیار مهم است.

جراح، صورت بیمار را معاینه و سوابق را بررسی می­کند و گزینه­های درمانی موجود را با بیمار و خانواده او در میان می­گذارد. جراح باید بر روی دستیابی به اهداف عملکردی (اکلوزال) و زیبایی‌شناسی صورت متمرکز شود.

یک متخصص ارتودنسی سوابق کاملی از جمله رادیوگرافی‌های جانبی و پانورکس، رادیوگرافی‌های صورت و اکلوزال، مدل‌های دندانی و قالب کلی دندان یا centric bite impression را به دست می‌آورد. سپس جراح و متخصص ارتودنسی یک برنامه درمانی مناسب را به بیمار ارائه می‌دهند.

هدف اصلی ارتودنسی قبل از عمل، تراز کردن دندان‌ها بر روی استخوان پایه است. این مسئله می­تواند شامل اصلاح دندان­ها، ایجاد شیب مناسب دندان پیشین و پهنای قوس عرضی و یا حفظ خط وسط دندان باشد.

روش‌های جراحی ارتوگناتیک ممکن است شامل جراحی فک بالا یا فک پایین یا هر دو باشد.

ممکن است برای بهبود دینامیک جریان هوای بینی، جراحی داخل بینی همزمان با سپتوپلاستی و کاهش شاخک تحتانی بینی (استخوان داخل بینی که شبیه SHELL یا صدف می باشد) لازم شود.

ژنیوپلاستی و لیپوساکشن گردن نیز ممکن است در بیماران منتخب برای بهبود نتیجه کلی زیبایی در نظر گرفته شود.

درمان‌های ارتودنسی معمولاً 4 تا 6 هفته پس از عمل شروع می‌شود. هنگامی که جزئیات نهایی اکلوژن توسط متخصص ارتودنسی تکمیل شد، مرحله مراقبت پس از ارتودنسی آغاز می‌شود.

بسته به مشکلی که فک یا فک ها دارند، زوایای اصلاح متفاوت خواهد بود.
بسته به مشکلی که فک یا فک ها دارند، زوایای اصلاح متفاوت خواهد بود.

آمادگی روانی

عوامل روانشناختی باید توسط جراح معالج و ارتودنتیست سنجیده شود. برای تیم درمانگر ضروری است که انگیزه اساسی بیمار با درخواست جراحی بازسازی فک یا اصلاح بدشکلی اسکلت را دریابند. پیشنهاد کلیدی در این موارد پیش‌بینی و مطابقت انتظارات بیمار با طرح درمانی است.

مشاوره بیمار در مورد عواقب جراحی، عوارض شایع، دوره بهبودی و دوره توانبخشی مورد انتظار نیز به همان اندازه مهم است.

بیمار باید از تغییرات ناگهانی در سبک زندگی که در 4 تا 6 هفته اول پس از عمل رخ می‌دهد مطلع شود.

اکثر بیماران در اوایل دوره پس از عمل جراحی فک ، از تغییرات خلقی حاد (افسردگی) رنج می‌برند. این اختلال خلقی معمولاً کوتاه مدت بوده و فقط چند روز به طول می‌انجامد. اما باید به بیماران در مورد احتمال تغییر خلق بعد از عمل هشدار داده شود.

بیمارانی که افسردگی پس از عمل یا مشکل در سازگاری با ظاهر جدید دارند، نیازمند ارجاع به مشاور تخصصی می‌باشند. بنابراین آمادگی روانی بیمار از عوامل حیاتی بوده و شامل ارتباط خوب بیمار و پزشک معالج می‌شود.

آموزش کامل به وی کمک خواهد کرد تا در جریان مسائل پیش بینی شونده باشد و برای تغییرات عمده در عملکرد فک و زیبایی صورت، آماده شود.

در اکثر مواقع می­شود انتظار داشت که ظرف 10 تا 14 روز پس از بازسازی فک، بیمار به کار بازگردد
در اکثر مواقع می­شود انتظار داشت که ظرف 10 تا 14 روز پس از بازسازی فک، بیمار به کار بازگردد

اگرچه تورم یا ادم (edema) پس از جراحی برای اکثر بیماران آزاردهنده است، اما ادم حاد صورت معمولاً در 3 هفته اول پس از جراحی برطرف می­شود و با تثبیت عملکرد اولیه فک، بیمار کاهش تورم باقی‌مانده را در 6 تا 8 هفته پس از عمل شاهد خواهد بود.

توالی درمان

جراحی فک اساساً دو نوع است: (1) جراحی میانی: که در آن جراحی ارتوگناتیک مابین یک دوره ارتودنسی پیش از جراحی و یک دوره پس از جراحی است.

(2) جراحی در ابتدا: که در آن جراحی ارتوگناتیک قبل ازارتودنسی انجام می ‌شود (فقط بعد از عمل جراحی ارتودنسی انجام خواهد شد).

نکته قابل توجه این است که آماده‌ سازی ارتودنسی با بریس‌ یا سیم باید قبل از قالب‌‌گیری برای اصلاح اکلوژن انجام شود، زیرا ممکن است حرکت سیم‌های ارتودنسی موجب تغییر در موقعیت دندان‌ها شده و بر روی آتل و موقعیت فک تأثیر بگذارد.

در زمان جراحی ارتوگناتیک، توالی استئوتومی‌ها (برش استخوان) بر اساس مدل جراحی و برنامه‌ریزی قبل از عمل انجام می‌گیرد. اگر یک فک در حال جابجایی باشد، از یک آتل نهایی برای انسداد فک در حال حرکت نسبت به فک دیگر استفاده می شود. اگر هم استئوتومی فک بالا و هم فک پایین برنامه ریزی شده باشد، از یک تراشه میانی برای هدایت حرکت یکی نسبت به دیگری استفاده می‌شود.

اگرچه به طور کلاسیک، ابتدا فک بالا و به دنبال آن فک پایین جابه‌جا می‌‌شود، اما می‌‌توان این توالی را با اسپلینت یا تراشه میانی مناسب معکوس کرد. سپس فک باقی‌مانده بر اساس اسپلینت نهایی تغییر مکان می‌دهد.

اصلاح مشکلات با بریس یا سیم
اصلاح مشکلات فک با بریس یا سیم

هنگامی که فک بالا و پایین در موقعیت­های نهایی خود قرار گرفتند، چانه مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. توجه به کشیدن دندان آسیاب سوم در توالی درمان مهم است.

کشیدن این دندان اغلب قبل از جراحی فک انجام می‌شود و به یک دوره نقاهت چند ماهه بعد از عمل نیاز دارد. اما در صورت کشیدن این دندان در حین عمل نیز، اختلالی از نظر زمانی ایجاد نخواهد شد و پیامد نامطلوبی نخواهد داشت.

مراقبت از بیماران جراحی فک

اصول کلیدی مراقبت‌های جراحی بازسازی فک و مراقبت کلی از بیماران شامل آمادگی روانی بیمار نیز می‌شود.

تغذیه خوب قبل و بعد ازعمل، حفظ خون رسانی به دندان‌های متحرک و بخش‌های فک، محافظت از استخوان، ساختارهای عصبی عروقی و دندان‌ها، مدیریت مناسب زخم بعد ازعمل، تثبیت بخش‌های استخوانی، کنترل مناسب انسداد، و توانبخشی تا زمان بازیابی عملکرد کامل فک نیز از جمله مسائل مهمی است که در مراقبت از بیماران جراحی فک باید مدنظر قرار داد.

مفاهیم فعلی در جراحی ارتوگناتیک

اخیراً، مفاهیم پایه در جراحی فک مجدداً ارزیابی شده‌اند. همچنین پیشرفت‌‌های زیادی در برنامه ‌ریزی‌های قبل از عمل و روش‌های جراحی پدید آمده است.

با پیشرفت روش‌های جراحی ومطرح شدن پروتزهای شخصی سازی شده نگرانی‌ها بابت مشکلاتی که پیش از این در مورد جراحی فک  با استفاده ازپروتزهای قدیمی وجود داشت تا حدود زیادی برطرف شده است.

مراحل طراحی و تولید پروتزهای شخصی سازی شده به کمک کامپیوتر و با دقت بالایی انجام می‌گیرد.

ماده استفاده شده در تولید این پروتزها از جنس تیتانیوم و زیست سازگار بوده که استحکام بالایی دارد.

پروتزهای شخصی سازی شده منحصرا برای هر فرد، و مطابق با آناتومی او طراحی و ساخته می‌شوند و پس از پایان فرآیند طراحی، به روش ساخت افزایش و با استفاده از تکنولوژی پرینت سه بعدی تولید می‌شوند.

در این روش دیگر نیازی به شکل‌دهی و فرم‌دهی در حین جراحی وجود ندارد بنابراین پروتز استحکام و مقاومت کافی را داشته و ریسک عفونت و یا خارج شدن آن به حداقل می‌رسد.

تکنیک‌‌های اصلی که امروزه در جراحی بازسازی فک گنجانده شده‌‌اند شامل استئوتومی Le Fort I، استئوتومی دو طرفه ساژیتال اسپلیت و ژنیوپلاستی استخوانی می‌باشند.

نه تنها جراحی اصلاحی فک، بلکه تمامی جراحی‌های مرتبط با زیبایی، نیازمند آماده‌سازی روانی بیمار هستند
نه تنها جراحی اصلاحی فک، بلکه تمامی جراحی‌های مرتبط با زیبایی، نیازمند آماده‌سازی روانی بیمار هستند

دستیابی به مفاهیم بیشتر در گرو بهبود مهارت‌های فنی، ارتقاء مسائل ایمنی حین عمل، بهبود کیفیت مواد برای تثبیت استخوان، درک بهتر از بهبود استخوان و میزان پاسخ‌‌دهی بافت نرم می‌باشد.

اولویت جراحی فک بالا در مقابل فک پایین

معمولا تصمیم در مورد اینکه کدام فک برای آغاز جراحی بازسازی فک اولویت دارد بحث‌برانگیز است. در روش کلاسیک، جراحان ابتدا فک بالا و در مرحله دوم فک پایین را تغییر مکان می‌دهند.

در روش کلاسیک، جراح ممکن است ترجیح ‌دهد با کورتیکوتومی ‌های دو طرفه ساژیتال فک پایین شروع کند، در ادامه به فک بالا بپردازد و با جابجایی Le Fort I عمل جراحی را تکمیل کند.

دلیل چنین توالی این است که دهان باید کاملاً باز شود تا فک پایین به اندازه کافی برای استئوتومی فک پایین مشخص شود و این مانور ممکن است ناخواسته فک بالا را که قبلاً با میکروپلیت‌ها در جای خود قرار گرفته تحت تاثیر قرار دهد.

تکمیل استئوتومی شکاف ساژیتال نیازی به باز کردن گسترده دهان ندارد و بنابراین احتمال تغییر موقعیت فک بالا کمتر خواهد بود.

تفاوت در جراحی فک بالا و پایین.

تفاوت در جراحی فک بالا و پایین
تفاوت در جراحی فک بالا و پایین

با افزایش محبوبیت برنامه ‌ریزی‌های جراحی مجازی، علاقه به “اولویت جراحی فک پایین” افزایش یافته است که در آن جراحان استئوتومی در ابتدا فک پایین را اصلاح، تغییر مکان و فیکس می‌‌کنند و سپس فک بالا را عمل می‌‌کنند.

محققان مختلفی بر روی ترتیب جراحی‌های دو فک مطالعه و بررسی‌‌های مختلفی انجام داده‌اند. نتیجه برخی از تحقیقات برای افرادی که در تثبیت فک بالا با مشکلاتی مواجه‌اند (مانند همی هایپرتروفی فک پایین، تومو‌رهای فک پایین، و بیماران مبتلا به میکروزومی نیمی از صورت) توصیه دارد که ابتدا جراحی فک پایین را انجام دهند.

برای مواردی که در آن استئوتومی سگمنتال فک بالا برنامه‌ریزی شده است، یا در موارد شکاف در فک بالا، اولویت جراحی با فک پایین است.

دقت برنامه ریزی مجازی در جراحی بازسازی فک

تدوین یک طرح دقیق پیش از جراحی، در بازسازی فک و ناهنجاری‌های دندانی ضروری است.

مزیت استفاده از پروتزهای شخصی سازی شده در جراحی بازسازی فک، امکان برنامه ریزی پیش از جراحی است.

با توجه به اینکه در طراحی و تولید این پروتزها دقت بسیار بالایی به کار رفته است، نتایج جراحی تا حدود زیادی قابل پیش بینی می‌باشد که این امر نتیجه نهایی قابل قبول تر و رضایت بخش تری را برای جراح و بیمار به همراه خواهد داشت.

تعریف دقت در جراحی بسیار مهم است.

در مقایسه این تکنیک با برنامه ریزی کلاسیک، به نظر می رسد برنامه ریزی مجازی دقیق تر است، به خصوص از نظر تقارن چهره از زاویه روبه‌رو.

بنابراین، برنامه ریزی مجازی روشی مناسب‌تر و قابل تکرار برای درمان فک است.

منابع:

  1. https://www.thieme-connect.com/products/ejournals/abstract/10.1055/s-0033-1357109
  2. https://journals.lww.com/plasreconsurg/fulltext/2018/06000/Current_Concepts_in_Orthognathic_Surgery.43.aspx
  3. https://head-face-med.biomedcentral.com/articles/10.1186/s13005-020-00250-2
  4. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/ocr.12456
  5. https://my.clevelandclinic.org/health/treatments/22011-jaw-orthognathic-surgery

قرینه سازی صورت با یا بدون عمل جراحی؟

/0 دیدگاه /در /توسط

اصلاح صورت نامتقارن یا قرینه سازی صورت می تواند چهره غیرطبیعی را به فرمی زیبا و طبیعی نزدیک کند. راه های مختلفی برای متقارن کردن چهره وجود دارد اما تنها راه بدون آسیب، تمرینات صورت است. اگر قصد دارید ایرادات جزئی و کوچک در صورت خود را به تنهایی برطرف کنید، می توانید بعضی تمرینات را در خانه انجام دهید. برای موارد عدم تقارن جزئی، حرکات ورزشی به داشتن لبخندی متقارن و چهره ای دلنشین کمک می کنند.

نحوه اصلاح صورت نامتقارن با تمرینات ورزشی

تمرینات صورت با هدف قرینه سازی صورت، شامل انجام حرکات تکراری و بیان عبارات اغراق آمیز به منظور فعال سازی و ساخت عضلات است. این تمرینات، ورزش های مقاومتی برای صورت هستند که با تقویت بافت نگهدارنده، احتمال افتادگی اطراف فک و چشم در طول زمان را کمتر می کنند.

پیری صورت به دلیل از دست دادن خاصیت ارتجاعی و همچنین به دلیل جابجایی تدریجی پدهای چربی بین ماهیچه و پوست است که به مرور زمان به سمت پایین می لغزند. ایده پشت انجام تمرینات و حرکات برنامه ریزی شده صورت این است که با عضله سازی، پدهای چربی بیشتر مستعد ماندن در جای خود شوند و باعث شود تا صورت پرتر و جوان تر به نظر برسد.

ورزش های مختلفی برای قرینه سازی صورت وجود دارند
ورزش های مختلفی برای قرینه سازی صورت وجود دارند.

تکنیک های آرایشی در جهت قرینه سازی صورت

اگر شخصی نگران ویژگی های ناهماهنگ در چهره خود است، می تواند برای دستیابی به ظاهری متعادل از تکنیک های آرایشی استفاده کند. این تکنیک ها مانند کانتورینگ و هایلایت قطعا در قرینه سازی صورت و کاهش عدم تقارن کمک خواهند کرد. در این میان برخی از تکنیک‌های آرایش مو نیز می‌توانند توجه را از چهره دور کنند.

مناطق تمرکز در جراحی قرینه سازی صورت

اجرای روش های جراحی قرینه سازی صورت برای هر بیمار کاملا متفاوت بوده و متداول‌ترین روش‌هایی که معمولا به عنوان جراحی اعمال می‌شود، روش تزریقی و رینوپلاستی است. با توجه به اینکه در چهره 20 خصیصه وجود دارد که همگی در تنوع و تقارن چهره ها موثر هستند، بخش هایی از چهره که معمولا در جراحی نقاط هدف هستند نام برده می شود: (گونه ها، چانه، گوش، چشم ها، زوایای صورت، پیشانی، خط فک، لب ها و بینی).

اجرای برخی از تکنیک های آرایشی به تقارن چهره کمک خواهند کرد.

ماندگاری نتایج جراحی تقارن صورت

نتایج روش های قرینه سازی صورت به نوع روش های انجام شده، سن و شرایط فیزیکی بیمار بستگی دارد. اگر جراحی دائمی مانند جراحی فک و دندان یا ارتودنسی انجام بگیرد، نتایج قطعا طول عمر زیادی داشته و معمولا دائمی خواهند بود. اما مواردی مانند بوتاکس و فیلرهای پوستی، محلول های تزریقی کوتاه مدت هستند که نیاز به تکرار مداوم دارند. بوتاکس هر 9 تا 12 ماه یکبار نیاز به تزریق مجدد داشته و ماندگاری پرکننده یا فیلرها بستگی به نوع آن دارد. زیرا برخی از این موارد می توانند 5 تا 7 ماه دوام داشته باشند، در حالی که برخی دیگر می توانند حدود 5 سال دوام داشته باشند. در مورد نوع فیلر یا بوتاکس مورد استفاده، می توان با جراح مشورت کرده و طول عمر ماده مورد استفاده را تخمین زد.

بوتاکس و فیلر.
بوتاکس و فیلر.

  1. https://vivaxys.com/how-to-get-a-symmetrical-face/
  2. https://www.medicalnewstoday.com/articles/asymmetrical-face#summary
https://b2n.ir/w52284

درمان صورت نامتقارن چگونه انجام میگیرد؟

/0 دیدگاه /در /توسط

درمان صورت نامتقارن به درمان هایی اطلاق میگردد که با استفاده از روش های مختلف به اصلاح نیمه ای از صورت که با نیمه دیگر متفاوت است بپردازد. اگرچه گاهی عدم تقارن یا یک بی نظمی جزئی می تواند فردیت یا کاراکتر ویژه چهره شخص را بسازد. اما معمولا وجود عدم تقارن واضح و قابل تشخیص، بر زیبایی چهره موثر است.

راه ها و روش های متفاوتی در درمان صورت نامتقارن استفاده می شود که می توان به انتقال یا تزریق چربی به بخش های مورد نیاز، لیفت بعضی از بخش ها، تنظیم و دستکاری بافت نرم صورت، پیوندهای لیپودرمال، ایمپلنت، تصحیح استخوانی صورت (کرانیوفیشیال)، یا تغییر در موقعیت یا کارکرد عضلانی و عصبی صورت اشاره کرد. هدف از درمان بهبود تعادل بین دو نیمه صورت و ایجاد ظاهری متقارن تر و هماهنگ تر است.

اصلاح عدم تقارن صورت

درمان صورت نامتقارن شدید به دلیل پیچیدگی هندسی فک و دندان ها، ساختار استخوانی صورت و بافت های نرم، کاری چالش برانگیز است. عدم تقارن فک پایین معمولا یکی از مشکلات رایج در نامتقارنی صورت است. اما به طور کلی، برنامه ریزی درمان نامتقارنی صورت معمولا نیاز به بررسی سه بعدی در سطوح ساژیتال، کرونر و صفحات افقی صورت دارد. مهم است که مدل جراحی مبتنی بر ترجمه دقیقی از داده‌ های تئوری باشد. هر گونه اختلاف بین طرح و مدل اجرایی می تواند منجر به یک نتیجه غیرقابل پیش بینی و فاجعه ‌بار شود، حتی زمانی که از ماهرانه ‌ترین تکنیک های جراحی استفاده شود!

درمان های دندانی اغلب می توانند نامتقارن بودن صورت را برطرف کنند.

درمان صورت نامتقارن باید با تجزیه و تحلیل دقیق و کارشناسانه انجام شود. صورت دارای عدم تقارن باید از طریق اولین مصاحبه بیمار، با معاینه بالینی ظاهری، داخل دهانی و همچنین معاینات تشخیصی تکمیلی، ارزیابی شود. همچنین شکایات و انتظارات بیمار مد نظر قرار داده شود و داده ها در مورد خطرات احتمالی عفونت، تروما یا پاتولوژی جمجمه-صورت تکمیل شود.

درمان های مختلف صورت نامتقارن

معاینه بالینی امکان ارزیابی عدم تقارن را در ابعاد ساژیتال، کرونال و عمودی فراهم می کند و مهم ترین ابزار تشخیصی وضعیت بیمار است. ارزیابی ظاهری و خارج دهانی شامل مشاهدات بصری مورفولوژی صورت، مرتبط با بافت های نرم، سخت و لمسی TMJ می شود. توجه ویژه به مرکز چانه، تراز کردن خطوط لب و تقارن دو طرفه زوایای فک و خطوط پایین آن از نکات بسیار مهم هنگام معاینه است. معاینه بالینی داخل دهانی نیز باید بر ارزیابی تناسب قرارگیری دندان های بالا و پایین روی هم، نوک دندان های خلفی و قدامی، کراس بایت و وجود انحراف عملکردی فک پایین متمرکز باشد. هنگامی که عدم تقارن تشخیص داده شد، پزشک با در نظر گرفتن محدودیت ‌های بالقوه، در مورد چگونگی جبران و درمان این مشکل تصمیم می گیرد.

بسته به شرایط بیمار، گزینه های ارتودنسی و ارتوپدی در مقالات مختلف با هدف درمان صورت نامتقارن شرح داده شده. از بسیاری از رویکردهای درمانی که گزارش شده است، درمان مکانیکی، درمان خارج کردنی (مانند یکطرفه کشیدن دندان)، یا مداخلات جراحی برجسته شده است.

درمان صورت نامتقارن بدون عمل جراحی.

در مورد بیمارانی که هنوز در سن رشد هستند، رویکردهای ارتوپدی قابل اجرا هستند. اما برای بیماران بزرگسال درمان های جراحی و یا سایر روش ها توصیه شده است. دستیابی به اصلاحات مد نظر با استفاده از ارتودنسی و ارتوپدی معمولا روش هایی پر زحمت در نظر گرفته می­شوند.

درمان صورت نامتقارن به طور قابل توجهی بر لبخند و زیبایی چهره تأثیر می­گذارد و اصلاح آن یک چالش بزرگ برای پزشکان است. عدم تقارن در صورتی که خفیف یا شدید باشد، نیاز به درمان­های مختلف (ارتودنسی/ ارتوپدی/ جراحی) دارد. بنابراین، باید تاکید کرد که دانش عمیق نامتقارنی صورت مستحق توجه ویژه متخصصین بوده تا بهترین درمان را برای بیماران ارائه کنند.

تاثیر تقارن صورت در زیبایی چهره

منابع

  1. https://b2n.ir/n70016
  2. https://www.scielo.br/j/dpjo/a/T5y5gcRSXMynWpdBbNb3SkN/?lang=en

روش‌ های قرینه‌ سازی صورت چیست؟

/0 دیدگاه /در /توسط

مقدمه ای درباره قرینه سازی صورت

پیش از پرداختن به روش‌های قرینه‌سازی صورت، بهتر است تعریفی از تقارن صورت داشته باشیم. تقارن صورت به تطابق کامل چهره در اندازه، مکان، شکل و آرایش هر یک از اجزای صورت نسبت به صفحه ساژیتال (صفحه عمودی که بدن را به دو نیمه متقارن چپ و راست تقسیم می کند) اشاره دارد. بنابراین عدم‌تقارن به تفاوت دوطرفه بین چنین اجزایی گفته می شود. باید دانست که تقارن دوطرفه کامل تقریبا هرگز در بدن هیچ انسانی وجود ندارد و معمولا با متقارن‌سازی این مسئله انجام‌پذیر است.
با توجه به علاقه روزافزون جمعیت به زیبایی‌شناسی صورت، تعداد فزاینده‌ای از بیماران به دلیل ناهنجاری‌های مختلف اسکلتی صورت تحت عمل جراحی و روش‌های قرینه‌سازی صورت قرار گرفته و می‌گیرند. به طور کلی بیشتر شکایات مربوط به عدم جذابیت صورت را نیز می توان از سه جنبه تفکیک کرد: نمایه، ظاهر وزنی و عدم تقارن. در میان این بیماران، بیش از نیمی از آسیایی‌ها دچار عدم تقارن صورت هستند، به‌ ویژه آن‌هایی که راست‌دست هستند! تعدادی از مطالعات نشان داده‌اند که تقارن نقش مهمی در تعیین جذابیت چهره دارد. با این حال، عدم تقارن جزئی می تواند درک طبیعی‌تری از صورت را ایجاد کند. بنابراین، چنین سطحی از عدم‌تقارن را نمی‌توان غیرجذاب تلقی کرد.

عدم‌تقارن در صورت، به معنی عدم‌وجود نظم در موارد بالا است.
به دلیل زیاد بودن متغیرها و عوامل ایجادکننده نامتقارنی صورت، طبقه‌بندی انواع عدم‌تقارن مشکل است. روش‌های قرینه‌سازی صورت نیز اغلب به دلیل عدم‌تقارن صورت ناشی از علل مادرزادی مانند میکروزومی ‌همی‌فیشیال، علل محیطی مانند تومور، عفونت یا تروما و عوامل عملکردی مانند عادت یا تداخل occlusal انجام می‌گیرد. عدم‌تقارن ناشی از یکی از علل نامبرده، می‌تواند الگوهای مختلفی بسته به ویژگی‌های شخصی، زمان شروع، جبران عضلانی و رشد اسکلتی عضلانی صورت داشته باشد.

انواع نامتقارنی صورت

روش‌های قرینه‌سازی صورت یا همان جراحی تقارن، روشی است که می تواند از تکنیک‌های مختلفی شامل پرکننده‌های پوستی/ فیلر، بوتاکس یا سایر روش‌های جراحی که برای افزایش تقارن صورت هستند، استفاده کند.
عدم‌تقارن مشاهده‌شده در صورت بیمار توسط خود او، متداول‌ترین ناراحتی کاندید جراحی پلاستیک است. میزان عدم‌تقارن صورت به طور قابل‌توجهی در افراد متفاوت است و انواع مختلفی از عدم‌تقارن صورت نیز وجود دارد. به همین دلیل، درمان‌های توصیه‌شده به هر بیمار بستگی به نوع و شدت عدم‌تقارن دارد. در مواردی با عدم‌قرینگی بیشتر، در صورتی‌که موارد بالا کارساز نباشند یا به هر دلیلی امکان به‌کارگیری آن‌ها وجود نداشته باشد، نیاز به استفاده از پروتزها مطرح می‌شود. پروتزهای شخصی‌سازی‌شده تیتانیومی تولیدشده به روش پرینت سه‌بعدی و با طراحی منحصر به فرد برای هر بیمار، کاملا زیست‌سازگاز بوده و یک راه‌حل مطمئن برای بازیابی تقارن صورت می‌باشد که نتایج زیبایی و عملکرد رضایت بخشی را برای متقاضیان جراحی قرینه‌سازی صورت به همراه داشته است.

تقارن در استخوان های صورت.

نامتقارن بودن صورت شامل 5 نوع می شود:

  1. عدم تقارن ساختاری، زمانی اتفاق می افتد که شکل صورت در حالت خنثی نامتقارن به نظر می رسد. این مسئله اغلب به دلیل نامتقارن بودن ویژگی های مرکزی چهره است، به عنوان مثال: چشم، بینی یا دهان.
  2. عدم تقارن عملکردی که این نوع عدم تقارن نتیجه رویدادهای عصبی است. عدم تقارن صورت زمانی که ماهیچه های صورت فعال می شوند بیشتر ظاهر می شود و قابل مشاهده است.
  3. عدم تقارن ناقص وقتی مشاهده می شود که یکی از اجزای صورت متقارن نباشد. مثلا ممکن است از نظر یک شخص، بینی او کج باشد و حس کند که صورتش نامتقارن است.
  4. عدم تقارن کامل چهره، که در اکثر بیماران موجب ایجاد احساس عدم تقارن در کل صورت می شود. در این افراد دو طرف صورت به طور قابل توجهی متفاوت است.
  5. پیری نامتقارن صورت نیز زمانی اتفاق می‌افتد که در زمان پیر شدن سمت ضعیف‌تر صورت سریع ‌تر پیر شده و منجر به تفاوت ‌های نامتقارن می‌ شود.

علل عدم‌تقارن صورت

عدم‌تقارن صورت معمولاً نتیجه این است که صورت ما در یک طرف غالبیت بیشتری دارد. در اکثر افراد سمت راست صورت غالبیت بیشتری وجود دارد که اغلب منجر به بلندتر شدن کره چشم و ابرو و برجسته‌‌تر شدن استخوان گونه می ‌شود. علل شایع عدم‌تقارن صورت، طبق Healthline عبارتند از: ژنتیک، آسیب توسط خورشید، سیگار کشیدن، کار دندانپزشکی، سالخوردگی یا سکته.

انواع عدم‌تقارن که نیازمند اجرای روش‌های قرینه‌سازی صورت هستند.
جراحی تقارن صورت چیست؟
جراحی تقارن صورت یک عمل زیبایی است که استفاده از پرکننده‌های صورت را با روش‌های جراحی ترکیب می کند تا تقارن صورت بیماران را افزایش دهد. روش‌های قرینه‌سازی صورت برای هر فردی منحصر به فرد است. زیرا درمان‌های خاص توصیه‌شده به نواحی ایجادکننده عدم‌تقارن و اهداف شخصی و ظاهر مورد نظر بیمار بستگی دارد. قبل از انجام هر عملی، مشاوره با یک جراح پلاستیک کاملا ضروری است. یک جراح ارزیابی کاملی از ساختار صورت شما انجام می‌دهد و اطمینان حاصل می کند که روش مورد استفاده برای شما، تقارن کلی صورت شما را افزایش خواهد داد.
شدت عدم تقارن و جنبه‌های صورت است که تعیین‌کننده روش‌های قرینه‌سازی صورت است. گاهی ممکن است به بیمار مبتلا به عدم‌تقارن فقط فیلر صورت توصیه شود. گاهی راه‌حلی ساده تمام چیزی است که برای تقویت تقارن صورت نیاز است. این روش به عنوان متعادل کننده شناخته می شود و فقط از فیلرهای پوستی برای متعادل کردن دو سمت صورت استفاده می‌شود و شامل هیچ‌گونه روش جراحی نمی شود. در بسیاری از موارد نیز برای رسیدن به زیبایی مورد نظر، به ترکیبی از پرکننده‌های صورت و روش‌های جراحی نیاز دارند. به عنوان مثال، برخی از بیماران مایل به جراحی زیبایی بینی هستند تا شکل، اندازه یا زاویه بینی خود را تغییر دهند و فیلرهای صورت را برای بهبود سایر نواحی صورت می‌خواهند. مزیت استفاده از پروتزهای شخصی‌سازی‌شده برای بازیابی تقارن صورت این است که این پروتزها، بصورت منحصر به فرد براساس آناتومی بیمار ساخته شده و کاملا مناسب با فرم صورت او می‌باشند. استفاده از تکنیک mirroring در طراحی این پروتزها نتایج جراحی را قابل پیش‌بینی‌تر کرده و نیاز به انجام جراحی‌های اصلاحی را از بین میبرد.

راه های مختلفی برای قرینه سازی صورت وجود دارد.

ویژگی‌های کاندید جراحی تقارن صورت

اگر از تقارن صورت خود ناراضی هستید یا هر گونه محدودیت عملکردی را به دلیل عدم‌تقارن صورت تجربه می کنید، کاندیدای بالقوه مناسبی برای استفاده از روش‌های قرینه‌سازی صورت هستید. هر شخصی که مایل به انجام جراحی تقارن صورت است باید: انتظارات واقع‌بینانه داشته باشد، از خطرات احتمالی آگاه باشد، از سلامت جسمانی خوبی برخوردار باشد و از سیگار کشیدن خودداری کند.
روش‌های قرینه‌سازی صورت در حقیقت بازسازی صورت با استفاده از فرآیند جراحی در جهت بازگرداندن تقارن پویا و خود‌به‌خود به صورتی است که دچار مشکل است. این امر اغلب با استفاده از یک عضله، یا از طریق انتقال عضله عملکردی آزاد یا جابجایی عضلانی موضعی برای تقلید از عملکرد صحیح 17 عضله صورت به دست می‌آید. قابل درک است که نتایج به ‌دست‌ آمده بسیار متغیر است. نتیجه نه تنها در میان بیمارانی که تحت تکنیک مشابهی قرار می‌گیرند، بلکه در بین بیمارانی که روش‌های متفاوتی برای احیای مجدد داشته‌‌اند نیز متفاوت است. نتایج به نوع عضله مورد استفاده، انتخاب اعصاب اهداکننده، توانایی عصب برای بازسازی، طیف وسیعی از عوامل ایجاد کننده مشکل در بدن بیمار و همچنین تکنیک جراحی بستگی دارد.
در مقالات، سیستم‌های امتیازدهی را می‌توان به دو دسته کلی تقسیم کرد: ذهنی و عینی. هدف این بررسی، خلاصه کردن و مقایسه سیستم‌های درجه‌بندی فعلی مورد استفاده برای تعیین کمیت عملکرد عصب صورت و همچنین بحث در مورد رویکردی است که طی سال‌ها تمرین در زمینه بازسازی صورت ایجاد شده است.

تصویر شخصی که کاندید عمل جراحی برای برطرف سازی نامتقارنی صورت است.

روش‌های قرینه‌سازی صورت روی کدام مناطق قابل انجام است؟

از آنجایی که جراحی و روش‌های قرینه‌سازی صورت شامل افزایش تقارن صورت بیمار است، روش‌های درگیر صرفا به ویژگی‌‌ها، ساختار صورت و خواسته‌های بیمار بستگی دارد. متداول‌‌ترین روش‌هایی که انجام می‌شود، تزریقی و رینوپلاستی است. با این حال، با توجه به این واقعیت که گفته می‌شود صورت ما حدود بیست ویژگی متمایز دارد، تنوع زیادی از عدم‌تقارن بالقوه می تواند روی صورت ما رخ دهد. برخی از مناطقی که معمولا در جراحی تقارن صورت مورد هدف قرار می‌گیرند عبارتند از:
• گونه‌ها: عدم‌تقارن در گونه‌ها را می‌توان با انجام روش‌های قرینه‌سازی صورت مانند لیپوساکشن، برداشتن رسوبات چربی اضافی در یک گونه و یا با قرار دادن فیلر در گونه کوچک ‌تر متعادل و اصلاح کرد. فیلر صورت یک راه‌حل غیر دائمی است زیرا فیلرها به طور دوره‌ای نیازمند بازسازی هستند. برای راه‌حل دائمی‌تر، می‌توان از پیوند چربی استفاده کرد. در موارد بسیار شدید ممکن است استخوان‌های صورت باعث عدم‌تقارن شوند که باید برای ایجاد سطح مورد نظر، استخوان تغییر شکل دهد و حجم استخوان افزایش یا کاهش یابد که این کار با شیو کردن سطح استخوان یا افزایش حجم استخوان به کمک پروتزهای شخصی‌سازی‌شده که به صورت قرینه با طرف سالم صورت متقاضی طراحی می شوند، انجام می‌گردد.
• چانه: عدم‌تقارن چانه اغلب نتیجه ساختار اسکلتی صورت بیمار است. در این موارد می‌توان از فیلر یا پروتز چانه استفاده کرد تا حجم چانه افزایش یافته و به تناسب با سایر جنبه‌های صورت برسد
• گوش‌ها: اتوپلاستی می‌تواند به شدت شکل گوش و ظاهر صورت بیمار را با کاهش میزان بیرون زدگی یا ابعاد گوش‌ها تغییر و تقارن صورت را افزایش دهد.

• چشم‌ها: چشم‌ها ناحیه‌ای هستند که اغلب با روش‌های قرینه‌سازی صورت درمان می‌شوند. نگرانی‌های بالقوه اغلب شامل صاف نبودن چشم‌ یا ابروها است که این مسئله را می‌توان با بوتاکس یا لیفت ابرو تغییر داد تا ارتفاع چشم یا ابروها متناسب گردد. نگرانی‌های دیگر می تواند شامل داشتن پوست اضافی روی یک پلک یا همان افتادگی پلک در مقایسه با پلک دیگر باشد. در اینجا نیز می‌توان برای برداشتن پوست اضافی پلک یک چشم، جراحی پلک یا بلفاروپلاستی انجام داد.
• صورت: لیفت صورت یا لیفت گردن می تواند تقارن صورت را با بالا بردن دو طرف صورت تا همان سطح به میزان قابل توجهی افزایش دهد. این کار می‌تواند هرگونه پوست اضافی را از بین برده و منجر به جوان‌تر شدن صورت و گردن شود.
• پیشانی: به طور کلی لیفت پیشانی برای رفع خطوط اخم یا رفع افتادگی ابروها انجام می‌شود. برای کسانی که نگران پیری نامتقارن هستند، بوتاکس یا فیلرهایی وجود دارد که می‌توان در مقادیر مختلف برای کاهش علائم نامتقارن پیری استفاده کرد. در برخی موارد وجود عدم‌قرینگی در جمجمه و یا قسمت پیشانی که منجر به عدم تقارن چهره می‌شوند به راحتی و با استفاده از پروتزهای شخصی‌سازی‌شده بازسازی و ترمیم جمجمه، رفع می‌گردد.
• فک: برخی از عدم تقارن‌های فک منجر به مشکلات پزشکی می شود و باید با جراحی اصلاح شود. با این حال، بیمارانی که دارای عدم تقارن فک هستند صرفا از نظر زیبایی نگرانی دارند. در این موارد می توان از جراحی فک یا لیپوساکشن برای تغییر شکل یک طرف فک که بیرون زده است استفاده کرد یا در قسمت کوچکتر فک فیلر قرار داد و یا از پروتز فک استفاده کرد و حجم فک را متناسب با سمت دیگر صورت افزایش داد.

تقریبا تمام اجزای صورت قابلیت اصلاح با روش‌های قرینه‌سازی صورت را دارند.

انواع نامتقارنی در استخوان فک

• لب ‌ها: پرکننده یا فیلر لب اغلب برای افزایش اندازه لب بیماران استفاده می‌شود، اما می‌توان از آنها برای بهبود تقارن لب نیز استفاده کرد. زیرا لب‌‌های ما متقارن، دارای وزن برابر یا از نظر اندازه مساوی نیستند.
• بینی: عدم‌تقارن صورت اغلب به دلیل برآمدگی، کج بودن یا خیلی بزرگ یا خیلی کوچک به نظر رسیدن بینی بیمار است. در این موارد، رینوپلاستی (عمل جراحی که شکل بینی را تغییر می دهد)، می‌تواند برای رفع هرگونه نارضایتی در مورد بینی اصلاح تقارن صورت انجام شود. برای رفع نامتقارنی بینی روش‌هایی غیر از جراحی نیز می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد.

نتایج حاصل از جراحی قرینه‌سازی صورت

عوامل متعددی وجود دارد که در هنگام برنامه‌ریزی برای جراحی و اجرای روش‌های قرینه‌سازی صورت مورد توجه قرار می‌گیرند. ملاحظاتی مانند سن، آناتومی، آسیب شناسی و مداخلات قبلی که منجر به یک رویکرد مناسب برای هر فرد شود در هر جراحی نیاز است. این بدان معنی است که صرف نظر از نوع درمان انتخاب شده، تقریبا غیرممکن است که یک اندازه‌گیری به نتیجه‌ای دقیق و پیش‌بینی‌شده ختم شود. بحث‌های اخیر در دوازدهمین سمپوزیوم بین‌المللی عصب صورت، نیاز به یک معیار استاندارد در مورد نتایج جراحی را در این گروه از بیماران برجسته کرده است.

نتایج حاصل از جراحی و عمل‌های مختلف اصلاح تقارن صورت، می تواند اثر بسزایی در تغییر چهره داشته باشد.
اگرچه تکنیک‌های بازسازی و روش‌های قرینه‌سازی صورت برای رسیدگی به بسیاری از جنبه‌ها مانند فلج صورت تکامل یافته است، اما هنوز هم هیچ سیستم درجه‌بندی پذیرفته‌شده جهانی برای اندازه‌گیری نتایج حاصل از جراحی وجود ندارد. مشکل در ایجاد یک سیستم عینی و قابل تکرار است که ما را قادر به ارزیابی نتایج جراحی در یک محیط بالینی سازد و در عین حال سخت گیری‌های مناسب را نیز برای به‌کارگیری در تحقیقات داشته باشد. همچنین این روش باید بتواند بهبود بالینی را در طول زمان نظارت کند و برای اختلال عملکرد اولیه و ثانویه عصب صورت اعمال شود.

منابع:

  1. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/19761914/
  2. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5556787/#:~:text=Facial%20symmetry%20refers%20to%20a,the%20human%20body%20%5B7%5D.
  3. https://sci-hub.st/https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1748681514007177
  4. https://plasticsurgeryofboston.com/facial-symmetry-surgery-a-patients-guide/#types

بازسازی مفصل فک به کمک مفصل مصنوعی فک شخصی‌سازی‌شده و شبیه‌ساز جراحی در یک مرحله جراحی – قسمت دوم

/0 دیدگاه /در /توسط

همان‌طور که در بخش قبل عنوان شد عموما جراحی بازسازی مفصل فک در دو مرحله صورت میگرفته است: مرحله اول شامل رزکسیون کاندیل مفصل گیجگاهی و قرار دادن یک اسپیسر و سپس بازسازی ثانویه چند هفته یا ماه پس از آن. بازسازی در این روش بر اساس تصاویر سی‌تی‌اسکن گرفته شده پس از جراحی و آماده سازی یک پروتز برای فیت شدن در ناحیه کاندیل و گلنوئید فسا ریزکت شده انجام می‌گیرد.

روش خارج سازی انکیلوز و بازسازی مفصل فک در یک مرحله جراحی به دو شیوه قابل انجام است. در روش اول از مفصل مصنوعی آماده (غیرشخصی‌سازی‌شده) و در روش دوم از مفصل مصنوعی سفارشی و شخصی‌سازی‌شده بر اساس مدل استئولیتوگرافی سه‌بعدی بازسازی شده از تصاویر سی‌تی‌اسکن بیمار استفاده می‌شود. در این تحقیق ۵ بیمار مورد مطالعه از روش دوم که استفاده از پروتز سفارشی و طراحی جراحی به صورت مجازی و از طریق جلسات اینترنتی بین طراحان و جراح استفاده کرده‌اند. با مشخص شدن محدوده پروتز طراحی به صورت سه‌بعدی تبدیل می‌شود. هر یک از سوراخ‌های پیچ‌‌های فیکسیشن با حفظ فاصله از ساختاری‌های حیاتی و بر روی بهترین نقاط ممکن برای فیکسیشن پروتز بر روی استخوان طراحی‌ می‌شود. طول پیچ‌های مورد نیاز اندازه‌گیری می‌شود تا پیچ‌های بایکورتیکال با اطمینان مورد استفاده قرار گیرند.

در زمان بستری بیماران از سیستم فیکسیشن داخل دهانی IMF الاستیک برای ۳ روز استفاده کردند. بیماران هر روز ۳ نوبت ۱۰ دقیقه ای و به مدت ۶ ماه  از ابزار ترابایت (ابزار کمک حرکتی برای مفصل فک) استفاده کردند. بخیه‌ها در اولین بازبینی ۱۰ روز پس از جراحی باز شدند.

فالو‌اپ بیماران به مدت حداقل ۶ ماه انجام شد. از بین ۵ بیمار، ۴ مورد یک مرحله جراحی انجام دادند و یکی از بیماران طی دو مرحله جراحی شد. میانگین باز شدن دهان از 0.6 میلیمتر قبل از جراحی تا ۲۵ میلیمتر پس از آن افزایش یافت (بازه ۲۳ تا ۲۷ میلیمتر)، و عوارض جراحی‌ها ناچیز‌ بود. این روش درمانی جدید قابلیت درمان موثر انکیلوز مفصل گیجگاهی فکی را در یک مرحله جراحی دارد. کاهش تعداد جراحی‌ها و بستری شدن بیمار در بیمارستان با نتایج درمانی مشابه روش دومرحله‌ای مهمترین مزیت‌های این روش به شمار می‌روند.

 

درمان انکیلوز مفصل فک به کمک مفصل مصنوعی فک شخصی‌سازی‌شده و شبیه‌ساز جراحی در یک مرحله جراحی – قسمت اول

/0 دیدگاه /در /توسط

درگیر شدن مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) به انکیلوز مفصل فک شرایطی ناتوان‌کننده و دشوار است. این بیماری در اثر استخوانی شدن یا چسبندگی بافتی اجزاء مفصل به‌وجود آمده و عملکرد فک و دهان را با محدودیت مواجه می‌کند. در صورت باز شدن کمتر از ۵ میلیمتر دهان به دلیل انکلیوز، به عنوان انکیلوز کامل شناخته می‌شود که به طور معمول در دهه اول یا دوم زندگی بروز پیدا می‌کند. دلایل ابتلا شامل صدمات، عفونت‌ها یا مشکلات سیستمی از جمله  آرتریت می‌شود اما سازوکار و مکانیسم عود و تشکیل دوباره آن پس از جراحی  به صورت دقیق مشخص نیست.

روش‌های درمان این بیماری عموما دشوار بوده و نتایج آن‌ها غیر قابل پیش بینی است و تشکیل مجدد انکیلوز و بازگشت بیماری پرتکرار و متداول است. تکنیک‌های مختلفی برای درمان این مشکل تا کنون گزارش شده است اما هیچکدام نتایج کاملا رضایت بخش نداشته اند. هدف از جراحی حذف ریشه‌ای یا نسبی توده انکیلوز، جلوگیری ازعود مجدد و بازگشت بیماری و بازیابی عملکرد و قابلیت حرکتی فک می‌باشد. به طور سنتی، مفاصل به وسیله پروتز‌های آماده بازسازی می‌شوند و یا پروسه جراحی طی دو عمل جراحی انجام می‌شود به این صورت که پس از جدا کردن انکیلوز مجددا از ناحیه مفصل سی‌تی‌اسکن گرفته شده و مطابق آن مدل استریولیتوگرافی ‌ای ساخته می‌شود که در طراحی پروتز نهایی مورد استفاده قرار گرفته و در جراحی دوم در داخل بدن کاشته می‌شود. در این مطالعه ما تکنیکی را برای خارج سازی انکیلوز و بازسازی مفصل در یک جراحی و به کمک پروتز مفصل شخصی‌سازی‌شده با طراحی مجازی ارائه و توصیف می‌کنیم.

در بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۲  تعداد ۵ بیمار مبتلا به انکیلوز مفصل فک تحت این جراحی تک مرحله بازسازی مفصل قرار گرفتند. از تمامی ‌آن‌ها تصاویر سی‌تی‌اسکن با کیفیت بالا قبل از جراحی تهیه شد. طی یک جلسه وب کنفرانس بین‌المللی بین جراح و مهندس طراح، روند خارج‌سازی انکیلوز مفصل فک به صورت مجازی و بر روی مدل باز‌سازی شده جمجمه از طریق تصاویر سی‌تی‌اسکن انجام شد. همچنین گاید‌های برش و پروتز‌های سفارشی به صورت مجازی طراحی شدند و به کمک روش‌های طراحی و تولید به کمک کامپیوتر (CAD/CAM) در طی ۶ هفته و با دقت بالا ساخته شدند.

در بخش بعد جزئیات مربوط به طراحی و نتایج این تحقیق بیان خواهد شد.

پروتز ساب‌پریوستئال تولیدشده به روش افزایشی – قسمت دوم

/0 دیدگاه /در /توسط
مواد

پروتز ساب‌پریوستئال و میله موقت به روش افزایشی و از جنس تیتانیوم گرید ۲۳ ELI (بین نشینی فوق‌العاده کم) تولید می‌شوند.

 

جایگذاری

در حالی که بیمار تحت بیهوشی عمومی یا موضعی است، یک برش کرستال در یک میلی‌متری انتهای مرز مخاطی ایجاد می‌شود، در حالی که برش‌های شل‌کننده در میانه و پشت غده ایجاد می‌شوند (شکل ۳). دیسکسیون فلپ ساب‌پریوستئال در مناطق باکال و کام انجام می‌شود.

AMSIJI ها از چپ و راست فیت می‌شوند؛ به خاطر دقیق بودن اندازه‌ها، ممکن است نیاز به کمی فشار باشد.

سازه میله موقتی با استفاده از یک پیچ‌گوشتی شش ضلعی از هر نوعی که مورد ترجیح دندان‌پزشک است متصل می‌شود. لود جویدن برای دو ماه کاهش می‌یابد تا امکان استئو اینتگریشن بدون مزاحمت با بارگذاری پیش رونده فراهم شود.

پتانسیل پری ایمپلنتایتیس با تکنیک ارائه شده در اینجا حفظ می‌شود. امکان شیوع موکوزیت پری اباتمنت وجود دارد، که با قطع اتصال اباتمنت با قاب اصلی از طریق بریدن چهار بازو به کمک ابزار چرخان برطرف می‌شود. این کار در مناطقی انجام می‌شود که مشخصا ضعیف طراحی شده‌اند تا برش تسهیل شده و در نتیجه از التهاب استخوان و مخاط جلوگیری شود. تعدادی از اباتمنت‌ها می‌توانند پیش از شکست سیستم برداشته شوند.

در حالی که پروتزهای زایگوما می‌توانند نرخ ماندگاری بالینی ۷/۹۶٪ داشته باشند، همچنین می‌توانند منجر به سینوزیت، عفوتا بافت نرم و فیستول اورونازال شوند و به‌لحاظ فنی برای متخصص پروتز و تکنسین آزمایشگاه چالش‌برانگیز باشند.

در عوض، AMSJI ها یک رویکرد پروتزی جایگزین را برای موارد آتروفی استخوانی شدید ارائه می‌دهند. این رویکرد مهندسی معکوس پروتز محور شخصی‌سازی‌شده از استفاده از گرافت استخوانی جلوگیری کرده و امکان بازیابی عملکردی فوری را در یک جلسه جراحی فراهم می‌کند. این موضوع که آیا چارچوب تیتانیومی سفت‌شده با پیچ و شخصی‌سازی‌شده با اباتمنت‌های جداشدنی عملکرد بهتری از چارچوب ویتالیومی تولیدشده از طریق تکنیک لاست واکس دارد یا خیر هنوز به‌لحاظ بالینی اثبات نشده‌است.

AMSIJI ها همان پروتز ساب‌پریوستئال تولیدشده به روش افزایشی هستند.

 

پروتز ساب‌پریوستئال تولیدشده به روش افزایشی – قسمت اول

/0 دیدگاه /در /توسط

نزدیک به ۵۶٪ از بیماران دارای پروتزهای درون کاشت دچار پري ايمپلنتايتيس می‌شوند که درنهایت منجر به ازبین رفتن فیکسچر می‌شود. از میان دلایل متعدد پري ايمپلنتايتيس، اکثرشان به‌صورت بالینی قابل کنترل نیستند. تحلیل استخوان فک بالا، چه همراه با ازبین رفتن ایمپلنت باشد و چه از آتروفی ناشی از عدم استفاده نشات گرفته باشد چالش عمده‌ای محسوب می‌شود. راه‌حل‌های کنونی شامل روش All-on-4 است وقتی استخوان کافی در جلوی سینوس‌های فک بالا وجود دارد؛ ایمپلنت‌های زایگومای چهارگانه یا زایگوما در کنار ایمپلنت‌های دهانی مرسوم در آلوئول؛ و گرافت استخوانی همراه با آگمنت کف سینوس و گرافت‌های آنله باکالی و درون کاشت (مجدد)‌ متعاقب ایمپلنت.

هدف این یادداشت فنی ارائه مفهوم نوآورانه پروتز ساب‌پریوستئال تولیدشده به روش افزایشی (ASMSJI ها) است. مجموعه داده‌های دیجیتال مربوط به فک بیماران و آزمون موم در اکلوژن برای قسمت‌بندی استخوان و قوس‌های دندانی، برای طراحی یک قاب ساب‌پریوستئال و اباتمنت‌ها در موقعیت بهینه نسبت به قوس دندانی و برای طراحی سوپرا استراکچر استفاده می‌شوند. پروتزها و سوپرا استراکچر به صورت سه‌بعدی و با استفاده از آلیاژ تیتانیوم پرینت می‌شوند. دندان مصنوعی موقت با استفاده از پلیمر به‌صورت سه‌بعدی پرینت می‌شود. ASMSJI ها رویکردی جایگزین برای بیمارانی که از آتروفی استخوان فکی شدید رنج می‌برند ارائه می‌دهند. این گزارش به استفاده از این تکنیک برای بازسازی کامل فک بالا اشاره دارد، اما با دیفکت‌های جز‌ئی در هر کدام از فک‌ها و دیفکت‌های گسترش‌یافته پس از ریزکشن نیز می‌توان ا استفاده از همین تکنیک برخورد کرد. این رویکرد مهندسی معکوس پروتز محور شخصی‌سازی‌شده از استفاده از گرافت استخوانی جلوگیری کرده و با یک جلسه جراحی بازیابی کامل و فوری عملکردی را فراهم می‌کند.

پروتز ساب‌پریوستئال در دو بخش طراحی شده که روی آن یک میله شخصی‌سازی‌شده متصل‌کننده موقت که با پیچ نگه داشته می‌شود سوار شده‌است. یک پروتز موقت پرینت سه‌بعدی شده طراحی می‌شود. قسمت پروتز ساب‌پریوستئال معمولا سه (گاهی اوقات چهار) اباتمنت دارد که با چهار بازو به قاب اصلی فیکس شده‌اند. قاب اصلی عموما دو اکستنشن روی ستونک‌های میدفیس دارند که به هر یک سه پیچ استئوسنتر می‌خورد. رابط بین فلنج‌ها و سطح استخوانی می‌تواند متخلخل (اسکفولدی) ساخته شود تا استئو اینتگریشن را بهبود دهد.