پروتز ساب‌پریوستئال تولیدشده به روش افزایشی – قسمت دوم

مواد

پروتز ساب‌پریوستئال و میله موقت به روش افزایشی و از جنس تیتانیوم گرید ۲۳ ELI (بین نشینی فوق‌العاده کم) تولید می‌شوند.

 

جایگذاری

در حالی که بیمار تحت بیهوشی عمومی یا موضعی است، یک برش کرستال در یک میلی‌متری انتهای مرز مخاطی ایجاد می‌شود، در حالی که برش‌های شل‌کننده در میانه و پشت غده ایجاد می‌شوند (شکل ۳). دیسکسیون فلپ ساب‌پریوستئال در مناطق باکال و کام انجام می‌شود.

AMSIJI ها از چپ و راست فیت می‌شوند؛ به خاطر دقیق بودن اندازه‌ها، ممکن است نیاز به کمی فشار باشد.

سازه میله موقتی با استفاده از یک پیچ‌گوشتی شش ضلعی از هر نوعی که مورد ترجیح دندان‌پزشک است متصل می‌شود. لود جویدن برای دو ماه کاهش می‌یابد تا امکان استئو اینتگریشن بدون مزاحمت با بارگذاری پیش رونده فراهم شود.

پتانسیل پری ایمپلنتایتیس با تکنیک ارائه شده در اینجا حفظ می‌شود. امکان شیوع موکوزیت پری اباتمنت وجود دارد، که با قطع اتصال اباتمنت با قاب اصلی از طریق بریدن چهار بازو به کمک ابزار چرخان برطرف می‌شود. این کار در مناطقی انجام می‌شود که مشخصا ضعیف طراحی شده‌اند تا برش تسهیل شده و در نتیجه از التهاب استخوان و مخاط جلوگیری شود. تعدادی از اباتمنت‌ها می‌توانند پیش از شکست سیستم برداشته شوند.

در حالی که پروتزهای زایگوما می‌توانند نرخ ماندگاری بالینی ۷/۹۶٪ داشته باشند، همچنین می‌توانند منجر به سینوزیت، عفوتا بافت نرم و فیستول اورونازال شوند و به‌لحاظ فنی برای متخصص پروتز و تکنسین آزمایشگاه چالش‌برانگیز باشند.

در عوض، AMSJI ها یک رویکرد پروتزی جایگزین را برای موارد آتروفی استخوانی شدید ارائه می‌دهند. این رویکرد مهندسی معکوس پروتز محور شخصی‌سازی‌شده از استفاده از گرافت استخوانی جلوگیری کرده و امکان بازیابی عملکردی فوری را در یک جلسه جراحی فراهم می‌کند. این موضوع که آیا چارچوب تیتانیومی سفت‌شده با پیچ و شخصی‌سازی‌شده با اباتمنت‌های جداشدنی عملکرد بهتری از چارچوب ویتالیومی تولیدشده از طریق تکنیک لاست واکس دارد یا خیر هنوز به‌لحاظ بالینی اثبات نشده‌است.

AMSIJI ها همان پروتز ساب‌پریوستئال تولیدشده به روش افزایشی هستند.

 

پروتز ساب‌پریوستئال تولیدشده به روش افزایشی – قسمت اول

نزدیک به ۵۶٪ از بیماران دارای پروتزهای درون کاشت دچار پري ايمپلنتايتيس می‌شوند که درنهایت منجر به ازبین رفتن فیکسچر می‌شود. از میان دلایل متعدد پري ايمپلنتايتيس، اکثرشان به‌صورت بالینی قابل کنترل نیستند. تحلیل استخوان فک بالا، چه همراه با ازبین رفتن ایمپلنت باشد و چه از آتروفی ناشی از عدم استفاده نشات گرفته باشد چالش عمده‌ای محسوب می‌شود. راه‌حل‌های کنونی شامل روش All-on-4 است وقتی استخوان کافی در جلوی سینوس‌های فک بالا وجود دارد؛ ایمپلنت‌های زایگومای چهارگانه یا زایگوما در کنار ایمپلنت‌های دهانی مرسوم در آلوئول؛ و گرافت استخوانی همراه با آگمنت کف سینوس و گرافت‌های آنله باکالی و درون کاشت (مجدد)‌ متعاقب ایمپلنت.

هدف این یادداشت فنی ارائه مفهوم نوآورانه پروتز ساب‌پریوستئال تولیدشده به روش افزایشی (ASMSJI ها) است. مجموعه داده‌های دیجیتال مربوط به فک بیماران و آزمون موم در اکلوژن برای قسمت‌بندی استخوان و قوس‌های دندانی، برای طراحی یک قاب ساب‌پریوستئال و اباتمنت‌ها در موقعیت بهینه نسبت به قوس دندانی و برای طراحی سوپرا استراکچر استفاده می‌شوند. پروتزها و سوپرا استراکچر به صورت سه‌بعدی و با استفاده از آلیاژ تیتانیوم پرینت می‌شوند. دندان مصنوعی موقت با استفاده از پلیمر به‌صورت سه‌بعدی پرینت می‌شود. ASMSJI ها رویکردی جایگزین برای بیمارانی که از آتروفی استخوان فکی شدید رنج می‌برند ارائه می‌دهند. این گزارش به استفاده از این تکنیک برای بازسازی کامل فک بالا اشاره دارد، اما با دیفکت‌های جز‌ئی در هر کدام از فک‌ها و دیفکت‌های گسترش‌یافته پس از ریزکشن نیز می‌توان ا استفاده از همین تکنیک برخورد کرد. این رویکرد مهندسی معکوس پروتز محور شخصی‌سازی‌شده از استفاده از گرافت استخوانی جلوگیری کرده و با یک جلسه جراحی بازیابی کامل و فوری عملکردی را فراهم می‌کند.

پروتز ساب‌پریوستئال در دو بخش طراحی شده که روی آن یک میله شخصی‌سازی‌شده متصل‌کننده موقت که با پیچ نگه داشته می‌شود سوار شده‌است. یک پروتز موقت پرینت سه‌بعدی شده طراحی می‌شود. قسمت پروتز ساب‌پریوستئال معمولا سه (گاهی اوقات چهار) اباتمنت دارد که با چهار بازو به قاب اصلی فیکس شده‌اند. قاب اصلی عموما دو اکستنشن روی ستونک‌های میدفیس دارند که به هر یک سه پیچ استئوسنتر می‌خورد. رابط بین فلنج‌ها و سطح استخوانی می‌تواند متخلخل (اسکفولدی) ساخته شود تا استئو اینتگریشن را بهبود دهد.

بازسازی صدمات پیچیده استخوان زایگوما و گونه به کمک پروتز زایگوما قرینه‌سازی‌شده و ساخت افزایشی تیتانیومی – قسمت دوم

طراحی پروتز

برای طراحی پروتز زایگوما از تکنیک قرینه‌سازی استفاده شد که به وسیله از ناحیه سالم صورت برای جایگزینی ناحیه صدمه دیده استفاده شد. مراحل این قرینه سازی در تصاویر مشخص است. در ابتدا فایل stl مدل صدمه دیده به دو قسمت تقسیم شد. سمت آسیب دیده از مدل حذف شده و با سمت سالم (سمت راست صورت) جایگزین شد. در مرحله بعد دو قسمت سالم به وجود آمده ادغام شدند. هر گونه فضای خالی و گپ ایجاد شده به کمک عملیات wrapping از بین رفت. به کمک عملیات حذف بولین (تفریق دو حجم) مدل نهایی به وجود آمده از مدل اولیه دارای صدمه دارای تومور قالب پروتز گونه بوجود آمد. این طراحی در قالب فایل stl وجهت تولید ذخیره شد.

 

نتایج:

نتایج به دست آمده از آنالیز مرحله اول که در آن صورت بازسازی شده با صورت قرینه سازی شده به صورت مجازی مقایسه شد، میانگین انحراف ایجاد شده در حدود ۶۵/۱ میلیمتر در سمت خارج و میانگین حدود ۵۵/۱ میلیمتر به سمت داخل صورت بود. در مرحله دوم آنالیز، مدل فیزیکی بازسازی شده با صورت قرینه‌سازی شده مقایسه شده که اختلاف بوجود آمده زیر ۸۲/۱ میلیمتر در سمت خارجی . ۸۶/۳ – میلیمتر در سمت داخلی صورت بود. میزان تفاوت بیشتر اندازه‌گیری شده در حالت دوم (مقایسه نتیجه نهایی با مدل فیزیکی تولید شده در مقایسه با مدل مجازی) به دلیل امکان بروز خطا و عدم دقت کافی هم در ساخت و هم در اسکن چهره است.

در بررسی پروتز تولید شده با جایگذاری روی مدل پروتوتایپ تولید شده نحوه فیت شدن پروتز کاملا بدون ایراد، قرینه‌سازی خوب و نتیجه زیبایی نهایی رضایت بخش بود. ارزیابی جایگذاری پروتز بر روی مدل آناتومیک اطلاعاتی حیاتی در مورد نحوه اجرای قرارگیری پروتز بر روی صورت بیمار در اختیار می‌گذارد.همچنین نتایج این ارزیابی اطلاعاتی بسیار ضروری در مورد بررسی جایگذاری پروتز در داخل بدن و ارزیابی‌های آینده برای بررسی کارایی این پروتز در اختیار می‌گذارد.

در آخر نویسندگان به این جمع‌بندی می‌رسند که پروتز تیتانیومی طراحی‌ شده به روش قرینه‌سازی و ساخته شده به روش ساخت افزایشی نیاز‌های زیبایی، عملکردی و مکانیکی مورد نیاز برای بازسازی کارآمد استخوان‌های گونه و زایگوما رو فراهم می‌کند. این روند طراحی ارائه شده می‌تواند برای سایر بازسازی‌های استخوانی نیز کارآمد باشد.