پروتز ساب‌پریوستئال تولیدشده به روش افزایشی – قسمت دوم

مواد

پروتز ساب‌پریوستئال و میله موقت به روش افزایشی و از جنس تیتانیوم گرید ۲۳ ELI (بین نشینی فوق‌العاده کم) تولید می‌شوند.

 

جایگذاری

در حالی که بیمار تحت بیهوشی عمومی یا موضعی است، یک برش کرستال در یک میلی‌متری انتهای مرز مخاطی ایجاد می‌شود، در حالی که برش‌های شل‌کننده در میانه و پشت غده ایجاد می‌شوند (شکل ۳). دیسکسیون فلپ ساب‌پریوستئال در مناطق باکال و کام انجام می‌شود.

AMSIJI ها از چپ و راست فیت می‌شوند؛ به خاطر دقیق بودن اندازه‌ها، ممکن است نیاز به کمی فشار باشد.

سازه میله موقتی با استفاده از یک پیچ‌گوشتی شش ضلعی از هر نوعی که مورد ترجیح دندان‌پزشک است متصل می‌شود. لود جویدن برای دو ماه کاهش می‌یابد تا امکان استئو اینتگریشن بدون مزاحمت با بارگذاری پیش رونده فراهم شود.

پتانسیل پری ایمپلنتایتیس با تکنیک ارائه شده در اینجا حفظ می‌شود. امکان شیوع موکوزیت پری اباتمنت وجود دارد، که با قطع اتصال اباتمنت با قاب اصلی از طریق بریدن چهار بازو به کمک ابزار چرخان برطرف می‌شود. این کار در مناطقی انجام می‌شود که مشخصا ضعیف طراحی شده‌اند تا برش تسهیل شده و در نتیجه از التهاب استخوان و مخاط جلوگیری شود. تعدادی از اباتمنت‌ها می‌توانند پیش از شکست سیستم برداشته شوند.

در حالی که پروتزهای زایگوما می‌توانند نرخ ماندگاری بالینی ۷/۹۶٪ داشته باشند، همچنین می‌توانند منجر به سینوزیت، عفوتا بافت نرم و فیستول اورونازال شوند و به‌لحاظ فنی برای متخصص پروتز و تکنسین آزمایشگاه چالش‌برانگیز باشند.

در عوض، AMSJI ها یک رویکرد پروتزی جایگزین را برای موارد آتروفی استخوانی شدید ارائه می‌دهند. این رویکرد مهندسی معکوس پروتز محور شخصی‌سازی‌شده از استفاده از گرافت استخوانی جلوگیری کرده و امکان بازیابی عملکردی فوری را در یک جلسه جراحی فراهم می‌کند. این موضوع که آیا چارچوب تیتانیومی سفت‌شده با پیچ و شخصی‌سازی‌شده با اباتمنت‌های جداشدنی عملکرد بهتری از چارچوب ویتالیومی تولیدشده از طریق تکنیک لاست واکس دارد یا خیر هنوز به‌لحاظ بالینی اثبات نشده‌است.

AMSIJI ها همان پروتز ساب‌پریوستئال تولیدشده به روش افزایشی هستند.

 

پروتز ساب‌پریوستئال تولیدشده به روش افزایشی – قسمت اول

نزدیک به ۵۶٪ از بیماران دارای پروتزهای درون کاشت دچار پري ايمپلنتايتيس می‌شوند که درنهایت منجر به ازبین رفتن فیکسچر می‌شود. از میان دلایل متعدد پري ايمپلنتايتيس، اکثرشان به‌صورت بالینی قابل کنترل نیستند. تحلیل استخوان فک بالا، چه همراه با ازبین رفتن ایمپلنت باشد و چه از آتروفی ناشی از عدم استفاده نشات گرفته باشد چالش عمده‌ای محسوب می‌شود. راه‌حل‌های کنونی شامل روش All-on-4 است وقتی استخوان کافی در جلوی سینوس‌های فک بالا وجود دارد؛ ایمپلنت‌های زایگومای چهارگانه یا زایگوما در کنار ایمپلنت‌های دهانی مرسوم در آلوئول؛ و گرافت استخوانی همراه با آگمنت کف سینوس و گرافت‌های آنله باکالی و درون کاشت (مجدد)‌ متعاقب ایمپلنت.

هدف این یادداشت فنی ارائه مفهوم نوآورانه پروتز ساب‌پریوستئال تولیدشده به روش افزایشی (ASMSJI ها) است. مجموعه داده‌های دیجیتال مربوط به فک بیماران و آزمون موم در اکلوژن برای قسمت‌بندی استخوان و قوس‌های دندانی، برای طراحی یک قاب ساب‌پریوستئال و اباتمنت‌ها در موقعیت بهینه نسبت به قوس دندانی و برای طراحی سوپرا استراکچر استفاده می‌شوند. پروتزها و سوپرا استراکچر به صورت سه‌بعدی و با استفاده از آلیاژ تیتانیوم پرینت می‌شوند. دندان مصنوعی موقت با استفاده از پلیمر به‌صورت سه‌بعدی پرینت می‌شود. ASMSJI ها رویکردی جایگزین برای بیمارانی که از آتروفی استخوان فکی شدید رنج می‌برند ارائه می‌دهند. این گزارش به استفاده از این تکنیک برای بازسازی کامل فک بالا اشاره دارد، اما با دیفکت‌های جز‌ئی در هر کدام از فک‌ها و دیفکت‌های گسترش‌یافته پس از ریزکشن نیز می‌توان ا استفاده از همین تکنیک برخورد کرد. این رویکرد مهندسی معکوس پروتز محور شخصی‌سازی‌شده از استفاده از گرافت استخوانی جلوگیری کرده و با یک جلسه جراحی بازیابی کامل و فوری عملکردی را فراهم می‌کند.

پروتز ساب‌پریوستئال در دو بخش طراحی شده که روی آن یک میله شخصی‌سازی‌شده متصل‌کننده موقت که با پیچ نگه داشته می‌شود سوار شده‌است. یک پروتز موقت پرینت سه‌بعدی شده طراحی می‌شود. قسمت پروتز ساب‌پریوستئال معمولا سه (گاهی اوقات چهار) اباتمنت دارد که با چهار بازو به قاب اصلی فیکس شده‌اند. قاب اصلی عموما دو اکستنشن روی ستونک‌های میدفیس دارند که به هر یک سه پیچ استئوسنتر می‌خورد. رابط بین فلنج‌ها و سطح استخوانی می‌تواند متخلخل (اسکفولدی) ساخته شود تا استئو اینتگریشن را بهبود دهد.

بازسازی صدمات پیچیده استخوان زایگوما و گونه به کمک پروتز زایگوما قرینه‌سازی‌شده و ساخت افزایشی تیتانیومی – قسمت دوم

طراحی پروتز

برای طراحی پروتز زایگوما از تکنیک قرینه‌سازی استفاده شد که به وسیله از ناحیه سالم صورت برای جایگزینی ناحیه صدمه دیده استفاده شد. مراحل این قرینه سازی در تصاویر مشخص است. در ابتدا فایل stl مدل صدمه دیده به دو قسمت تقسیم شد. سمت آسیب دیده از مدل حذف شده و با سمت سالم (سمت راست صورت) جایگزین شد. در مرحله بعد دو قسمت سالم به وجود آمده ادغام شدند. هر گونه فضای خالی و گپ ایجاد شده به کمک عملیات wrapping از بین رفت. به کمک عملیات حذف بولین (تفریق دو حجم) مدل نهایی به وجود آمده از مدل اولیه دارای صدمه دارای تومور قالب پروتز گونه بوجود آمد. این طراحی در قالب فایل stl وجهت تولید ذخیره شد.

 

نتایج:

نتایج به دست آمده از آنالیز مرحله اول که در آن صورت بازسازی شده با صورت قرینه سازی شده به صورت مجازی مقایسه شد، میانگین انحراف ایجاد شده در حدود ۶۵/۱ میلیمتر در سمت خارج و میانگین حدود ۵۵/۱ میلیمتر به سمت داخل صورت بود. در مرحله دوم آنالیز، مدل فیزیکی بازسازی شده با صورت قرینه‌سازی شده مقایسه شده که اختلاف بوجود آمده زیر ۸۲/۱ میلیمتر در سمت خارجی . ۸۶/۳ – میلیمتر در سمت داخلی صورت بود. میزان تفاوت بیشتر اندازه‌گیری شده در حالت دوم (مقایسه نتیجه نهایی با مدل فیزیکی تولید شده در مقایسه با مدل مجازی) به دلیل امکان بروز خطا و عدم دقت کافی هم در ساخت و هم در اسکن چهره است.

در بررسی پروتز تولید شده با جایگذاری روی مدل پروتوتایپ تولید شده نحوه فیت شدن پروتز کاملا بدون ایراد، قرینه‌سازی خوب و نتیجه زیبایی نهایی رضایت بخش بود. ارزیابی جایگذاری پروتز بر روی مدل آناتومیک اطلاعاتی حیاتی در مورد نحوه اجرای قرارگیری پروتز بر روی صورت بیمار در اختیار می‌گذارد.همچنین نتایج این ارزیابی اطلاعاتی بسیار ضروری در مورد بررسی جایگذاری پروتز در داخل بدن و ارزیابی‌های آینده برای بررسی کارایی این پروتز در اختیار می‌گذارد.

در آخر نویسندگان به این جمع‌بندی می‌رسند که پروتز تیتانیومی طراحی‌ شده به روش قرینه‌سازی و ساخته شده به روش ساخت افزایشی نیاز‌های زیبایی، عملکردی و مکانیکی مورد نیاز برای بازسازی کارآمد استخوان‌های گونه و زایگوما رو فراهم می‌کند. این روند طراحی ارائه شده می‌تواند برای سایر بازسازی‌های استخوانی نیز کارآمد باشد.

بازسازی صدمات پیچیده استخوان زایگوما و گونه به کمک پروتز میدفیس قرینه‌سازی‌شده و ساخت افزایشی تیتانیومی – قسمت اول

بازسازی ضایعات پیچیده زایگوما به دلیل نیاز به بازسازی طبیعی برآمدگی صورت و همینطور قرینه‌سازی ساختار آن چالشی در جراحی محسوب می‌شود. به طور کلی، روش‌های متنوعی برای بازسازی صدمات گونه و زایگوما وجود دارد که تمام آن‌ها به ندرت خصوصیات عملکردی و زیبایی مورد نیاز را فراهم میکنند.هدف این مطالعه ارائه روندی سیستمی و یکپارچه برای بازسازی صدمات استخوانی پیچیده گونه، به وسیله پروتز میدفیس تیتانیومی در چندین گام از اسکن بیمار تا تولید پروتز می‌باشد، به نحوی که زیبایی و قرینگی مناسبی برای صورت ایجاد شود.

موفقیت بلندمدت و تاثیرگذاری این ایمپلنت‌ها به فاکتور‌های متفاوتی از جمله طراحی، ماده سازنده ایمپلنت‌، دقت، بررسی بایومکانیکی، روند تولید و البته مهارت جراح بستگی دارد. به صورت کلی روش بازسازی قرینه‌سازی یکی از رایج‌ترین روش‌های در طراحی پروتزهای پزشکی محصوب می‌شود. با این روش امکان شبیه‌سازی ناحیه صدمه دیده با ناحیه سالم و حفظ قرینگی و ساختار آناتومیک امکان پذیر می‌شود.  آلیاژ تیتانیوم Ti6Al4V ELI به دلیل داشتن نسبت استحکام به وزن بالا، مقاومت سایشی زیاد و خواص مکانیکی مناسب یکی از محبوب‌ترین بایومتریال‌ها به حساب می‌آید. تیتانیوم و آلیاژ‌های آن در مقایسه با سایر بایومتریال‌های فلزی از جمله کبالت کروم و فولاد‌ خواص زیست‌سازگاری بسیار عالی‌ دارند.

نتایج این تحقیق نشان می‌دهد این پروتز میدفیس تیتانیومی از نظر زیبایی و زیست‌سازگاری نتیجه ای بسیار عالی دارد. پروتز سفارشی طراحی شده به روش قرینه سازی با دقت بالا بر روی نایحه صدمه فیت شد و ناحیه تومور را با کمترین میزان عدم تطابق (با تطابق بالا) بازسازی کرد. علاوه بر این نتیجه به دست آماده از آنالیز دو بعدی که از طریق پروتوتایپ تولید شده به دست آمد نشان‌دهنده دقت بالا و زیر ۲ میلیمتر بود به همین دلیل پروتز طراحی شده از نظر جایگذاری بدون خطا، قرینه‌سازی مطلوب و نتیجه زیبایی راضی‌کننده‌ای به همراه داشت. مطمئنا پروتز‌های تیتانیومی طراحی شده به روش قرینه‌سازی و تولید شده به روش ساخت افزایشی می‌توانند به عنوان روش جایگزین عملی برای بازسازی صدمات پیچیده ناحیه گونه در نظر گرفته شوند.

 

پروتز مندیبل شخصی‌سازی شده سه‌بعدی جهت بازسازی صدمات پیچیده فک پایین – قسمت سوم

نتایج و جمع‌بندی

بهبود چشمگیری در درد، جویدن، تکلم، فعالیت، تفریحات، شرایط روحی، اضطراب و کیفیت زندگی بیماران مشاهده شد. قرینه‌بودن صورت و اکلوژن بیماران با بازشوندگی کافی و حرکت جانبی (لترال) فک بدون انحراف در حین حرکت حاصل شد. این تحقیق نشان داد توسعه سیستم‌های طراحی و تولید به کمک رایانه در باز‌سازی‌های فک و صورت، نتایج جراحی را تا حد زیادی بهبود داده‌است، زیرا ابعاد و کانتور (هندسه سطح خارجی) پروتز می‌تواند با توجه به نیاز بیمار و تشخیص جراح شخصی ‌سازی شود. در سال ۲۰۱۶ لی و همکارانش در مطالعه‌ای جراحی بایمکس و بازسازی فک پایین به کمک پروتز مندیبل پرینت سه‌بعدی به روش ساخت افزایشی با پرتو الکترونی را مورد بررسی قرار دادند که نتایج موفقیت‌آمیزی از بازیابی عملکرد و زیبایی فک پایین به همراه داشت.  آن‌ها در این مطالعه ۲ عدد اباتمنت به طراحی مجازی خود اضافه‌کردند که به این روش امکان بازسازی دندا‌نها به کمک پروتز‌های دندانی فراهم شود.

نتایج جراحی به دست آمده در این مطالعه، نشان داد رضایت بیماران از نظر زیبایی، حرکات فک و اکلوژن تا حد زیادی با استفاده از روش بازسازی به کمک پروتز‌های سفارشی جلب شده است. ایمپلنت‌های دندانی یکپارچه قرار گرفته بر روی پروتز امکان بازیابی دندان‌ها رو فراهم کرد. عملکرد طبیعی فک بدون درد و بدون اثر مشهودی از اینسیژن حاصل شد. همچنین بازسازی راستا و بوردر تحتانی فک پایین و در نتیجه‌ی آن بازیابی شکل فک پایین به صورت کامل انجام شد.

مطالعات و بررسی‌های بیشتری با تعداد بیماران بیشتر و طراحی‌ها و ساختار‌های متنوع تر پروتز‌های تولید شده به روش ساخت افزایشی مورد نیاز است. به علاوه عکس‌العمل بافت نرم اطراف پروتز فک تیتانیومی نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.

به نظر می‌آید پروتز مندیبل شخصی‌سازی شده برای بازسازی دقیق استخوان فک پایین با ظرافت بیشتر بسیار مفید است. کانسپت استفاده از  پروتز‌های سفارشی به کمک طراحی سه‌بعدی و مجازی درمان و مدل استئولیتوگرافی و طراحی و تولید به کمک رایانه باعث پیشرفت بسیار زیای در بازیابی استخوان مندیبل شده و دربه دست آمدن پروفایل صورت خوب، زیبایی و بازسازی دندان‌ها و جلوگیری از عوارض شدید مربوط به جراحی آتوگرفت کمک کننده خواهد بود.

پروتز مندیبل شخصی‌سازی شده سه‌بعدی جهت بازسازی صدمات پیچیده فک پایین – قسمت دوم

انتخاب بیماران

این مطالعه بین ژانویه ۲۰۱۷ تا ژانویه ۲۰۱۸ صورت گرفته است. در مجموع ۷ بیمار که برای درمان ضایعه فک پایین خود به مرکز درمانی ما مراجعه کرده و با درمان به روش گرفت استخوانی آتوگرفت موافقت نکرده بودند، تحت درمان به کمک پروتز مندیبل شخصی‌سازی‌شده قرار گرفتند. با استفاده از اطلاعات سی‌تی‌اسکن سه‌بعدی آنها طراح درمان به صورت سه‌بعدی و مجازی برای این بیماران انجام شد. این مطالعه شامل ۴ کیس آملوبلاستوما فک پایین، ۲ کیس انکیلوز مفصل گیجگاهی و یک کیس استئوکندرم کاندیل بود. تمام بیماران از نظر تغییرات درد، توانایی جویدن، مکالمه، فعالیت، تفریح، حالت روحی و اضطراب پس از شش ماه از جراحی مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفتند. پرسشنامه کیفیت زندگی شامل شرایط زیبایی صورت و عملکرد فک در کنار کیفیت زندگی را شامل می‌شد.

 

روند طراحی:

ابتدا یک سی‌تی‌اسکن با کات ظریف توسط دستگاه اسکنر ۶۴ اسلایسه از بیماران تهیه شد. اطلاعات مربوطه به فورمت دایکام ذخیره شده و به یک سیستم شامل نرم‌افزای مربوط به طراحی و ساخت به کمک رایانه انتقال یافت . به کمک نرم‌افزار، اطلاعات تصاویر سی‌تی‌اسکن برای بازسازی سه‌بعدی در نماهای اکشیال، کرونال و سجیتال تبدیل شد.

از طریق یک جلسه آنلاین بین جراحان و مهندسین نرم افزارپزشکی که طی آن هر دو گروه تصاویر یکسان مربوط به نرم افزار شبیه‌سازی جراحی را مشاهده می‌کردند نظرات و موارد مورد نظر جراح توسط مهندسین پزشکی بر روی طرح درمان و طراحی پروتز اعمال شد. اسکن سه‌بعدی از نظر قرینگی ظاهری مورد بررسی قرار گرفت و تنظیم شد. طراحی از طریق قرینه‌سازی سمت آسیب ندیده صورت بر روی ناحیه‌ای که نیاز به بازسازی داشت انجام شد.

 

جراحی

به وسیله یک برش مناسب ناحیه دیفکت اکسپوز شد. سپس به کمک یک پروتز شخصی‌سازی‌شده سه بعدی  از جنس آلیاژ تیتانیوم Ti6Al4V-ELI و پروتز فسا از جنس پلی‌اتیلن UHMWPE ناحیه دیفکت بازسازی شد. به کمک طراحی قسمت گلنویید فسا شرایط قرارگیری مناسب قسمت مندیبل پروتز بر روی آن فراهم شد و از آسیب رسیدن به قسمت میانی فسا کرانیال یا تحلیل استخوان فسا جلوگیری شد. چربی زیرپوستی  بین دو قسمت مفصل مفصل برای تسهیل حرکت مفصل قرار گرفت.

جمع بندی و نتایجاین تحقیق را در بخش بعدی مطالعه کنید.

 

پروتز شخصی‌سازی شده سه‌بعدی جهت بازسازی مندیبل – قسمت اول

بازسازی ساختار استخوان‌های فک، صورت و جمجمه حتی برای جراحان باتجره کاری چالشی و دشوار است. هدف اصلی بازسازی صدمات این ناحیه بازیابی عملکرد و ظاهر می‌باشد. استاندارد طلایی درمان این مشکلات استفاده از آتوگرفت‌ها است، که این روش با محدودیت‌ها متعدد از جمله عدم دسترسی به محل مناسب برای برداشت استخوان با ابعاد و هندسه مناسب به ویژه در مورد صدمات بزرگ، مشکلات برداشت گرفت، صدمه دیدن محل برداشت گرفت، عدم رضایت بیماران، احتمال عفونت در محل برداشت و کاشت گرفت، افزایش مدت زمان جراحی، نیاز به افزایش اعضای متخصص تیم جراحی و تحلیل گرفت استفاده شده مواجه است. با توجه به محدودیت‌های عنوان شده، تحقیقات در زمینه یافتن مواد مصنوعی مناسب و روش‌های برنامه‌ریزی پیش‌از جراحی (pre surgical planning) مورد نیاز برای بهبود بازسازی مندیبل، صورت و جمجمه ادامه دارد.

روش‌های مختلف بازسازی قابل استفاده در حال حاضر برای بازسازی آسیب فک و صورت عبارتند از استفاده از آتوگرفت، گرفت مصنوعی و زنوگرفت که از بین این موارد آتوگرفت به عنوان استاندارد طلایی این باز‌سازی‌ها شناخته می‌شود. در بازسازی مندیبل از گرفت‌های میکرووسکولار برای بازیابی هر دو بعد عملکردی و ظاهری مورد استفاده قرار میگیرد. گرچه به دلایل مختلف از جمله طولانی شدن روند جراحی، ایجاد عوارض در ناحیه اهدا کننده، طولانی‌تر شدن زمان بستری بیمار، احتمال وقوع عفونت در هر دو ناحیه برداشت و کاشت گرفت و تحلیل گِرفت، مشکل طولانی شدن دوره نقاحت و تاخیر در بازیابی عمکرد در بازسازی‌های صورت گرفته به کمک گرفت میکرووسکولار منجر خواهد شد که این مساله مکررا اشاره می‌شود. از همین رو احساس نیاز به ارائه روش‌های جایگزین در بازسازی فک پایین رو به افزایش است.

استفاده از پلیت‌های بازسازی لاکینگ در  آسیب دیدگی پیشنهاد می‌شود، البته خم و شکل دادن مناسب این پلیت‌ها برای به دست‌اوردن هندسه و کانتور مناسب فک پایین مورد نیاز خواهد بود. در اکثر مراکز، جراحان به استفاده از مدل‌های آناتومیک سه‌بعدی لیتوگرافی برای خم دادن پلیت قبل از عمل تمایل نشان می‌دهند و این تمایل رو به افزایش است.

جراحان می‌توانند در روند درمانی مورد نظر خود از طراحی پروتز‌های شخصی‌سازی‌شده که باعث افزایش دقت و قابل‌پیش‌بینی شدن نتایج می‌شود استفاده کنند. سیستم‌های طراحی و تولید به کمک کامپیوتر (CAD/CAM) شرایطی را فراهم می‌کنند که جراح به دقت بسیار بالا قبل از جراحی برنامه‌ریزی، ریزکشن یا استئوتومی مجازی و طراحی پروتزهای شخصی‌سازی‌شده را انجام دهند. این تکنولوژی پیشرفته باعث فراهم شدن امکان تبدیل مدل‌ها و طراحی‌های مجازی به پروتز‌های شخصی‌سازی‌شده واقعی شده است.

این مطالعه برای بررسی بهبود عمکرد فک پایین، ظاهر صورت و کیفیت زندگی پس از بازسازی آسیب‌های پیچیده فک پایین به کمک پروتز‌های شخصی‌سازی‌شده سه‌بعدی تیتانیومی ارائه شده است.

در پست‌های بعدی شاخص و نحوه انتخاب بیماران و فرآیند طراحی پروتز‌ها در این مقاله عنوان خواهد شد.

پروتز‌های سفارشی پرینت سه‌بعدی شده سابپریوستیل تیتانیومی برای بازساری آتروفی مندیبل خلفی در بیماران مسن – قسمت چهارم

1نتایج تحقیق

با توجه با نتایج نهایی تحقیق، شرایط قرارگیری و فیت بودن پروتز‌های سابپریوستیل شدیدا رضایت بخش بود. میانگین نمره فیت بودن ۷ از ۱۰ بود و تنها دو مورد تطابق ناکافی  داشتند ( با نمره ۴ و ۵) که دلیل آن وجود آرتیفکت ناشی از تاج دندان‌ها مجاور در طی قرآیند شبیه‌سازی ۳بعدی بوده است. هر چند این دو مورد در حین جراحی با استخوان بیمار‌ها تطابق داده شدند.

میانگین مدت زمان جراحی ۳/۴۴ دقیقه (انحراف از معیار 4/19± با میانه ۳۷) بود. هر چند این مقدار به شدت تحت تاثیر دو موردی بود که تطابق آن‌ها با استخوان شرایط مطلوب را نداشت، مواردی که ۸۵ و ۶۷ دقیقه از لحظه بیهوشی تا بخیه زمان بردند.

در فالو آپ یک ساله بیماران هیچکدام از ایمپلنت‌ها از دست نرفت (دچار فیلر یا غیر قابل استفاده نشد) و در نتیجه نرخ ماندگاری یکساله ۱۰۰ درصد بود. هر چند یکی از پروتز‌ها بلافاصله پس از عمل عوارضی از جمله درد و ناراحتی بیمار و همچنین ترشحات پس از جایگذاری ایجاد کرد و دو بیمار عوارض بلندمدت نشان دادند. عوارض کوتاه‌مدت شامل ۱۰ درصد بیماران و عوارض بلندمدت شامل ۲۰ درصد بیماران شد. هرچند همه این عوارض ذاتا جزئی  بودند اما ۳۰ درصد بیماران شرکت‌کننده دچار عوارض شدند.

با وجو اینکه این تحقیق دارای محدودیت‌هایی از جمله تعداد محدود نمونه‌ها و مدت زمان فالو‌آپ کوتاه‌مدت بود همچنان میتوان نتیجه‌گیری مثبتی برای آن متجسم شد. این روش ثابت کرد روش مناسبی برای ساخت پروتز‌های سابپریوستیل با دقت تولید بالا برای بیماران مسن دچار به آتروفی شدید استخوانی که از استفاده از روش‌های تهاجمی و بلندمدت درمان از جمله احیا استخوانی امتناع می‌ورزند مناسب است. علاوه بر این میزان عوارض کوتاه‌مدت و بلند‌مدت ایجاد شده نیز کم بود.

 

پروتز‌های سفارشی پرینت سه‌بعدی شده ساب‌پریوستئال تیتانیومی برای بازساری آتروفی مندیبل خلفی در بیماران مسن – قسمت سوم

در فاصله زمانی بین ژانویه ۲۰۱۷ تا ژانویه ۲۰۱۸ تعدادی بیمار بالای ۶۵ سال که دچار بی‌دندانی موضعی در قسمت خلفی مندیبل شده و حداقل دو دندان رو از دست داده بودند و تمایلی به استفاده از روش‌های احیای استخوانی نداشتند برای این مطالعه انتخاب شدند. این بیماران توسط پروتز‌های سابپریوستیل شخصی‌سازی شده که بر اساس تصاویر CBCT طراحی و از جنس تیتانیوم به روش ساخت افزایشی یا پرینت سه‌بعدی ساخته شده ‌بودند تحت درمان قرار گرفتند. نتایج مورد ارزیابی عبارتند از ثبات و قرارگیری منساب پروتز‌ها در محل مورد نظر، مدت زمان جراحی و مداخله، عمر پروتز و عوارض کوتاه و بلند‌مدت. همه بیماران به مدت یک سال پس از جراحی فالو شدند.

     

طراحی پروتز

اطلاعات دایکام به دست آمده از تصاویر CBCT استخراج شده و از طریق نرم‌افزار‌های تخصصی مهندسی پزشکی، آناتومی استخوان باقی‌مانده بیمار به صورت سه‌بعدی باز‌سازی شد.  فایل نهایی در قالب فرمت STL ذخیره گردید. در این مرحله با دقت و در نظر گرفتن موارد مختلف ( از جمله محل عصب الوئول تحتانی) محل قرارگیری سازه پروتز بر روی استخوان و شرایط استخوان کورتیکال ارزیابی شد و بهترین محل قرارگیری پیچ‌های فیکسیشن پروتز انتخاب شد.

فایل stl مدل نهایی به نرم افزار دیگری منتقل شد تا برای اصلاح لبه‌ها و کنترل کیفی نهایی و  تنظیمات نهایی آماده شود. در انتها فایل نهایی آماده تولید شد.

جراحی

پس از آماده‌سازی محل قرارگیری پروتز سابپریوستیل، از بسته‌بندی استریل خارج شده و بر روی محل مورد نظر قرار گرفت تا میزان تطابق آن ارزیابی شده و سپس از به کمک مینی‌پیچ‌های استئوسینتتیک فیکس شود. سپس بخیه زده شده و از طریق برش جداسازی پریوست شرایط برای ترمیم ضخم فراهم شد.

در پست بعدی نتایج این تحقیق، جمع‌بندی و محدودیت‌های موجود در این مطالعه عنوان خواهد شد.

 

پروتز‌های سفارشی پرینت سه‌بعدی شده ساب‌پریوستئال تیتانیومی برای بازساری آتروفی مندیبل خلفی در بیماران مسن – قسمت دوم

در بخش قبل تاریخچه پروتزهای ساب‌پریوستئال و دشواری ساخت و استفاده از این پروتزها عنوان شد.

گزینه اول استفاده از مواد بازسازی به وسیله روش‌هایی است که با عناوینی همچون پیوند و آگمنت استخوانی باز و بسته، احیا هدایت‌شده استخوان (از جمله استفاده از مش‌های بازسازی استخوان تحلیل رفته) با استفاده از مواد غیر‌جذبی و یا ممبران‌های جذبی، تکنیک ریج اسپلیت، استخوان‌سازی کششی (دیسترکشن استخوانی) و یا آگمنت سینوس (سینوس لیفت) شناخته می‌شوند. مساله موجود در استفاده از این روش‌ها مدت زمان طولانی درمان، و امکان بروز عوارض حین و پس‌ از جراحی به دلیل پیچیدگی پروسه درمان است. به علاوه هزینه مالی زیادی برای بیمار به همراه دارد.

روش دوم استفاده از ایمپلنت‌های درون استخوانی در مکان‌های نا‌مطلوب از نظر آناتومیک، بدون استفاده از روش‌های احیا استخوان است. از جمله استفاده از ایمپلنت‌های کوتاه (شورت ایمپلنت)، ایمپلنت زاویه‌دار (تیلتد ایمپلنت)، ایمپلنت زایگوماتیک از جمله این ایمپلنت‌ها هستند که البته در عمل کمتر مورد استفاده قرار میگیرند.

و در روش سوم در مورد برخی بیمارانی که دچار تحلیل شدید استخوانی شده‌اند و تمایلی به استاده از روش‌های بازسازی و احیا استخوانی ندارند، فناوری‌های مدرن دیجیتال روشی قابل اتکا و تایید شده ارائه می‌دهند. در این روش شرایط ساخت پروتز ساب‌پریوستئال شخصی‌سازی شده که در تطابق با مورفولوژی ناحیه مورد نظر و آناتومی بیمار باشند امکان پذیر است. این روش به صورت خاص در مورد افراد مسن که نیاز به درمانی خاص دارند و شرایط انتخاب روند درمانی طولانی و پیچیده جراحی‌های احیا و بازسازی استخوان را ندارند کاربرد بیشتری دارد.

هدف این مطالعه نشان‌ دادن کاربرد درمانی پروتز‌های پرینت سه‌بعدی شخصی‌سازی‌شده ساب‌پریوستئال تیتانیومی، برای جایگذاری پروتز دندانی ثابت در بیماران مسن دچار به آتروفی شدید در قسمت خلفی مندیبل‌ها می‌باشد. در پست‌های بعدی مراحل طراحی و تولید این نوع پروتز، نحوه قرارگیری داخل دهان و ارزیابی عملکرد این نوع پروتز‌ها از نظر میزان فیت شدن، عوارض و غیر‌ قابل استفاده شدن ارائه خواهد شد.