هدف: هدف از این مطالعه ارائه روشی موفقیت­‌آمیز در طراحی و ساخت پروتز مفصل گیجگاهی  Temporomandibular Joint (TMJ) به منظور درمان بیمارانی که با روش­‌های مرسوم و پروتزهای رایج در بازار  قابل درمان نیستند، می‌باشد.

روش­: یک پروتز مفصل گیجگاهی شخصی‌سازی‌شده به روش ساخت افزودنی (پرینت سه‌بعدی) متناسب با آناتومی متقاضی به صورت منحصر‌ به‌ فرد برای وی به منظور جراحی طراحی و ساخته شد.

نتایج: طراحی پروتز متناسب با نیاز بیمار به صورت سفارشی انجام شد. پروتز سفارشی با استفاده از روش پرینت سه بعدی ساخته شد. پروتز مفصل گیجگاهی فکی در طول بیش از دو سال بعد از عمل جراحی (تا زمان ارائه این مطالعه) همچنان عملکردی قابل قبول و مناسب در ناحیه­‌ی مفصل فک داشت.

نتیجه­‌گیری: رویکرد به­‌کار رفته می­‌تواند در درمان اختلالات فکی و مفاصل فک موفقیت­‌آمیز باشد. این روش امکان ساخت پروتز را به صورت سفارشی و کاملا مطابق با آناتومی بیمار فراهم می­‌کند. علاوه بر این استفاده از مدل‌های آناتومیک و مدل پلیمری پروتز به جراح کمک می­‌کند تا پیش از جایگذاری نسبت به جراحی دید کافی داشته باشد و خطرات و ریسک­‌های احتمالی را کم کند. همچنین زمان پروسه­‌ی جراحی در مقایسه با روش‌های رایج کاهش می‌یابد.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازسازی فک تحتانی همیشه به عنوان یک چالش برای جراحان فک و صورت مطرح بوده­‌است. اگرچه استفاده از تکنیک­‌های متنوع و با درصدهای موفقیت مختلف در این جراحی همواره مطرح بوده­‌است اما هیچ روش ایده­‌الی برای بازسازی رضایتبخش این نوع از جراحی وجود نداشته­‌است. با ظهور و پیشرفت روش پیوند استخوانی در 3 دهه گذشته، بازسازی فک پایین با موفقیت بیش از 90% قابل انجام شد. با این حال، پیوندهای عروقی زمان­بر است و نیاز به تکنیک­‌های عملی پیچیده دارد و همچنین بازسازی یک چهره­‌ی قرینه به عنوان یک چالش بزرگ مطرح است. Distraction osteogenesis نیز به­‌طور گسترده در بازسازی نقایص فک پایین به­‌کار می­‌روند. اما این روش نیز برای بازسازی نقایص بسیار پیچیده مناسب نمی‌­باشد و همچنین مستلزم صرف زمان زیاد است.

پیوند استخوان آزاد هنوز هم به عنوان گزینه‌­ی مناسب جهت رفع نقص به حساب می­‌آید. با این حال، جذب تراشه استخوان بلوک پیوندی هنوز به صورت حل نشده باقی­مانده‌­است و برای نقص­‌های بزرگ مناسب نمی‌­باشد.

استفاده از سینی­‌های مصنوعی به منظور حفظ انسجام فک پایین در پیوندهای استخوانی کاربرد دارد. سینی­‌های مورد استفاده عموما مش­‌های تیتانیومی و یا پلی­ اتیلنی هستند.

با این حال، در حال حاضر اکثر سینی‌ها به صورت دستی پیش از از جراحی و یا در حین جراحی شکل داده می‌شود. در نتیجه، نتیجه زیبایی از جراح به جراح متفاوت است.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

پیشینه:
اخیرا در بسیاری از موارد از مدل­‌های سه بعدی در درمان و جراحی استفاده می­‌شود. با این حال از این مدل­‌ها با هدف ساخت پروتز به صورت خاص و شخصی­‌سازی‌شده به ندرت استفاده شده است. گزارش حاضر یک مورد بازسازی فک پایین را با استفاده از پلیت مش‌بندی شخصی­‌سازی‌شده – که براساس یک مدل سه بعدی که از اطلاعات سی‌تی اسکن بیمار حاصل شده است – را بررسی می­‌کند.

هدف:

بیمار مردی 24 ساله که سه سال قبل تحت عمل جراحی برداشت تومور قرار گرفته و با استفاده از پیوند استخوان از ناحیه استخوان اسفنجی و مغز استخوان از ناحیه­‌ی لگن مورد درمان قرار گرفته­ بود که در نهایت منجر به این عمل جراحی مجدد شد.

روش:

پیش از عمل جراحی ابتدا یک مدل سه بعدی از فک پایین بیمار ساخته ­‌شد. مدل سه بعدی با استفاده از اطلاعات حاصل از سی‌تی اسکن بیمار ایجاد شد. سپس پلیت مش­‌بندی­‌ شده شخصی­‌سازی‌شده ساخته‌­شد.

برداشت و نتیجه­‌گیری:

در مقایسه با روش­‌های معمول، این نوع از جراحی عموما ساده­‌تر، آسان­‌تر، و در زمان کوتاه­‌تر انجام می­‌شود. استفاده از مدل سه بعدی در این روش امکان تجسم و درک میزان حساسیت­‌ها را به­‌طور قابل توجهی افزایش می‌­دهد. این جراحی حدود 6 ساعت و 31 دقیقه به طول انجامید. در حال حاضر قطعات شخصی­‌سازی‌شده تنها به داده­‌های سی‌تی برای ایجاد مدل سه بعدی نیاز دارند. همچنین، آزمایشگاه تصاویر ارسالی مربوطه را ساده­‌سازی کرده  و منجر به ساخت سریع مواد سفارشی می­‌شود. این مزایا می­‌تواند به­‌طورگسترده‌ای مورد استفاده قرار گیرد و در حرفه­‌ی جراحی دهان به­‌طور قابل توجهی به‌­کار برده­ شود.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

از آپریل 2015 تا ژانویه 2016 مجموعا 6 بیمار به صورت پشت ­سر هم در این مطالعه گذشته‌­نگر شرکت داده شده‌­اند. معیارهای پذیرش بیمار در این مطالعه به صورت زیر است: 1) تومورهای فک بالا بدون تهاجم به بافت نرم 2) نیاز به ماگزیلکتومی کامل با حفظ محتویات کاسه­‌چشم 3) بازسازی همزمان فک با فلپ فیبولا و مش تیتانیومی شخصی‌­سازی­‌شده. تمامی بیماران تحت معاینات سی‌­تی­‌اسکن فک و صورت و قسمت پایینی پا قرار گرفتند. اطلاعات اسکن با فرمت DICOM به نرم­ افزار فرستاده­‌شد. بر اساس اطلاعات سی­‌تی­‌اسکن، تنها بیماران با تومور محدود­شده در استخوان فک ­بالا در مطالعه درنظر گرفته‌­شدند. مرزهای استخوانی مربوط به تومور و رابطه آن با سایر ساختارهای همجوار را می­‌توان به دقت با ماژول سه بعدی نرم ­افزار مشاهده‌­نمود. ماگزیلکتومی مجازی انجام شد و مجموعه‌­ای از برنامه‌های بازسازی فیبولا با استفاده از برنامه ایجاد شدند. مدل سه بعدی رزینی با چاپگر سه بعدی ساخته شد و برای خم­ کردن، یک الگو برای راهنمایی برداشت و موقعیت­‌دهی فلپ فیبولا و شکل­‌دهی مش تیتانیومی بر اساس آناتومی بیمار مورد استفاده قرار گرفت تا کف اوربیت (کاسه­‌چشم) را پشتیبانی کند و کانتور فک ­بالا را نیز بازیابی نماید. ماگزیلکتومی بر اساس برنامه­‌ریزی مجازی صورت گرفت و فلپ فیبولا نیز به همراه روند ماگزیلکتومی برداشت شد. سپس مش تیتانیومی از پیش­ خم­ شده و شخصی­‌سازی­‌شده درجای خود گذاشته­‌شد تا محل رزکسیون را پوشش دهد، کف اوربیت را پشتیبانی نماید و کانتور فک بالا را بازیابی و ترمیم کند.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”