ترمیم فک و صورت – بخش اول

ترمیم فک و صورت به عمل جراحی‌ای اطلاق می‌شود که هدف از آن بازسازی، بازیابی و یا برگرداندن بافت‌های نرم و یا بافت استخوانی آسیب‌دیده، تغییرشکل‌ یافته و یا از کارافتاده بر اثر اتفاقی، به شرایط طبیعی و نرمال می‌باشد. این اتفاق می‌تواند ناشی از یک ضربه (تروما – trauma)، برداشت تومور و یا پیشرفت بیماری باشد. ترمیم فک و صورت برگرداندن اندام‌ها و عضوها به شرایط نرمالی که پیش از رخ‌دادن اتفاق داشته‌اند می‌باشد و از این جهت، با جراحی زیبایی – که هدف از آن بهبود زیبایی اندامی که در حال حاضر طبیعی و نرمال می‌باشد – است، تمایز دارد. بازسازی فک و صورت بخشی از جراحی فک، صورت و جمجمه به حساب می‌آید و روش‌های جراحی متععدی را در بر می‌گیرد.

نارسایی‌های همراه با تولد (Congenital abnormalities) که از هنگام تولد همراه فرد ‌می‌باشند نیز توسط جراحان فک و صورت با هدف رسیدن به شرایط و ظاهر مناسب جراحی می‌شود. در این دسته از جراحی‌های بازسازی فک و صورت، معمولاً بافت‌های موضعی توسط جراج دچار جابه‌جایی می‌شوند تا لب، کام، فک، صورت و سایر اجزای صورت ظاهر طبیعی خود را پیدا کنند. استخوان از لگن و یا سایر استخوان‌های بدن و همچنین پروتز مصنوعی به منظور پرکردن فضاهای خالی موجود می‌تواند استفاده شوند.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

 

بازسازی فک و صورت به کمک مش تیتانیوم – اول

هدف: بازسازی فک و صورت شامل نقص‌های ماکزیلاری و مندیبولار (فک بالا و پایین) توسط مش تیتانیومی پرینت شده و جراحی به کمک کامپیوتر به منظور دست‌یابی به ساختار کم‌نقص، زیبایی و عملکرد مناسب

روش: محققان در این مطالعه آینده‌نگر، بیماران با نقص‌های ماکزیلا و مندیبل را که تحت عمل بازسازی با کمک جراحی کامپیوتری و استفاده از مش های تیتانیومی پرینت شده قرار گرفته بودند، مورد مطالعه قرار دادند.

نتایج: موارد مورد مطالعه دو بیمار با نقص ماکزیلاری و دو بیمار با نقص مندیبل بودند. در پایان برای تمامی بیماران نتیجه رضایت‌بخش بود. نرخ هماهنگی بین طراحی پیش از جراحی و نتایج حاصل پس از جراحی به ترتیب برای بازسازی مندیبولار و ماکزیلاری بیش از 81 و 94 درصد بود.

نتایج این مطالعه نشان داد که تکمیل‌سازی نقص‌های مندیبل و ماکزیلا می‌تواند توسط مش‌های تیانیومی طراحی شده به کمک کامپیوتر و سپس پرینت آن‌ها، به طور رضایت‌بخشی حاصل شود.

دو بیمار با کلاس III و نقص V maxillary و دو بیمار دیگر با نقص های anterior mandibular  توسط مش تیتانیومی طراحی شده به کمک کامپیوتر تحت درمان قرار گرفتند.

برنامه‌ریزی بصری جراحی: در ابتدا از نواحی فیبولا و ماکزیلا توموگرافی کامپیوتری (سی‌تی اسکن) با وضوح بالا انجام شد و سپس داده‌های دو بعدی حاصل در قالب تصویر دیجیتالی ذخیره شدند.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

پروتز گونه

آشنایی با augmentation گونه

جراحی augmentation گونه یک عمل جراحی زیبایی به منظور برجسته‌سازی گونه در چهره، محسوب می‌شود. هدف از جراحی افزایش حجم گونه می‌باشد. این هدف به کمک چربی فرد متقاضی و یا استفاده از پروتز گونه میسر می‌شود. ممکن است فردی بر اثر افزایش سن دچار تحلیل استخوان گونه شود و یا از ابتدا نسبت به کم‌حجمی و صاف بودن گونه خود احساس رضایت نداشته باشد. این عمل می‌تواند همزمان با جراحی چانه و یا لیفت صورت انجام شود.

از پروتزهای محتلف در شکل و ابعاد متنوع و ساخته شده از مواد گوناگون می‌توان استفاده کرد. در انتخاب پروتز مواردی مانند ماندگاری دائمی و عدم تحلیل باید درنظر گرفته شود. کاشت پروتز نسبت به تزریق نتایج ماندگارتری را به همراه خواهد داشت و احتمال نیاز به جراحی‌های آتی را کاهش می‌دهد.

پزشک با توجه به سابقه بالینی، ظاهر و نتیجه‌ی دلخواه موردنظر متقاضی، روش را تعیین می‌کند. در صورت نیاز جراحی در بیمارستان و یا کلینیک پزشکی می‌تواند انجام شود. مدت زمان جراحی معمولاً کمتر از یک ساعت است و محل برش می‌تواند از داخل دهان و یا زیر چشم بر روی گونه باشد.

پروتز چانه

آشنایی با جراحی augmentation چانه

جراحی augmentation چانه به عمل تغییر شکل و یا افزایش سایز چانه با هدف رسیدن به تعادلی بهتر در اجزای صورت گفته می‌شود. روند جراحی می‌تواند با کاشت پروتز چانه و یا تغییرشکل استخوان طی شود. در رشته پزشکی از اصطلاح تخصصی ژینوپلاستی و منتوپلاستی (mentoplasty and genioplasty) برای اشاره به کاهش و یا افزایش حجم به چانه استفاده می‌شود.

جراحی می‌تواند در کلینیک پزشکی و یا بیمارستان انجام و از طریق تنها بی‌حسی و یا بیهوشی کامل انجام شود. برش جراحی هم می‌تواند از داخل دهان ایجاد شود و هم از بیرون و زیر چانه. پس از کاشت پروتز به وسیله پیچ به استخوان وصل می‌شود.

علاوه بر این بسته به تصمیم جراح برای دست‌یابی به نتیجه بهتر، ممکن است نیاز به برداشتن استخوان نیز باشد. مدت زمان جراحی معمولاً بین یک تا سه ساعت است.

این عمل جراحی در برخی مواقع همزمان با جراحی بینی و یا لیپوساکشن صورت – با هدف برداشتن چربی صورت و گردن – صورت می‌گیرد. همزمانی جراحی رسیدن به نتیجه دلخواه را تسهیل می‌کند.

با توجه به ساده بودن نسبی فرایند جراحی، عمل augmentation چانه عملی محبوب به حساب می‌آید چرا که در حین سادگی، نتیجه‌ای محسوس را به همراه دارد.

ایمپلنت جمجمه جهت بازسازی – ششم

وزن کلی ایمپلنت جمجمه هشتاد و دو گرم و ضخامت آن متغیر است به گونه­ ای که ضخامت آن در مرکز دو میلی متر و در سطوح تماس سه میلی متر است و با سطوحی که قرار است روی آن بنشیند انطباق کامل دارد. سطح بیرونی ایمپلنت پرداخت و پولیش شد و استریل گردید. سوراخ­‌های کوچک روی جمجمه تحت عنوان فورامینا وجود دارد. این منافذ به اعصاب و رگ­های خونی اجازه می‌­دهند تا از درون جمجمه عبور کنند. در این پروتز سوراخ‌ها نقش مهمی دارند و اجازه خارج شدن خونابه­‌های احتمالی و مجموعه­‌های خونی زیر ایمپلنت را می­‌دهند. به این علت که غشای دورا دست­نخورده است، مشکلی با این ساختار بوجود نمی­‌آید. به علاوه محیط میکرونی مورد نیاز برای التیام­ عیب استخوانی کاملا بررسی نشده ­است و احتمال القای رشد استخوانی توسط دورا وجود دارد. نقش دیگر این سوراخ­ ها کاهش وزن ایمپلنت است.

در حین عمل جراحی با استفاده از روش­ های کرانیوپلاستی مرسوم، ایمپلنت شخصی­‌سازی­‌شده جهت بازسازی جمجمه­ در قسمت راست پیشانی (فرونتال) قرارداده­ شد و با دو پیچ به استخوان متصل شد. جراحی تقریبا سه ساعت به طول انجامید. وقتی از مش بازسازی استفاده شود که در اتاق عمل به صورت دستی شکل داده می‌­شود، این نوع عمل تقریبا شش ساعت به طول می‌انجامد. نتایج فوری بعد ازعمل موفقیت­‌آمیز بود و ایمپلنت به دقت روی عیب بزرگ جمجمه قرار گرفت.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

پروتز جمجمه جهت بازسازی – پنجم

بیمار مرد 28 ساله ایست که در اثر تصادف با موتورسیکلت دچار نقصی بزرگ در استخوان سمت راست جمجمه شده بود. بخش جمجمه از دست رفته مساحتی تقریبا برابر با ده سانتی متر در سیزده سانتی متر را دربر می گرفت. نقص بزرگ حاصل یک کرانیوتومی با هدف کاهش فشار مغز بود. پس از مراقبت اولیه از بیمار و کنترل روند بهبودی، بازسازی نقص جمجمه ای برای بازگرداندن تمامیت ساختار جمجمه، ایجاد محافظی برای مغز و زیبایی شناسی صورت بیمار مورد نیاز بود. تکنیک های مرسوم در جراحی پلاستیک، به مهارت و تجربه جراح وابسته است. در حالیکه در این روش تنها باید پروتز جمجمه ساخته شده که دقیقا با نقص موجود مطابقت دارد به درستی و کاهش احتمال جابجایی در محل مورد نظر قرار بگیرد.

 ایمپلنت بیولوژیک که متناسب با نقص جمجمه بیمار ساخته شده به منظور بازسازی استخوان سربه کار می رود. ماده مورد استفاده در این مطالعه آلیاژ تیتانیوم Ti64 ELI بود چرا که از نظر مکانیکی و شیمایی کاملا با استاندارد مطابقت دارد ASTM F136

گرید بیست و سه آلیاژ تیتانیوم نسبت به گرید پنج آن ناخالصی کمتری دارد که خواص خستگی آن را بهبود بخشیده و طول عمر پروتز را بیشتر می کند.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

پروتز اختصاصی جمجمه جهت بازسازی – چهارم

این روزها، تیتانیوم خالص و آلیاژهای آن از جمله بایومتریال‌های پرکاربرد در درمان‌های دایم و یا موقت ارتوپدی می‌باشند. ایمپلنت‌های‌ موقت در یک دوره ی مشخص عملکرد خود را در زمینه بازسازی نقص ایجاد شده اجرا می‌کنند و تا زمانی که عضو به طور کامل بازسازی نشود در بدن بیمار باقی می‌مانند و پس از آن خارج می‌شوند. پلیت‌های اتصال دهنده، پیچ ها، سیم ها و پین های اینترامدولاری به منظور ترمیم استخوان های شکسته شده به کار می روند که نمونه هایی از کاربرد ایمپلنت های موقت می باشند. ایمپلنت های دایم نیز جایگزین بخش هایی از بدن می شوند مانند پروتز مفصل زانو، ران، شانه آرنج، مچ دست و یا پروتز اختصاصی جمجمه.

تیتانیوم و آلیاژ گرید 5 و یا بیست و سه آن، در موارد کاربردی در محیط های خورنده و یا در مورادی که نیاز به چگالی پایین ضروری است بسیار مناسب است. این فلز دارای نسبت استحکام به وزن فوق العاده بالا و نیز خواص غیرمفناطیسی و مقاومت در برابر خوردگی بالا به علت تشکیل یک لایه محافظ از اکسید تیتانیوم (TiO2) می باشد. در میان آلیاژهای تیتانیوم Ti6Al4V بیشترین استفاده در تولید ایمپلنت ها و پروتزهای جراحی را دارد.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

پروتز اختصاصی جمجمه جهت بازسازی – سوم

ساخت افزودنی (Additive manufacturing (AM)) در واقع تکنولوژی تقویت شده ساخت به روش افزودنی است. به عنوان مثال افزایش لایه‌های نازک ماده در هر مرحله که منجر به ساخت قطعه می‌شود. این تکنولوژی امکان تولید اجزای فیزیکی (نمونه‌های اولیه، مدل‌ها، قالب‌ها و غیره) از طریق اطلاعات بدست آمده از مدل هندسی سه بعدی آن توسط سیستم CAD را فراهم می‌کند. امروزه تولید افزودنی امکان طراحی و ساخت ایمپلنت‌های سفارشی از جمله پروتز اختصاصی جمجمه را مطابق با نیاز بیمار به طور مستقیم فراهم می‌کند. در حقیقت تولید ایمپلنت با اندازه، شکل و خواص مکانیکی بهینه شده توسط این روش به راحتی امکان‌پذیر است و تنها اطلاعات دیجیتال مورد نیاز می‌باشد. در این حالت استفاده از مدل‌های فیزیکی دیگر مورد نیاز نیست و ایمپلنت نهایی به طور مستقیم تولید می‌شود و بدین ترتیب زمان تولید کاهش می‌یابد.

استفاده از این تکنیک ساخت یکپارچه، هزینه های درمان را کاهش داده و همچنین امکان داشتن زندگی سالم را برای تمامی افراد فراهم می کند. تولید مواد افزودنی می تواند توسط متخصصان در زمینه های ارتوپدی، جراحی مغز و اعصاب، جراحی فک و صورت، جراحی پلاستیک، ایمپلنت های دندانی و سایر زمینه های پزشکی مورد استفاده قرار گیرد.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

پروتز کاستم مید در بازسازی جمجمه – دوم

یکی از کاربردهای روش ساخت افزودنی (Additive Manufacturing) در زمینه پزشکی، تولید پروتز کاستم مید (Custom-made) جهت جراحی بازسازی استخوانی است، برای مثال بازسازی نقص و عیب مادرزدی در ناحیه جمجمه و صورت، ناهنجاری‌های سرطانی و یک سری از نقص‌های پیچیده و متنوع که تاثیرات قابل توجهی را بر زندگی اجتماعی بیماران در سراسر جهان می‌گذارد. علاوه بر ناهنجاری‌های مادرزادی، نقص‌های ناشی از تومورهای سرطانی و نیز سایر بیماری‌ها در این زمینه مطرح می‌باشد.

در چهار دهه گذشته آسیب‌های فیزیکی ناگهانی به خصوص در ناحیه صورت به دلیل افزایش خشونت و حوادث ناشی از ترافیک شهری به سرعت افزایش یافته است. تولید افزودنی روشی است که در تولید پروتزهای کاشتنی بسیار پرکاربرد است چرا که با توجه به اطلاعات مربوط به اندازه، جهت، مکان ایمپلنت و همچنین اطلاعات آناتومیک به راحتی قابل تولید می‌باشد. در موارد ناهنجاری‌های استخوانی، توجه به بهبود شرایط زندگی بیمار و همچنین بهبود روحیه بیمار پس از جراحی نیز استفاده از این تکنولوژی را به خوبی توجیه می‌کند.

از اطلاعات سی­‌تی­ اسکن بدست آمده از بیماران و از نرم ­افزاری جهت استخراج هندسه جمجمه استفاده می‌شود. پروتکل ارائه­ شده در این مطلب برای ساخت مدل­‌های آناتومیک از عیوب استخوانی برنامه‌ریزی جراحی و در آخر طراحی و ساخت ایمپلنت شخصی­‌سازی­‌شده استفاده می­‌شود.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

پروتز کاستم مید در بازسازی جمجمه – اول

ساخت پروتز کاستم مید همواره دشواری­‌هایی داشته­ که سبب هزینه­‌های بالا و ساخت پیچیده آن – به علت تفاوت­‌های آناتومیک بیماران – شده است. راه­‌حل این مشکل تولید پروتزهایی با سایزهای مختلف و استفاده از مناسب­‌ترین آنها برای هر بیمار بوده است. ساخت افزودنی به عنوان یک تکنولوژی مهندسی، پیشرفت‌های متعددی را در زمینه پزشکی و به طور خاص ساخت ایمپلنت­‌ها فراهم آورده ­است.

استفاده از ساخت افزایشی در پزشکی در عصر توسعه تکنولوژی­‌های جدید، انجام برنامه­‌ریزی­‌های قبل از عمل و شبیه‌سازی با استفاده از یک مدل سه بعدی فیزیکی را که به آناتومی بیمار شباهت بسیار زیادی دارد، امکان­‌پذیر نموده­ است. ساخت افزودنی تکنولوژی است که تولید مستقیم مدل­‌ها و ایمپلنت­‌ها را از مدل مجازی سه بعدی (که از سیستم طراحی به کمک کامپیوتر و  سی­‌تی­ اسکن بیمار بدست می­‌آید) را امکان­‌پذیر می­‌نماید و عمل­‌های جراحی را ساده‌­تر نموده و ریسک­‌های آن را کاهش می‌دهد. علاوه­ براین، ساخت افزایشی برای تولید ایمپلنت­‌هایی که به طور خاص برای یک بیمار مشخص با سایز، هندسه و خواص مکانیکی بهینه­ شده طراحی شده است، در حوزه­‌هایی از پزشکی نظیر جراحی فک و صورت و جمجمه نیز بکار گرفته می­‌شود.

این تحقیق نشان می­‌دهد که چگونه تکنولوژی‌های ساخت افزایشی به طراحی و ساخت مدل­‌های زیستی و ایمپلنت­‌های شخصی­‌سازی­‌شده برای بازسازی عیوب بزرگ مربوط به جمجمه اعمال می­‌گردد.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”