کیج متخلخل ستون فقرات – بخش سوم

محدودیت استفاده از کیج‌های تیتانیومی مدول الاستیسیته بسیار بیشتر آنها به نسبت بافت استخوان‌های کورتیکال و اسفنجی (0.05–30 GPa) است که باعث می‌شود برای استفاده به عنوان کیج فیوژن در مهره‌های تحت بارگذاری به دلیل ایجاد پدیده استرس شیلندینگ و تحلیل رفتن استخوان‌های اطراف، نا‌مناسب باشند. یک راه‌حل ممکن، ساخت کیج‌های تیتانیومی متخلخل است، از این طریق می‌توان تا مقدار زیادی مدول الاستیسیته ظاهری کیج‌ را کاهش داده و به بافت طبیعی استخوان نزدیک کرده و میزان استرس شیلدینگ را به حداقل رساند. به علاوه مزیت بالقوه کیج متخلخل ستون فقرات ساخته شده از تیتانیوم شرایط مشابه ساختاری آن‌ها با استخوان‌های اسفنجی است که شبکه متخلخل باز و پیوسته‌ای مناسب برای رشد و شکل گیری بافت استخوان فراهم می‌کند که باعث عدم نیاز به استفاده از پیوند استخوانی خواهد شد.

روش‌های ساخت مرسوم و سنتی، شرایط کنترل میزان و ساختار تخلخل را فراهم نمی‌کنند. اسکفلد‌های ساخته شده با این روش‌ها عموما به دلیل تخلخل و پیوستگی کم و نامناسب، رشد استخوانی محدود و خون رسانی ضعیفی در مناطق میانی دارند. اخیرا چند روش مدل‌سازی سریع (Rapid Prototype) برای ساخت ایمپلنت‌های تیتانیومی با ساختار متخلخل توسعه یافته‌ و ارائه شده‌اند. روش تولید افزودنی امکان ساخت پروتز‌‌های متخلخل با قابلیت کنترل ساختار داخلی را  فراهم می‌کند و به کمک این قابلیت شرایط ساخت داربست‌هایی با تخلخل مناسب برای رشد بافت استخوانی را ایجاد می‌کند.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”