ساخت افزودنی در تولید پروتز شخصی – سه

نشان‌ داده شده‌است که تا ۳۴ درصد از بیمارانی که استخوان فیبولا آنها برداشت شده است، جهت جابه‌جایی (راه رفتن و دویدن) تا ۸ سال پس از عمل جراحی دچار مشکل هستند. به علاوه نوسازی و بازسازی دندان‌ها در پیوند فیبولا به دلیل اختلاف ارتفاع مندیبل و قطر فیبولا دشوار است.

روش‌های دیگری نیز برای بازسازی مندیبل گزارش شده‌اند از جمله پیوند استخوان آزاد، پیوند استخوان پدیکل که برای هر یک از آن‌ها درصد‌های مختلفی از موفقیت نسبت داده شده‌است. با توجه به مشکلات گفته شده نیاز مبرمی به استفاده از روشی جدید برای باز‌سازی که نیاز‌های عملکردی و زیبایی مورد نیاز بیمار را فراهم کند، استفاده‌ از آن برای پزشک راحت باشد، برای بیمارانی که بیماری‌های ثانویه دارند قابل استفاده باشد و نتیجه نهایی آن قابل پیش‌بینی و با نرخ موفقیت بالا باشد، احساس می‌شود.

اوسئواینتگریشن (اتصال مستقیم استخوان به مواد مصنوعی) در زمینه ایمپلنت‌های دهانی به دلیل نتایج بلند‌مدت عالی، تحول ایجاد کرده و با این مزیت که نتیجه کیفی آن قابل پیش‌بینی است شناخته می‌شود. پیشرفت روش‌های تولید از جمله ساخت افزودنی، روشی که در آن یک ماده به طور کامل از روی طراحی کامپیوتری ساخته می‌شود، در زمینه ایمپلنتولوژی اهمیت یافته است.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

تکنولوژی ساخت افزایشی در زمینه بازسازی استخوان‌های فک و صورت، امکان استفاده از پروتز‌های سفارشی و شخصی‌سازی‌شده فک را برای متخصصین و جراحان فراهم کرده است. پروتز‌هایی که هم از لحاظ زیبایی و هم از لحاظ استحکام مکانیکی، شرایط مورد نیاز بیمار را فراهم می‌کنند. این تکنیک ساخت، امکان تولید ساختاری نوین و کارآمد که به صورت ترکیبی از نواحی متخلخل و سالید (تو پر) است را فراهم می‌کند. قسمت‌‌های متخلخل برای رشد استخوانی و تکمیل بازسازی مناسب است و نواحی سالید استحکام و شرایط بیومکانیکی مورد نیاز را ایجاد می‌کند.

یک پروتز مندیبل شخصی‌سازی شده با موفقیت جهت بازسازی ضایعه مندیبل ناشی از برداشت تومور استفاده شد. در طی بازه زمانی ۹ ماهه پس از جراحی بیمار دچار عوارض و مشکلی نشد. در مدت زمان کوتاه عمل جراحی، نتیجه مناسب از نظر زیبایی و سطح بالای رضایت بیمار در مورد این کیس گزارش شده است. می‌توان پروتز‌های طراحی شده به صورت منحصربه‌فرد را به عنوان جایگزین پیوند‌‌ فیبولا و روش‌های دیگر جراحی باز‌سازی عنوان کرد. نقش تخلخل، هندسه و نسبت بهینه قسمت‌های سالید و متخلخل و همچنین شرایط سطح پروتز در تماس با بافت نرم باید به وسیله تحقیقات بلند مدت بالینی مورد ارزیابی قرار گیرد.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

طراحی و ساخت پروتز فک پایین – قسمت پنجم

مدل آناتومیک بیمار براساس داده های تصویربرداری و ارتباطی دیجیتال در پزشکی (DICOM) از فایل CT ساخته می شود. در این تحقیق، مدل طراحی شده فک بالا با استفاده از پرینتر سه بعدی FDM از جنس پلاستیک ABS ساخته شده است. تکنیک چاپ FDM، تکنیکی کم هزینه و به منظور اثربخشی فرآیند درمان به کار می رود. این روش اجازه چاپ سریع طرح های مختلفی از ایمپلنت ها را فراهم می کند و می توان محل قرارگیری ایمپلنت، اندازه و طرح آن را در آناتومی بیمار ارزیابی کرد.

دو روش متمایز برای تشخیص بهترین روش برای تولید ایمپلنت مورد بررسی قرار گرفت که اولی شامل بازسازی از طریق قرینه کردن بخش آسیب ندیده به صورت آینه وار و دیگری بازسازی مستقیم بخش سرطانی فک می باشد. برای ارزیابی تناسب طراحی یک مدل از ماکزیلا و مفصل TMJ بیمار با استفاده از داده های DICOM بیمار تهیه شد و با استفاده از یک چاپگر FDM چاپ شد. علاوه بر این یک مدل مندیبولار آسیب دیده برای مقایسه با مدل مندیبولار اصلاح شده نیز چاپ شد.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

طراحی و ساخت پروتز فک پایین – قسمت سوم

مندیبولکتومی (mandibulectomy)، در واقع حذف بخش های بزرگی از فک پایین است که معمولا به دنبال آسیب ها و ضایعه های فیزیکی ناشی از ضربه و یا نفوذ و گسترش شدید بیماری (سرطان و غیره) به کار گرفته می شود. روش های سنتی جراحی پیش از این با استفاده از گایدهای جراحی، پیچ هایی به منظور فیکس کردن و پیوندهای استخوانی (هیپ/فمور) برای حمایت از فک انجام می شد. با این حال چنین روش هایی مستعد شکست کوتاه مدت (تقریبا کمتر از یک سال) و به دنبال آن جراحی مجدد هستند.

گایدها عمدتا در طی عمل جراحی تنها برای انطباق تقریبی با مرزهای ناحیه آسیب دیده به کار می روند و درمان به طور کامل انجام نمی شود تا به بافت استخوانی بیمار اجازه رشد و هماهنگ سازی با پیوند استخوانی را بدهد. مطالعات اخیر نشان می دهد که روش های فیکس کردن رایج که عموما استفاده می شود عوارضی مانند شکستگی در فک را در اثر فیکس کردن با بافت استخوانی به دنبال دارد. بنابراین روند رو به افزایشی برای از استفاده از پروتز فک پایین کاستم مید با هدف جایگزینی کامل استخوان وجود دارد.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

طراحی و توسعه پروتزهای فک با پرینتر سه بعدی – قسمت اول

در این مطالعه، معیارهای طراحی پروتزهای کاستم مید (شخصی‌سازی‌شده) برای هر بیمار به صورت منحصربه‌فرد، در ناحیه فک پایین (مندیبل) براساس داده‌های تصویربرداری پزشکی (سی‌تی اسکن) از بیمار و پرینت سه بعدی (ساخت افزایشی) مورد بررسی قرار می‌گیرد. نویسندگان این روش را برای بیمارانی که به علت سرطان فک تحت درمان مندیبولکتومی قرار گرفته‌اند مناسب دانسته‌اند. داده‌های حاصل از سی‌تی اسکن بیمار برای ایجاد نمای سه بعدی جمجمه بیمار مورد استفاده قرار می‌گیرد. طرح نهایی سپس به صورت سه بعدی چاپ شده و برای اطمینان سنجی در برابر یک مدل از جمجمه و فک بالا، بررسی می شود. در نهایت این تکنیک یک چهارچوب برای طراحی و بهینه سازی پروتزهای فک پایین به صورت شخصی‌سازی‌شده و کامل ارائه می‌دهد.

حداقل نمودن زمان عمل جراحی، بهبود سریع‌تر حال بیمار و کاهش بار مالی ایجاد شده برای سیستم بهداشت و درمان از عوامل بسیار مهم و اساسی است. در همین حال بهیود نتایج جراحی بیماران نیز می‌بایست در نظر گرفته شود. این اهداف منجر به پیشرفت­‌ها و نوآوری­‌های جدیدی در پزشکی و مخصوصا در حوزه درمان به روش سفارشی و شخصی­ سازی­ شده، شده­ است.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”