بایگانی برچسب برای: بونش مدیکال

کرانیوپلاستی جمجمه به دو روش – بخش سوم

پنجاه بیمار به­ طور پیوسته در همان گروه جراحی متشکل از جراحان مغز و اعصاب و جراحان فک و صورت مورد عمل جراحی کرانیوپلاستی جمجمه قرار گرفتند. سی ­و سه بیمار برای این مطالعه انتخاب شدند. هفده بیمار با استفاده از پروتز شخصی‌سازی‌شده جمجمه درمان شدند، شانزده نفر نیز با پیوند استخوانی که پیش­تر هم استفاده می­‌شده‌­است مورد درمان قرار گرفتند. معیارهای خروج از مطالعه عبارت بودند از: فوریت‌های جراحی‌های جمجمه، بیمارانی که برای چندین بار مورد جراحی قرار گرفته اند، بیماران جوانتر از 16 سال و مواردی با اطلاعات ناقص. در گروه دوم نمونه استخوان جمجمه در دیواره ی شکمی در شش بیمار به روش فریز کردن (تابش گاما 25 کیلو گری و دمای منفی هشتاد درجه سانتی‌گراد) نگهداری شد.

میانگین مدت زمان جراحی در گروه 1، 120 دقیقه (محدوده 208-59) و در گروه دوم 141 دقیقه (محدوده 257-65) بود. یک بیمار (17/1) در گروه 1 و 6 نفر (16/6) از گروه دوم به جراحی مجدد نیاز پیدا کردند. مدت حضور بیماران در بیمارستان در گروه 1، 4/6 روز (محدوده 27-3) بود در حالیکه بیماران گروه دوم به طور میانگین 6/13 روز (محدوده 38-5) در بیمارستان بستری بودند. مدت بستری شدن در بیمارستان و همچنین میانگین نتایج بدست آمده و عوارض پس از جراحی نیز به طور قابل توجهی بهبود یافته بود. علیرغم میزان بالای عوارض، نیاز به بازسازی مجدد و اقامت طولانی در بیمارستان برای بیماران گروه دوم درمان اولیه بازسازی بسیار ارزانتر بود. این به دلیل هزینه‌ی ساخت بالاتر PSI ها در گروه اول می‌باشد.

اگر در گروه دوم هزینه‌های تنها یک مورد جراحی و بازسازی مجدد در اثر جواب ندادن پیوند استخوانی نیز لحاظ شود، هزینه‌های این بیماران بسیار بیشتر خواهدشد.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

کرانیوپلاستی – مقایسه دو روش – بخش دوم

آسیب­‌های­ جمجمه، خون­ریزی و سکته مغزی باعث ایجاد شرایط تهدیدکننده­‌ای برای زندگی فرد می­‌شود. جراحی باز کردن جمجمه، کرانیوپلاستی با هدف کاهش فشار به عنوان روشی حیاتی و استاندارد برای نجات جان بیمار در اتاق عمل شناخته شده­ است. در حین این روش، قسمت­‌های بزرگی از استخوان جمجمه باید برداشته شوند. از دیگر موارد نیاز به جراحی کرانیکتومی، اختلالات ایجاد شده توسط تومورها، جراحی­‌های مربوط به صرع یا عفونت است. در هلند نیز همانند سایر کشورها می‌­توان نمونه­‌های استخوان برداشت­ شده را با فرآیند فریز کردن یا قرار دادن در دیواره شکمی حفظ نمود. به خاطر فرایند پیری و همچنین به علت دلایل دیگر، تعداد بیماران کرانیکتومی یا بیماران با عیوب مربوط به جمجمه که درخواست بازسازی و ترمیم دارند رو به افزایش است. استفاده از استخوان پیوندی بیمار هنوز هم به عنوان استانداردی طلایی در بازسازی عیوب جمجمه درنظر گرفته می­‌شود اما روش­‌های جایگزین نظیر ایمپلنت­‌های شخصی­‌سازی­‌شده یا غیر شخصی­‌سازی­‌شده از مواد مصنوعی زیست سازگار نیز استفاده می‌شوند. کاشت دوباره نمونه­‌های استخوان پیوندی می­‌تواند منجر به عفونت یا تحلیل و از بین رفتن استخوان شود که خود باعث مداخلات پزشکی دیگر می‌­شود. با استفاده از طراحی و ساخت به کمک کامپیوتر(CAD, CAM)، می‌­توان ایمپلنت­‌های شخصی­‌سازی­‌شده­­(PSI) منحصربه‌فردی ساخت که دقت بسیار بالایی دارند.

این مقاله درصد موفقیت، میزان شکایت‌ها، مدت زمان جراحی و بستری و هزینه را در جراحی بازسازی جمجمه در دو روش استفاده از پیوند استخوانی و استفاده از پروتز شخصی‌سازی‌شده مقایسه می‌کند.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

کرانیوپلاستی – مقایسه دو روش – بخش اول

گزینه­‌های زیادی برای بازسازی نقص­‌های جمجمه پس از جراحی کرانیوپلاستی وجود دارد. روش استاندارد همچنان بر مبنای کاشت مجدد استخوان برداشته شده است که می­تواند در ناحیه­‌ی دیواره­‌های شکمی ذخیره شود و یا از طریق منجمدسازی نگهداری شده­ باشد. به عنوان روشی جایگزین، می­‌توان از ایمپلنت‌­های اختصاصی بیمار (PSI) نیز استفاده­ کرد. در این تحقیق براساس مطالعات انجام گرفته در گذشته بر روی 50 بیمار با نقص استخوانی جمجمه در وسعت تقریبی 100 سانتی­متر مربع یا بیشتر توسط همان تیم جراحی مورد جراحی قرار گرفتند. 33 بیمار با شرکت در این تحقیق موافقت کردند. هفده بیمار نیز درمان با ایمپلنت­‌های شخصی­‌سازی‌شده را متقبل شدند (با پیگیری 43 ماهه) که با 16 موردی که توسط کاشت مجدد پیوند استخوانی مورد درمان قرار گرفته­ بودند (با پیگیری 32 ماهه)، مورد مقایسه قرار گرفتند. معیارهای مورد بررسی عبارت بودند از میزان موفقیت و عوارض، مدت زمان عمل، مدت بستری و هزینه­‌های درمان. میزان عوارض و نیاز به درمان مجدد و همچنین زمان بستری شدن در بیمارستان برای بیماران درمان شده با PSI بسیار کاهش پیدا کرد. هزینه­‌های درمان برای بازسازی با پیوند استخوانی کمتر از حالت درمان با PSI بود در حالی­که باتوجه به دلایل بیولوژیکی برخی از کاشت­‌های استخوانی به علت عفونت و جذب موفقیت‌آمیز نبود و بیماران ناچار می­‌شدند که مجدد به انجام یک عمل دیگر با ایمپلنت­‌های شخصی­‌سازی‌شده تن بدهند. برای این بیمارن بیشترین هزینه‌ی درمان رقم می‌­خورد.

نتیجه­‌گیری: میزان بالای موفقیت و قابل اطمینان بودن پروتزهای شخصی‌سازی‌شده می‌تواند روش درمانی در جراحی کرانیوپلاستی را تغییر دهد.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازسازی فک پایین با پروتز سفارشی تیتانیومی – بخش دوم

پس از رزکشن، جراح متوجه شد که پلیت بازسازی شکسته ­است و بازشدن دهان بیمار انحراف فک به سمت راست را نشان می­‌داد. تصمیم برآن شد که از یک پروتز سفارشی تیتانیومی استفاده شود که حاوی یک چارچوب به همراه قسمت متخلخل جهت اتصال بهتر استخوان پیوندی از بیمار و ایمپلنت باشد. ایمپلنت­‌های دندانی را قسمت خلفی فک پایین در محل دندان‌های آسیا بزرگ اول و دوم اضافه نمودیم. ساختار مستحکم و قوی چارچوب، پیوند استخوانی را از فشرده­ شدن توسط بافت نرم محافظت نمود و همچنین از تحلیل­ رفتن آن ممانعت نمود. ایمپلنت از طریق شکاف قبلی در سمت راست قسمت پایین فک قرار داده شد. تیم دومی از جراحان از قمست ایلیاک کرست استخوانی را جهت پیوند برداشتند که به همراه زنوگرافت در چارچوب ایمپلنت قرار داده ­شد. سپس در حین عمل فیکس‌کردن اینترماگزیلار در محل قرار داده شد و بعدا در زمان بستری بیمار در بیمارستان به الاستیک تغییر پیدا کرد. تصویربرداری بعدازعمل بسته‌شدن دقیق دهان، تقارن صورت و فک و عملکردی خوب را نشان داد که شامل بازشدن کافی دهان، بسته شدن و حرکت جانبی فک بدون هیچگونه انحرافی بود.

پایش وضعیت بیمار پس از گذشت یک سال از عمل، نتایج عملکردی و زیبایی خوبی را نشان داد. بیمار اکلوژن پایداری داشت و بازشدن دهان او به میزان 50 میلی‌متر و بدون هیچ انحرافی بود. ابتکار ترکیب ایمپلنت دندانی با پروتز، باعث بازسازی فک و ترمیم دندان­ها به صورت همزمان و با استفاده از یک ایمپلنت شخصی­‌سازی­‌شده شد.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازسازی فک پایین با پروتز سفارشی تیتانیومی – بخش اول

بازسازی فک پایین با پروتز سفارشی تیتانیومی

بازسازی عیوب پیچیده جمجمه و صورت (مانند فک پایین) به خاطر آناتومی منحصر به فرد، وجود ساختارهای حیاتی و تنوع عیوب ایجادشده چالش برانگیز است. در بازسازی جمجمه و صورت، بازیابی ظاهر و عملکرد هدف اصلی است. استفاده از اتوگرافت­‌ها، استانداردی طلایی در زمینه درمان این عیوب محسوب می­‌گردد اما استفاده از آن معایب مختلفی دارد که سبب پژوهش در مواد آلوپلاستیک شده­ است. توسعه سیستم­‌های CAD/CAM اجازه برنامه­ ریزی دقیق پیش از عمل و طراحی و ساخت ایمپلنت­‌های شخصی­‌سازی­‌شده را به فعالان حوزه پزشکی می­ دهد. در این فرآیند فایل­های دو بعدی DICOM به فایل­‌های سه بعدی STL تبدیل می شوند و ایمپلنت سفارشی با استفاده از نرم­ افزار سه بعدی طراحی می­ گردد.

جمجمه و ایمپلنت به صورت سه بعدی و از جنس رزین با پرینتر سه بعدی ساخته شدند تا آزمایش­‌های سازگاری و انطباق ایمپلنت و جمجمه انجام شود. سپس ایمپلنت تیتانیومی با استفاده از پرینتر سه بعدی ساخته­ شد. کارهای صورت­ گرفته، برای بیماری است که استخوان­‌های صورت او به خاطر نقص بزرگی در راموس، بدنه و انگل فک راست به خاطر آملوبلاستوما (تومور سرطانی خوش خیم) تحت بازسازی قرار گرفته­ بود.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازسازی دیواره اوربیت با ایمپلنت تیتانیومی – بخش چهارم

در مواردی مانند خرد شدن شدید استخوان، نقص­‌های بزرگ با پشتیبانی کم و یا بدون استخوان خلفی و بازسازی ثانویه می­توان از تکنیک ایمپلنت تیتانیومی شخصی‌سازی‌شده استفاده کرد. برای این منظور بیماران با استفاده از CT با وضوح بالا با ضخامت نیم میلی­متر اسکن شدند.

بین سال­‌های 2003 تا 2008 بیست و دو بیمار با این روش درمان شدند. در این بین هفده بیمار مبتلا به دو بینی بودند که 9 نفر از آن­ها همچنین مشکل جابجایی مردمک چشم را نیز داشتند. دو بیمار مشکل جابجایی مردمک چشم و hypoglobus را هم­زمان داشتند اما مشکل دو بینی نداشتند. بعد از جراحی ده بیمار به سرعت رزولوشن و بهبود دوبینی را گزارش دادند. شش بیمار متوجه بهبود قابل توجهی در علائم باقی­مانده از دوبینی خود شدند و تنها علائم جزیی در هنگام نگاه کردن مستقیم و یا خیره نگاه کردن وجود داشت. یک بیمار به جراحی عضلانی چشم نیاز پیدا کرد. جابجایی مردمک چشم در هشت مورد از نه مورد کاملا برطرف شد. گسترش مشکل دوبینی و یا جابجایی خلفی چشم در هیچ بیماری به عنوان عارضه­ ی پس از جراحی تشخیص داده نشد. تاخیر زمانی بین زمان ایجاد آسیب تا بازسازی نیز بین 7 تا 2 سال (در موارد بازسازی ثانویه)  متغیر بود.

نتیجه آنکه استفاده از مش تیتانیوم برای بازسازی دیواره­ های اوربیتالی موثر و ایمن نشان داده­ شده­‌است. ایمپلنت­‌های تیتانیومی شخصی‌سازی‌شده عملکرد، کاربرد و نصب راحت­‌تری دارند. آن­ها با دقت بالایی مطابق با ناحیه ­ی اوربیتالی ساخته شده و تمام ناحیه را ترمیم می­کنند. این روش زمان جراحی و بهبود بیمار را کوتاه‌تر می­‌کند و توانایی عملکردی عضو آسیب دیده را نیز بازسازی کرده و همچنین از نظر زیبایی شناختی، تقارن و زیبایی را در این ناحیه­ بهبود می­‌بخشد.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازسازی دیواره اوربیت با ایمپلنت سفارشی – بخش سوم

بازسازی دیواره اوربیت با ایمپلنت سفارشی

پیوند استخوانی به ­طور گسترده در درمان نقص‌­های دیواره­‌های اوربیتال استفاده شده ­است که میزان عفونت در این روش کم بوده و به همین دلیل به عنوان یک گزینه­‌ی محبوب در درمان این­گونه نقص­‌ها باقی مانده­ است. آن­ها می‌توانند با عوارض جانبی جدی در ناحیه برداشت پیوند همراه باشند،  ثبات دراز مدت و میزان جذب آن­ها غیرقابل پیش­بینی است و به کارگیری و شکل‌دهی آن­ها  می‌تواند تا حد زیادی دشوار باشد. در تحقیقی بین 26 بیمار، یک مورد گزارش شده است که بیمار به دلیل جابجایی پیوند استخوانی بینایی‌اش را از دست داده­ است. در تحقیقی دیگر پزشکان با یک مطالعه­‌ی تحلیلی با نگاهی به فعالیت­‌های پیشین نشان دادند که اگرچه پیوند استخوانی و مش تیتانیومی می­‌توانند به ­طور موفق در بازسازی دیواره­‌های اوربیت شکسته­ شده به­ کار روند اما استفاده از تیتانیوم نتایج آناتومیکی بهتر و درمان موثرتری را نسبت به روش دیگر نشان می‌دهد.

اخیرا گروهی از محققان نشان داده‌اند استفاده از ایمپلنت­‌های مش تیتانیومی شخصی­‌سازی‌شده با کمک برنامه­‌ریزی پیش ­جراحی با استفاده از کامپیوتر با نتایجی دلگرم کننده همراه است. با افزایش استفاده از نمونه­‌سازی اولیه سریع و همکاری نزدیک بین موسسات پزشکی و تحقیقاتی، امروزه موانع برطرف شده ­است. در حال حاضر ساخت یک ایمپلنت اوربیت در ظرف کمتر از 5 روز از تاریج ایجاد آسیب در موسسه نویسندگان این مقاله میسر است. هزینه‌­ی ساخت این ایمپلنت­‌های تیتانیومی شخصی­‌سازی‌شده در حال حاضر کمتر از مش‌های تیتانیومی یا ایمپلنت­‌های پیش‌ساخته تجاری موجود در بازار است.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازسازی دیواره اوربیت با پروتز تیتانیومی – بخش دوم

شکی نیست که درمان آسیب­‌های اوربیتال، همواره در سال­‌های اخیر محل بحث و مناقشه بوده ­است. انتخاب اینکه درمان با جراحی انجام شود یا خیر، انتخاب رویکرد جراحی برای دسترسی بهتر و یا مواد مناسب برای بازسازی نقص دیواره نیز از جمله موضوعات بحث برانگیز می­‌باشد. پیوندهای استخوانی و همچنین انواع ایمپلنت­‌ها و نیز پروتز تیتانیومی برای بازسازی نقص دیواره‌های اوربیت استفاده شده­ است که با نتایج و عوارض جانبی متفاوت همراه بوده ­است.

استفاده از ایمپلنت­‌هایی با پایه پلاستیکی و یا سیلیکونی با نرخ عوارض جانبی بالا همراه بوده به ­طوریکه در مواردی ایمپلنت بعد از هفده سال جابجا شده و یا کاملا خارج ­شده است. در تحقیقی، محققان ایمپلنت­‌های مش­ تیتانیومی را در بازسازی نقص­‌ هایی با سایز متوسط در دیواره­‌های اوربیت به­ کار بردند به­ طوریکه این ماده را به عنوان یک ماده با کمترین عوارض یافتند. تاکنون مطالعات زیادی پیرامون ایمنی و موثر بودن فلز تیتانیوم در ساخت ایمپلنت­‌ها به منظور درمان نقایص دیواره­‌های اوربیت انجام شده ­است. در موردی دیگر پزشکان بر روی 56 مورد شکستگی در دیواره­‌های اوربیت کار کردند که در تمامی موارد نتایج مطلوب و حداقل عفونت و آلودگی را از کاربرد مش تیتانیومی گزارش کردند.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازسازی دیواره اوربیت – بخش اول

نویسندگان در این مطالعه نتایج حاصل از روش درمانی منحصربه‌فرد برای هر بیمار در نقص­‌های دیواره اوربیت با استفاده از صفحه و مش تیتانیومی را ارائه می‌دهند. داده‌های حاصل از پرتونگاری (CT) پردازش می­‌شوند تا یک تصویر سه بعدی (3D) به منظور بازسازی ضایعات اوربیتالی ایجاد شود به­ طوریکه تصویربرداری آینه­ ای از سینوس فکی (Maxillary Sinus) به منظور غلبه بر نقص مصنوعی در قسمت کف منطقه­ ی سینوسی انجام شد.

ایمپلنت‌های شخصی‌سازی‌شده به ­طور کاملا دقیق متناسب با حد فاصل منطقه­‌ی اوربیتالی سینوس ساخته می­‌شوند و سپس ناحیه‌ی اوربیتالی را ترمیم می­‌کنند. این روش زمان بهبود و جراحی را کاهش داده و همچنین از نظر عملکردی و زیبایی شناختی،  ناحیه­ ی آسیب را ترمیم می­‌کند.

با انجام اسکن منظم در سه بعد و استفاده از تصاویر حاصل از سی‌تی اسکن با وضوح و شفافیت بالا این امکان فراهم می­‌شود تا درک بهتری از ساختار نقص در ناحیه­‌ی منحنی به صورت سه بعدی حاصل شود. نتایج بدست آمده از این تصاویر به ساخت ایمپلنت شخصی‌سازی‌شده با دقت بالا کمک می­‌کند و بدین­ ترتیب می‌­توان ضایعه‌های دیواره­‌های اوربیت را که پس از ضربه ایجاد شده‌اند به ­خوبی بازسازی کرد. در این مقاله مروری بر مطالعات گذشته در زمینه بازسازی دیواره‌های اوربیتال با استفاده از مش و یا صفحه­ ی تیتانیوم شخصی‌سازی‌شده انجام شده­‌است.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازساری جمجمه به کمک ایمپلنت اختصاصی – بخش ششم

کاربرد بالینی

در طی عمل جراحی با استفاده از یک رویکرد کرانیوپلاستی مرسوم، ایمپلنت اختصاصی (سفارشی) ساخته­ شده جهت بازسازی جمجمه بر روی ناحیه­‌ی آسیب­ دیده در سمت راست جمجمه توسط دو عدد پیچ نصب گردید. این جراحی حدود 2 ساعت به طول انجامید. زمانی که صفحه­‌ی بازسازی شده به صورت دستی در طول عمل شکل داده می شود، این نوع جراحی تقریبا حدود 3 ساعت طول می‌کشید. نتیجه­‌ای که بلافاصله پس از جراحی حاصل شد کاملا موفقیت‌­آمیز بوده و ایمپلنت دقیقا در محل نقص در جمجمه قرار گرفت.

نتیجه ­گیری:

مدل­‌های پزشکی که به روش ساخت افزودنی ایجاد می­‌شوند برای درمان در جراحی­‌های پیچیده، آموزش، شبیه‌سازی جراحی، تشخیص، طراحی و ساخت ایمپلنت‌­ها و همچنین ابزار پزشکی بسیار کاربردی می‌باشند. تکنیک­‌های تولید افزودنی در تولید ایمپلنت‌­های سفارشی که با مشخصات فیزیکی هر بیمار مطابقت دارند کمک می­­‌کنند. توسعه مدل­‌های پزشکی پیچیده و ایمپلنت‌­ها –به صورت مجازی و یا فیزیکی- براساس تشریح داده­‌های تصاویر دیجیتالی که توسط اسکنرهای دقیق از بدن بیمار تهیه شده­‌است، سبب ایجاد ابزار قدرتمند برای تجزیه و تحلیل نقص­‌ها و بیماری­‌ها در علم پزشکی شده ­است و به موجب این تکنولوژی امکان طراحی و ساخت ایمپلنت­‌های سفارشی و پروتزها قبل از عمل جراحی به خوبی فراهم شده­ است. به دلیل امکان برنامه­‌ریزی و اطلاع از جزئیات دقیق هندسی و تشریح نقص مورد درمان پیش از عمل جراحی، با این روش زمان عمل کاهش می­‌یابد و همچنین دقت جراحی نیز بهبود پیدا می‌­کند.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”