بایگانی برچسب برای: بونش مدیکال

بازسازی پس از شکستگی پلیت فک – بخش پنجم

بازسازی پس از شکستگی پلیت فک – بخش پنجم

در هر سه مورد پلیت فک استفاده ­شده با هدف بازسازی فک پس از برداشتن تومور استخوانی، در محل اتصالش با فک دچار شکستگی شده­ بود که این امر نشان می‌­دهد، این ناحیه تحت تنش و بارگذاری است که می­‌تواند به مرور در اثر خستگی و فشار دچار شکست شود. همچنین این ناحیه­‌ایست که در آن پروتز هنگام عمل و قبل از آن به منظور انطباق یافتن با فک دچار خمش می­‌شود و بنابراین موجب ضعف در پلیت به­ کار رفته می­‌گردد.

پروتزهای شخصی‌سازی‌شده به دلیل آنکه به طور اختصاصی برای بیمار طراحی می­‌شوند نسبت به پلیت بازسازی سنتی موجود قوی­‌تر عمل می­‌کنند. پلیت بازسازی رایج باید به منظور اتصال با فک بیمار، باتوجه به آناتومی بیمار به درستی خم شوند. این فرآیند خمش می­‌تواند موجب تجمع تنش و در نتیجه حساس شدن به شکستگی و شیار شود، به­ علاوه اینکه موجب کاهش عمر خستگی پلیت نیز می‌گردد.

علاوه ­براین، پروتزهایی که به صورت سفارشی برای بیمار طراحی می­‌شوند دارای یک منحنی نامحسوسی در اطراف مرزهای نامتقارن فک می­‌باشند. این امر به افزایش استحکام و قدرت در چندین جهت و همچنین به قرارگیری مناسب ایمپلنت کمک می­‌کند.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازسازی پس از شکستگی پلیت فک – بخش چهارم

بیمار سوم مورد مطالعه در این تحقیق، مردی 45 ساله دچار توده­‌ای دردناک بود که تا ناحیه­‌ی راست فک پیش­­رفته­ بود و تومور سرطانی در بافت استخوان فک تشخیص داده­ شده­ بود. پس از درمان­ه‌ای اولیه به منظور کاهش تومور سرطانی، شخص تحت عمل جراحی ناحیه­‌ی راموس و کندیل سمت راست با پلیت فک باریکی قرار گرفت.

بیمار با استفاده از پلیت فک مورد درمان قرار گرفت . بیمار پس از 3 ماه به رژیم غذایی معمول خود بازگشت، اما در ماه هشتم پس از عمل متوجه بلند شدن قسمتی از فک هنگام جویدن شد. انجام رادیوگرافی پانورامیک وجود یک شکستگی را در پلیت بازسازی در محل اتصال با استخوان فک نشان­ داد.

باتوجه به رضایت­‌مندی بیمار تا قبل از شکسته ­شدن پلیت بازسازی فک پلیتیی با همان مشخصات به منظور تعمیر و نگهداری به صورت سفارشی و شخصی‌سازی‌شده برای بیمار طراحی و ساخته­ شد.

این روش در کمتر از دو ساعت بر روی بیمار انجام شد و او توانست بعدازظهر همان روز از خانه خارج شود و همچنین کمتر از یک هفته به محل کار خود برگردد. پس از 9 ماه رادیوگرافی مجدد نشان داد که پروتز شخصی‌سازی‌شده کاشته شده کاملا با استخوان فک در تماس است.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازسازی فک پایین پس از شکستگی پلیت – بخش سوم

کیس دوم دختر جوان 16 ساله‌ای مبتلا به سندروم Li-Fraumeni بود که در ناحیه­‌ی فوقانی فک پایین شیمی درمانی شده بود و استخوان فک در ناحیه­‌ی بین اولین دندان آسیاب (مولار) در سمت چپ تا دومین دندان پیش­ از آسیاب (پیری­مولار) در سمت راست، برداشته شده بود. او همچنین در کنار شیمی­ درمانی از پلیت بازسازی فک استفاده کرده بود. به منظور بازسازی فک پایین 9 ماه بعد از پیوند استخوان از لگن استفاده­ شد و متعاقبا چهار ایمپلنت به منظور ترمیم برای او کار گذاشته­ شد.

ده سال پس از درمان اولیه درد و ناراحتی در قسمت راست فک پایین و مشکل بلعیدن در بیمار شروع شد. نمونه برداری انجام شد و مشخص شد که مجدداً بیمار دچار تومور شده است. برای دومین بار بیمار تحت درمان و شیمی­ درمانی قرار گرفت. در این مرحله نیز به منظور بازسازی فک پایین از پلیت بازسازی بزرگتری استفاده ­شد که جایگزین پلیت اصلی شد.

پس از دو سال مجددا در قسمت بازسازی شده اندام دچار مشکل شد. اینبار از ایمپلنت شخصی‌سازی‌شده برای بیمار استفاده­ شد که نیاز عملیاتی کمتری نیز داشت. این امر موجب شد که ادامه­‌ی شیمی­ درمانی با حداقل اختلال انجام شود. پروتز سفارشی به منظور سازگاری بهتر به قسمت جلویی فک متصل شد.

پروتز کار گذاشته­ شده در فک پایین و پلیت بازسازی پس از دو سال از به کارگیری پروتز سفارشی نیز همچنان بدون آسیب باقی ماندند.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازسازی فک پایین پس از شکستگی پلیت – بخش دوم

در این تحقیق سه بیمار با نقص پیوسته در فک پایین که ابتدا از پلیت بازسازی برای درمان استفاده کرده اما دچار شکستگی پلیت شده بودند و قادر به تعویض کامل پلیت شکسته­ شده و یا کاندیدای بازسازی پیوند استخوان نیز نبودند، مورد مطالعه قرار گرفته و برای هر بیمار یک پروتز شخصی‌سازی‌شده برای ترمیم شکستگی پلیت و بازسازی فک پایین طراحی و تولید شد.

در مورد اول یک مرد 75 ساله که دچار یک آملوبلاستومای فک پایین در سمت چپ شده ­بود مورد جراحی قرار گرفت. نقص فک در این بیمار شامل ناحیه­ ی راموس و کندیل بود و تقریبا تا ناحیه­‌ی مابین اولین دندان آسیاب (Molar) تا دومین دندان مابین آسیاب و دندان نیش (premolar) ادامه پیدا­ کرده ­بود.

رادیوگرافی پانورامیک و سی­‌تی­ اسکن یک پلیت سالم را بدون هیچ­گونه اختلال جانبی نشان داد. شش روز بعد، بیمار متوجه یک تغییر در قسمت چپ چانه­‌اش شد. انجام یک رادیوگرافی پانورامیک مجدد، نشان داد که پلیت بازسازی فک پایین در محل اتصال پلیت با فک بیمار دچار شستگی شده­ است. در این حالت گزینه­‌های پیش­‌رو عبارت بودند از: جایگزینی کامل پلیت، همراه و یا بدون پیوند استخوانی و یا جایگزینی تنها قسمت انتهایی پلیت و پل زدن با پیوند استخوان به قسمت بالایی پلیت.

پروتز طراحی شده در فک قرار گرفت و به راحتی به قسمت انتهایی قسمت بالایی پلیت متصل شد و مشکل و نقص به وجود آمده بر اثر شکستگی پلیت، برطرف شد.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازسازی فک پایین پس از شکستگی پلیت – بخش اول

بازسازی فک پایین بعد از برداشتن ناحیه‌ی آلوده شده (ریزکشن) همواره به صورت یک مشکل برای جراحان و بیماران مطرح بوده ­است. هدف اصلی در درمان نئوپلاسم­‌های (توده و یا تومور) بدخیم و خوش‌­خیم، درحقیقت برداشتن تومور با کمترین اثرات منفی می­‌باشد. روش اصلی بازسازی فک پایین از اوایل 1980 استفاده از یک پلیت بازسازی حین جراحی برداشتن تومور و یا با کمی تاخیر بوده است.

هنگامی که شکستگی پلیت در بیمارانی که قادر نیستند و یا حاضر به پذیرش پیوند بافت نیستند رخ می­‌دهد، پزشکان گزینه‌های محدودی برای درمان پیش­رو دارند. یک راه جایگزینی کل پلیت می‌باشد. برای این منظور اغلب می‌بایست از یک پلیت بلندتر و یا یک پلیت در جهت متفاوت که بتواند به اندازه­‌ی کافی با استخوان در تماس بوده و به درستی فیکس شود، استفاده ­‌شود.

در این پژوهش یک روش جدید به منظور بازسازی ناحیه­‌ی شکسته­ شده به­ کار رفته ­است که بازسازی و دوام و ثبات را با حداقل خطرات ممکن انجام می‌­دهد.

تشخیص و شناسایی یک پلیت بازسازی شکسته ­شده فک پایین براساس سوابق بیمار، معاینه بالینی و رادیوگرافی پانورامیک در 3 بیمار انجام گرفت. همچنین به منظور ساخت یک مدل سه ­بعدی از تمامی نقاط فک پایینی با پلیت شکسته­ شده، از روش سی­‌تی ­اسکن فک استفاده­ شد.

بخشی از پلیت بازسازی شکسته شده که بر روی استخوان فک باقی مانده بود برداشته شد و یک پروتز جامد تیتانیومی به منظور انطباق با استخوان فک، قطعه‌ای مشابه با قسمت فک یک پروتز TMJ، طراحی شد.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

پروتز سفارشی در جراحی بازسازی اوربیت – بخش چهارم

نتیجه آنکه ایمپلنت­‌های شخصی­‌سازی‌شده (Patient specific implants) بازسازی شکستگی‌های دیواره و کف اوربیتال را ساده­ تر می‌­کنند و به همین دلیل جایگزین مناسب و دقیقی برای مش­‌های تیتانیومی که به صورت دستی و غیردقیق حین جراحی خم داده می‌شوند، به حساب می‌آیند. استفاده از این ایمپلنت­‌ها برای بازسازی اوربیت از جمله­ روش‌­های ایمن به حساب می­‌آید که در زمان مناسب می‌تواند ساخته و به صورت روزانه به کار برده شود.  همچنین هر جراح می­‌تواند به راحتی از آن­ها استفاده کرده و عمل جراحی را برنامه­ ریزی کند بدون اینکه نیاز به تخصص و یا آشنایی با نرم­ افزار خاصی مورد نیاز باشد.

تمامی ایمپلنت­‌های ساخته شده به صورت جداگانه و بدون مشکل جایگذاری شدند. پس از عمل جراحی، سی‌تی اسکن انجام شده اتصالات دقیق پروتز های شخصی‌سازی‌شده را نشان می‌­دهد.

طبق اعلام سازمان بهداشت جهانی،  پروتزهای شخصی‌سازی‌شده باید نقش کلیدی در زندگی روزانه بیمار ایفا کنند و همچنین باید این ایمپلنت­‌ها تا سال 2020 جایگزین موارد فعلی شوند. این پروتزها برای بازسازی‌های اوربیتال در حال حاضر در دسترس هستند.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

پروتز سفارشی در جراحی بازسازی اوربیت – بخش سوم

مش­‌های تیتانیومی استانداردی که در حال حاضر برای درمان به کار می‌­روند متناسب با مدل­ آناتومیک بیمار به صورت دستی تنظیم می­‌شوند. اما در این مطالعه یک رویکرد جدید با استفاده از ایمپلنت‌­های تیتانیومی که به صورت سفارشی برای هر بیمار شخصی‌سازی و طراحی می‌­شوند برای بازسازی اوربیت به­ کار برده ­شده ­است. این ایمپلنت­‌های شخصی‌سازی‌شده برای هر بیمار (patient specific implants (PSI)) به راحتی ساخته و به­ کار برده می‌­شود و یک روش موثرتر از لحاظ زمان و هزینه به حساب می‌آید.

بیمارانی که دچار نقص و شکستگی دیواره و کف اوربیت بودند در فوریه­‌ی 2014 تا  ژوئن 2014 صرف نظر از جنسیتشان به منظور جراحی بازسازی اوربیت و درمان گرد­آوری شدند. رضایت کامل از بیماران دریافت شد و سی‌تی اسکن دقیق با ضخامت سه دهم میلی­متر از بیماران انجام شد. اطلاعات بدست آمده و استفاده از ناحیه اوربیتال سالم به منظور تهیه­‌ی مدل سه بعدی از ناحیه­‌ی آسیب‌­دیده در بیماران به‌­کار برده‌شد.

ایمپلنت‌­های شخصی‌سازی‌شده در مقایسه با مش‌­های تیتانیومی که به صورت دستی تنظیم می­‌شوند، سختی بیشتری را نشان می­‌دهند و از این‌­رو امکان تغییر کمتری در ابعاد آن‌ها پس از ساخت وجود دارد. این امکان به میزان کم تری نسبت به ایمپلنت‌های استاندارد برای ایمپلنت­‌هایی که از ابتدا بزرگتر طراحی شده باشند وجود دارد که می‌­توانند به راحتی توسط انبر و به صورت دستی تنظیم شوند. به‌طور کلی باید تا حد امکان در مرحله­‌ی پیش تولید ایمپلنت­‌ها نیاز به تنظیمات دستی را از بین برد.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

پروتز سفارشی در جراحی بازسازی اوربیت – بخش دوم

شکستگی در دیواره و کف اوربیت از جمله آسیب­‌های استخوانی رایج در صورت هستند: دوبینی (diplopia)، جابه‌جایی مردمک چشم و آسیب­‌های عصب زیر اوربیت و عصب اوپتیک از جمله عوارض بالقوه در عمل جراحی شکستگی­‌های دیواره­ و کف اوربیت محسوب می­‌شوند. تکنیکی ایمن، سریع، قابل تکرار و دقیق لازم است تا از چنین مشکلاتی جلوگیری شود.. برنامه‌ریزی جراحی به کمک کامپیوتر یک گام کلیدی به سوی عملکرد ایمن­‌تر در جراحی­‌ها می­‌باشد و در طی چند سال گذشته به یک تکنیک استاندارد تبدیل شده­ است که در واقع امکان برنامه­‌ریزی برای جراحی، شبیه­‌سازی و کنترل عمل جراحی مجازی را فراهم می‌کند. روش­‌های جدید جراحی و بهبود طراحی ایمپلنت­‌ها و مواد مصرفی مرحله به مرحله معرفی شدند و در بسیاری از موارد نیز با موفقیت زیادی همراه بودند. ایمپلنت­‌های شخصی­‌سازی‌شده به خوبی امکان بازسازی شکستگی‌­های اوربیتال را با کمک انجام یک مرحله­ ی مجازی و کار دیجیتالی فراهم می‌­کنند و بدین ترتیب استفاده از مش­‌های تیتانیوم برای شکل‌دهی دستی در آینده منسوخ خواهد شد.

در این تحقیق مجموعا 12 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند که تمامی آن­ها با استفاده از پروتز شخصی‌سازی‌شده (Patient specific implants) تحت بازسازی دیوار اوربیت قرار گرفتند. در هشت بیمار به علت دوبینی (diplopia) جراحی لازم تشخیص داده­ شد. چهار بیمار نیز به علت جابجایی مردمک تحت بازسازی قرار گرفتند. عمده دلیل شکستگی­‌ها نیز مربوط به حوادث صنعتی و سقوط از ارتفاع بود.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

پروتز سفارشی در جراحی بازسازی اوربیت – بخش اول

پروتز سفارشی در جراحی بازسازی اوربیت – بخش اول

اصلاح شکستگی دیواره و کف اوربیت (Orbital floor and wall fracture) در بدن به علت آناتومی سه بعدی پیچیده و محدود بودن امکان بررسی در حین عمل جراحی، چالش برانگیز می باشد. استفاده از ایمپلنت­‌های نامناسب و تکنیک های جراحی غیردقیق می تواند منجر به مشکلاتی مانند اختلالات بینایی و نتایج زیبایی غیرقابل قبول شود. در مقاله­ ی حاضر استفاده از ایمپلنت­‌های تیتانیومی شخصی‌سازی‌شده به عنوان یک رویکرد جدید مورد بررسی قرار گرفته­ است. از اطلاعات سی تی اسکن (CT Scan) بیمار برای ساخت مدلی مجازی از ناحیه آسیب دیده اوربیت (دیواره و کف) استفاده شد. همچنین اوربیت سالم طرف دیگر برای طراحی ایمپلنت شخصی سازی شده به کار گرفته شد. نشانه هایی به عنوان راهنما، بر روی پروتز مشخص شد تا جایگذاری و کاشت در حین جراحی آسان تر شود. جراحی طبق برنامه از پیش طراحی شده پیش رفت و به احتمال زیاد نیازی به انجام جراحی مجدد (Revision surgery) نخواهد بود. پروتزهای شخصی سازی شده امکان بازسازی دقیق شکستگی های اوربیت را به کمک جربان کار کاملا مجازی و دقیق می دهند و توصیه می شود به مش های تیتانیومی شکل پذیر در ارجحیت قرار گیرند.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

کرانیوپلاستی جمجمه به دو روش – بخش چهارم

کرانیوپلاستی جمجمه به دو روش – بخش چهارم

تجربه کار با ایمپلنت­‌های سفارشی بسیار است. ایمپلنت­‌های فلزی تولید شده با فرزکاری قیمت بالایی دارند زیرا در فرایندی کاهشی از یک بلوک بزرگ از ماده، ماشینکاری می­‌شوند. این فرآیند ساخت مقدار زیادی ضایعات ایجاد می­‌کند. فرآیندهای افزایشی (ساخت افزودنی) مزایای مشخصی دارند ولی از لحاظ فنی مشکل­‌تر هستند زیرا ایمپلنت­‌ها به روشی لایه به لایه از پودر تیتانیوم بر اساس یک فایل CAD (طراحی شده به کمک کامپیوتر) ساخته می‌شوند. فرآیند ساخت نسبتا کوتاه است و فقط مقداری از ماده استفاده می­‌شود که برای ساخت ایمپلنت مورد نیاز است.

می‌توان نتیجه گرفت الگوریتم درمانی بیماران با عیوب جمجمه­‌ای بزرگ ناشی از دلایل مختلف با استفاده از ایمپلنت­‌های شخصی­‌سازی­‌شده، در 10 سال گذشته قابلیت اطمینان و اعتبار خود را اثبات نموده است. یک نتیجه­ گیری ممکن این است که می‌توان تمام عمل­‌های جراحی اولیه بازسازی­ عیوب جمجمه­‌ای بزرگ را با ایمپلنت­‌های شخصی­‌سازی­‌شده انجام داد. هرچند این به معنی صرف­­نظر نمودن از مواد پیوند استخوانی است که یکی از مهم­ترین استانداردهای طلایی در عمل­‌های بازسازی هستند و نسبت به تمام مواد مصنوعی برتری دارند. با دانستن ریسک­‌های بالقوه ایمپلنت­‌های بزرگ، انتظار می‌­رود که در آینده نزدیک ساخت افزایشی هندسه­ و ساختاری با تخلخل درجه­‌بندی­ شده، سطوح زیست ­فعال و ساختارهای اسفنجی (trabecular) برای ایمپلنت­‌ها فراهم آورد که به عنوان داربست (scaffold) برای سلول­‌های زنده عمل می­‌کنند. در کاربردهای پزشکی این داربست­‌ها باید با مواد مناسبی ترکیب شوند که ملاحظات مکانیکی و بیولوژیکی برای آن­ها در نظر گرفته شده­‌است.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”