بازسازی شکستگی‌های اوربیت با استفاده از پروتز کاسه چشم فرزکاری‌شده شخصی‌سازی‌شده تیتانیومی: پروتکل هلسینکی – قسمت دوم

مرزهای شکستگی‌ها متمرکز شده و پروتزها به گونه‌ای طراحی شدند که حداقل به سه سازه قفسه‌ای ساختار اوربیت تکیه داشته باشند: قدامی-میانی، قدامی-جانبی و خلفی. پروتز حداقل ۳ میلی‌متر روی این لبه‌های ساپورت اکستند شد. پروتز کاسه چشم به گونه‌ای طراحی شده بود که با پایداری کافی بر نقاط ساپورت استخوانی و شکل کاسه چشم متکی باشد تا نیازی به فیکسیشن بیشتر نباشد. طراحی نهایی توسط جراح تایید شد. طراحی و جایگذاری برنامه‌ریزی شده مجازی پروتز پیش از عمل بر روی یک مدل سه‌بعدی از جمجمه به تایید رسید.

از ۳۵ بیماری که درطول دوره مطالعه به‌وسیله بازسازی کاسه چشم درمان شدند، درمان شکستگی اوربیت در ۱۵ نفر (شش زن و نه مرد)‌ توسط پروتز تیتانیومی انجام شد. برای نه بیمار دیگر از مش بازسازی سنتی  استفاده شد (برای شکستگی‌های وسیع که تا ناحیه میانی پیشانی پیشروی کرده بودند (n=2)؛ جراحی اورژانسی برای شکستگی کف اوربیت (n=1)؛ بیمارانی که در تعطیلات عمل شدند و امکان تولید پروتز وجود نداشت؛ یا به علت عوامل مربوط به بیمار درمورد طرح درمان تردید وجود داشت (n=4)). تمام ۱۵ بیماری که از پروتز کاسه چشم شخصی‌سازی‌شده استفاده کردند حداقل برای سه ماه تحت فالوآپ قرار گرفتند. هیچ‌یک از ۱۵ بیمار در دوران فالوآپ عارضه‌ای مربوط به پروتز نداشتند. موقعیت چشم در تمام بیماران به‌لحاظ بالینی قابل قبول بود (کمتر از ۲ میلی‌متر جابجایی عمودی یا خلفی چشم). هیچ‌یک از بیماران نیازمند عمل جراحی پلک، سایر عمل‌های چشم یا درمان انحراف چشم نداشت.

ما نشان داده‌ایم که فیت کردن دقیق پروتزهای شخصی‌سازی‌شده در شکستگی‌های فک و صورت امکان‌پذیر است. ما فکر می‌کنیم که برنامه‌ریزی مجازی قبل از عمل ابزاری مهم در مدیریت شکستگی‌ها بوده و اندازه‌گیری حجم اوربیت باید در برنامه‌ریزی قبل از عمل لحاظ شود. تکنیک‌های به کمک کامپیوتر، برنامه‌ریزی مجازی، و استفاده از پروتز کاسه‌ چشم شخصی‌سازی‌شده امکان بازسازی دقیق آناتومیکی کف اوربیت در تروما را فراهم می‌کند.

 

 

بازسازی شکستگی‌های اوربیت با استفاده از بازسازی کف اوربیت فرزکاری‌شده شخصی‌سازی‌شده تیتانیومی: پروتکل هلسینکی – قسمت اول

نتایج گزارش‌شده توسط بیمار و پزشک در رابطه با کانتورینگ فک پایین با استفاده از پروتز زاویه فک شخصی‌سازی‌شده تولید شده به روش چاپ‌سه بعدی از جنس تیتانیوم – قسمت دوم

۲۱ بیمار به طور متوالی بین ژوئیۀ 2014 و ژوئن 2019 با استفاده از پروتز زاویه فک اختصاصی چاپ سه‌بعدی‌ آلیاژ تیتانیوم، توسط جراح یکسان تحت کانتورینگ خط فکی قرار گرفتند.

از ۲۱ بیمار، ۱۱ نفر زن و ۱۰ نفر مرد بودند. میانگین سن این افراد در زمان جراحی ۳۲.۲ بود (کم‌ترین ۱۸ سال و بیش‌ترین ۶۲ سال). در مجموع ۳۰ پروتز زاویه فک مورد استفاده قرار گرفت.

یکی از محدودیت‌های این پژوهش این بود که نسبت پاسخ‌دهی افراد تنها ۶۲% بود. خطای ناشی از عدم پاسخگویی برخی بیماران باید در نظر گرفته شود زیرا ممکن است این عدم پاسخگویی اتفاقی نباشد. به همین دلیل نتایج تحقیقی با درصد پاسخگویی کم می‌تواند نتایج متمایزی را به نسبت تحقیقاتی که درصد مشارکت در پاسخگویی بالایی دارند نشان دهند.

با استفاده از مجموعه‌ای از مقیاس‌های معتبر به اسم PRO (شامل مقیاس ظاهرسنجی، مقیاس‌های سنجش کیفیت زندگی برای عملکرد روانی و اجتماعی و مقیاس عوارض جانبی) از بیماران نظرسنجی شد.

نتیجه گزارش‌شده توسط بیمار یا PRO عبارت است از «سنجشی مبتنی بر گزارشی که مستقیما توسط بیمار و بدون اصلاح یا تفسیر پاسخ بیمار توسط پزشک یا هر شخص دیگری، در مورد شرایط سلامتی‌اش ارائه شده باشد». مقالات موجود در زمینۀ رضایت بیمار پس از استفاده از پروتزهای شخصی‌سازی‌شده زیبایی فک (پروتز زاویه فک)  که به کمک کامپیوتر و به صورت دیجیتال طراحی و تولید شده باشند پراکنده و کم است. از همین رو هدف این مطالعه ارزیابی کارایی پروتز‌های شخصی‌سازی‌شده چاپ سه‌بعدی‌ از جنس آلیاژ تیتانیوم برای کانتورینگ فک از طریق بررسی نظر بیماران به وسیله پرسشنامه PRO بوده است.

نتایج این پژوهش نشان می‌دهند که عوارض جانبی ناشی ‌از کانتورینگ و زاویه‌سازی فک با ایمپلنت‌‌های اختصاصی چاپ سه‌بعدی‌ آلیاژ تیتانیوم پایین است (18.6 در مقیاسی از 15 تا 45). این یافته با گزارش‌های قبلی مبنی‌بر کم بودن آسیب و عوارض روش جراحی داخل دهانی برای جاگذاری پروتز‌های شخصی‌سازی‌شده اختصاصی هم‌سو بود.

وقتی اولویت‌بندی می‌شود که نتایج مورفولوژیکی درست همان‌طور بود که از نرم‌افزار قرینه‌سازی[1]، تکنیک‌های چاپ دقیق و ارزیابی توموگرافی رایانه‌ای پرتو مخروطی در حین عمل انتظار می‌رفت، نتیجه‌ای که می‌توان گرفت این است که درک بیماران از پیامدها به طور قابل توجهی تحت تاثیر وضعیت روانی، انتظارات، جراحی‌های قبلی و میزان ایرادات ظاهری قبلی قرار گرفته است. پیام مهم این مقوله این است که سطح رضایت بیماران می‌تواند با قضاوت پزشکان مطابق نباشد.

نتایج گزارش‌شده توسط بیمار و پزشک در رابطه با کانتورینگ فک پایین با استفاده از پروتز‌های شخصی‌سازی‌شده زاویه‌سازی فک تولید شده به روش چاپ‌سه بعدی از جنس تیتانیوم – قسمت اول

کانتورینگ یا زاویه‌سازی فک جراحی زیبایی و اختیاری بوده که هدف آن بهبود کلی ظاهر چهره است. در آسیای شرقی کانتورینگ فک تحتانی با هدف کوچک، باریک و V-شکل‌کردن پایین چهره (جراحی V-line) محبوب شده و در اروپا، محبوبیت جراحی زاویه‌سازی فک تحتانی به جهت افزایش وضوح خط فکی، برجستگی زاویۀ فکی و قرینه‌سازی فک تحتانی رو به افزایش است؛ چرا که فناوری کنونی طراحی و تولید پروتز به کمک کامپیوتر می‌تواند به صورت تئوری پیامدهای عالی و مناسب این جراحی را تضمین نماید. با این حال، هنوز هم بیماران و هم پزشکان در خصوص انتخاب اندازه و شکل ایمپلنت‌ها نگران هستند. نسبت‌ تاثیر بافت نرم به سخت دقیقا در دسترس نیستند و به تصویرکشیدن طرح ارائه‌شده پیش از عمل (تصویر مجازی سه‌بعدی، ساخته‌شده توسط رایانه) رضایت پس از عمل را به صورت قطعی تضمین نمی‌کند.

 

هدف اصلی این پژوهش ارزیابی پیامدهای گزارش‌شده توسط بیمار در رابطه با کانتورینگ خط فکی با پروتز‌های اختصاصی چاپ سه‌بعدی‌ آلیاژ تیتانیوم است که این ارزیابی با استفاده از پرسشنامۀ  Face-Q انجام می‌شود. 4 پرسشنامۀ Face-Q (مقیاس ظاهرسنجی، مقیاس‌های سنجش کیفیت زندگی برای عملکرد روانی و اجتماعی و مقیاس عوارض جانبی) برای 21 بیمار، که به طور متوالی بین سال‌های 2014 و 2019 توسط جراح یکسان عمل شدند، ارسال شد.

 

پیامدهای عینی توسط گروهی متخصص ارزیابی شد. این گروه از 6 پزشک تشکیل شده بود که هرکدام در مرحلۀ متفاوتی از تعلیم جراحی دهان، فک و صورت قرار داشتند. این گروه قبل جراحی و حداقل 6 ماه پس از آن به تصاویر تمام‌رخ و نمای مایل چپ و راست صورت و میزان بهبود ظاهر بیماران امتیاز دادند. از مقیاس لیکرت[1] برای امتیازدهی از 1 تا 5 (شدیدا مخالف، مخالف، نه موافق نه مخالف، موافق، شدیدا موافق) در جواب به سوال «آیا نتایج افزودن/اصلاح خط فکی قابل قبول است؟» استفاده شد.

 

از میان 21 بیمار، 13 نفر به پرسشنامه پاسخ دادند. میانگین امتیازات تبدیل‌شده با مدل راش[2] برای رضایت، عملکرد روان‌شناختی و عملکرد اجتماعی (0-100) به ترتیب 70.6، 73.2 و 71.2 بود.

 

میتوانید ادامه خلاصه این مقاله شامل نتایج و تحلیل آن‌ها را در پست بعدی مطالعه کنید.

بررسی جایگزینی پروتز مفصل مصنوعی فک با مفاصل مبتلا به انکلیوز – قسمت چهارم

تنها دو کیس مشکل اکلوژن داشتند که بلافاصله پس از جراحی مفصل مصنوعی فک مشاهده شد یک مورد مشکل باز ماندن فک در سمت آسیب دیده (open bite) و برای یک بیمار دیگر در سمت مقابل این مشکل به‌وجود آمده بود.

هر چند این مشکلات در بازه یک ماهه پس از جراحی و به کمک ارتودنسی برطرف شد. در یک مورد ضعف عضلانی موقت در شاخه‌های عصبی صورت در نواحی تمپورال و مارجینال مندیبل گزارش شد که در بازه ۳ تا ۶ ماهه پس از جراحی جایگزینی پروتز مفصل مصنوعی فک به طور کامل بهبود یافت.

درمان انکیلوز مفصل گیجگاهی از طریق آتروپلاستی شکاف برای دستیابی به باز شدن مناسب فک و سپس بازسازی مفصل انجام شد. استفاده از بافت‌های زنده و پیوند برای بازسازی مفصل با خطر بروز مشکلات متفاوتی از جمله نیاز به جراحی در نقطه‌ای دیگر (برای برداشت بافت و پیوند) ایجاد عوارض در محل برداشت، افزایش مدت زمان جراحی، امکان بازگشت مجدد انکیلوز، شکستگی گرفت و یا مشکل رشد بیش از اندازه همراه خواهد بود. برای بازسازی مفصل روش‌های متفاوتی به عنوان روش جایگزین بازسازی با استفاده از بافت و پیوند از جمله استفاده از مواد و سیستم‌های مصنوعی طراحی و ارائه شده‌ است. پروتز مصنوعی مفصل گیجگاهی فکی می‌تواند به حالت آماده یا شخصی‌سازی‌شده (سفارشی) تهیه شود. البته پروتز‌های آماده و غیر شخصی‌سازی‌شده ممکن است به دلیل عدم دقت کافی و برنامه‌ریزی مجازی قبل از جراحی برای جراح مطلوب نباشد اما از نظر هزینه نسبت به پروتز‌های سفارشی مقرون به صرفه‌تر هستند.

برای بررسی این موضوع که آیا استفاده از پروتز‌های مصنوعی مفصل گیجگاهی فکی می‌توانند روشی موثر در بازسازی مفاصل فک پس از آزادسازی انکیلوز باشند یا خیر نیاز است نتایج درمان به این روش با سایر روش‌های درمانی موجود برای انکیلوز مقایسه شوند. در مقاله‌ای سعید و همکارانش به این نتیجه رسیدند که بازسازی به کمک پیوند دنده و غضروف آن نتایج و بهبود مشابهی به نسبت استفاده از مفصل مصنوعی گیجگاهی فکی به همراه خواهد داشت. هرچند، عوارض ایجاد شده در گروهی که به کمک مفصل مصنوعی فک جراحی شدند خود ترمیمی بوده و اغلب آنها بدون نیاز به مداخله جراحی برطرف شده‌اند.

طبق یافته‌های به دست آمده استفاده از مفصل مصنوعی گیجگاهی فکی می‌تواند روشی موثر در درمان انکیلوز مفصل باشد، به ویژه در مورد بیماران بالغ و پس از سن رشد. نشان داده شد که عوارض و مشکلات پس از جراحی حداقل خواهد بود و این نکته نویدگر قابلیت استفاده از این روش به عنوان جایگزینی برای بازسازی مفاصل به جای استفاده از پیوند بافت و استخوان خواهد بود.

مزیت اصلی در استفاده از پروتز مصنوعی مفصل گیجگاهی فکی در مفاصل مبتلا به انکیلوز قابلیت شبیه‌سازی آناتومی مفصل طبیعی در این پروتز‌ها است که این مساله امکان فیزیوتراپی را با ریسک بسیار کم انکیلوز مجدد و نیاز به جراحی مجدد فراهم کرده و همچنین از ایجاد عوارض در محل برداشت پیوند و همچنین جراحی در ناحیه دیگری از بدن جلوگیری می‌کند.

بررسی جایگزینی پروتز مفصل مصنوعی فک با مفاصل مبتلا به انکلیوز – قسمت سوم

ارزیابی جایگزینی پروتز مصنوعی مفصل گیجگاهی فکی با مفاصل مبتلا به انکلیوز – قسمت دوم

مراحل درمان مشکل انکیلوز مفصل برای هر بیمار و بنابر مشکلات عنوان شده از طرف او در مدت زمان گزارش‌نویسی، حداکثر قابلیت باز کردن دهان، شرایط تغذیه عمومی بیمار و گستره و میزان دفورمیتی یا ناهنجاری ظاهری صورت ناشی از انکیلوز به صورت شخصی‌سازی شده طراحی و برنامه‌ریزی شد. در مجموع ۸ بیمار در این مطالعه بررسی شدند که از این بین ۵ بیمار ابتدا به روش آتروپلاستی شکاف و پس از آن جایگزینی مفصل تحت درمان قرار گرفتند. دو مورد از طریق استخوان‌سازی کششی و برای افزایش ارتفاع راموس و طول تنه (بخش افقی) مندیبل تحت درمان قرار گرفتند و پس از بازه سه ماهه برای تقویت استخوان فرآیند آتروپلاستی شکاف و جایگزینی کامل مفصل گیجگاهی فکی بر روی آن‌ها انجام شد.

 

فرآیند جراحی

تحت بیهوشی کامل از طریق لوله‌گذاری مسیر نای از طریق بینی، و با اپروچ ترکیبی تحت و پشت فک پایین و ناحیه جلوی گوش مفصل انکیلوز اکسپوز و نمایان شد. روش رایج آتروپلاستی شکاف مورد استفاده قرار گرفت تا بلوکی به اندازه حداقل ۵/۲ سانتیمتر جدا شده و شرایط جایگذاری قطعه فسا را فراهم سازد.  کورونوئیدکتومی یک طرفه از طریق برش‌های صورت گرفته انجام‌شد و باز شدن حدود ۳۵ میلیمتری دهان بررسی و تایید شد. در صورتی که میزان باز شدن دهان کمتر از این مقدار بود کورونوئیدکتومی سمت مقابل نیز از طریق اپروچ داخل دهانی در حین جراحی صورت می‌گرفت.

از طریق یک الماسه تراشکاری که به صورت خاص برای این منظور طراحی شده بود و یا یک الماسه رفت‌ و برگشتی سطوح و برجستگی ناحیه مفصل برای قرارگیری و تطابق بهتر قطعه فسا مفصل مصنوعی فکی گیجگاهی صاف شد. انتهای مته شکلی کروی داشت به صورتی که با سطح کروی داخلی قطعه فسا هماهنگ بود. ثابت سازی بین فکی  یا فیکسیشن اینترماگزیلاری از طریق سیم و کش لاستیکی و در ادامه قراردهی پروتز فسا در محل آماده شده صورت گرفت. ابتدا نمونه آزمایشی اندازه‌گیری فسا مورد استفاده قرار گرفت تا جایگیری اولیه پروتز بررسی شود و فسا به صورتی قرار گرفت که حدودا موازی صفحه افقی فرانکفورت باشد. فیکسیشن ابتدا از طریق دو پیج دو میلیمتری صورت گرفت و سپس توسط حداقل دو پیچ دو میلیمتری دیگر تکمیل شد.

در قسمت بعدی مراحل بعدی جراحی را مطالعه بفرمایید

 

ارزیابی جایگزینی پروتز مصنوعی مفصل گیجگاهی فکی با مفاصل مبتلا به انکلیوز – قسمت اول

انکیلوز مفصل گیجگاهی فکی بیماری‌ای است که با همجوشی (استخوان‌سازی) سطوح مفصل همراه بوده و منجر به بروز مشکلات شدید در عملکردهای اساسی دهان از جمله بلع، تکلم و جویدن به همراه درجات متفاوتی از مشکلات ظاهری، بهداشت دهان و فیزیولوژیکی می‌شود.

این بیماری به دو دسته درون مفصلی و یا خارج مفصلی تقسیم می‌شود. انکیلوز درون‌مفصلی عموما بعد از آسیب یا عفونت ایجاد می‌شود در حالی که نوع خارج‌مفصلی می‌تواند ناشی از گستره وسیعی از سایر ناهنجاری‌ها از جمله مشکلات عضلانی، عصبی،  فرآیند‌های التهابی  و تومورهای بافت نرم و استخوانی باشد.

روش‌های درمانی متنوعی برای درمان بیماری انکیلوز مفصل گیجگاهی فکی معرفی‌شده‌اند. روش‌های مانند آتروپلاستی با شکاف (gap atroplasty)، آتروپلاستی شکاف بین‌موضعی و بازسازی کامل مفصل با استفاده از مواد پیوندی و یا مصنوعی جز این موارد هستند.

یکی از روش‌های درمانی مفاصل گیجگاهی فکی مبتلا به انکیلوز بازسازی کامل مفصل به کمک زیست‌ماده‌های مصنوعی یا پیوندی است. هدف این مقاله ارائه خلاصه‌ای از نتایج بالینی به دست آمده از درمان و بازسازی انکیلوز مفاصل گیجگاهی فکی به کمک پروتز‌های مصنوعی جایگزینی مفصل یا ATMJR می‌باشد.

این مطالعه یک آنالیز مقایسه‌ای بین تمامی بیمارانی‌ است که در یک مرکز درمانی زیر نظر یک جراح به مدت دو سال در بین سال‌های ۲۰۱۵ تا  ۲۰۱۷ تحت شرایط خاصی درمان شده ‌اند. مطابق تشخیص برگرفته از آزمایش بالینی و تصاویر رادیوگرافی مشکل تمامی این بیماران انکیلوز مفصل گیجگاهی فکی تشخیص داده‌شده و توسط روش های آتروگرافی شکافی و بازسازی مفصل به کمک سیستم پروتز‌های مصنوعی TMJ تحت درمان قرار گرفته اند. معیار‌های انتخاب بیماران برای بررسی در این مقاله علاوه بر وجود مدارکی بالینی و رادیولوژی مبنی بر ابتلا به انکیلوز استخوانی شامل مورادی همچون حداقل عدم قرینگی در صورت، گذر از سنین رشد و داشتن تمایل به شرکت در فالو‌اپ ۱۲ماهه پس از جراحی بوده است. همچنین بیمارانی که سابقه جراحی‌های فک داشته‌اند از این مطالعه حذف شده‌اند.

در قسمت بعدی نحوه درمان بیماران و شرح فرآیند جراحی عنوان خواهد شد.

بازسازی جمجمه با استفاده از پروتز سر تولیدشده به روش پرینت سه‌بعدی تیتانیومی برای نقص استخوان پیشانی‌بینی – قسمت دوم

بین سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۸، ۱۹ کیس عمل کرانیوپلاستی با قراردهی پروتز سر تیتانیومی شناسایی شدند. ۱۲ بیمار مرد (۲/۶۳٪) مرد و سن متوسط در زمان کرانیوپلاستی۳/۱۱±۴/۴۷ سال بود. اندیکاسیون برای کرانیکتومی شامل سکته یا خون‌ریزی داخل مغزی (n ¼ 4)، جراحی تومورهای بدخیم (n ¼ 4)، تروما (n ¼ 2)، موکوسل (n ¼ 2)، عفونت فلپ استخوانی (n ¼ 3) و موارد دیگر بود.

در پژوهش ما، عوارض جدی منجر به خارج‌سازی کرانیوپلاستی (۳/۵٪) در بازه نرخ‌های گزارش‌شده یعنی ۱۵٪ تا ۳۷٪ است.

۹ بیمار در همان حین عمل کرانیکتومی جایگذاری بازسازی جمجمه را تجربه کردند، برای مثال درمورد ریزکشن برنامه‌ریزی شده یک سارکوم یوئینگ از میان این ۹ بیمار، ۳ نفر در گذشته یک عمل کرانیکتومی را تجربه کرده بودند، اما فلپ استخوانی مجددا سر جایش قرار داده شده بود.

درمورد ۱۰ بیمار دیگر کرانیوپلاستی در عملی مجزا از عمل کرانیکتومی جایگذاری شده بود.

میانگین فاصله زمانی از عمل کرانیکتومی تا جایگذاری پروتز ۶/۰ سال و فالوآپ میانگین از زمان جایگذاری کرانیوپلاستی ۲/۱ سال بود.

 

نتیجه‌گیری

از میان مواد مختلف موجود برای ساخت پروتز استخوان جمجمه، برتری هیچ‌یک اثبات نشده‌است. اگرچه، باید به‌خاطر ریسک بالای تحلیل استخوان از استفاده عمده از گرافت استخوانی اتولوگ در بیماران جوان (زیر ۴۰ سال) اجتناب شود.

تیتانیوم در مقایسه با سایر مواد دارای ویژگی‌های غیر التهابی، غیر‌خورنده، مستحکم، دارای نرخ عفونت پایین و ویژگی‌های ظاهری خوب است. در یک کارآزمایی تصادفی کنترل‌شده، کرانیوپلاستی با استفاده از پروتز سر تیتانیومی شخصی‌سازی‌شده تعداد عمل‌های جراحی مورد نیاز و هزینه‌های بیمارستانی درازمدت مربوطه را در مقایسه با کرانیوپلاستی اتولوگ کاهش داد.

به‌نظر نمی‌رسد یک عمل تک‌مرحله‌ای برنامه‌ریزي‌شده شامل جایگذاری کرانیوپلاستی نسبت به ۳ عمل مجزا پرریسک‌تر باشد.

کرانیوپلاستی با استفاده از پروتز تیتانیومی پرینت سه‌بعدی صرف‌نظر از سبب‌شناسی نقص جمجمه برای بازسازی پیچیده کرانیوفاسیال مناسب است. این دستگاه نرخ عارضه بالاتری را موجب نمی‌شود.

 

بازسازی جمجمه با استفاده از پروتز تولیدشده به روش پرینت سه‌بعدی تیتانیومی برای نقص استخوان پیشانی‌بینی – قسمت اول

شرایط متعددی نظیر ترومای کرانیوفاسیال یا تومورها می‌توانند منجر به کرانیکتومی قسمت جلویی قاعده جمجمه قدامی شوند. بازسازی نواحی اوربیت، پیشانی و بینی به دلیل پیچیدگی آناتومی آن‌ها می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. کرانیوپلاستی یا بازسازی جمجمه می‌تواند با اصلاح مثبت عروق مغزی و مایع مغزی نخاعی .عملکرد روان‌شناختی و شناختی-عصبی را بهبود بخشد، اما نتیجه ظاهری (زیبایی) نیز باید درنظر گرفته شود

با این‌که کرانیوپلاستی یک عمل جراحی مغز و اعصاب کم‌ریسک به حساب می‌آید، عوارض متعددی نیز دارد که از میان آن‌ها می‌توان به عفونت به‌عنوان شایع‌ترین عارضه اشاره کرد. این امر اغلب به‌خاطر عفونت مقاوم به درمان یا عودکننده منجر به خارج کردن پروتز و کیس‌های با نتیجه مطلوب مانند بیمار شماره ۳ ما می‌شود.

امروزه مواد متعددی برای اصلاح این نقایص وجود دارند: استخوان اتولوگ، هیدروکسی آپاتیت، پلی متیل متاکریلات، پلی‌اتراترکتون (پیک) و مش تیتانیومی.

طراحی سفارشی با استفاده از اسکن توموگرافی کامپیوتری (سی‌تی اسکن) سه‌بعدی ساخت آناتومیکی پروتزها را به‌شدت ارتقا داده است.

هدف از این پژوهش ارزیابی عوارض پس از عمل، نتایج ظاهری و وضعیت بیماران پس از کرانیوپلاستی با استفاده از تیتانیوم پرینت سه‌بعدی (متریالایز) بوده و بر روی پروتزهای به‌کار رفته برای نقص استخوان پیشانی‌بینی تمرکز دارد.

با یک جستجوی گذشته‌نگر ۱۹ کیس به‌کارگیری پروتز تیتانیومی پرینت سه‌بعدی در عمل کرانیوپلاستی بین سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۸ شناسایی شدند. ۱۲ بیمار مرد (۶۳/۲٪) مرد و سن متوسط در زمان کرانیوپلاستی۱۱/۳±۴۷/۴ سال بود.

معیار ورود به مطالعه به‌کارگیری پروتز تیتانیومی پرینت سه‌بعدی (متریالایز) در عمل کرانیوپلاستی صرف‌نظر از تاریخ عمل جراحی بود. هیچ بیماری حذف نشد. پرونده‌ها با توجه به داده‌های جمعیت‌شناسی، بالینی،آزمایشگاهی، رادیولوژیکی و پزشکی بازبینی شدند. تاریخ اولین عمل جمجمه کرانیکتومی و قراردهی پروتز در کرانیوپلاستی، و همین‌طور اندیکاسیون عمل کرانیوپلاستی قراردهی پروتز تیتانیومی ثبت شدند. زمان‌بندی و عوارض پس از عمل مربوط به بازسازی جمجمه (هماتوم نیازمند تخلیه، عفونت گرافت کرانیوپلاستی، نشت مایع مغزی نخاعی (CSF)، مشکلات ظاهری و…) در صورت وجود ذکر شد. سی‌تی اسکن و ام‌آر‌آی پیش و پس از عمل مورد بررسی قرار گرفتند. وضعیت بیمار و شرایط بالینی با استفاده از سوابق پزشکی، پایگاه داده‌های بیمار و اطلاعات به‌دست آمده از پزشکان عمومی ارزیابی شدند

می‌توانید نتایج مربوط به فالوآپ این بیماران و جمع بندی این تحقیق را در بخش بعدی مطالعه کنید.