طراحی و ساخت پروتز فک پایین – قسمت سوم

مندیبولکتومی (mandibulectomy)، در واقع حذف بخش های بزرگی از فک پایین است که معمولا به دنبال آسیب ها و ضایعه های فیزیکی ناشی از ضربه و یا نفوذ و گسترش شدید بیماری (سرطان و غیره) به کار گرفته می شود. روش های سنتی جراحی پیش از این با استفاده از گایدهای جراحی، پیچ هایی به منظور فیکس کردن و پیوندهای استخوانی (هیپ/فمور) برای حمایت از فک انجام می شد. با این حال چنین روش هایی مستعد شکست کوتاه مدت (تقریبا کمتر از یک سال) و به دنبال آن جراحی مجدد هستند.

گایدها عمدتا در طی عمل جراحی تنها برای انطباق تقریبی با مرزهای ناحیه آسیب دیده به کار می روند و درمان به طور کامل انجام نمی شود تا به بافت استخوانی بیمار اجازه رشد و هماهنگ سازی با پیوند استخوانی را بدهد. مطالعات اخیر نشان می دهد که روش های فیکس کردن رایج که عموما استفاده می شود عوارضی مانند شکستگی در فک را در اثر فیکس کردن با بافت استخوانی به دنبال دارد. بنابراین روند رو به افزایشی برای از استفاده از پروتز فک پایین کاستم مید با هدف جایگزینی کامل استخوان وجود دارد.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

طراحی و توسعه پروتزهای فک با پرینتر سه بعدی – قسمت اول

در این مطالعه، معیارهای طراحی پروتزهای کاستم مید (شخصی‌سازی‌شده) برای هر بیمار به صورت منحصربه‌فرد، در ناحیه فک پایین (مندیبل) براساس داده‌های تصویربرداری پزشکی (سی‌تی اسکن) از بیمار و پرینت سه بعدی (ساخت افزایشی) مورد بررسی قرار می‌گیرد. نویسندگان این روش را برای بیمارانی که به علت سرطان فک تحت درمان مندیبولکتومی قرار گرفته‌اند مناسب دانسته‌اند. داده‌های حاصل از سی‌تی اسکن بیمار برای ایجاد نمای سه بعدی جمجمه بیمار مورد استفاده قرار می‌گیرد. طرح نهایی سپس به صورت سه بعدی چاپ شده و برای اطمینان سنجی در برابر یک مدل از جمجمه و فک بالا، بررسی می شود. در نهایت این تکنیک یک چهارچوب برای طراحی و بهینه سازی پروتزهای فک پایین به صورت شخصی‌سازی‌شده و کامل ارائه می‌دهد.

حداقل نمودن زمان عمل جراحی، بهبود سریع‌تر حال بیمار و کاهش بار مالی ایجاد شده برای سیستم بهداشت و درمان از عوامل بسیار مهم و اساسی است. در همین حال بهیود نتایج جراحی بیماران نیز می‌بایست در نظر گرفته شود. این اهداف منجر به پیشرفت­‌ها و نوآوری­‌های جدیدی در پزشکی و مخصوصا در حوزه درمان به روش سفارشی و شخصی­ سازی­ شده، شده­ است.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

ارزیابی بلندمدت (6 تا 12 سال) بر روی جراحی‌های کرانیوپلاستی‌های صورت گرفته با تیتانیوم به روش کد/کم بر روی 26 بیمار با عیوب جمجمه‌ای بزرگ نشان داد که هیچکدام از ایمپلنت­‌ها نیاز به بیرون ­آوردن از بدن بیمار نداشتند و تمامی بیماران بهبود در زندگی روزمره خود را اعلام نموده و در صورت انتخاب مجدد، باز هم کرانیوپلاستی را انتخاب می‌­کنند. با این حال نویسندگان در چهار بیمار با مننژیوم نتایجی را از تصویربرداری های پزشکی مشاهده کرده‌اند که پایین­‌تر از سطح استاندارد می­‌باشد. محققان به این نتیجه رسیدند که تیتانیوم ماده‌ای مناسب برای بازسازی ثانویه عیوب فک و صورت جمجمه­‌ای بزرگ ناشی­ از کاهش فشار کرانیوتومی می‌باشد که پس از آسیب انجام­ شده­ است. هدف از این ایمپلنت‌های نسل­ جدید این است که با شکل اندامی که جایگزین آن می‌شوند مطابقت داشته باشند و در عین ­حال خواص مکانیکی آن­ها نیز به خواص ناحیه کاشت نزدیک باشد تا در نواحی تحت بارگذاری از پدیده استرس شیلدینگ جلوگیری شود، برای رشد استخوانی متخلخل بوده و خواص تکرارپذیری داشته باشد. مدلی سه بعدی از جمجمه با استفاده از سی­تی ­اسکن ایجاد می­‌شود. سپس از این مدل مجازی برای طراحی ایمپلنت چه به وسیله قرینه­‌سازی نسبت به سمت مقابل و چه با ایجاد منحنی‌هایی بر اساس نواحی آناتومیک استفاده می‌­شود. سپس فایل طراحی ایمپلنت برای ساخت به دستگاه فرستاده می­‌شود تا با ادامه این فرایند ایمپلنت به صورت لایه لایه ساخته شود.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

آینده پروتزهای کاستم مید در جراحی فک و صورت – چهارم

روند فرآیند: فرآیند به عنوان مهندسی معکوس در دنیای مهندسی شناخته می شود بدین ترتیب که به کمک اطلاعات دو بعدی حاصل از تصویربرداری کامپیوتری از بیمار (سی تی اسکن) و ارتباط با پزشک معالج و دریافت طرح درمان مدنظر او، فرایند آغاز می‌گردد. داده‌های حاصل از سی تی اسکن بیمار با کمک نرم افزار پردازش شده و یک مدل سه بعدی از آناتومی را ارائه می‌دهند. سپس فایل مدل سه بعدی مجازی ساخته شده به نرم افزاری طراحی مهندسی و پزشکی وارد شده تا طرح نهایی ایمپلنت کاستم مید ایجاد گردد. سپس ایمپلنت با استفاده از ساخت شامل ماشیکاری و یا تکنولوژی ساخت لایه به لایه (تولید افزودنی) تولید می شود. در این مطلب روند مدل سازی سه بعدی و ساخت ایمپلنت‌های سفارشی با توجه پیشرفت‌های اخیر در درمان جمجمه، آسیب‌های صورت، بازسازی اندام تحتانی، بازسازی مندیبل، جراحی های ارتوپدی بیماران مبتلا به سندرم و بازسازی اوربیت و به طور خاص در ارتباط با کاربرد کد/کم در بازسازی فک، صورت و جمجمه و نیز با توجه به پانزده سال تجربه ی نویسنده در زمینه مدل‌سازی سه بعدی، مورد بحث قرار خواهد گرفت.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

آینده پروتزهای کاستم مید در جراحی فک و صورت – دو

استفاده از پیوند استخوانی برداشت شده از خود بیمار (allograft)، استانداردی طلایی برای بازسازی­‌های استخوانی در عمل‌ های جراحی فک، صورت و همچنین جمجمه به­ حساب می‌آیند. هرچند استفاده از آن­ ها به خاطر عدم­ دسترسی به محل برداشت مناسب استخوان به خصوص برای عیوب‌ های بزرگ، عمل‌ های جراحی اضافی و گران­ قیمت، مشکلات مربوط به برداشت بافت، عوارض مربوط به محل برداشت و ناراحتی متعاقب ناشی از آن برای بیمار، احتمال عفونت هم در محل پیوند و هم در محل برداشت، زمان جراحی طولانی _­تر، تحلیل پیوند استخوانی که نیاز به جراحی مجدد و تیم جراحی ماهر و متخصص دارد، محدود می­‌شود. این امر منجر به جستجو برای مواد مصنوعی از جمله پروتزهای کاستم مید می­‌شود که بدون مشکلات اساسی و ذاتی برای این کار مناسب باشند.

نقص‌ های جمجمه همچنین دارای شکل‌های پچیده‌ای هستند که به راحتی و با شکل دادن استخوان‌های پیوندی قابل ترمیم نیستند. از این رو استفاده از روش‌های قطعی، اثبات شده و مطابق با استاندارد در مهندسی، می تواند به جراحان کمک کند چرا که طراحی و عملکرد ایمپلنت/پروتز بازسازی با دقت قابل پیش بینی می‌باشد.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”