بایگانی برچسب برای: پروتز تیتانیومی

بازسازی زایگوما – بخش سوم

استفاده از پروتز تیتانیومی ساخته شده به روش ساخت افزودنی به عنوان روشی جدید برای بازسازی آسیبِ وسیع و پیجیده ی استخوان گونه (زایگوما)

بیمار، مرد۴۳ ساله ‌ای است که در اثر سانحه ناشی از تصادف رانندگی که شش سال قبل از مراجعه رخ داده بود دچار دفورمیتی حاد در قسمت چپ صورت خود شده بود. معاینات پزشکی قسمت چپ صورت، از بین رفتن قسمت‌ های خلفی و قدامی و اطراف استخوان زایگوما چپ را مشخص کرد. همچنین انوفتالموس (گودافتادگی) جزئی نیز وجود داشت. بافت نرم ناحیه‌ ی آسیب در اثر جراحات ابتدایی دچار تورم بود. صدمه زاگوما-اوربیت-مگزیلا جهت ایجاد زیبایی به کمک ایمپلنت شخصی سازی شده تیتانیومی تولید شده به روش ساخت افزودنی بازسازی شد.

 سی‌تی اسکن از ناحیه آسیب با دقت مناسب جهت بازسازی سه بعدی تهیه شد. اطلاعات تصویر سی‌تی اسکن به نرم‌ افزار منتقل شد و مدل مجازی و سه بعدی ایمپلنت به وسیله قرینه سازی سمت سالم صورت انجام شد. به دلیل اینکه ایمپلنت تیتانیومی با تراکم بالا (به صورت کاملا جامد)  وزن زیادی به عنوان ایمپلنت خواهد داشت تصمیم گرفته شده پروتز به صورت پوسته‌ای از تیتانیوم که با استخوان‌های با‌قی‌مانده و میله‌های ثبات دهنده تقویت می‌شوند، ساخته شود.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازسازی گونه – بخش دوم

ایمپلنت‌های تولید انبوه در ابعاد مختلف موجود بوده و قابل تهیه هستند اما این ایمپلنت‌ ها در بازسازی نقص‌ ها و دفورمیتی‌ های استخوانی اکتسابی و غیر معمول گونه محدودیت دارند. ایمپلنت‌های تولید انبوه در محل نقص استخوانی به صورت مناسب قرار نمی‌گیرند و به همین دلیل درصد بالایی از این نوع عمل‌های جراحی به جراحی مجدد نیاز خواهند داشت.

در نقطه مقابل ایمپلنت‌های سفارشی و شخصی‌ سازی شده که به کمک روش‌های طراحی و ساخت کامپیوتری (CAD/CAM) تولید می‌شوند این موانع را برطرف می‌کنند. ایمپلنت‌های شخصی‌ سازی شده مدت زمان جراحی را کوتاه می‌کنند، نیاز به آماده‌سازی ایمپلنت در حین عمل جراحی ندارند و نتیجه نهایی جراحی را از نظر بالینی بهبود می‌بخشد.

در این مقاله نمونه‌ ای معرفی ‌خواهد شد که بیماری در اثر سانحه دچار ضایعه در استخوان زایگوما شده و به کمک ایمپلنت‌های شخصی‌ سازی شده‌ای که با تکنیک ساخت افزودنی ساخته می‌شوند با موفقیت درمان شده است. در طی مدت یک‌ساله‌ی پس از عمل جراحی، ایمپلنت مورد استفاده پیوند خوبی داشته و هیچ نشانی از اکسپوژر و عفونت دیده نشده است. طبق اطلاع نویسندگان این اولین گزارش در مورد بازسازی زایگوما به وسیله ایمپلنت‌ سفارشی ساخته شده به روش ساخت افزودنی است.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازسازی گونه – بخش اول

استفاده از پروتز تیتانیومی ساخته شده به روش ساخت افزودنی به عنوان روشی جدید برای بازسازی آسیبِ وسیع و پیجیده ی استخوان گونه (زایگونا)

ترومای صورت، برداشت تومور و دفورمیتی‌های مادرزادی می‌توانند منجر به نقص در استخوان گونه (زایگوما) شوند. بازسازی استخوان زایگوما جهت بازگرداندن عملکرد طبیعی و زیبایی بیمار و همچنین کاهش عوارض روانی، ضروری است.

بازسازی دقیق آناتومی طبیعی، قرینه بودن و نمای مناسب صورت و ابعاد آن از نکات ضروری بازسازی استخوان‌ های اوربیتوزایگوما است. روش‌ های جراحی مختلفی برای بازسازی مجموعه استخوان‌ های زایگوما ارائه شده است. این روش‌ ها عبارتند از اوستئوتومی، پیوند استخوان مشتق از بیمار، پیوند بافت آزاد و استفاده از انواع ایمپلنت‌‌های مصنوعی.

استفاده از پیوند استخوانی مشتق‌ از خود بیمار از رایج ترین روش برای بازسازی این عیوب به حساب می‌آیند. گرچه ایجاد صدمه به ناحیه برداشت استخوان، محدودیت استخوان‌‌های قابل استفاده، نرخ جذب غیر قابل پیش‌بینی و همچنین باقی ماند‌ن بخشی از دفورمیتی، از چالش‌های موجود در این روش جراحی است. انواع مختلف ایمپلنت‌های مصنوعی از جمله فلزی، پلمیری و برپایه هیدروکسی اپتایت برای جایگزینی پیوند‌های استخوانی مشتق از خود مورد استفاده قرار گرفته‌اند، که هر کدام با مزایا و معایبی همراه می‌باشند.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

ساخت افزودنی در تولید پروتز شخصی – چهار

تکنیک ساخت افزودنی اجازه می‌دهد طراحی‌های نوآورانه و جدید به صورت مستقیم ساخته شود و به عنوان روشی برای ساخت ایمپلنت‌های و پروتز شخصی ارتوپدی در آینده عنوان شده است. روش‌های تولید جدید به همراه توسعه روش‌های تشخیصی در زمینه درمان به وسیله ایمپلنت‌ها، امکان شخصی‌سازی را فراهم کرده است. روشی که در آن شکل هندسی ایمپلنت به گونه‌ای ساخته‌‌ می‌شود که متناسب با نیاز بیمار باشد و در عین حال نواحی تاثیرگذار در افزایش استحکام بیولوژیکی در طراحی لحاظ شود.

عمل جراحی به مدت ۲ ساعت طول کشید و نسبتا پیچیدگی نداشت. در حین جراحی تحلیل رفتگی شدید استخوان در قسمت‌های ابتدایی و انتهایی مندیبل باقی‌‌مانده قابل مشاهده بود. پس از بازه سه روزه بستری شدن در بیمارستان بیمار مرخص شد. ویزیت‌های پیگیری‌ جراحی ۲ هفته و سپس بعد از ۳، ۶ و ۹ ماه پس از جراحی صورت گرفت.رضایت از نتیجه ظاهری و استحکام ایمپلنت پس از ۳ ماه از عمل جراحی مشاهده شد و نتیجه‌ مطلوبی که در طول مدت بازه معاینات به همین صورت باقی ماند. محل برداشت پیوند دچار عوارض خاصی نشده و بافت فلپ زنده ماند. طبق عکس‌های CT، استخوان برداشته شده در تماس با ایمپلنت ساخته شد. بیمار در حال حاضر از پروتز دندانی قابل برداشت استفاده می‌کند.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

ساخت افزودنی در تولید پروتز شخصی – سه

ساخت افزودنی در تولید پروتز شخصی – سه

نشان‌ داده شده‌است که تا ۳۴ درصد از بیمارانی که استخوان فیبولا آنها برداشت شده است، جهت جابه‌جایی (راه رفتن و دویدن) تا ۸ سال پس از عمل جراحی دچار مشکل هستند. به علاوه نوسازی و بازسازی دندان‌ها در پیوند فیبولا به دلیل اختلاف ارتفاع مندیبل و قطر فیبولا دشوار است.

روش‌های دیگری نیز برای بازسازی مندیبل گزارش شده‌اند از جمله پیوند استخوان آزاد، پیوند استخوان پدیکل که برای هر یک از آن‌ها درصد‌های مختلفی از موفقیت نسبت داده شده‌است. با توجه به مشکلات گفته شده نیاز مبرمی به استفاده از روشی جدید برای باز‌سازی که نیاز‌های عملکردی و زیبایی مورد نیاز بیمار را فراهم کند، استفاده‌ از آن برای پزشک راحت باشد، برای بیمارانی که بیماری‌های ثانویه دارند قابل استفاده باشد و نتیجه نهایی آن قابل پیش‌بینی و با نرخ موفقیت بالا باشد، احساس می‌شود.

اوسئواینتگریشن (اتصال مستقیم استخوان به مواد مصنوعی) در زمینه ایمپلنت‌های دهانی به دلیل نتایج بلند‌مدت عالی، تحول ایجاد کرده و با این مزیت که نتیجه کیفی آن قابل پیش‌بینی است شناخته می‌شود. پیشرفت روش‌های تولید از جمله ساخت افزودنی، روشی که در آن یک ماده به طور کامل از روی طراحی کامپیوتری ساخته می‌شود، در زمینه ایمپلنتولوژی اهمیت یافته است.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

 

ساخت افزودنی در تولید پروتز شخصی – دو

بازسازی عیوب استخوانی فک بالا و پایین ناشی از سانحه، اختلالات مادرزادی، بیماری‌های بدخیم و عیوب ایجاد شده در اثر فرآیند جراحی نکروز استخوانی همواره برای جراحان چالش بر‌انگیز بوده است.  نیاز به افزایش نرخ موفقیت در درمان بیماران مبتلا به سرطان و تومور بدخیم، منجر به افزایش نیاز به روش‌های کارآمد و مقرون به صرفه مانند ساخت افزودنی در بازسازی صورت شده است. عیوب نقاط مختلف فک میتواند بلع  غذا، تکلم، مجاری عبور هوای تنفسی و جویدن غذا را با مشکل مواجه کند. علاوه بر این، تغییرات ظاهری فک به صورت ناگزیر به کاهش اعتماد به نفس و ارتباطات اجتماعی می‌انجامد و سلامتی روانی را به خطر می‌اندازد.

برای بازسازی مندیبل روش‌های مختلفی با نرخ‌های موفقیت متفاوت گزارش شده است ازجمله پیوند آزاد استخوان، پیوند استخوان پدیکل، پیوند بافت فلپ و جراحی به کمک پروتز. یکی از رایج ترین روش‌ها، باز‌سازی به وسیله پیوند استخوان فیبولا به همراه فلپ است. در این روش بازسازی شکل ظاهری مناسب برای مندیبل از نظر تکنیکی و به دلیل هندسه صاف استخوان فیبولا کاری مشکل است. به علاوه این روش جراحی زمان‌بر و پر هزینه بوده، همراه با ایجاد نقصان در محل برداشت بافت پیوند و تنها در مورد بیماران با سلامت نسبی قابل استفاده است.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

ساخت افزایشی در تولید پروتز شخصی – یک

تکنولوژی ساخت افزایشی در زمینه بازسازی استخوان‌های فک و صورت، امکان استفاده از پروتز‌های سفارشی و شخصی‌سازی‌شده فک را برای متخصصین و جراحان فراهم کرده است. پروتز‌هایی که هم از لحاظ زیبایی و هم از لحاظ استحکام مکانیکی، شرایط مورد نیاز بیمار را فراهم می‌کنند. این تکنیک ساخت، امکان تولید ساختاری نوین و کارآمد که به صورت ترکیبی از نواحی متخلخل و سالید (تو پر) است را فراهم می‌کند. قسمت‌‌های متخلخل برای رشد استخوانی و تکمیل بازسازی مناسب است و نواحی سالید استحکام و شرایط بیومکانیکی مورد نیاز را ایجاد می‌کند.

یک پروتز مندیبل شخصی‌سازی شده با موفقیت جهت بازسازی ضایعه مندیبل ناشی از برداشت تومور استفاده شد. در طی بازه زمانی ۹ ماهه پس از جراحی بیمار دچار عوارض و مشکلی نشد. در مدت زمان کوتاه عمل جراحی، نتیجه مناسب از نظر زیبایی و سطح بالای رضایت بیمار در مورد این کیس گزارش شده است. می‌توان پروتز‌های طراحی شده به صورت منحصربه‌فرد را به عنوان جایگزین پیوند‌‌ فیبولا و روش‌های دیگر جراحی باز‌سازی عنوان کرد. نقش تخلخل، هندسه و نسبت بهینه قسمت‌های سالید و متخلخل و همچنین شرایط سطح پروتز در تماس با بافت نرم باید به وسیله تحقیقات بلند مدت بالینی مورد ارزیابی قرار گیرد.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

طراحی و ساخت پروتز فک پایین – قسمت ششم

هنگام ساخت مدل براساس داده‌های به دست آمده از تصویربرداری پزشکی، می‌توان از جنبه‌های مختلف مدل مانند ضخامت کم در نواحی مشخصی از قطعه که می‌تواند مانع ایجاد ساختاری یکپارچه شود، کمک گرفت. باتوجه به پیچیدگی‌های چنین مدل‌هایی ممکن است همیشه آنالیز ضخامت مناسب و تجزیه و تحلیل عناصر محدود (Finite Element Analysis (FEA)) به منظور دست یابی به خواص مکانیکی بالا، امکان پذیر نباشد. مدل نهایی در ابتدا با استفاده از یک چاپگر FDM چاپ شده تا یکپارچگی ساختاری مدل‌های نهایی مورد ارزیابی قرار گیرد و همچنین از صحت نظر ابعادی فک و آناتومی کلی فک بالا و پایین و جمجمه اطمینان حاصل شود. در نهایت مشخص شد که مدل مطابق با ساختار کلی چاپ شده است. دیده می‌شود که روش بازسازی فک بدین صورت کاملا مطابق با خطوط اصلی فک بیمار می‌باشد و مدل‌های مندیبولار از بیمار نشان می‌دهد که مدل ایجاد شده به خوبی نماینده‌ی جمجمه و آناتومی صورت بیمار می‌باشد.

این آزمایش‌های کیفی اثربخشی طراحی و یکپارچگی ساختاری را در مدل‌های ایجاد شده با فرآیند چاپ سه بعدی را تایید کرد. بنابراین ما اطمینان داریم که طراحی توسط پرینتر SLM و با استفاده از ماده تیتانیوم (ماده ی تایید شده برای مصارف پزشکی) نیز می‌تواند به همان میزان موثر باشد.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

طراحی و ساخت پروتز فک پایین – قسمت پنجم

طراحی و ساخت پروتز فک پایین – قسمت پنجم

مدل آناتومیک بیمار براساس داده های تصویربرداری و ارتباطی دیجیتال در پزشکی (DICOM) از فایل CT ساخته می شود. در این تحقیق، مدل طراحی شده فک بالا با استفاده از پرینتر سه بعدی FDM از جنس پلاستیک ABS ساخته شده است. تکنیک چاپ FDM، تکنیکی کم هزینه و به منظور اثربخشی فرآیند درمان به کار می رود. این روش اجازه چاپ سریع طرح های مختلفی از ایمپلنت ها را فراهم می کند و می توان محل قرارگیری ایمپلنت، اندازه و طرح آن را در آناتومی بیمار ارزیابی کرد.

دو روش متمایز برای تشخیص بهترین روش برای تولید ایمپلنت مورد بررسی قرار گرفت که اولی شامل بازسازی از طریق قرینه کردن بخش آسیب ندیده به صورت آینه وار و دیگری بازسازی مستقیم بخش سرطانی فک می باشد. برای ارزیابی تناسب طراحی یک مدل از ماکزیلا و مفصل TMJ بیمار با استفاده از داده های DICOM بیمار تهیه شد و با استفاده از یک چاپگر FDM چاپ شد. علاوه بر این یک مدل مندیبولار آسیب دیده برای مقایسه با مدل مندیبولار اصلاح شده نیز چاپ شد.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

طراحی و ساخت پروتز فک پایین – قسمت چهارم

طراحی و ساخت پروتز فک پایین – قسمت چهارم

در این پژوهش پتانسیل طراحی و ساخت پروتز فک پایین با هدف جایگزینی بخشی از فک پایین به صورت شخصی­‌سازی­‌شده (Patient specific) پس از انجام مندیبولکتومی ارزیابی می­ شود. ایمپلنت با استفاده از اطلاعات سی­‌تی اسکن بیمار و به کمک نرم­ افزارهای طراحی مهندسی و پزشکی، طراحی شد. قبل از ساخت ایمپلنت نهایی، مدل FDM پلیمری آن برای ارزیابی نهایی ساخته شد. باید توجه داشت که مدل پرینت­ شده FDM تنها با اهداف تائید اولیه ساخته می­ شوند و نمی­ توان از آنها به عنوان ایمپلنت نهایی استفاده نمود. این مطالعه موردی روی بیماری انجام شد که سرطان در تمامی سمت راست فک پایین او نفوذ کرده ­بود. از تصاویر سی­‌تی اسکن برای تولید یک مدل سه بعدی از فک آسیب­ دیده بیمار استفاده شد. قبل از این هم از پروتزهای تعویض فک استفاده شده­ بود اما کار حاضر با طراحی­ های سابق تفاوت داشت چون تلاش ما بر این بود که کانتورهای عمده بیمار حفظ گردد و ایمپلنت کانتورهای ساختاری اصلی صورت بیمار را حفظ نماید.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”