وزن کلی ایمپلنت جمجمه هشتاد و دو گرم و ضخامت آن متغیر است به گونه­ ای که ضخامت آن در مرکز دو میلی متر و در سطوح تماس سه میلی متر است و با سطوحی که قرار است روی آن بنشیند انطباق کامل دارد. سطح بیرونی ایمپلنت پرداخت و پولیش شد و استریل گردید. سوراخ­‌های کوچک روی جمجمه تحت عنوان فورامینا وجود دارد. این منافذ به اعصاب و رگ­های خونی اجازه می‌­دهند تا از درون جمجمه عبور کنند. در این پروتز سوراخ‌ها نقش مهمی دارند و اجازه خارج شدن خونابه­‌های احتمالی و مجموعه­‌های خونی زیر ایمپلنت را می­‌دهند. به این علت که غشای دورا دست­نخورده است، مشکلی با این ساختار بوجود نمی­‌آید. به علاوه محیط میکرونی مورد نیاز برای التیام­ عیب استخوانی کاملا بررسی نشده ­است و احتمال القای رشد استخوانی توسط دورا وجود دارد. نقش دیگر این سوراخ­ ها کاهش وزن ایمپلنت است.

در حین عمل جراحی با استفاده از روش­ های کرانیوپلاستی مرسوم، ایمپلنت شخصی­‌سازی­‌شده جهت بازسازی جمجمه­ در قسمت راست پیشانی (فرونتال) قرارداده­ شد و با دو پیچ به استخوان متصل شد. جراحی تقریبا سه ساعت به طول انجامید. وقتی از مش بازسازی استفاده شود که در اتاق عمل به صورت دستی شکل داده می‌­شود، این نوع عمل تقریبا شش ساعت به طول می‌انجامد. نتایج فوری بعد ازعمل موفقیت­‌آمیز بود و ایمپلنت به دقت روی عیب بزرگ جمجمه قرار گرفت.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

این روزها، تیتانیوم خالص و آلیاژهای آن از جمله بایومتریال‌های پرکاربرد در درمان‌های دایم و یا موقت ارتوپدی می‌باشند. ایمپلنت‌های‌ موقت در یک دوره ی مشخص عملکرد خود را در زمینه بازسازی نقص ایجاد شده اجرا می‌کنند و تا زمانی که عضو به طور کامل بازسازی نشود در بدن بیمار باقی می‌مانند و پس از آن خارج می‌شوند. پلیت‌های اتصال دهنده، پیچ ها، سیم ها و پین های اینترامدولاری به منظور ترمیم استخوان های شکسته شده به کار می روند که نمونه هایی از کاربرد ایمپلنت های موقت می باشند. ایمپلنت های دایم نیز جایگزین بخش هایی از بدن می شوند مانند پروتز مفصل زانو، ران، شانه آرنج، مچ دست و یا پروتز اختصاصی جمجمه.

تیتانیوم و آلیاژ گرید 5 و یا بیست و سه آن، در موارد کاربردی در محیط های خورنده و یا در مورادی که نیاز به چگالی پایین ضروری است بسیار مناسب است. این فلز دارای نسبت استحکام به وزن فوق العاده بالا و نیز خواص غیرمفناطیسی و مقاومت در برابر خوردگی بالا به علت تشکیل یک لایه محافظ از اکسید تیتانیوم (TiO₂) می باشد. در میان آلیاژهای تیتانیوم Ti₆Al₄V بیشترین استفاده در تولید ایمپلنت ها و پروتزهای جراحی را دارد.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

یکی از کاربردهای روش ساخت افزودنی (Additive Manufacturing) در زمینه پزشکی، تولید پروتز کاستم مید (Custom-made) جهت جراحی بازسازی استخوانی است، برای مثال بازسازی نقص و عیب مادرزدی در ناحیه جمجمه و صورت، ناهنجاری‌های سرطانی و یک سری از نقص‌های پیچیده و متنوع که تاثیرات قابل توجهی را بر زندگی اجتماعی بیماران در سراسر جهان می‌گذارد. علاوه بر ناهنجاری‌های مادرزادی، نقص‌های ناشی از تومورهای سرطانی و نیز سایر بیماری‌ها در این زمینه مطرح می‌باشد.

در چهار دهه گذشته آسیب‌های فیزیکی ناگهانی به خصوص در ناحیه صورت به دلیل افزایش خشونت و حوادث ناشی از ترافیک شهری به سرعت افزایش یافته است. تولید افزودنی روشی است که در تولید پروتزهای کاشتنی بسیار پرکاربرد است چرا که با توجه به اطلاعات مربوط به اندازه، جهت، مکان ایمپلنت و همچنین اطلاعات آناتومیک به راحتی قابل تولید می‌باشد. در موارد ناهنجاری‌های استخوانی، توجه به بهبود شرایط زندگی بیمار و همچنین بهبود روحیه بیمار پس از جراحی نیز استفاده از این تکنولوژی را به خوبی توجیه می‌کند.

از اطلاعات سی­‌تی­ اسکن بدست آمده از بیماران و از نرم ­افزاری جهت استخراج هندسه جمجمه استفاده می‌شود. پروتکل ارائه­ شده در این مطلب برای ساخت مدل­‌های آناتومیک از عیوب استخوانی برنامه‌ریزی جراحی و در آخر طراحی و ساخت ایمپلنت شخصی­‌سازی­‌شده استفاده می­‌شود.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”