بایگانی برچسب برای: اربیت

بازسازی شکستگی جمجمه پیچیده به وسیله پروتز پیشانی تیتانیومی یک تکه – قسمت دوم

در بخش قبل مشکل بیمار مورد مطالعه در این تحقیق که دچار آسیب ناحیه جمجمه شده و نیاز به ترمیم استخوان به وسیله پروتز بازسازی پیشانی و جمجمه بود عنوان شد.

پس از پرینت مدل سه بعدی جمجمه بیمار ناحیه ضایعه و مشخص کردن ناحیه رزکسیون توسط جراح، ناحیه ترسیم به کمک اسکن سه بعدی مدل ساخته شده به مدل مجازی شبیه‌سازی‌شده منتقل و  به صورت مجازی رزکسیون مورد نظر جراح انجام شد. پلیت سفارشی مورد نیاز بنا بر ناحیه آسیب پس از رزکسیون طراحی و ساخته شد.

 

فرآیند جراحی

دسترسی به ناحیه آسیب توسط اینسیژن (برش) بایکرونال (دو سمت سر) فراهم شد و به کمک گاید برش ناحیه مورد نظر برای خارج‌سازی تومور بریده و خارج شد. برش و رزکسیون به کمک گاید برش هماهنگی و قرارگیری مناسب پروتز ساخته شده با ناحیه باقی‌مانده را تضمین می‌کند. رزکسیون مربوط به ناحیه اوربیت به صورت دستی انجام شد. پلیت تیتانیوم شخصی‌سازی‌شده یک تکه به کمک پیچ‌ در محل مورد نظر قرار گرفت. عضلات گیجگاهی و تاندون کانتال خارجی مجددا به سوراخ‌های موجود بر روی پروتز توسط نخ بخیه Ti–Cron متصل شد. پوست بیمار در دولایه و بدون استفاده از درین جراحی بسته شد.

سی‌تی‌اسکن‌ پس از جراحی جایگذاری مناسب پلیت کرانیولاستی را نشان داد. به غیر از حالت تهوع خفیف بیمار بدون مشکل خاصی ریکاوری شده و پس از ۸ روز مرخص شد.

پس از ۷ ماه بیمار هیچگونه علائم، عوارض و مشکل خاصی نداشت.  بازسازی ناحیه استخوان جمجمه و اطراف چشم به صورتی مطلوب از نظر استحکام و زیبایی برای او حاصل شد. در این جراحی نشان داده شد استفاده از گاید برش برای کمک به جایگذاری وهمخوانی داشتن مناسب پروتز با ناحیه دیفکت مفید خواهد بود. همچنین نشان داده شد که ناحیه پروتز پیشانی ظاهر آناتومی بیمار را بازیابی کرد. شرایط و موقعیت پلک پایین بیمار مناسب است و نشانی از اسکرال و یا شواهدی مبنی بر پروپتوز، فرورفتگی اوربیت یا هرگونه اختلال مربوط به بینایی نمی‌شود.

نتایج این تحقیق را در بخش بعدی مطالعه بفرمایید.

بازسازی آسیب جمجمه پیچیده به وسیله پروتز کرانیوپلاستی تیتانیومی یک تکه – قسمت اول

تاکنون روش‌های مختلفی برای بازسازی ضایعات و آسیب جمجمه و استخوان‌های اوربیت (اطراف چشم) معرفی شده‌ است. هندسه سطح و کانتور پیچیده نواحی بین استخوان‌های اوربیت و کرانیال (استخوان‌های چشم، پیشانی و جمجمه) چالش‌های طراحی قابل توجهی برای بازسازی این نواحی به وسیله پروتز‌های آماده و تولید انبوه ایجاد کرده‌است. در این گزارش بازسازی همزمان استخوان‌های جمجمه و و سقف اوربیت (کاسه چشم) به وسیله پلیت کرانیوپلاستی یک تکه شخصی‌سازی شده برای اولین بار گزارش می‌شود، نویسندگان این مقاله روش جدیدی برای بازسازی ترکیبی ضایعه پیچیده جمجمه و استخوان‌های چشم ارائه کرده‌اند.

روند درمان خانمی ۶۳ ساله و دچار ضایعه‌ای بزرگ در ناحیه پیشانی )مطابق تصاویر( در این گزارش ارائه شده است. وی در حالی که به صورت گاه به گاه دچار سردرد‌های ضربانی در ناحیه صدمه دیده میشد، علائمی مبنی بر مشکل عصبی یا مربوط به چشم نداشت. تصاویر سی‌تی اسکن و ام‌آر‌آی نشان‌دهنده وجود مننژیوم en plaque در ناحیه لوب پیشانی با عمقی تا ۵/۷ سانتیمتر به همراه هایپراستوز در ناحیه کالواریال (با ضخامتی تا ۳۱ میلیمتر) بود. توده مننژیوم تا ناحیه محدب زیر پیشانی به سمت سقف استخوان اوربیت سمت راست تا استخوان پروانه‌ای گسترش یافته بود. استفاده از پلیت تیتانیومی کرانیوپلاستی روش رایج برای بازسازی آسیب جمجمه در مرکز جراحی مورد نظر بود. در حالی که بازسازی صدمات بزرگ اینچنینی به کمک پلیت‌های بازسازی به خوبی (در سایر مقالات) توضیح داده شده است، بازسازی سطح پیچیده سقف اوربیت با روش سنتی پلیت‌های از پیش ساخته شده کاری دشوار است.

به کمک یک تصویر سی‌تی اسکن با رزولوشن بالا مدل سه‌بعدی مجازی جمجمه بیمار شبیه‌سازی شده و به روش ساخت افزایشی به کمک پرینت‌های سه‌بعدی ساخته شد. محدوده و لبه‌های ناحیه رزکسیون توسط جراح مغز و اعصاب معالج بر روی مدل و بنابر تصاویر ام‌آر‌آی و سی‌تی‌اسکن ترسیم شد.

در بخش بعدی این مطالعه مراحل فرآیند جراحی را مطالعه خواهید کرد.

پروتز‌های سفارشی پرینت سه‌بعدی شده سابپریوستیل تیتانیومی برای بازساری آتروفی مندیبل خلفی در بیماران مسن – قسمت چهارم

1نتایج تحقیق

با توجه با نتایج نهایی تحقیق، شرایط قرارگیری و فیت بودن پروتز‌های سابپریوستیل شدیدا رضایت بخش بود. میانگین نمره فیت بودن ۷ از ۱۰ بود و تنها دو مورد تطابق ناکافی  داشتند ( با نمره ۴ و ۵) که دلیل آن وجود آرتیفکت ناشی از تاج دندان‌ها مجاور در طی قرآیند شبیه‌سازی ۳بعدی بوده است. هر چند این دو مورد در حین جراحی با استخوان بیمار‌ها تطابق داده شدند.

میانگین مدت زمان جراحی ۳/۴۴ دقیقه (انحراف از معیار 4/19± با میانه ۳۷) بود. هر چند این مقدار به شدت تحت تاثیر دو موردی بود که تطابق آن‌ها با استخوان شرایط مطلوب را نداشت، مواردی که ۸۵ و ۶۷ دقیقه از لحظه بیهوشی تا بخیه زمان بردند.

در فالو آپ یک ساله بیماران هیچکدام از ایمپلنت‌ها از دست نرفت (دچار فیلر یا غیر قابل استفاده نشد) و در نتیجه نرخ ماندگاری یکساله ۱۰۰ درصد بود. هر چند یکی از پروتز‌ها بلافاصله پس از عمل عوارضی از جمله درد و ناراحتی بیمار و همچنین ترشحات پس از جایگذاری ایجاد کرد و دو بیمار عوارض بلندمدت نشان دادند. عوارض کوتاه‌مدت شامل ۱۰ درصد بیماران و عوارض بلندمدت شامل ۲۰ درصد بیماران شد. هرچند همه این عوارض ذاتا جزئی  بودند اما ۳۰ درصد بیماران شرکت‌کننده دچار عوارض شدند.

با وجو اینکه این تحقیق دارای محدودیت‌هایی از جمله تعداد محدود نمونه‌ها و مدت زمان فالو‌آپ کوتاه‌مدت بود همچنان میتوان نتیجه‌گیری مثبتی برای آن متجسم شد. این روش ثابت کرد روش مناسبی برای ساخت پروتز‌های سابپریوستیل با دقت تولید بالا برای بیماران مسن دچار به آتروفی شدید استخوانی که از استفاده از روش‌های تهاجمی و بلندمدت درمان از جمله احیا استخوانی امتناع می‌ورزند مناسب است. علاوه بر این میزان عوارض کوتاه‌مدت و بلند‌مدت ایجاد شده نیز کم بود.

 

پروتز‌های سفارشی پرینت سه‌بعدی شده ساب‌پریوستئال تیتانیومی برای بازساری آتروفی مندیبل خلفی در بیماران مسن – قسمت دوم

در بخش قبل تاریخچه پروتزهای ساب‌پریوستئال و دشواری ساخت و استفاده از این پروتزها عنوان شد.

گزینه اول استفاده از مواد بازسازی به وسیله روش‌هایی است که با عناوینی همچون پیوند و آگمنت استخوانی باز و بسته، احیا هدایت‌شده استخوان (از جمله استفاده از مش‌های بازسازی استخوان تحلیل رفته) با استفاده از مواد غیر‌جذبی و یا ممبران‌های جذبی، تکنیک ریج اسپلیت، استخوان‌سازی کششی (دیسترکشن استخوانی) و یا آگمنت سینوس (سینوس لیفت) شناخته می‌شوند. مساله موجود در استفاده از این روش‌ها مدت زمان طولانی درمان، و امکان بروز عوارض حین و پس‌ از جراحی به دلیل پیچیدگی پروسه درمان است. به علاوه هزینه مالی زیادی برای بیمار به همراه دارد.

روش دوم استفاده از ایمپلنت‌های درون استخوانی در مکان‌های نا‌مطلوب از نظر آناتومیک، بدون استفاده از روش‌های احیا استخوان است. از جمله استفاده از ایمپلنت‌های کوتاه (شورت ایمپلنت)، ایمپلنت زاویه‌دار (تیلتد ایمپلنت)، ایمپلنت زایگوماتیک از جمله این ایمپلنت‌ها هستند که البته در عمل کمتر مورد استفاده قرار میگیرند.

و در روش سوم در مورد برخی بیمارانی که دچار تحلیل شدید استخوانی شده‌اند و تمایلی به استاده از روش‌های بازسازی و احیا استخوانی ندارند، فناوری‌های مدرن دیجیتال روشی قابل اتکا و تایید شده ارائه می‌دهند. در این روش شرایط ساخت پروتز ساب‌پریوستئال شخصی‌سازی شده که در تطابق با مورفولوژی ناحیه مورد نظر و آناتومی بیمار باشند امکان پذیر است. این روش به صورت خاص در مورد افراد مسن که نیاز به درمانی خاص دارند و شرایط انتخاب روند درمانی طولانی و پیچیده جراحی‌های احیا و بازسازی استخوان را ندارند کاربرد بیشتری دارد.

هدف این مطالعه نشان‌ دادن کاربرد درمانی پروتز‌های پرینت سه‌بعدی شخصی‌سازی‌شده ساب‌پریوستئال تیتانیومی، برای جایگذاری پروتز دندانی ثابت در بیماران مسن دچار به آتروفی شدید در قسمت خلفی مندیبل‌ها می‌باشد. در پست‌های بعدی مراحل طراحی و تولید این نوع پروتز، نحوه قرارگیری داخل دهان و ارزیابی عملکرد این نوع پروتز‌ها از نظر میزان فیت شدن، عوارض و غیر‌ قابل استفاده شدن ارائه خواهد شد.

 

پروتز‌های سفارشی پرینت سه‌بعدی شده سابپریوستئال تیتانیومی برای بازساری آتروفی مندیبل خلفی در بیماران مسن – قسمت اول

تاریخچه پروتز‌های سابپریو استئال

پروتز‌های سابپریوستئال اولین بار در اواسط قرن گذشته در سوئد و ایالات متحده معرفی شدند. این پروتز‌ها فیکساتور‌هایی سفارشی بودند که در زیر لایه پریوست قرار گرفته و از طریق تماس با استخوان زیر آن و به کمک پیچ‌های فیکسیشن و غشا مخاطی که بر روی آن قرار میگیرد ثابت می‌شدند. آن‌ها عموما از جنس‌های کبالت کرم و یا آلیاژهای تتیانیوم ساخته می‌شدند و به صورت پروتز‌هایی که با عبور از بافت مخاط در داخل حفره دهان ظاهر می‌شوند طراحی و استفاده می‌شدند.

در آن زمان تولید و استفاده از این نوع پروتز‌ها از نظر فنی کاری دشوار بود چرا که نیاز بود در مرحله اول جراحی شرایط فیزیکی استخوان‌های باقی‌مانده مورد ارزیابی و ثبت قرار گیرد که این جراحی ابتدایی برای بیماران به شدت آزاردهنده بود. پس از آن، در حین جراحیِ جایگذاری، میزان دقت این پروتز‌ها به شدت پایین بود که این مساله ریسک حصول نتایج غیر‌قابل پیش‌بینی را افزایش می‌داد.  در حقیقت نیاز به تطابق این پروتز با استخوان در طول جراحی می‌توانست منجر به طولانی شدن زمان جراحی شود که این مساله خطر بروز عوارض و عفونت را افزایش می‌داد.

پروتز‌های سابپریوستال برای سال‌ها مورد استفاده قرار گرفتند اما به دلیل مشکل جایگذاری و نرخ عوارض بالا با ایمپلنت‌های درون‌استخوانی (ایمپلنت‌های امروزی) که توسط پروفسور برنمارک در دانشگاه گوتنبرگ معرفی شدند جایگزین شدند. این نوع ایمپلنت‌ بسیاری از مشکلات پروتز‌های سابپریوستئال را حل کرده و به سرعت جای‌ آن‌ را گرفت.

یکی از شرایط مورد نیاز برای کاشت ایمپلنت‌های درون‌استخوانی کمیت و کیفیت کافی استخوان است. در نبود این شرایط سه گزینه در حال حاضر وجود دارد.

در پست بعدی هر یک از این روش‌ها به صورت خلاصه معرفی شده و در نهایت راه‌حلی که فناوری‌های نوین علوم ساخت و تولید از جمله تکنولوژی‌های پرینت سه‌بعدی فلزات در این زمینه ارائه می‌دهند به تفضیل معرفی خواهد شد.

 

بازسازی شکستگی‌های اوربیت با استفاده از پروتز کاسه چشم فرزکاری‌شده شخصی‌سازی‌شده تیتانیومی: پروتکل هلسینکی – قسمت دوم

مرزهای شکستگی‌ها متمرکز شده و پروتزها به گونه‌ای طراحی شدند که حداقل به سه سازه قفسه‌ای ساختار اوربیت تکیه داشته باشند: قدامی-میانی، قدامی-جانبی و خلفی. پروتز حداقل ۳ میلی‌متر روی این لبه‌های ساپورت اکستند شد. پروتز کاسه چشم به گونه‌ای طراحی شده بود که با پایداری کافی بر نقاط ساپورت استخوانی و شکل کاسه چشم متکی باشد تا نیازی به فیکسیشن بیشتر نباشد. طراحی نهایی توسط جراح تایید شد. طراحی و جایگذاری برنامه‌ریزی شده مجازی پروتز پیش از عمل بر روی یک مدل سه‌بعدی از جمجمه به تایید رسید.

از ۳۵ بیماری که درطول دوره مطالعه به‌وسیله بازسازی کاسه چشم درمان شدند، درمان شکستگی اوربیت در ۱۵ نفر (شش زن و نه مرد)‌ توسط پروتز تیتانیومی انجام شد. برای نه بیمار دیگر از مش بازسازی سنتی  استفاده شد (برای شکستگی‌های وسیع که تا ناحیه میانی پیشانی پیشروی کرده بودند (n=2)؛ جراحی اورژانسی برای شکستگی کف اوربیت (n=1)؛ بیمارانی که در تعطیلات عمل شدند و امکان تولید پروتز وجود نداشت؛ یا به علت عوامل مربوط به بیمار درمورد طرح درمان تردید وجود داشت (n=4)). تمام ۱۵ بیماری که از پروتز کاسه چشم شخصی‌سازی‌شده استفاده کردند حداقل برای سه ماه تحت فالوآپ قرار گرفتند. هیچ‌یک از ۱۵ بیمار در دوران فالوآپ عارضه‌ای مربوط به پروتز نداشتند. موقعیت چشم در تمام بیماران به‌لحاظ بالینی قابل قبول بود (کمتر از ۲ میلی‌متر جابجایی عمودی یا خلفی چشم). هیچ‌یک از بیماران نیازمند عمل جراحی پلک، سایر عمل‌های چشم یا درمان انحراف چشم نداشت.

ما نشان داده‌ایم که فیت کردن دقیق پروتزهای شخصی‌سازی‌شده در شکستگی‌های فک و صورت امکان‌پذیر است. ما فکر می‌کنیم که برنامه‌ریزی مجازی قبل از عمل ابزاری مهم در مدیریت شکستگی‌ها بوده و اندازه‌گیری حجم اوربیت باید در برنامه‌ریزی قبل از عمل لحاظ شود. تکنیک‌های به کمک کامپیوتر، برنامه‌ریزی مجازی، و استفاده از پروتز کاسه‌ چشم شخصی‌سازی‌شده امکان بازسازی دقیق آناتومیکی کف اوربیت در تروما را فراهم می‌کند.

 

 

بازسازی شکستگی‌های اوربیت با استفاده از بازسازی کف اوربیت فرزکاری‌شده شخصی‌سازی‌شده تیتانیومی: پروتکل هلسینکی – قسمت اول

نتایج گزارش‌شده توسط بیمار و پزشک در رابطه با کانتورینگ فک پایین با استفاده از پروتز زاویه فک شخصی‌سازی‌شده تولید شده به روش چاپ‌سه بعدی از جنس تیتانیوم – قسمت دوم

۲۱ بیمار به طور متوالی بین ژوئیۀ 2014 و ژوئن 2019 با استفاده از پروتز زاویه فک اختصاصی چاپ سه‌بعدی‌ آلیاژ تیتانیوم، توسط جراح یکسان تحت کانتورینگ خط فکی قرار گرفتند.

از ۲۱ بیمار، ۱۱ نفر زن و ۱۰ نفر مرد بودند. میانگین سن این افراد در زمان جراحی ۳۲.۲ بود (کم‌ترین ۱۸ سال و بیش‌ترین ۶۲ سال). در مجموع ۳۰ پروتز زاویه فک مورد استفاده قرار گرفت.

یکی از محدودیت‌های این پژوهش این بود که نسبت پاسخ‌دهی افراد تنها ۶۲% بود. خطای ناشی از عدم پاسخگویی برخی بیماران باید در نظر گرفته شود زیرا ممکن است این عدم پاسخگویی اتفاقی نباشد. به همین دلیل نتایج تحقیقی با درصد پاسخگویی کم می‌تواند نتایج متمایزی را به نسبت تحقیقاتی که درصد مشارکت در پاسخگویی بالایی دارند نشان دهند.

با استفاده از مجموعه‌ای از مقیاس‌های معتبر به اسم PRO (شامل مقیاس ظاهرسنجی، مقیاس‌های سنجش کیفیت زندگی برای عملکرد روانی و اجتماعی و مقیاس عوارض جانبی) از بیماران نظرسنجی شد.

نتیجه گزارش‌شده توسط بیمار یا PRO عبارت است از «سنجشی مبتنی بر گزارشی که مستقیما توسط بیمار و بدون اصلاح یا تفسیر پاسخ بیمار توسط پزشک یا هر شخص دیگری، در مورد شرایط سلامتی‌اش ارائه شده باشد». مقالات موجود در زمینۀ رضایت بیمار پس از استفاده از پروتزهای شخصی‌سازی‌شده زیبایی فک (پروتز زاویه فک)  که به کمک کامپیوتر و به صورت دیجیتال طراحی و تولید شده باشند پراکنده و کم است. از همین رو هدف این مطالعه ارزیابی کارایی پروتز‌های شخصی‌سازی‌شده چاپ سه‌بعدی‌ از جنس آلیاژ تیتانیوم برای کانتورینگ فک از طریق بررسی نظر بیماران به وسیله پرسشنامه PRO بوده است.

نتایج این پژوهش نشان می‌دهند که عوارض جانبی ناشی ‌از کانتورینگ و زاویه‌سازی فک با ایمپلنت‌‌های اختصاصی چاپ سه‌بعدی‌ آلیاژ تیتانیوم پایین است (18.6 در مقیاسی از 15 تا 45). این یافته با گزارش‌های قبلی مبنی‌بر کم بودن آسیب و عوارض روش جراحی داخل دهانی برای جاگذاری پروتز‌های شخصی‌سازی‌شده اختصاصی هم‌سو بود.

وقتی اولویت‌بندی می‌شود که نتایج مورفولوژیکی درست همان‌طور بود که از نرم‌افزار قرینه‌سازی[1]، تکنیک‌های چاپ دقیق و ارزیابی توموگرافی رایانه‌ای پرتو مخروطی در حین عمل انتظار می‌رفت، نتیجه‌ای که می‌توان گرفت این است که درک بیماران از پیامدها به طور قابل توجهی تحت تاثیر وضعیت روانی، انتظارات، جراحی‌های قبلی و میزان ایرادات ظاهری قبلی قرار گرفته است. پیام مهم این مقوله این است که سطح رضایت بیماران می‌تواند با قضاوت پزشکان مطابق نباشد.

نتایج گزارش‌شده توسط بیمار و پزشک در رابطه با کانتورینگ فک پایین با استفاده از پروتز‌های شخصی‌سازی‌شده زاویه‌سازی فک تولید شده به روش چاپ‌سه بعدی از جنس تیتانیوم – قسمت اول

کانتورینگ یا زاویه‌سازی فک جراحی زیبایی و اختیاری بوده که هدف آن بهبود کلی ظاهر چهره است. در آسیای شرقی کانتورینگ فک تحتانی با هدف کوچک، باریک و V-شکل‌کردن پایین چهره (جراحی V-line) محبوب شده و در اروپا، محبوبیت جراحی زاویه‌سازی فک تحتانی به جهت افزایش وضوح خط فکی، برجستگی زاویۀ فکی و قرینه‌سازی فک تحتانی رو به افزایش است؛ چرا که فناوری کنونی طراحی و تولید پروتز به کمک کامپیوتر می‌تواند به صورت تئوری پیامدهای عالی و مناسب این جراحی را تضمین نماید. با این حال، هنوز هم بیماران و هم پزشکان در خصوص انتخاب اندازه و شکل ایمپلنت‌ها نگران هستند. نسبت‌ تاثیر بافت نرم به سخت دقیقا در دسترس نیستند و به تصویرکشیدن طرح ارائه‌شده پیش از عمل (تصویر مجازی سه‌بعدی، ساخته‌شده توسط رایانه) رضایت پس از عمل را به صورت قطعی تضمین نمی‌کند.

 

هدف اصلی این پژوهش ارزیابی پیامدهای گزارش‌شده توسط بیمار در رابطه با کانتورینگ خط فکی با پروتز‌های اختصاصی چاپ سه‌بعدی‌ آلیاژ تیتانیوم است که این ارزیابی با استفاده از پرسشنامۀ  Face-Q انجام می‌شود. 4 پرسشنامۀ Face-Q (مقیاس ظاهرسنجی، مقیاس‌های سنجش کیفیت زندگی برای عملکرد روانی و اجتماعی و مقیاس عوارض جانبی) برای 21 بیمار، که به طور متوالی بین سال‌های 2014 و 2019 توسط جراح یکسان عمل شدند، ارسال شد.

 

پیامدهای عینی توسط گروهی متخصص ارزیابی شد. این گروه از 6 پزشک تشکیل شده بود که هرکدام در مرحلۀ متفاوتی از تعلیم جراحی دهان، فک و صورت قرار داشتند. این گروه قبل جراحی و حداقل 6 ماه پس از آن به تصاویر تمام‌رخ و نمای مایل چپ و راست صورت و میزان بهبود ظاهر بیماران امتیاز دادند. از مقیاس لیکرت[1] برای امتیازدهی از 1 تا 5 (شدیدا مخالف، مخالف، نه موافق نه مخالف، موافق، شدیدا موافق) در جواب به سوال «آیا نتایج افزودن/اصلاح خط فکی قابل قبول است؟» استفاده شد.

 

از میان 21 بیمار، 13 نفر به پرسشنامه پاسخ دادند. میانگین امتیازات تبدیل‌شده با مدل راش[2] برای رضایت، عملکرد روان‌شناختی و عملکرد اجتماعی (0-100) به ترتیب 70.6، 73.2 و 71.2 بود.

 

میتوانید ادامه خلاصه این مقاله شامل نتایج و تحلیل آن‌ها را در پست بعدی مطالعه کنید.

بررسی جایگزینی پروتز مفصل مصنوعی فک با مفاصل مبتلا به انکلیوز – قسمت چهارم

تنها دو کیس مشکل اکلوژن داشتند که بلافاصله پس از جراحی مفصل مصنوعی فک مشاهده شد یک مورد مشکل باز ماندن فک در سمت آسیب دیده (open bite) و برای یک بیمار دیگر در سمت مقابل این مشکل به‌وجود آمده بود.

هر چند این مشکلات در بازه یک ماهه پس از جراحی و به کمک ارتودنسی برطرف شد. در یک مورد ضعف عضلانی موقت در شاخه‌های عصبی صورت در نواحی تمپورال و مارجینال مندیبل گزارش شد که در بازه ۳ تا ۶ ماهه پس از جراحی جایگزینی پروتز مفصل مصنوعی فک به طور کامل بهبود یافت.

درمان انکیلوز مفصل گیجگاهی از طریق آتروپلاستی شکاف برای دستیابی به باز شدن مناسب فک و سپس بازسازی مفصل انجام شد. استفاده از بافت‌های زنده و پیوند برای بازسازی مفصل با خطر بروز مشکلات متفاوتی از جمله نیاز به جراحی در نقطه‌ای دیگر (برای برداشت بافت و پیوند) ایجاد عوارض در محل برداشت، افزایش مدت زمان جراحی، امکان بازگشت مجدد انکیلوز، شکستگی گرفت و یا مشکل رشد بیش از اندازه همراه خواهد بود. برای بازسازی مفصل روش‌های متفاوتی به عنوان روش جایگزین بازسازی با استفاده از بافت و پیوند از جمله استفاده از مواد و سیستم‌های مصنوعی طراحی و ارائه شده‌ است. پروتز مصنوعی مفصل گیجگاهی فکی می‌تواند به حالت آماده یا شخصی‌سازی‌شده (سفارشی) تهیه شود. البته پروتز‌های آماده و غیر شخصی‌سازی‌شده ممکن است به دلیل عدم دقت کافی و برنامه‌ریزی مجازی قبل از جراحی برای جراح مطلوب نباشد اما از نظر هزینه نسبت به پروتز‌های سفارشی مقرون به صرفه‌تر هستند.

برای بررسی این موضوع که آیا استفاده از پروتز‌های مصنوعی مفصل گیجگاهی فکی می‌توانند روشی موثر در بازسازی مفاصل فک پس از آزادسازی انکیلوز باشند یا خیر نیاز است نتایج درمان به این روش با سایر روش‌های درمانی موجود برای انکیلوز مقایسه شوند. در مقاله‌ای سعید و همکارانش به این نتیجه رسیدند که بازسازی به کمک پیوند دنده و غضروف آن نتایج و بهبود مشابهی به نسبت استفاده از مفصل مصنوعی گیجگاهی فکی به همراه خواهد داشت. هرچند، عوارض ایجاد شده در گروهی که به کمک مفصل مصنوعی فک جراحی شدند خود ترمیمی بوده و اغلب آنها بدون نیاز به مداخله جراحی برطرف شده‌اند.

طبق یافته‌های به دست آمده استفاده از مفصل مصنوعی گیجگاهی فکی می‌تواند روشی موثر در درمان انکیلوز مفصل باشد، به ویژه در مورد بیماران بالغ و پس از سن رشد. نشان داده شد که عوارض و مشکلات پس از جراحی حداقل خواهد بود و این نکته نویدگر قابلیت استفاده از این روش به عنوان جایگزینی برای بازسازی مفاصل به جای استفاده از پیوند بافت و استخوان خواهد بود.

مزیت اصلی در استفاده از پروتز مصنوعی مفصل گیجگاهی فکی در مفاصل مبتلا به انکیلوز قابلیت شبیه‌سازی آناتومی مفصل طبیعی در این پروتز‌ها است که این مساله امکان فیزیوتراپی را با ریسک بسیار کم انکیلوز مجدد و نیاز به جراحی مجدد فراهم کرده و همچنین از ایجاد عوارض در محل برداشت پیوند و همچنین جراحی در ناحیه دیگری از بدن جلوگیری می‌کند.