در بخش قبل تاریخچه پروتزهای ساب‌پریوستئال و دشواری ساخت و استفاده از این پروتزها عنوان شد.

گزینه اول استفاده از مواد بازسازی به وسیله روش‌هایی است که با عناوینی همچون پیوند و آگمنت استخوانی باز و بسته، احیا هدایت‌شده استخوان (از جمله استفاده از مش‌های بازسازی استخوان تحلیل رفته) با استفاده از مواد غیر‌جذبی و یا ممبران‌های جذبی، تکنیک ریج اسپلیت، استخوان‌سازی کششی (دیسترکشن استخوانی) و یا آگمنت سینوس (سینوس لیفت) شناخته می‌شوند. مساله موجود در استفاده از این روش‌ها مدت زمان طولانی درمان، و امکان بروز عوارض حین و پس‌ از جراحی به دلیل پیچیدگی پروسه درمان است. به علاوه هزینه مالی زیادی برای بیمار به همراه دارد.

روش دوم استفاده از ایمپلنت‌های درون استخوانی در مکان‌های نا‌مطلوب از نظر آناتومیک، بدون استفاده از روش‌های احیا استخوان است. از جمله استفاده از ایمپلنت‌های کوتاه (شورت ایمپلنت)، ایمپلنت زاویه‌دار (تیلتد ایمپلنت)، ایمپلنت زایگوماتیک از جمله این ایمپلنت‌ها هستند که البته در عمل کمتر مورد استفاده قرار میگیرند.

و در روش سوم در مورد برخی بیمارانی که دچار تحلیل شدید استخوانی شده‌اند و تمایلی به استاده از روش‌های بازسازی و احیا استخوانی ندارند، فناوری‌های مدرن دیجیتال روشی قابل اتکا و تایید شده ارائه می‌دهند. در این روش شرایط ساخت پروتز ساب‌پریوستئال شخصی‌سازی شده که در تطابق با مورفولوژی ناحیه مورد نظر و آناتومی بیمار باشند امکان پذیر است. این روش به صورت خاص در مورد افراد مسن که نیاز به درمانی خاص دارند و شرایط انتخاب روند درمانی طولانی و پیچیده جراحی‌های احیا و بازسازی استخوان را ندارند کاربرد بیشتری دارد.

هدف این مطالعه نشان‌ دادن کاربرد درمانی پروتز‌های پرینت سه‌بعدی شخصی‌سازی‌شده ساب‌پریوستئال تیتانیومی، برای جایگذاری پروتز دندانی ثابت در بیماران مسن دچار به آتروفی شدید در قسمت خلفی مندیبل‌ها می‌باشد. در پست‌های بعدی مراحل طراحی و تولید این نوع پروتز، نحوه قرارگیری داخل دهان و ارزیابی عملکرد این نوع پروتز‌ها از نظر میزان فیت شدن، عوارض و غیر‌ قابل استفاده شدن ارائه خواهد شد.

مرزهای شکستگی‌ها متمرکز شده و پروتزها به گونه‌ای طراحی شدند که حداقل به سه سازه قفسه‌ای ساختار اوربیت تکیه داشته باشند: قدامی-میانی، قدامی-جانبی و خلفی. پروتز حداقل ۳ میلی‌متر روی این لبه‌های ساپورت اکستند شد. پروتز کاسه چشم به گونه‌ای طراحی شده بود که با پایداری کافی بر نقاط ساپورت استخوانی و شکل کاسه چشم متکی باشد تا نیازی به فیکسیشن بیشتر نباشد. طراحی نهایی توسط جراح تایید شد. طراحی و جایگذاری برنامه‌ریزی شده مجازی پروتز پیش از عمل بر روی یک مدل سه‌بعدی از جمجمه به تایید رسید.

از ۳۵ بیماری که درطول دوره مطالعه به‌وسیله بازسازی کاسه چشم درمان شدند، درمان شکستگی اوربیت در ۱۵ نفر (شش زن و نه مرد)‌ توسط پروتز تیتانیومی انجام شد. برای نه بیمار دیگر از مش بازسازی سنتی  استفاده شد (برای شکستگی‌های وسیع که تا ناحیه میانی پیشانی پیشروی کرده بودند (n=2)؛ جراحی اورژانسی برای شکستگی کف اوربیت (n=1)؛ بیمارانی که در تعطیلات عمل شدند و امکان تولید پروتز وجود نداشت؛ یا به علت عوامل مربوط به بیمار درمورد طرح درمان تردید وجود داشت (n=4)). تمام ۱۵ بیماری که از پروتز کاسه چشم شخصی‌سازی‌شده استفاده کردند حداقل برای سه ماه تحت فالوآپ قرار گرفتند. هیچ‌یک از ۱۵ بیمار در دوران فالوآپ عارضه‌ای مربوط به پروتز نداشتند. موقعیت چشم در تمام بیماران به‌لحاظ بالینی قابل قبول بود (کمتر از ۲ میلی‌متر جابجایی عمودی یا خلفی چشم). هیچ‌یک از بیماران نیازمند عمل جراحی پلک، سایر عمل‌های چشم یا درمان انحراف چشم نداشت.

ما نشان داده‌ایم که فیت کردن دقیق پروتزهای شخصی‌سازی‌شده در شکستگی‌های فک و صورت امکان‌پذیر است. ما فکر می‌کنیم که برنامه‌ریزی مجازی قبل از عمل ابزاری مهم در مدیریت شکستگی‌ها بوده و اندازه‌گیری حجم اوربیت باید در برنامه‌ریزی قبل از عمل لحاظ شود. تکنیک‌های به کمک کامپیوتر، برنامه‌ریزی مجازی، و استفاده از پروتز کاسه‌ چشم شخصی‌سازی‌شده امکان بازسازی دقیق آناتومیکی کف اوربیت در تروما را فراهم می‌کند.

۲۱ بیمار به طور متوالی بین ژوئیۀ 2014 و ژوئن 2019 با استفاده از پروتز زاویه فک اختصاصی چاپ سه‌بعدی‌ آلیاژ تیتانیوم، توسط جراح یکسان تحت کانتورینگ خط فکی قرار گرفتند.

از ۲۱ بیمار، ۱۱ نفر زن و ۱۰ نفر مرد بودند. میانگین سن این افراد در زمان جراحی ۳۲.۲ بود (کم‌ترین ۱۸ سال و بیش‌ترین ۶۲ سال). در مجموع ۳۰ پروتز زاویه فک مورد استفاده قرار گرفت.

یکی از محدودیت‌های این پژوهش این بود که نسبت پاسخ‌دهی افراد تنها ۶۲% بود. خطای ناشی از عدم پاسخگویی برخی بیماران باید در نظر گرفته شود زیرا ممکن است این عدم پاسخگویی اتفاقی نباشد. به همین دلیل نتایج تحقیقی با درصد پاسخگویی کم می‌تواند نتایج متمایزی را به نسبت تحقیقاتی که درصد مشارکت در پاسخگویی بالایی دارند نشان دهند.

با استفاده از مجموعه‌ای از مقیاس‌های معتبر به اسم PRO (شامل مقیاس ظاهرسنجی، مقیاس‌های سنجش کیفیت زندگی برای عملکرد روانی و اجتماعی و مقیاس عوارض جانبی) از بیماران نظرسنجی شد.

نتیجه گزارش‌شده توسط بیمار یا PRO عبارت است از «سنجشی مبتنی بر گزارشی که مستقیما توسط بیمار و بدون اصلاح یا تفسیر پاسخ بیمار توسط پزشک یا هر شخص دیگری، در مورد شرایط سلامتی‌اش ارائه شده باشد». مقالات موجود در زمینۀ رضایت بیمار پس از استفاده از پروتزهای شخصی‌سازی‌شده زیبایی فک (پروتز زاویه فک)  که به کمک کامپیوتر و به صورت دیجیتال طراحی و تولید شده باشند پراکنده و کم است. از همین رو هدف این مطالعه ارزیابی کارایی پروتز‌های شخصی‌سازی‌شده چاپ سه‌بعدی‌ از جنس آلیاژ تیتانیوم برای کانتورینگ فک از طریق بررسی نظر بیماران به وسیله پرسشنامه PRO بوده است.

نتایج این پژوهش نشان می‌دهند که عوارض جانبی ناشی ‌از کانتورینگ و زاویه‌سازی فک با ایمپلنت‌‌های اختصاصی چاپ سه‌بعدی‌ آلیاژ تیتانیوم پایین است (18.6 در مقیاسی از 15 تا 45). این یافته با گزارش‌های قبلی مبنی‌بر کم بودن آسیب و عوارض روش جراحی داخل دهانی برای جاگذاری پروتز‌های شخصی‌سازی‌شده اختصاصی هم‌سو بود.

وقتی اولویت‌بندی می‌شود که نتایج مورفولوژیکی درست همان‌طور بود که از نرم‌افزار قرینه‌سازی[1]، تکنیک‌های چاپ دقیق و ارزیابی توموگرافی رایانه‌ای پرتو مخروطی در حین عمل انتظار می‌رفت، نتیجه‌ای که می‌توان گرفت این است که درک بیماران از پیامدها به طور قابل توجهی تحت تاثیر وضعیت روانی، انتظارات، جراحی‌های قبلی و میزان ایرادات ظاهری قبلی قرار گرفته است. پیام مهم این مقوله این است که سطح رضایت بیماران می‌تواند با قضاوت پزشکان مطابق نباشد.