ترمیم فک و صورت – بخش اول

ترمیم فک و صورت به عمل جراحی‌ای اطلاق می‌شود که هدف از آن بازسازی، بازیابی و یا برگرداندن بافت‌های نرم و یا بافت استخوانی آسیب‌دیده، تغییرشکل‌ یافته و یا از کارافتاده بر اثر اتفاقی، به شرایط طبیعی و نرمال می‌باشد. این اتفاق می‌تواند ناشی از یک ضربه (تروما – trauma)، برداشت تومور و یا پیشرفت بیماری باشد. ترمیم فک و صورت برگرداندن اندام‌ها و عضوها به شرایط نرمالی که پیش از رخ‌دادن اتفاق داشته‌اند می‌باشد و از این جهت، با جراحی زیبایی – که هدف از آن بهبود زیبایی اندامی که در حال حاضر طبیعی و نرمال می‌باشد – است، تمایز دارد. بازسازی فک و صورت بخشی از جراحی فک، صورت و جمجمه به حساب می‌آید و روش‌های جراحی متععدی را در بر می‌گیرد.

نارسایی‌های همراه با تولد (Congenital abnormalities) که از هنگام تولد همراه فرد ‌می‌باشند نیز توسط جراحان فک و صورت با هدف رسیدن به شرایط و ظاهر مناسب جراحی می‌شود. در این دسته از جراحی‌های بازسازی فک و صورت، معمولاً بافت‌های موضعی توسط جراج دچار جابه‌جایی می‌شوند تا لب، کام، فک، صورت و سایر اجزای صورت ظاهر طبیعی خود را پیدا کنند. استخوان از لگن و یا سایر استخوان‌های بدن و همچنین پروتز مصنوعی به منظور پرکردن فضاهای خالی موجود می‌تواند استفاده شوند.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

 

بازسازی فک و صورت به کمک مش تیتانیوم – اول

هدف: بازسازی فک و صورت شامل نقص‌های ماکزیلاری و مندیبولار (فک بالا و پایین) توسط مش تیتانیومی پرینت شده و جراحی به کمک کامپیوتر به منظور دست‌یابی به ساختار کم‌نقص، زیبایی و عملکرد مناسب

روش: محققان در این مطالعه آینده‌نگر، بیماران با نقص‌های ماکزیلا و مندیبل را که تحت عمل بازسازی با کمک جراحی کامپیوتری و استفاده از مش های تیتانیومی پرینت شده قرار گرفته بودند، مورد مطالعه قرار دادند.

نتایج: موارد مورد مطالعه دو بیمار با نقص ماکزیلاری و دو بیمار با نقص مندیبل بودند. در پایان برای تمامی بیماران نتیجه رضایت‌بخش بود. نرخ هماهنگی بین طراحی پیش از جراحی و نتایج حاصل پس از جراحی به ترتیب برای بازسازی مندیبولار و ماکزیلاری بیش از 81 و 94 درصد بود.

نتایج این مطالعه نشان داد که تکمیل‌سازی نقص‌های مندیبل و ماکزیلا می‌تواند توسط مش‌های تیانیومی طراحی شده به کمک کامپیوتر و سپس پرینت آن‌ها، به طور رضایت‌بخشی حاصل شود.

دو بیمار با کلاس III و نقص V maxillary و دو بیمار دیگر با نقص های anterior mandibular  توسط مش تیتانیومی طراحی شده به کمک کامپیوتر تحت درمان قرار گرفتند.

برنامه‌ریزی بصری جراحی: در ابتدا از نواحی فیبولا و ماکزیلا توموگرافی کامپیوتری (سی‌تی اسکن) با وضوح بالا انجام شد و سپس داده‌های دو بعدی حاصل در قالب تصویر دیجیتالی ذخیره شدند.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

پروتز گونه

آشنایی با augmentation گونه

جراحی augmentation گونه یک عمل جراحی زیبایی به منظور برجسته‌سازی گونه در چهره، محسوب می‌شود. هدف از جراحی افزایش حجم گونه می‌باشد. این هدف به کمک چربی فرد متقاضی و یا استفاده از پروتز گونه میسر می‌شود. ممکن است فردی بر اثر افزایش سن دچار تحلیل استخوان گونه شود و یا از ابتدا نسبت به کم‌حجمی و صاف بودن گونه خود احساس رضایت نداشته باشد. این عمل می‌تواند همزمان با جراحی چانه و یا لیفت صورت انجام شود.

از پروتزهای محتلف در شکل و ابعاد متنوع و ساخته شده از مواد گوناگون می‌توان استفاده کرد. در انتخاب پروتز مواردی مانند ماندگاری دائمی و عدم تحلیل باید درنظر گرفته شود. کاشت پروتز نسبت به تزریق نتایج ماندگارتری را به همراه خواهد داشت و احتمال نیاز به جراحی‌های آتی را کاهش می‌دهد.

پزشک با توجه به سابقه بالینی، ظاهر و نتیجه‌ی دلخواه موردنظر متقاضی، روش را تعیین می‌کند. در صورت نیاز جراحی در بیمارستان و یا کلینیک پزشکی می‌تواند انجام شود. مدت زمان جراحی معمولاً کمتر از یک ساعت است و محل برش می‌تواند از داخل دهان و یا زیر چشم بر روی گونه باشد.

پروتز چانه

آشنایی با جراحی augmentation چانه

جراحی augmentation چانه به عمل تغییر شکل و یا افزایش سایز چانه با هدف رسیدن به تعادلی بهتر در اجزای صورت گفته می‌شود. روند جراحی می‌تواند با کاشت پروتز چانه و یا تغییرشکل استخوان طی شود. در رشته پزشکی از اصطلاح تخصصی ژینوپلاستی و منتوپلاستی (mentoplasty and genioplasty) برای اشاره به کاهش و یا افزایش حجم به چانه استفاده می‌شود.

جراحی می‌تواند در کلینیک پزشکی و یا بیمارستان انجام و از طریق تنها بی‌حسی و یا بیهوشی کامل انجام شود. برش جراحی هم می‌تواند از داخل دهان ایجاد شود و هم از بیرون و زیر چانه. پس از کاشت پروتز به وسیله پیچ به استخوان وصل می‌شود.

علاوه بر این بسته به تصمیم جراح برای دست‌یابی به نتیجه بهتر، ممکن است نیاز به برداشتن استخوان نیز باشد. مدت زمان جراحی معمولاً بین یک تا سه ساعت است.

این عمل جراحی در برخی مواقع همزمان با جراحی بینی و یا لیپوساکشن صورت – با هدف برداشتن چربی صورت و گردن – صورت می‌گیرد. همزمانی جراحی رسیدن به نتیجه دلخواه را تسهیل می‌کند.

با توجه به ساده بودن نسبی فرایند جراحی، عمل augmentation چانه عملی محبوب به حساب می‌آید چرا که در حین سادگی، نتیجه‌ای محسوس را به همراه دارد.

بازسازی زایگوما – بخش چهارم

در مرحله بعد مدل مجازی به وسیله پودر تیتانیوم به صورت سه بعدی پرینت شد. همچنین مدل فیزیکی سه بعدی جمجمه با رزین سفید پرینت شد. ایمپلنت تیتانیومی زایگوما بر روی مدل پلاستیکی جمجمه قرار گرفت تا همخوانی و قرار‌گیری مناسب آن بررسی شود و مشخص شد هیچگونه فرآیند مکانیکی دیگری مورد نیاز نیست. در نهایت ایمپلنت تولید شده به وسیله سندبلاست پرداخت شد و به وسیله دریل سوراخ پیچ‌ها ایجاد شده و مرحله تمیز‌کاری و استریل‌ کردن به وسیله اتوکلاو بر روی آن صورت گرفت.

ایمپلنت بر روی ناحیه تعیین شده  قرار گرفت و موقعیت مناسب آن بر روی لبه اینفرااوربیتال، سطح استخوان گونه و بستر حفره گونه تایید شد. اتصال و ثابت شدن ایمپلنت به وسیله سه پیچ تیتانیومی دو میلیمتری صورت گرفت. ناحیه بین ایمپلنتِ پوسته مانند و باقی‌مانده استخوان زایگوما به وسیله پیوند استخوانی ایلیاک پر شد.

دوره پس از عمل جراحی بدون اتفاق خاصی سپری شد و بیمار ۸ روز پس از عمل جراحی مرخص شد. ویزیت‌های پیگیری عمل جراحی یک، شش و دوازده ماه پس از عمل انجام شد و هیچ مشکل و عوارضی مشاهده نشد. پس از یک‌ سال از عمل جراحی معاینات پزشکی، باقی ماندن مقدار بسیار کمی از عدم قرینگی ناحیه زایگوما را مشخص کرد و عکس سی‌تی اسکن، بازسازی مناسب ناحیه صدمه و همچنین قرینه بودن دو زایگوما را تایید کرد. عدم قرینگی باقی مانده ناشی از تحلیل بخشی از بافت نرم است. همچنین عکس سی‌تی پیوند خوب ایمپلنت و رشد استخوانی مناسب پیوند قرار گرفته بین ایمپلنت و استخوان‌های باقی‌مانده و تحلیل نرفتن استخوان زایگوما را نشان داد.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازسازی زایگوما – بخش سوم

استفاده از پروتز تیتانیومی ساخته شده به روش ساخت افزودنی به عنوان روشی جدید برای بازسازی آسیبِ وسیع و پیجیده ی استخوان گونه (زایگوما)

بیمار، مرد۴۳ ساله ‌ای است که در اثر سانحه ناشی از تصادف رانندگی که شش سال قبل از مراجعه رخ داده بود دچار دفورمیتی حاد در قسمت چپ صورت خود شده بود. معاینات پزشکی قسمت چپ صورت، از بین رفتن قسمت‌ های خلفی و قدامی و اطراف استخوان زایگوما چپ را مشخص کرد. همچنین انوفتالموس (گودافتادگی) جزئی نیز وجود داشت. بافت نرم ناحیه‌ ی آسیب در اثر جراحات ابتدایی دچار تورم بود. صدمه زاگوما-اوربیت-مگزیلا جهت ایجاد زیبایی به کمک ایمپلنت شخصی سازی شده تیتانیومی تولید شده به روش ساخت افزودنی بازسازی شد.

 سی‌تی اسکن از ناحیه آسیب با دقت مناسب جهت بازسازی سه بعدی تهیه شد. اطلاعات تصویر سی‌تی اسکن به نرم‌ افزار منتقل شد و مدل مجازی و سه بعدی ایمپلنت به وسیله قرینه سازی سمت سالم صورت انجام شد. به دلیل اینکه ایمپلنت تیتانیومی با تراکم بالا (به صورت کاملا جامد)  وزن زیادی به عنوان ایمپلنت خواهد داشت تصمیم گرفته شده پروتز به صورت پوسته‌ای از تیتانیوم که با استخوان‌های با‌قی‌مانده و میله‌های ثبات دهنده تقویت می‌شوند، ساخته شود.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازسازی گونه – بخش دوم

ایمپلنت‌های تولید انبوه در ابعاد مختلف موجود بوده و قابل تهیه هستند اما این ایمپلنت‌ ها در بازسازی نقص‌ ها و دفورمیتی‌ های استخوانی اکتسابی و غیر معمول گونه محدودیت دارند. ایمپلنت‌های تولید انبوه در محل نقص استخوانی به صورت مناسب قرار نمی‌گیرند و به همین دلیل درصد بالایی از این نوع عمل‌های جراحی به جراحی مجدد نیاز خواهند داشت.

در نقطه مقابل ایمپلنت‌های سفارشی و شخصی‌ سازی شده که به کمک روش‌های طراحی و ساخت کامپیوتری (CAD/CAM) تولید می‌شوند این موانع را برطرف می‌کنند. ایمپلنت‌های شخصی‌ سازی شده مدت زمان جراحی را کوتاه می‌کنند، نیاز به آماده‌سازی ایمپلنت در حین عمل جراحی ندارند و نتیجه نهایی جراحی را از نظر بالینی بهبود می‌بخشد.

در این مقاله نمونه‌ ای معرفی ‌خواهد شد که بیماری در اثر سانحه دچار ضایعه در استخوان زایگوما شده و به کمک ایمپلنت‌های شخصی‌ سازی شده‌ای که با تکنیک ساخت افزودنی ساخته می‌شوند با موفقیت درمان شده است. در طی مدت یک‌ساله‌ی پس از عمل جراحی، ایمپلنت مورد استفاده پیوند خوبی داشته و هیچ نشانی از اکسپوژر و عفونت دیده نشده است. طبق اطلاع نویسندگان این اولین گزارش در مورد بازسازی زایگوما به وسیله ایمپلنت‌ سفارشی ساخته شده به روش ساخت افزودنی است.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازسازی گونه – بخش اول

استفاده از پروتز تیتانیومی ساخته شده به روش ساخت افزودنی به عنوان روشی جدید برای بازسازی آسیبِ وسیع و پیجیده ی استخوان گونه (زایگونا)

ترومای صورت، برداشت تومور و دفورمیتی‌های مادرزادی می‌توانند منجر به نقص در استخوان گونه (زایگوما) شوند. بازسازی استخوان زایگوما جهت بازگرداندن عملکرد طبیعی و زیبایی بیمار و همچنین کاهش عوارض روانی، ضروری است.

بازسازی دقیق آناتومی طبیعی، قرینه بودن و نمای مناسب صورت و ابعاد آن از نکات ضروری بازسازی استخوان‌ های اوربیتوزایگوما است. روش‌ های جراحی مختلفی برای بازسازی مجموعه استخوان‌ های زایگوما ارائه شده است. این روش‌ ها عبارتند از اوستئوتومی، پیوند استخوان مشتق از بیمار، پیوند بافت آزاد و استفاده از انواع ایمپلنت‌‌های مصنوعی.

استفاده از پیوند استخوانی مشتق‌ از خود بیمار از رایج ترین روش برای بازسازی این عیوب به حساب می‌آیند. گرچه ایجاد صدمه به ناحیه برداشت استخوان، محدودیت استخوان‌‌های قابل استفاده، نرخ جذب غیر قابل پیش‌بینی و همچنین باقی ماند‌ن بخشی از دفورمیتی، از چالش‌های موجود در این روش جراحی است. انواع مختلف ایمپلنت‌های مصنوعی از جمله فلزی، پلمیری و برپایه هیدروکسی اپتایت برای جایگزینی پیوند‌های استخوانی مشتق از خود مورد استفاده قرار گرفته‌اند، که هر کدام با مزایا و معایبی همراه می‌باشند.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

ساخت افزودنی در تولید پروتز شخصی – چهار

تکنیک ساخت افزودنی اجازه می‌دهد طراحی‌های نوآورانه و جدید به صورت مستقیم ساخته شود و به عنوان روشی برای ساخت ایمپلنت‌های و پروتز شخصی ارتوپدی در آینده عنوان شده است. روش‌های تولید جدید به همراه توسعه روش‌های تشخیصی در زمینه درمان به وسیله ایمپلنت‌ها، امکان شخصی‌سازی را فراهم کرده است. روشی که در آن شکل هندسی ایمپلنت به گونه‌ای ساخته‌‌ می‌شود که متناسب با نیاز بیمار باشد و در عین حال نواحی تاثیرگذار در افزایش استحکام بیولوژیکی در طراحی لحاظ شود.

عمل جراحی به مدت ۲ ساعت طول کشید و نسبتا پیچیدگی نداشت. در حین جراحی تحلیل رفتگی شدید استخوان در قسمت‌های ابتدایی و انتهایی مندیبل باقی‌‌مانده قابل مشاهده بود. پس از بازه سه روزه بستری شدن در بیمارستان بیمار مرخص شد. ویزیت‌های پیگیری‌ جراحی ۲ هفته و سپس بعد از ۳، ۶ و ۹ ماه پس از جراحی صورت گرفت.رضایت از نتیجه ظاهری و استحکام ایمپلنت پس از ۳ ماه از عمل جراحی مشاهده شد و نتیجه‌ مطلوبی که در طول مدت بازه معاینات به همین صورت باقی ماند. محل برداشت پیوند دچار عوارض خاصی نشده و بافت فلپ زنده ماند. طبق عکس‌های CT، استخوان برداشته شده در تماس با ایمپلنت ساخته شد. بیمار در حال حاضر از پروتز دندانی قابل برداشت استفاده می‌کند.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

ساخت افزودنی در تولید پروتز شخصی – سه

ساخت افزودنی در تولید پروتز شخصی – سه

نشان‌ داده شده‌است که تا ۳۴ درصد از بیمارانی که استخوان فیبولا آنها برداشت شده است، جهت جابه‌جایی (راه رفتن و دویدن) تا ۸ سال پس از عمل جراحی دچار مشکل هستند. به علاوه نوسازی و بازسازی دندان‌ها در پیوند فیبولا به دلیل اختلاف ارتفاع مندیبل و قطر فیبولا دشوار است.

روش‌های دیگری نیز برای بازسازی مندیبل گزارش شده‌اند از جمله پیوند استخوان آزاد، پیوند استخوان پدیکل که برای هر یک از آن‌ها درصد‌های مختلفی از موفقیت نسبت داده شده‌است. با توجه به مشکلات گفته شده نیاز مبرمی به استفاده از روشی جدید برای باز‌سازی که نیاز‌های عملکردی و زیبایی مورد نیاز بیمار را فراهم کند، استفاده‌ از آن برای پزشک راحت باشد، برای بیمارانی که بیماری‌های ثانویه دارند قابل استفاده باشد و نتیجه نهایی آن قابل پیش‌بینی و با نرخ موفقیت بالا باشد، احساس می‌شود.

اوسئواینتگریشن (اتصال مستقیم استخوان به مواد مصنوعی) در زمینه ایمپلنت‌های دهانی به دلیل نتایج بلند‌مدت عالی، تحول ایجاد کرده و با این مزیت که نتیجه کیفی آن قابل پیش‌بینی است شناخته می‌شود. پیشرفت روش‌های تولید از جمله ساخت افزودنی، روشی که در آن یک ماده به طور کامل از روی طراحی کامپیوتری ساخته می‌شود، در زمینه ایمپلنتولوژی اهمیت یافته است.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”