مدل‌های آناتومیک و کمک به بهبود نتایج جراحی

بررسی مدل‌های آناتومیک سه‌بعدی برای کاربردهای جراحی، زمینه مهمی است که می‌تواند نتایج جراحی را بهبود بخشد، خطاهای پزشکی را کاهش دهد و موجب بهبود ایمنی بیمار گردد.

پیشرفت‌های اخیر در فناوری‌های پرینت سه‌بعدی، ایجاد مدل آناتومیک را با هدف ارائه راه‌حلی مؤثر برای برنامه‌ریزی قبل از عمل، تسهیل کرده است.

در این مطلب به بررسی نقش مدل‌ جراحی و کاربرد تکنولوژی پرینت سه‌بعدی در پزشکی می‌پردازیم.

مدل آناتومیک

کاربرد پرینت سه‌بعدی در پزشکی و تولید مدل‌های جراحی

توسعه مدل های آناتومیک با ویژگی‌های دقیق آناتومیک می‌تواند به طور قابل‌توجهی درک مناطق هدف جراحی را در تمرین پیش از جراحی بهبود بخشد و حتی برای آموزش مورد استفاده قرار گیرد.

در سال‌های اخیر، روش‌های نمونه‌سازی سریع، مانند پرینت سه‌بعدی همراه با تکنیک‌های تصویربرداری سه‌بعدی، تولید مدل آناتومیک را امکان‌پذیر کرده است.

نقش مدل‌‌های  آناتومیک در بهبود نتایج جراحی

خطاهای پزشکی یک نگرانی عمده در عمل‌های جراحی است که این مساله نیاز به برنامه‌ریزی و تمرین قبل از عمل را نشان می‌دهد.

استفاده از مدل آناتومیک در جراحی‌ها، می‌تواند به کاهش مرگ و میر بیماران، عوارض جراحی و زمان عمل کمک کند. همچنین همراه با فراهم کردن امکان آموزش جراحی در خارج از اتاق‌های عمل باعث تکامل تکنیک‌های مختلف برای برنامه‌ریزی و آموزش جراحی شده است.

تولید مدل آناتومیک به روش پرینت سه‌بعدی چگونه انجام می‌گیرد؟

فرآیند پرینت سه‌بعدی مدل آناتومیک‌، با به دست آوردن اطلاعات آناتومیکی اندام مورد نظر بیمار از طریق روش‌های مختلف تصویربرداری مانند سی‌تی اسکن یا ام‌آرآی آغاز می‌شود.

این تصاویر معمولاً در قالب فایل‌های DICOM هستند که نمی‌توانند مستقیماً توسط پرینتر سه‌بعدی استفاده شوند.

بنابراین، تصاویر به‌دست‌آمده باید پس‌پردازش شوند تا ابتدا ناحیه مورد نظر با استفاده از نرم‌افزارهایی مانند Vitrea و Mimics شناسایی شود و سپس بصورت یک فایل (STL) برای تولید با پرینتر سه‌بعدی فرستاده شود.

متریال مورد استفاده در تولید مدل آناتومیک

اکثر مدل‌های آناتومیک تولید شده به روش پرینت سه‌بعدی ، بر اساس فناوری‌های FDM، PolyJet، استریولیتوگرافی یا پرینت سه‌بعدی جوهرافشان ساخته شده‌اند.

مدل‌ جراحی تولید شده با پرینتر سه بعدی عمدتاً با استفاده از انتخاب محدودی از پلاستیک‌های سفت و سخت تجاری ساخته می‌شدند، که به دلیل دقت در نمایش آناتومی بیمار با هزینه نسبتا کم هنوز محبوب هستند.

کاربرد مدل آناتومیک در جراحی‌های پیشرفته

اگرچه مدل‌های آناتومیک ساخته شده با پرینتر سه‌‌بعدی برای برنامه‌ریزی و تمرین جراحی مفید بوده‌اند، اما کارایی این مدل‌ها در برخی جراحی‌های پیشرفته با دو مساله مواجه است:

مساله اول

علیرغم ارائه آناتومی صحیح، مدل آناتومیک سه‌بعدی قادر به تقلید دقیق خواص فیزیکی بافت اندام از جمله حس لامسه، خواص مکانیکی (مانند مدول الاستیک، رفتار ویسکوالاستیک، و سختی) و رنگ نیستند که این موضوع اثربخشی آنها را در برنامه‌ریزی قبل از عمل، تمرین با ابزارهای جراحی و کارهای دیگر مانند فشار دادن، بخیه زدن، برش و تشریح را محدود می‌کند.

مساله دوم

مدل آناتومیک فاقد عملکردی برای ارائه بازخورد کمی ناشی از دست‌کاری اندام و بافت هستند. این عملکرد می‌تواند یک افزونه مهم برای استادان یا شبیه‌سازهای جراحی باشد تا به متخصصان پزشکی در ارزیابی و کنترل کمی وظایف انجام شده خود، مانند میزان فشار وارد شده به اندام‌ها از طریق دست‌ها و ابزارهای تشخیصی، کمک کند.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

برجسته سازی چانه-تعیین مناسب‌ترین روش

چانه جزء مهمی برای درک جذابیت صورت است. شکل و موقعیت چانه در داشتن یک ظاهر متعادل و زیبا، به ویژه درنمای نیم‌رخ تاثیر به‌سزایی دارد. برجسته سازی چانه یکی از جراحی‌های فک و صورت است که اغلب به منظور زیبایی انجام می‌شود. قرار دادن پروتز چانه راه حل مناسبی برای برجسته سازی چانه تا رسیدن به حجم ایده‌آل می‌باشد.

برجسته سازی چانه

روش‌های برجسته سازی چانه

گزینه‌های برجسته سازی چانه عبارتند از:

  • جراحی ژنیوپلاستی
  • کاشت آلوپلاستیک
  • انتقال چربی اتولوگ
  • و تزریق فیلرهای پوستی

ژنیوپلاستی را می‌توان به تنهایی یا همراه با جراحی ارتوگناتیک برای بهبود نتایج عملکردی و زیبایی استفاده کرد.

تزریق فیلرهای پوستی و انتقال چربی، یک روش غیرجراحی و غیر دائمی برای اصلاح عقب‌رفتگی و یا افزایش حجم چانه است.

تعیین بهترین روش برای بیمار، مستلزم بررسی دقیق آناتومی بیمار و همچنین خطرات و مزایای هر درمان است.

برجسته سازی چانه با استفاده از ایمپلنت‌های آلوپلاستیک

افزایش حجم چانه یکی از رایج‌ترین خواسته‌های بیماران از جراحان پلاستیک، فک و صورت است. محبوبیت این جراحی با پیشرفت ایمپلنت‌های پیچیده تر و پیدایش پروتز چانه شخصی‌سازی‌شده افزایش یافت و اکنون ایمپلنت‌های مخصوص چانه که مطابق با آناتومی هر بیمار طراحی می‌شوند، فرم و تناسب خوبی را ایجاد می‌کنند و تا حدودی بدون عارضه و همراه با بهبود قابل توجه ظاهر بیمار می‌گردند.

ویژگی‌های یک ایمپلنت ایده‌آل

یک ایمپلنت ایده‌آل برای برجسته سازی چانه باید دارای ویژگی‌های زیر باشد:

  • زیست سازگاری
  • عدم تحلیل استخوان و واکنش با بافت نرم
  • سهولت در سازگاری با آناتومی بیمار
  • پایداری طولانی مدت
  • و توانایی ایجاد تغییرات زیبایی شناختی قابل پیش‌بینی.

ویژگی‌های لازم برای متریال مورد استفاده در تولید پروتز چانه

متریال مورد استفاده در تولید پروتز چانه ایده‌آل لازم است که ویژگی‌هایی داشته باشد.

بطور مثال، یک ماده بی‌اثر، غیر التهابی، غیر سرطان‌زا و غیر واکنشی باشد که به راحتی در دسترس است، شکل‌پذیر باشد، به اندازه کافی انعطاف‌پذیر باشد تا بتواند با آناتومی بیمار مطابقت پیدا کند و همچنین باعث فرسایش استخوان اسکلتی مجاور نشود.

مزایای استفاه از ایمپلنت‌های آلوپلاستیک در مقابل استئوتومی

استفاده از ایمپلنت‌های آلوپلاستیک برای برجسته سازی چانه در مقایسه با استئوتومی مزایای خاصی دارد، مانند:

  1. ساده‌تر بودن قرار دادن پروتز برای برچسته سازی چانه از نظر فنی و عوارض جراحی کمتر
  2. ایجاد ظاهر طبیعی‌تر با استفاده از پروتز چانه، متناسب با آناتومی بیمار، به ویژه در بیمارانی که فک پایین باریک و مخروطی دارند
  3. کاهش احتمال تحلیل استخوان در صورت انتخاب ماده آلوپلاست مناسب

و…

ایمپلنت‌های آلوپلاستیک برای چه بیمارانی مناسب‌تر است؟

روش‌های ژنیوپلاستی برای بهبود عملکرد لب و زیبایی صورت در بخش عمده‌ای از قرن حاضر انجام شده است. این روش‌ها شامل استئوتومی برای پیشروی، جابجایی مجدد یا تغییر عمودی چانه یا برجسته سازی چانه با استفاده از ایمپلنت‌های آلوپلاستیک است.

ایمپلنت‌های آلوپلاستیک برای بیمارانی که ارتفاع عمودی چانه مناسبی دارند اما به برجستگی بیشتری نیاز دارند، بهترین هستند، زیرا این ایمپلنت‌ها می‌توانند تغییرات قابل توجهی در برجستگی قدامی ایجاد کنند.

جراحی ژنیوپلاستی یک روش گسترده‌تر است که می‌تواند نقص‌های عمودی و قدامی را اصلاح کند.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

تعویض مفصل فک به صورت کامل و مدیریت اختلالات مفصل گیجگاهی فک

اختلالات مفصل گیجگاهی فک اختلالاتی شایع است که معمولاً با بروز مشکلاتی در سایر نواحی فک و صورت همراه است. به دلیل نقشی که این مفصل در انجام فعالیت‌های روزانه مانند باز و بسته کردن دهان، تنفس، جوییدن و… دارد بکارگیری روش درمانی که عملکرد آن را با موفقیت هرچه تمام‌تر بازیابی کند، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. جراحی تعویض مفصل فک  و جایگزینی مفصل مصنوعی فک در درمان برخی از این اختلالات، راهکاری مفید و موثر خواهد بود.

امروزه و به کمک فناوری‌های جدید مانند CAD\CAM  و امکان طراحی پروتزهای شخصی‌سازی‌شده متناسب با نیاز بیمار، نتایج این جراحی‌ها تا حدود زیادی قابل پیش‌بینی شده است که این گامی رو به جلو در جهت انجام روش‌های پیچیده مانند تعویض مفصل فک با جراحی ارتوگناتیک همزمان است.

تعویض مفصل فک به صورت کامل و مدیریت اختلالات مفصل گیجگاهی فک

تعویض مفصل فک در دو بیمار با اختلال مفصل گیجگاهی

روش درمان در نظر گرفته شده برای بیماران در این تحقیق، جراحی ارتوگناتیک همراه با تعویض مفصل فک و جایگزینی آن پروتزهای سفارشی است که به کمک کامپیوتر طراحی شده و به روش چاپ سه‌بعدی تولید می‌شوند.

در هر دو بیمار، هدف کلی درمان دستیابی به هارمونی در یک سوم میانی و تحتانی صورت، ابعاد عمودی کافی و برجستگی صورت، و توان‌بخشی عملکردی عمومی، از جمله عملکرد مفصل گیجگاهی فک بود.

بدین ترتیب جراحی ارتوگناتیک و تعویض مفصل فک بطور کامل و در یک مرحله جراحی انجام شد.

بیمار اول

بیمار اول خانمی 49 ساله با سابقه هیپرپلازی عود کندیل است که به دلیل اختلال انسداد پیش‌رونده و انحراف جانبی فک پایین به پزشک مراجعه کرده است.

در معاینه فیزیکی، کلاس اسکلتی او نوع I بود، با انسداد خفیف اورجت و انحراف جانبی. بنابراین، تصمیم گرفته شد استئوتومی دو طرفه فک پایین با استئوتومی Le Fort نوع ۱ ترکیب شود.

اهداف جراحی:

  • پیشروی 3 میلی‌متری در فک بالا با یک نهفتگی 2 میلی‌متری در سمت راست و بدون نهفتگی در سمت چپ.
  • استئوتومی ساژیتال دو طرفه فک پایین برای چرخش عرضی
  • متمرکز شدن خط وسط پایین.
  •  تعویض مفصل فک سمت راست بصورت کامل.

بیمار دوم

بیمار دوم آقای  29 ساله بدون سابقه پزشکی خاص است که به دلیل انسداد غیرطبیعی مفصل فک و آپنه خواب (وقفه‌ی تنفسی خواب) به پزشک مراجعه کرده بود.

 در معاینه فیزیکی کلاس اسکلتی او نوع دوم با اپن‌بایت بود. اشعه ایکس پانورامیک و سی‌تی اسکن صورت، تحلیل کندیل دوطرفه را نشان داد. و MRI عدم وجود قشر در هر دو کندیل را نشان داد. تشخیص برای او آرتریت روماتوئید (rheumatoid arthritis) بود.

اهداف جراحی:

  • جلو آمدن 9 میلی‌متری فک بالا
  • اصلاح لبخند لثه‌ای با نهفتگی 8 میلی‌متری
  • اصلاح خط وسط و تغییر آن از راست به چپ به اندازه ۱ میلی‌متر
  • چرخش خودکار 7 میلی‌متری فک پایین
  • پیشروی 10 میلی‌متری برای جنیوپلاستی
  • تعویض مفصل فک بصورت دو طرفه و کامل

در این بیمار برنامه‌ریزی قبل از عمل و مراحل جراحی، مشابه مورد قبلی بود، با این تفاوت که این بیمار نیاز به تعویض مفصل فک دو طرفه داشت.

بازیابی ظاهر و عملکرد طبیعی مفصل گیجگاهی به کمک مفصل مصنوعی فک

تعویض مفصل فک و جایگزینی مفصل مصنوعی فک، با بازگرداندن عملکرد و در نتیجه بهبود کیفیت زندگی بیمار همراه است و به آنها این امکان را می‌دهد که با درد کمتر، فعالیت‌های روزانه مانند باز و بسته کردن دهان، جویدن، تنفس و تکلم، را انجام داده و با بهبود ظاهر بازیابی عملکرد مفصل گیجگاهی فک، مجددا به فعالیت‌های اجتماعی خود بازگردند.

مزایای استفاده از مفصل مصنوعی فک برای درمان اختلالات TMJ

جراحی‌های پیچیده نواحی میانی صورت و فک پایین همزمان با تعویض مفصل فک برای بیمار امکان پذیر و مفید است، اما موفقیت آنها عمدتاً به برنامه‌ریزی مناسب و روند جراحی بستگی دارد.

تعویض مفصل فک با استفاده از پروتزهای آلوپلاستیک از عوارض ناحیه اهداکننده جلوگیری می‌کند و نتایج بهتر و پایدارتری را به همراه دارد.

و با توجه به پیچیدگی این جراحی‌ها، استفاده از برنامه‌ریزی جراحی مجازی و تکنولوژی چاپ سه‌بعدی می‌توانند اجرای آن را تسهیل کند.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”