پروتز کاستم مید در بازسازی جمجمه – اول
ساخت پروتز کاستم مید همواره دشواریهایی داشته که سبب هزینههای بالا و ساخت پیچیده آن – به علت تفاوتهای آناتومیک بیماران – شده است. راهحل این مشکل تولید پروتزهایی با سایزهای مختلف و استفاده از مناسبترین آنها برای هر بیمار بوده است. ساخت افزودنی به عنوان یک تکنولوژی مهندسی، پیشرفتهای متعددی را در زمینه پزشکی و به طور خاص ساخت ایمپلنتها فراهم آورده است.
استفاده از ساخت افزایشی در پزشکی در عصر توسعه تکنولوژیهای جدید، انجام برنامهریزیهای قبل از عمل و شبیهسازی با استفاده از یک مدل سه بعدی فیزیکی را که به آناتومی بیمار شباهت بسیار زیادی دارد، امکانپذیر نموده است. ساخت افزودنی تکنولوژی است که تولید مستقیم مدلها و ایمپلنتها را از مدل مجازی سه بعدی (که از سیستم طراحی به کمک کامپیوتر و سیتی اسکن بیمار بدست میآید) را امکانپذیر مینماید و عملهای جراحی را سادهتر نموده و ریسکهای آن را کاهش میدهد. علاوه براین، ساخت افزایشی برای تولید ایمپلنتهایی که به طور خاص برای یک بیمار مشخص با سایز، هندسه و خواص مکانیکی بهینه شده طراحی شده است، در حوزههایی از پزشکی نظیر جراحی فک و صورت و جمجمه نیز بکار گرفته میشود.
این تحقیق نشان میدهد که چگونه تکنولوژیهای ساخت افزایشی به طراحی و ساخت مدلهای زیستی و ایمپلنتهای شخصیسازیشده برای بازسازی عیوب بزرگ مربوط به جمجمه اعمال میگردد.
“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”