پروتز اختصاصی در جراحی فک و صورت

بر اساس مفهوم دقت بالا، سادگی تولید، و قابلیت وفق‌پذیری مناسب، نمونه اولیه به عنوان وسیله‌ای برای تولید پروتز اختصاصی در این مطالعه مورد استفاده و میزان تاثیر آن نیز مورد ارزیابی قرار گرفت.

به طور سنتی، بازسازی بافت سخت اسکلت فک و صورت، به عنوان هدف والای جراحی فک و صورت، مورد تحقیق و جستجو بوده است. تجسم و دید محدود از ساختار داخلی، تاثیر جراحی بر مجرای تنفسی، وجود دندان ها و ارتباطشان با استخوان، و تداخل با جفت شدن دندان‌ها، عمل جراحی را پیچیده و غیر قابل پیش‌بینی می‌نماید.

در گذشته، روش‌های بازسازی تحت هزاران تغییر مختلف از پیوند ساقه دار (Pedicled flap _نوعی از پیوند که در آن بافت پذیرنده در اتصال با بافت دهنده قرار دارد، و از طریق آن از خون تغذیه می‌شود) تا پیوند آزاد (Free graft_ نوعی از پیوند که در آن بافت به طور کامل از تغذیه خون و محل اصلی آن جدا می‌شود)، و از پیوند میکرو عروقی (Microvascularized) تا پیوند استخوانی عروقی (Vascularized bone graft) قرار گرفتند. این تکنیک ها بسیار حساس بوده و وابسته به شیوع بیماری در ناحیه دهنده می‌باشد، و ممکن است دارای محدودیت در شکل و اندازه متریال باشند، که به طور معمول مانع استفاده از آن‌ها می‌شود.

پلیت‌های بازسازی از پیش ساخته شده و فرم داده شده نیز از روش‌های معمول برای بازسازی پس از جراحی‌های قطع عضو (Ablative surgery) در ناحیه فک و صورت می‌باشد. به طور معمول پلیت‌ها در بازسازی ساختار آناتومی محل قرارگیری ناکارامد هستند، و بایستی زمان زیادی در اتاق عمل برای شکل‌دهی مجدد آن‌ها صرف شود.

مدل‌های نمونه اولیه سریع دارای دقت ابعادی بسیار بالا هستند، و به طور افزایشی برای برنامه تشخیص و طرح ریزی درمان مورد استفاده قرار گرفته‌اند.  فرض محققان بر این است که از نمونه‌های اولیه مشابه می‌توان برای طراحی پروتز شخصی‌‌سازی‌شده استفاده کرد.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”