طراحی و ساخت پروتز فک با پرینتر سه بعدی – قسمت دوم

حداقل نمودن زمان عمل جراحی و بهبود حال بیمار، در کاهش بار مالی ایجاد شده برای سیستم بهداشت و درمان و بیماران بسیار مهم و اساسی است و در همین حال نتایج درمان را نیز بهبود می­ بخشد. این هدف منجر به پیشرفت­ ها و نوآوری­‌های جدیدی در پزشکی و مخصوصا در حوزه گزینه­ های درمان شخصی­ سازی­ شده شده­ است. تکنولوژی­ های جدید نظیر ساخت افزایشی و مدل سازی سه بعدی دیجیتالی اثر مثبتی روی حوزه ­های برنامه­ ریزی پیش­ از عمل و درمان داشته­ اند و منجر به ساخت دستگاه­ های کمکی و قابل جایگذاری در بدن که شخصی­ سازی­ شده هستند، شده­ اند، نظیر راهنماهای رزکسیون جراحی، مدل­ های برنامه ­ریزی جراحی، وسایل کمک­ آموزشی مربوط به آناتومی و البته پروتز فک. در چند سال اخیر سازمان غذا و داروی آمریکا موافقت­ های خود در زمینه ایمپلنت ­های ساخته­ شده به روش چاپ سه بعدی را تحت سیستم اعلامیه پیش از فروش افزایش داده­ است که به قطعات ساخته­ شده به روش ساخت افزایشی این اجازه را می­ دهد که در عمل­ های جراحی معمولی و پیچیده استفاده شوند.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازسازی قسمت‌های میانی صورت بعد از عمل برداشت تومور گسترده معمولا به نواحی از اربیت تا استخوان‌های فک بالا و پایین کشیده­ می­‌شود و استخوان بینی را به صورت مدیال درگیر می­‌کند و می­‌تواند در یک طرف یا هر دو طرف صورت باشد. این عیوب تحت کلاس I‑IV بازسازی جهت قراردادن ایمپلنت­‌های دندانی دسته­ بندی می‌شوند. مدل­‌سازی سه بعدی به کمک کامپیوتر و برنامه­ ریزی مجازی جراحی می‌­تواند فهم بهتری از آناتومی و استئوتومی محل برداشت و پیوند را برای جراح حاصل نماید. همچنین برنامه‌ریزی پروتزهای کاستوم مید به قرار دادن دقیق پیوند استخوانی در موقعیت بهینه برای بازسازی دندانی کمک شایانی می­‌کند. مدل­‌های ساخته­ شده با پرینتر سه بعدی به عنوان راهنمایی برای شکل­ دادن مش یا صفحه تیتانیومی قبل از عمل، جهت انطباق دقیق با عیب دیواره حفره چشمی استفاده می­‌شوند که به کاهش زمان جراحی کمک می­‌کند. همچنین از مدل‌های ساخته­ شده از سی­ تی ­اسکن بیمار برای شکل­‌دهی صفحه تیتانیومی برای ساخت ایمپلنت­‌های شخصی‌سازی­‌شده جهت بازسازی کف حفره چشمی استفاده می‌شود.

ترکیبی از اطلاعات سی­ تی­ اسکن، برنامه­‌ریزی مجازی جراحی، ایمپلنت­‌های سفارشی تیتانیومی و بازسازی با فلپ مویرگی جهت درمان گسترده به روش ریزکشن فک که از کف حفره چشمی تا حفره دندانی فک بالا را شامل می­‌شد استفاده گردید. سپس ایمپلنت تیتانیومی که برای ناحیه میانی صورت درنظر گرفته ­شده­ بود ساخته­ شد. فلپ و ایمپلنت تیتانیومی توسط پیچ و پلاک­های مرسوم به استخوان متصل شدند. سپس فلپ کتفی در موقعیت بهینه از پیش­ تعیین­ شده برای جایگذاری ایمپلنت­‌های دندانی قرار گرفت. در این مورد ایمپلنت تیتانیومی جایگزین استخوان گونه و قوس آن و دیواره‌های حفره چشمی شد و به شکل اصلی آن­ها بسیار نزدیک بود.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

آینده پروتزهای کاستم مید در جراحی فک و صورت – چهارم

روند فرآیند: فرآیند به عنوان مهندسی معکوس در دنیای مهندسی شناخته می شود بدین ترتیب که به کمک اطلاعات دو بعدی حاصل از تصویربرداری کامپیوتری از بیمار (سی تی اسکن) و ارتباط با پزشک معالج و دریافت طرح درمان مدنظر او، فرایند آغاز می‌گردد. داده‌های حاصل از سی تی اسکن بیمار با کمک نرم افزار پردازش شده و یک مدل سه بعدی از آناتومی را ارائه می‌دهند. سپس فایل مدل سه بعدی مجازی ساخته شده به نرم افزاری طراحی مهندسی و پزشکی وارد شده تا طرح نهایی ایمپلنت کاستم مید ایجاد گردد. سپس ایمپلنت با استفاده از ساخت شامل ماشیکاری و یا تکنولوژی ساخت لایه به لایه (تولید افزودنی) تولید می شود. در این مطلب روند مدل سازی سه بعدی و ساخت ایمپلنت‌های سفارشی با توجه پیشرفت‌های اخیر در درمان جمجمه، آسیب‌های صورت، بازسازی اندام تحتانی، بازسازی مندیبل، جراحی های ارتوپدی بیماران مبتلا به سندرم و بازسازی اوربیت و به طور خاص در ارتباط با کاربرد کد/کم در بازسازی فک، صورت و جمجمه و نیز با توجه به پانزده سال تجربه ی نویسنده در زمینه مدل‌سازی سه بعدی، مورد بحث قرار خواهد گرفت.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

آینده پروتزهای کاستم مید در جراحی فک و صورت – دو

استفاده از پیوند استخوانی برداشت شده از خود بیمار (allograft)، استانداردی طلایی برای بازسازی­‌های استخوانی در عمل‌ های جراحی فک، صورت و همچنین جمجمه به­ حساب می‌آیند. هرچند استفاده از آن­ ها به خاطر عدم­ دسترسی به محل برداشت مناسب استخوان به خصوص برای عیوب‌ های بزرگ، عمل‌ های جراحی اضافی و گران­ قیمت، مشکلات مربوط به برداشت بافت، عوارض مربوط به محل برداشت و ناراحتی متعاقب ناشی از آن برای بیمار، احتمال عفونت هم در محل پیوند و هم در محل برداشت، زمان جراحی طولانی _­تر، تحلیل پیوند استخوانی که نیاز به جراحی مجدد و تیم جراحی ماهر و متخصص دارد، محدود می­‌شود. این امر منجر به جستجو برای مواد مصنوعی از جمله پروتزهای کاستم مید می­‌شود که بدون مشکلات اساسی و ذاتی برای این کار مناسب باشند.

نقص‌ های جمجمه همچنین دارای شکل‌های پچیده‌ای هستند که به راحتی و با شکل دادن استخوان‌های پیوندی قابل ترمیم نیستند. از این رو استفاده از روش‌های قطعی، اثبات شده و مطابق با استاندارد در مهندسی، می تواند به جراحان کمک کند چرا که طراحی و عملکرد ایمپلنت/پروتز بازسازی با دقت قابل پیش بینی می‌باشد.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”