بایگانی برچسب برای: بونش

کیج متخلخل ستون فقرات – بخش سوم

محدودیت استفاده از کیج‌های تیتانیومی مدول الاستیسیته بسیار بیشتر آنها به نسبت بافت استخوان‌های کورتیکال و اسفنجی (0.05–30 GPa) است که باعث می‌شود برای استفاده به عنوان کیج فیوژن در مهره‌های تحت بارگذاری به دلیل ایجاد پدیده استرس شیلندینگ و تحلیل رفتن استخوان‌های اطراف، نا‌مناسب باشند. یک راه‌حل ممکن، ساخت کیج‌های تیتانیومی متخلخل است، از این طریق می‌توان تا مقدار زیادی مدول الاستیسیته ظاهری کیج‌ را کاهش داده و به بافت طبیعی استخوان نزدیک کرده و میزان استرس شیلدینگ را به حداقل رساند. به علاوه مزیت بالقوه کیج متخلخل ستون فقرات ساخته شده از تیتانیوم شرایط مشابه ساختاری آن‌ها با استخوان‌های اسفنجی است که شبکه متخلخل باز و پیوسته‌ای مناسب برای رشد و شکل گیری بافت استخوان فراهم می‌کند که باعث عدم نیاز به استفاده از پیوند استخوانی خواهد شد.

روش‌های ساخت مرسوم و سنتی، شرایط کنترل میزان و ساختار تخلخل را فراهم نمی‌کنند. اسکفلد‌های ساخته شده با این روش‌ها عموما به دلیل تخلخل و پیوستگی کم و نامناسب، رشد استخوانی محدود و خون رسانی ضعیفی در مناطق میانی دارند. اخیرا چند روش مدل‌سازی سریع (Rapid Prototype) برای ساخت ایمپلنت‌های تیتانیومی با ساختار متخلخل توسعه یافته‌ و ارائه شده‌اند. روش تولید افزودنی امکان ساخت پروتز‌‌های متخلخل با قابلیت کنترل ساختار داخلی را  فراهم می‌کند و به کمک این قابلیت شرایط ساخت داربست‌هایی با تخلخل مناسب برای رشد بافت استخوانی را ایجاد می‌کند.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

پروتز مفصل گیجگاهی – بخش سوم

هدف از مطالعه این پرونده طراحی و ارزیابی کارامدی یک پروتز مفصل گیجگاهی پرینت سه بعدی شده و همچنین به کارگیری این پروتز در درمان مرحله نهایی بیماری آرتوروز TMJ یک بیمار بود. عدم موفقیت پروتز، به صورت شل شدگی و یا شکست زود هنگام، یک عامل مهم محدود کننده در طول عمر کنونی پروتزهای تعویض مفصل فکی است که تحت تاثیر نیرو‌های تماسی مفصل و تنش‌های پروتز ناشی از بارگذاری دینامیکی می‌باشد.

هندسه پروتز به عنوان عامل مهم دخیل در بارگذاری مفصل و بنابراین، شکست فرسایشی و یا شل شدگی در طراحی‌های کنونی است. دانش دقیق از بارگذاری مفصل طی فعالیت‌های روزانه مانند جویدن و یا گاز زدن، برای ارزیابی کارامدی پروتز تعویض مفصل، و همچنین ارزیابی کمی تاثیر طراحی ایمپلنت برعملکرد پروتز، حیاتی می‌باشد.

یک فرد خانوم 48 ساله، مبتلا به آرتوروز نوع 5 در TMJ سمت چپ، در این مطالعه شرکت داده شد. بیمار قادر به بازکردن دهان تا 22 میلیمتر ، و همچنین دارای درجه درد 7 از 10 در مقیاس VAS پیش از جراحی بود. بیمار تحت روش ‌های درمان‌ مرسوم پیشین بهبود نیافته، و خارج از محدوده اندازه و شکل آناتومی معمول پروتز بود. برای این بیمار هیچ گونه پیشینه پزشکی جراحی فک و صورت وجود نداشت.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

کیج تیتانیومی ستون فقرات – بخش دوم

استفاده از کیج‌های بین مهره‌ای از جمله کیج تیتانیومی ستون فقرات روشی رایج در درمان بیمار‌ان دچار اختلالات ستون فقرات از جمله آسیب دیسک بین مهره‌ای و ناپایداری ستون فقرات است. پیوند استخوان ایلیاک گرفته شده از خود بیمار می‌تواند اولین راه حل مورد استفاده برای فیوژن مهر‌ه‌ای ستون فقرات باشد اما به دلیل استحکام مکانیکی پایین پیوند تخریب ‌شده و همچنین مشکلات ثانویه در محل برداشت بافت استخوان از جمله شکستگی استخوان، آسیب عروق خونی و درد مزمن را در پی خواهد داشت. از همین رو در سال ۱۹۸۸ برای برطرف کردن محدودیت‌های فیوژن به وسیله پیوند استخوانی گرفته شده از خود فرد به تنهایی، کیج‌های بین مهره‌ای ستون فقرات معرفی و به تدریج به روش رایج درمان این بیماری‌ها تبدیل شدند.

کیج‌های ساخته شده از مواد ترموپلاستیک با قابلیت‌های بالا از جمله PEEK به دلیل مدول الاستیسیته مشابه‌شان با استخوان به فراوانی مورد استفاده قرار‌گرفته‌اند . با وجود نتایج درمانی مناسب معالجه به وسیله کیج‌های PEEK ،این نوع کیج‌ها دارای حفره‌ای هستند که برای پر کردن با گرفت استخوانی جهت تکمیل فیوژن مهره‌ها استفاده می‌شود. این مساله عمل بازسازی را نیازمند انجام فرآیند اضافی برداشت استخوان به ویژه در بیماران دچار پوکی‌ استخوان یا عفونت در محل قرارگیری کیج خواهد کرد.

تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که آلیاژ تیتانیوم Ti-6Al-4V شرایط بهتری از نظر رشد و چسبندگی استخوانی در محیط آزمایشگاه به نسبت PEEK ایجاد می‌کند از همین رو این آلیاژ به دلیل فراهم کردن شرایط بهتر برای رشد استخوانی می‌تواند ماده بهتری برای استفاده به عنوان کیج باشد.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

پروتز مفصل فک – بخش دوم

پروتز مفصل گیجگاهی، مفصلیست که از یک کوندیل فک پائین (Mandibular condyle)، و گلنوئید گیجگاهی (glenoid fossa)، در استخوان شقیقه تشکیل شده است. جراحی تعویض مفصل با پروتز مفصل فک آخرین مرحله درمان بیماری انحطاط شدید TMJ، شامل آرتوروز، انکیلوز (Ankylose)، تحلیل رفتگی کوندیل، تومور، و سرطان می‌باشد، و زمانی انجام می‌شود که روش‌های درمان سنتی موفقیت آمیز نبوده‌اند. هدف از جراحی تعویض مفصل گیجگاهی کاهش درد، بهبود عملکرد فک، حداکثر شدن قابلیت باز شدن دهان، و افزایش کیفیت زندگیست. در مقایسه با پیوند استخوان لگن و دیگر روش‌های بازسازی، ساختن مفصل گیجگاهی موجب کاهش بیماری به طور اساسی می‌شود.، زیرا عضو دهنده‌ای نیاز نیست، که به مفهوم زمان بستری کوتاه‌تر و بهبود عملکرد سریع بدون نیاز به ترمیم پس از جراحی می‌باشد. هرچند عدم موفقیت‌هایی نظیر شل شدگی پیچ، شکستگی ایمپلنت، آسیب به اعصاب حین جراحی و عفونت با نرخ 14% رخ می‌دهد و به طور ممتد تاثیر معکوس بر طول عمر پروتز دارد.

تولیدات افزایشی، شامل پرینت سه بعدی، با کاهش هزینه پرینترهای موجود و توسعه و پیشرفت تکنولوژی ذوب فلز با لیزر، محبوبیت بسیاری را در سال‌های گذشته کسب کرده. با تبدیل اطلاعات عکسبرداری پزشکی به مدل سه بعدی آناتومی، پروتزهای تعویض مفصل می‌توانند به سادگی، برای هر بیمار به طور سفارشی، مطابق با آناتومی منحصر به فرد هر بیمار طراحی شوند.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

کیج‌ تیتانیومی ستون فقرات – بخش اول

کیج‌های بین مهره‌ای ستون فقرات ساخته شده از پلی‌اتر ‌اتر کتون (PEEK) از گذشته به صورت گسترده در درمان اختلالات ستون فقرات استفاده می‌شوند هرچند این کیج‌ها به خوبی با بافت استخوانی اطراف یکپارچه نمی‌شوند و رشد استخوانی مناسبی ایجاد نمی‌کنند. آلیاژ تیتانیوم Ti-6Al-4V نسبت به PEEK رشد استخوانی بهتری را نشان می‌دهد اما محدودیت کیج‌ تیتانیومی ستون فقرات کاملاً جامد، مدول الاستیسیته بسیار بیشتر آن‌ها (110 GPa) به نسبت مدول الاستیسیته استخوان طبیعی (0.5-30 GPa) است.

در این مقاله کیج تیتانیومی متخلخلی به روش ساخت افزودنی ارائه شده که نسبت به کیج‌های تیتانیومی مرسوم مدول الاستیسیته کمتری دارد و کارآیی آن از نظر همجوشی مهره‌ها (فیوژن – Fusion) با کیج PEEK در آزمایش پیش‌بالینی فیوژن مهره گردنی گوسفند مقایسه شده‌است .

کیج تیتانیومی ارائه شده ساختاری متخلخل یکپارچه و به هم پیوسته با درصد تخلخل 68% و با اندازه تخلخل 710 μm داشته و مدول الاستیسیته (2.5 GPa) آن به بافت استخوان نزدیک است. بعد کاشت این کیج در بدن، روند رشد بافت استخوانی تسریع یافته و بدون استفاده از پیوند استخوانی، نسبت حجمی استخوان را به شرایط مشابه شش ماه پس از قرار‌گیری کیجی از جنس PEEK می‌رساند.

به علاوه در ارزیابی‌ها مشاهده شده که این کیج رشد استخوانی بسیار بیشتری (تا ۱۰ برابر) به نسبت کیج‌ PEEK ایجاد می‌کند و همچنین از نظر مکانیکی به میزان قابل ملاحظه‌ای پایداری بهتری دارد که توسط آزمایش‌های بیومکانیکی نشان داده شده است. کیج تیتانیومی متخلخل تولید شده به روش ساخت افزودنی شرایط رشد سریع تر استخوان را فراهم می‌کند و به علاوه از نظر اتصال استخوان به پروتز و پایداری مکانیکی نسبت به کیج‌های PEEK رایج برتری دارند و از همین رو پتانسیل زیادی برای استفاده کلینیکی دارد.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

پروتز مفصل فک – بخش اول

این مطالعه نشان‌دهنده کارایی پروتز شخصی‌‌سازی‌شده‌ای است، که کاملا برای درمان انواع مختلف بیماری‌های مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) در مرحله نهایی، مناسب می‌باشد. پروتز‌ مفصل فک استاندارد، در اندازه‌های محدود عرضه می‌شوند، و همگی انواع آناتومی بیماران مراجعه کننده را دربر نمی‌گیرند. هدف از این مطالعه، بررسی دو مورد می‌باشد. اول، طراحی یک پروتز مفصل فک شخصی‌سازی‌شده برای درمان آرتروز مفصل گیجگاهی مرحله آخر یک بیمار ، کاشت پروتز در جمجمه بیمار، و ارزیابی نتیجه درمان تا 12 ماه پس از عمل جراحی. دوم، ارزیابی رابطه و تاثیر تغییر در هندسه کاندیل پروتز، بر پاسخ ایمپلنت به بارگذاری ناشی از جویدن.

یک بیمار خانم چهل و هشت ساله، با آرتروز درجه پنج در مفصل فک سمت چپ، در این آزمایش شرکت داده شد، و یک پروتز برای تطبیق با مفصل طبیعی بیمار طراحی شد. پروتز چاپ سه بعدی شده، و سپس استریل و در جمجمه بیمار کاشته شد، و میزان درد و عملکرد طی 12 ماه پس از جراحی ارزیابی شد. پاسخ پروتز به بارگذاری ناشی از جویدن و گاز زدن، و حداکثر نیروی گاز زدن، به وسیله یک مدل ماهیچه و اسکلت شخصی‌سازی‌شده، اندازه گیری شد. شبیه‌سازی پس از بررسی ضخامت کاندیل، طول گردنه، و کروی بودن سر مفصل انجام شد.

 پس از جراحی جایگذاری پروتز TMJ، میزان درد در مقیاس آنالوگ از عدد 7 از 10 ،تا عدد 1 از 10 کاهش یافت، و قابلیت بازشدن دهان از 22 میلیمتر به 38 میلیمتر افزایش یافت.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

ساخت افزایشی در جراحی دهان و صورت – قسمت سوم

هدف از این بررسی، برجسته کردن و بحث در مورد دو تکنولوژی در حال ظهور برای بازسازی نقایص استخوانی در جراحی دهان و صورت می­‌باشد: 1) مدل­سازی سریع و کامپیوتری و ساخت پروتز شخصی‌سازی‌شده برای بازسازی نقص­‌های استخوانی بزرگ و 2) بلندی کف سینوس ماگزیلاری به عنوان یک مدل معتبر برای آزمایش رویکرد مهندسی بافت در توانایی روش­‌های جراحی تک مرحله‌­ای.

در این دو مدل استفاده از درمان­‌های سلولی به ویژه استفاده از درمان سلولی بنیادی چربی، موجب ترویج بازسازی و یا ساخت نواحی آسیب­‌دیده با استفاده از فعالیت­‌های زیستی می­‌باشد. در این بررسی فناوری­‌های ساخت افزودنی‌­های پزشکی مورد بحث قرار گرفته­‌است. همچنین بر پتانسیل سازه­‌های طراحی شده توسط مهندسی بافت به منظور بازگرداندن نقایص بزرگ استخوانی دهانی و فک بالا در موقعیت­‌های تحمل بار توسط جراحی یک مرحله­‌ای و یا دو مرحله‌­ای، تاکید می­‌شود. در حال حاضر اشکال عمده­‌ی استفاده از پروتزهای مورد استفاده این است که ظرفیت بارگذاری آنها برای بازسازی ضایعات استخوانی کم است چرا که این پروتزها عمدتا از سیمان استخوانی، چسب، ذرات و گرانول­‌ها تولید می­‌شوند. به همین دلیل برای ثابت کردن شکل نهایی منطقه­‌ی بازسازی نیاز به استفاده از یک مهار کننده می­‌باشد. به عبارت دیگر، سازه­‌های مهندسی بافت باید ساختار اصلی و پیچیده­‌ی زمینه (داربست)، سلول­‌ها و عوامل فعال زیستی را به درستی تقلید کنند تا قادر به بهبود عملکرد پیوند و بازگرداندن خواص مکانیکی به بافت آسیب‌­دیده باشند.

تکنیک ساخت به روش افزودنی به راحتی و به صورت خودکار با تکنیک تصویربرداری در تولید داربست به مهندسی بافت کمک می­‌کند و همچنین اجازه می­‌دهد داربست­‌ها در اندازه و شکل کلی و یا به صورت سفارشی برای هر بیمار ساخته­‌شود.

استفاده از این تکنیک در درمان نقایص استخوانی فک و صورت همواره با موفقیت همراه بوده­‌است.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

ساخت افزایشی در جراحی دهان، فک و صورت – قسمت دوم

در حین بازسازی نقایص فک فوقانی، نه تنها حفظ یکنواختی آناتومیک و ظاهر مهم است، بلکه بازگرداندن عملکرد بافتی نیز اهمیت دارد. تا به امروز استفاده از روش پیوند استخوانی در جراحی دهان، فک و صورت با هدف بازسازی، به عنوان یک “استاندارد طلایی” مطرح بوده­ است. با این­ حال استفاده از استخوان پیوندی موجب عوارض جانبی برای موضع اهداکننده می‌­شود. یکی دیگر از ضعف­‌های مهم پیوند استخوانی این ­است که آن­ها باید به صورت دستی مطابق با محل نقص ساخته شوند. بنابراین استفاده از روش­‌های درمانی غیرتهاجمی­‌تر در درمان نقص­‌های استخوانی بیشتر ترجیح داده­ می­‌شوند.

مهندسی بافت به عنوان یک جایگزین معتبر برای پیوند استخوان به شمار می­‌آید که هدف آن بازگرداندن نقایص استخوانی ناشی از ضربه، تومور، و یا نقایص مادرزادی می‌­باشد. این روش با اصول مهندسی پزشکی و مهندسی مواد ترکیب شده ­است.

مدل­‌سازی کامپیوتری و تولید سریع پروتز نیازمند اطلاعاتی می­‌باشد، که در طی آن یک تصویر سه بعدی مجازی ایجاد می­‌شود که به منظور ساخت یک نمونه کابردی بالینی به کار می­‌رود. چالش فعلی در درمان این ­است که تعادل مطلوبی بین خواص پروتز و انتخاب موثرترین نوع سلول برقرار شود به­‌طوریکه نسوج بافت (بافت مجدد) را به حداکثر و هزینه‌­ها را به حداقل ممکن برساند و همچنین درد و ناراحتی و فشار را برای بیمار کم کند.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

ساخت افزایشی در جراحی دهان، فک و صورت – قسمت اول

ساخت افزایشی فرآیند اتصال مواد به منظور تولید یک قطعه براساس اطلاعات مدل مجازی سه بعدی می‌باشد، که یک تکنولوژی قابل اعتماد در جراحی دهان، فک و صورت محسوب می‌شود. مدیریت بافت‌های از دست رفته در نواحی صورت و جمجمه به علت ناهنجاری‌های مادرزادی، تروما و یا درمان سرطان چالش بزرگی را برای جراحان فک و صورت ایجاد می‌کند. روش‌های بسیاری برای مدیریت چنین نقص‌هایی وجود دارد اما پیوندهای استخوانی هنوز به عنوان یک استاندارد طلایی باقی مانده است.

با این وجود، درمانی مبتنی بر استفاده از مواد بیولوژیکی یا پروتز نیز به عنوان جایگزینی مناسب برای گرافت های استخوانی شناخته می شود. استفاده از این پروتکل‌های درمانی اغلب نیازمند یک پروتز  شخصی‌سازی‌شده می‌باشد، که نیازهای عملکردی و زیبایی، فراهم ساختن امکان خون‌رسانی و همچنین برآورده ساختن نیازهایی از قبیل اعمال بار و نیرو بر بافت آسیب دیده را فراهم می‌کند. در حال حاضر چنین پروتزهای سه بعدی با استفاده از تکنولوژی ساخت افزایشی تهیه می‌شوند. در این بررسی دو مورد از بازسازی نقص‌های استخوانی دهانی و فک بالا و پایین با استفاده از این تکنولوژی مورد بررسی قرار گرفته است. با استفاده از کامپیوتر پروتزهای سه بعدی طراحی شده و مطابق با ضایعات استخوانی ساخته می‌شوند. علاوه بر این، فناوری‌های مهندسی بافت به کمک تصویربرداری، جهت تعیین موقعیت جراحی و تسهیل تولید پروتزهای شخصی‌سازی‌شده که برای نیازهای بیمار به طور خاص تهیه می‌شود، مورد بحث قرار گرفته است.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

جراحی هم زمان رزکشن تومور و بازسازی – قسمت چهارم

جراحی هم زمان رزکشن تومور و بازسازی – قسمت چهارم

در بیمار سوم، رزکشن تومور شامل نواحی جانبی سینوس جلو است که حفظ گردید و توسط یک فلپ پری کرانیال سیل گردید. انطباق پروتز بررسی شد و سپس به وسیله مینی پلاک­‌های دو میلی‌متری و پیچ به استخوان متصل شد. دورا به پروتز متصل گردید و پروتز سوراخ­‌هایی داشت که مانع از تشکیل هماتومای اپیدورال می‌­شوند. یک لوله تخلیه قرار داده شد و پوست به صورت دولایه بسته‌ ­شد. در دوره بعدازعمل تمامی بیماران از دیپلوپیا رنج می‌­بردند که تا یک ماه بعد از عمل به صورت خودبخودی رفع گردید. دید بیمار دو از چهار دهم به هفت دهم بهبود یافت.

پیگیری‌های پس از عمل، از نقطه نظر بررسی بازسازی، بدون حادثه ی خاصی پیش رفت و نیازی به خارج کردن هیچ کدام از پروتزها به علت عفونت نبود.

نتایج مورفولوژی و زیبایی کوتاه ­مدت و بلند مدت در تمامی بیماران رضایت­ بخش بود. مخصوصا موقعیت و بیرون­ زدگی حدقه­ چشم کاملا صحیح بود. سی­‌تی­ اسکن­‌های پس ازعمل نشان داد که پروتز­های شخصی­‌سازی­‌شده موقعیت صحیح پیرامون حفره­‌ چشم و مورفولوژی دیواره را بازگدانده ­است. تصاویر سی­‌تی­‌اسکن پس از دو سال هیچگونه عود بیماری را نشان ندادند.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”