کرانیوپلاستی با پروتز تیتانیومی جمجمه (پروتز شخصی سازی شده) – بخش پنجم

یک مطالعه گذشته­ نگر روی 143 کرانیوپلاستی با استفاده از روش CAD/CAM و از جنس تیتانیوم، میزان عدم موفقیت را 9.8% نشان داد. عیب اصلی پروتز تیتانیومی شخصی­ سازی­ شده هزینه و تخصص و تجهیزات مورد نیاز برای ساخت این ایمپلنت­ ها است. به صورت تقریبی هزینه­­ های کرانیوپلاستی از بیمارستان و لابراتوار تا ساخت ایمپلنت 1000 پوند تخمین زده ­می­شود. ایمپلنت­ های تیتانیوم بیش از هر ماده بازسازی دیگری محافظت بهتری برای مغز ایجاد می­کند. یکی از بیمارانی که در این سری از مطالعات قرار داشت، پس از مدتی از عمل با یک میله آهنی مورد اصابت قرار گرفت که سبب خراشیدگی ایمپلنت شد ولی بیمار را از آسیب مغزی نجات داد. بعید است که سایر مواد زیست ­سازگار گزارش ­شده یا حتی جمجمه نرمال بتواند چنین محافظتی برای بیمار ایجاد نماید. روش بهینه کرانیوپلاستی همچنان مورد بحث است. این سری از 151 بیمار درمان­ شده با کرانیوپلاستی از جنس تیتانیوم با درصد عدم­ موفقیت بلندمدت 4­% نشان داد که تیتانیوم مزیت­ های آشکاری نسبت به سایر مواد دارد و شواهد بیشتری ارائه می­دهد که این ماده راه­ حلی تجربه­ شده و مطمئن برای بازسازی عیوب جمجمه است.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

در این مطالعه گذشته‌نگر، از سوابق عمل­‌های جراحی و دیتابیس‌­های آزمایشگاهی برای شناسایی تمامی بیمارانی که تحت عمل کرانیوپلاستی با تیتانیوم و با استفاده از یک پروتز سفارشی تیتانیومی جمجمه قرار گرفته بودند، استفاده گردید. تمام جراحی‌­ها در یک بیمارستان در لندن و در بازه زمانی بین سال 2001 تا 2010 انجام شده ­بودند. فقط بیمارانی که عیوب جمجمه­‌ای عمیق در ناحیه کالوریال داشتند در این مطالعه بررسی شدند. سوابق کلینیکی بررسی گردیدند و اطلاعات بیماران نظیر جمعیت­ شناسی، سن بیمار هنگام عمل، دلیل تجویز کرانیوپلاستی، بازه زمانی بین ایجاد عیب و بازسازی، طول دوره بستری، طول دوره تحت­ نظر بودن، محل عیب، مساحت سطحی عیب، عوارض ایجادشده بلافاصله پس­ از عمل (عوارض رخ­داده حین دوره بستری) و عوارض طولانی ­مدت (عوارض رخ­داده بعد از ترخیص) جمع ­آوری شدند. جست­ و جویی در مقالات علمی از طریق پایگاه­های PubMed و Science Direct تحت عناوین کرانیوپلاستی، بازسازی کالوریال، بازسازی کرانیال، عیوب کرانیال و عیوب کالوریال صورت گرفت. از مقالات یافت­ شده و مراجع آنها برای شناسایی مقالاتی که عوارض کرانیوپلاستی را گزارش کرده­ بودند استفاده شد. سپس اطلاعات این مطالعات خلاصه ­گردید تا نرخ عدم­ موفقیت مواد کرانیوپلاستی که اخیرا استفاده شده ­بودند شناسایی شود تا برای مقایسه با نتایج کرانیوپلاستی­‌های مطالعه بیمارستانی مدنظر استفاده شود. معیاری که برای خلاصه­‌سازی این اطلاعات استفاده گردید به صورت زیر است: 1) سری­‌هایی از بیماران که حداقل نتایج را برای 7 بیمار گزارش داده‌اند؛ 2) تاریخ انتشار در سال 1995 یا بعد از آن باشد؛ 3) روش بازسازی گزارش­ شده برای عیوب عمیق جمجمه­‌ای در انسان باشد؛ 4) نرخ عدم­ موفقیت مربوط به هر روش به وضوح گزارش شده ­باشد یا از اطلاعات منتشرشده قابل محاسبه باشد.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

رنج وسیعی از تکنیک‌های در دسترس به منظور بازسازی نقص‌های جمجمه در نواحی با ضخامت بافت بالا و همچنین ایجاد یک بستر مناسب برای عمل‌های جراحی فک و صورت همچنان به صورت اثبات نشده باقی مانده‌اند. در طول یک دوره 9 ساله، 149 بیمار با استفاده از به کارگیری 151 پروتز سفارشی جمجمه (شخصی‌سازی‌شده)  تحت درمان کرانیوپلاستی قرار گرفتند. اطلاعات مربوط به آمار بیماران، علایم کرانیوپلاستی و اندازه و محل نقص از گزارش‌های کلینیک‌های درمانی جمع‌آوری شده‌اند. عوارض زود هنگام این روش درمانی که نیازمند مداخله و ترمیم مجدد بودند، تنها در 7% موارد مشاهده شد و این موارد نیز شامل: seroma، لخته شدن خون است و در یک مورد نیز به دلیل ادامه یافتن خونریزی ناچار به خارج سازی ایمپلنت از بدن بیمار شدند. یک مورد منجر به فوت نیز پس از سه عمل جراحی به دلیل سکته مغزی شدید گزارش شد. در 19% موارد عوارض ناخواسته مانند seroma محدودیت‌هایی را ایجاد کردند اما تنها در 4% موارد ناچار به خارج کردن ایمپلنت از بدن بیمار شدند. عفونت در تمامی موارد عامل شکست جراحی محسوب می‌شود. یک بررسی جامع از اطلاعات بدست آمده به منظور مقایسه میزان شکست در سایر تکنیک‌های بازسازی کامل جمجمه انجام شد. این بررسی مشخص کرد که استفاده از ایمپلنت‌های شخصی‌سازی‌شده به خصوص تیتانیومی نسبت به سایر تکنیک‌ها، روشی منطبق‌تر و مطلوبت‌تر به حساب می‌آیند و همچنان یک گزینه مناسب برای بازسازی تمام اندازه‌های ضایعات مغزی محسوب می‌شوند.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”