یک پروتز مفصل گیجگاهی شخصی‌سازی‌شده، مطابق با آناتومی فک بیمار طراحی شد. سی تی اسکن سر بیمار دریافت شد. از مجموعه تصاویر به دست آمده از سی تی اسکن بیمار، هندسه سه بعدی جمجمه، فک پائین، و فرورفتگی گیجگاهی فوسا به دست آمد. یک پروتز شخصی‌سازی‌شده برای مطابقت با آناتومی طبیعی TMJ چپ بیمار طراحی شد، و از یک جزء کوندیل از جنس تیتانیوم و یک فوسا از جنس پلی‌اتیلن با تراکم بالا، ساخته شد.

طراحی پروتز مفصل گیجگاهی، از یک فوسا که از پلی‌اتیلن با وزن مولکولی بالا ماشین‌کاری شد، و از یک قسمت کوندیل که با تیتانیوم پرینت سه‌بعدی شد، تولید گردید.

قسمت فوسا با استفاده از 6 پیچ، و قسمت کوندیل با استفاده از 5 پیچ با طول‌های 6 تا 8 میلیمتر ثابت شدند.

12 ماه پس از جراحی تعویض TMJ با پروتز، بیمار قادر به باز کردن دهان تا 38 میلیمتر بود، و درجه درد به 7 از 10 رسید. هیچگونه مشکل در جراحی، طی بررسی‌های پزشکی و رادیوگرافی پس از عمل گزارش نشد.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

هدف از مطالعه این پرونده طراحی و ارزیابی کارامدی یک پروتز مفصل گیجگاهی پرینت سه بعدی شده و همچنین به کارگیری این پروتز در درمان مرحله نهایی بیماری آرتوروز TMJ یک بیمار بود. عدم موفقیت پروتز، به صورت شل شدگی و یا شکست زود هنگام، یک عامل مهم محدود کننده در طول عمر کنونی پروتزهای تعویض مفصل فکی است که تحت تاثیر نیرو‌های تماسی مفصل و تنش‌های پروتز ناشی از بارگذاری دینامیکی می‌باشد.

هندسه پروتز به عنوان عامل مهم دخیل در بارگذاری مفصل و بنابراین، شکست فرسایشی و یا شل شدگی در طراحی‌های کنونی است. دانش دقیق از بارگذاری مفصل طی فعالیت‌های روزانه مانند جویدن و یا گاز زدن، برای ارزیابی کارامدی پروتز تعویض مفصل، و همچنین ارزیابی کمی تاثیر طراحی ایمپلنت برعملکرد پروتز، حیاتی می‌باشد.

یک فرد خانوم 48 ساله، مبتلا به آرتوروز نوع 5 در TMJ سمت چپ، در این مطالعه شرکت داده شد. بیمار قادر به بازکردن دهان تا 22 میلیمتر ، و همچنین دارای درجه درد 7 از 10 در مقیاس VAS پیش از جراحی بود. بیمار تحت روش ‌های درمان‌ مرسوم پیشین بهبود نیافته، و خارج از محدوده اندازه و شکل آناتومی معمول پروتز بود. برای این بیمار هیچ گونه پیشینه پزشکی جراحی فک و صورت وجود نداشت.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”