ساخت افزایشی در جراحی دهان، فک و صورت – قسمت دوم
در حین بازسازی نقایص فک فوقانی، نه تنها حفظ یکنواختی آناتومیک و ظاهر مهم است، بلکه بازگرداندن عملکرد بافتی نیز اهمیت دارد. تا به امروز استفاده از روش پیوند استخوانی در جراحی دهان، فک و صورت با هدف بازسازی، به عنوان یک “استاندارد طلایی” مطرح بوده است. با این حال استفاده از استخوان پیوندی موجب عوارض جانبی برای موضع اهداکننده میشود. یکی دیگر از ضعفهای مهم پیوند استخوانی این است که آنها باید به صورت دستی مطابق با محل نقص ساخته شوند. بنابراین استفاده از روشهای درمانی غیرتهاجمیتر در درمان نقصهای استخوانی بیشتر ترجیح داده میشوند.
مهندسی بافت به عنوان یک جایگزین معتبر برای پیوند استخوان به شمار میآید که هدف آن بازگرداندن نقایص استخوانی ناشی از ضربه، تومور، و یا نقایص مادرزادی میباشد. این روش با اصول مهندسی پزشکی و مهندسی مواد ترکیب شده است.
مدلسازی کامپیوتری و تولید سریع پروتز نیازمند اطلاعاتی میباشد، که در طی آن یک تصویر سه بعدی مجازی ایجاد میشود که به منظور ساخت یک نمونه کابردی بالینی به کار میرود. چالش فعلی در درمان این است که تعادل مطلوبی بین خواص پروتز و انتخاب موثرترین نوع سلول برقرار شود بهطوریکه نسوج بافت (بافت مجدد) را به حداکثر و هزینهها را به حداقل ممکن برساند و همچنین درد و ناراحتی و فشار را برای بیمار کم کند.
“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”