بایگانی برچسب برای: ترمیم فک و صورت

ساخت افزایشی در جراحی دهان و صورت – قسمت سوم

هدف از این بررسی، برجسته کردن و بحث در مورد دو تکنولوژی در حال ظهور برای بازسازی نقایص استخوانی در جراحی دهان و صورت می­‌باشد: 1) مدل­سازی سریع و کامپیوتری و ساخت پروتز شخصی‌سازی‌شده برای بازسازی نقص­‌های استخوانی بزرگ و 2) بلندی کف سینوس ماگزیلاری به عنوان یک مدل معتبر برای آزمایش رویکرد مهندسی بافت در توانایی روش­‌های جراحی تک مرحله‌­ای.

در این دو مدل استفاده از درمان­‌های سلولی به ویژه استفاده از درمان سلولی بنیادی چربی، موجب ترویج بازسازی و یا ساخت نواحی آسیب­‌دیده با استفاده از فعالیت­‌های زیستی می­‌باشد. در این بررسی فناوری­‌های ساخت افزودنی‌­های پزشکی مورد بحث قرار گرفته­‌است. همچنین بر پتانسیل سازه­‌های طراحی شده توسط مهندسی بافت به منظور بازگرداندن نقایص بزرگ استخوانی دهانی و فک بالا در موقعیت­‌های تحمل بار توسط جراحی یک مرحله­‌ای و یا دو مرحله‌­ای، تاکید می­‌شود. در حال حاضر اشکال عمده­‌ی استفاده از پروتزهای مورد استفاده این است که ظرفیت بارگذاری آنها برای بازسازی ضایعات استخوانی کم است چرا که این پروتزها عمدتا از سیمان استخوانی، چسب، ذرات و گرانول­‌ها تولید می­‌شوند. به همین دلیل برای ثابت کردن شکل نهایی منطقه­‌ی بازسازی نیاز به استفاده از یک مهار کننده می­‌باشد. به عبارت دیگر، سازه­‌های مهندسی بافت باید ساختار اصلی و پیچیده­‌ی زمینه (داربست)، سلول­‌ها و عوامل فعال زیستی را به درستی تقلید کنند تا قادر به بهبود عملکرد پیوند و بازگرداندن خواص مکانیکی به بافت آسیب‌­دیده باشند.

تکنیک ساخت به روش افزودنی به راحتی و به صورت خودکار با تکنیک تصویربرداری در تولید داربست به مهندسی بافت کمک می­‌کند و همچنین اجازه می­‌دهد داربست­‌ها در اندازه و شکل کلی و یا به صورت سفارشی برای هر بیمار ساخته­‌شود.

استفاده از این تکنیک در درمان نقایص استخوانی فک و صورت همواره با موفقیت همراه بوده­‌است.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

ساخت افزایشی در جراحی دهان، فک و صورت – قسمت دوم

در حین بازسازی نقایص فک فوقانی، نه تنها حفظ یکنواختی آناتومیک و ظاهر مهم است، بلکه بازگرداندن عملکرد بافتی نیز اهمیت دارد. تا به امروز استفاده از روش پیوند استخوانی در جراحی دهان، فک و صورت با هدف بازسازی، به عنوان یک “استاندارد طلایی” مطرح بوده­ است. با این­ حال استفاده از استخوان پیوندی موجب عوارض جانبی برای موضع اهداکننده می‌­شود. یکی دیگر از ضعف­‌های مهم پیوند استخوانی این ­است که آن­ها باید به صورت دستی مطابق با محل نقص ساخته شوند. بنابراین استفاده از روش­‌های درمانی غیرتهاجمی­‌تر در درمان نقص­‌های استخوانی بیشتر ترجیح داده­ می­‌شوند.

مهندسی بافت به عنوان یک جایگزین معتبر برای پیوند استخوان به شمار می­‌آید که هدف آن بازگرداندن نقایص استخوانی ناشی از ضربه، تومور، و یا نقایص مادرزادی می‌­باشد. این روش با اصول مهندسی پزشکی و مهندسی مواد ترکیب شده ­است.

مدل­‌سازی کامپیوتری و تولید سریع پروتز نیازمند اطلاعاتی می­‌باشد، که در طی آن یک تصویر سه بعدی مجازی ایجاد می­‌شود که به منظور ساخت یک نمونه کابردی بالینی به کار می­‌رود. چالش فعلی در درمان این ­است که تعادل مطلوبی بین خواص پروتز و انتخاب موثرترین نوع سلول برقرار شود به­‌طوریکه نسوج بافت (بافت مجدد) را به حداکثر و هزینه‌­ها را به حداقل ممکن برساند و همچنین درد و ناراحتی و فشار را برای بیمار کم کند.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

ساخت افزایشی در جراحی دهان، فک و صورت – قسمت اول

ساخت افزایشی فرآیند اتصال مواد به منظور تولید یک قطعه براساس اطلاعات مدل مجازی سه بعدی می‌باشد، که یک تکنولوژی قابل اعتماد در جراحی دهان، فک و صورت محسوب می‌شود. مدیریت بافت‌های از دست رفته در نواحی صورت و جمجمه به علت ناهنجاری‌های مادرزادی، تروما و یا درمان سرطان چالش بزرگی را برای جراحان فک و صورت ایجاد می‌کند. روش‌های بسیاری برای مدیریت چنین نقص‌هایی وجود دارد اما پیوندهای استخوانی هنوز به عنوان یک استاندارد طلایی باقی مانده است.

با این وجود، درمانی مبتنی بر استفاده از مواد بیولوژیکی یا پروتز نیز به عنوان جایگزینی مناسب برای گرافت های استخوانی شناخته می شود. استفاده از این پروتکل‌های درمانی اغلب نیازمند یک پروتز  شخصی‌سازی‌شده می‌باشد، که نیازهای عملکردی و زیبایی، فراهم ساختن امکان خون‌رسانی و همچنین برآورده ساختن نیازهایی از قبیل اعمال بار و نیرو بر بافت آسیب دیده را فراهم می‌کند. در حال حاضر چنین پروتزهای سه بعدی با استفاده از تکنولوژی ساخت افزایشی تهیه می‌شوند. در این بررسی دو مورد از بازسازی نقص‌های استخوانی دهانی و فک بالا و پایین با استفاده از این تکنولوژی مورد بررسی قرار گرفته است. با استفاده از کامپیوتر پروتزهای سه بعدی طراحی شده و مطابق با ضایعات استخوانی ساخته می‌شوند. علاوه بر این، فناوری‌های مهندسی بافت به کمک تصویربرداری، جهت تعیین موقعیت جراحی و تسهیل تولید پروتزهای شخصی‌سازی‌شده که برای نیازهای بیمار به طور خاص تهیه می‌شود، مورد بحث قرار گرفته است.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

جراحی هم زمان رزکشن تومور و بازسازی – قسمت چهارم

جراحی هم زمان رزکشن تومور و بازسازی – قسمت چهارم

در بیمار سوم، رزکشن تومور شامل نواحی جانبی سینوس جلو است که حفظ گردید و توسط یک فلپ پری کرانیال سیل گردید. انطباق پروتز بررسی شد و سپس به وسیله مینی پلاک­‌های دو میلی‌متری و پیچ به استخوان متصل شد. دورا به پروتز متصل گردید و پروتز سوراخ­‌هایی داشت که مانع از تشکیل هماتومای اپیدورال می‌­شوند. یک لوله تخلیه قرار داده شد و پوست به صورت دولایه بسته‌ ­شد. در دوره بعدازعمل تمامی بیماران از دیپلوپیا رنج می‌­بردند که تا یک ماه بعد از عمل به صورت خودبخودی رفع گردید. دید بیمار دو از چهار دهم به هفت دهم بهبود یافت.

پیگیری‌های پس از عمل، از نقطه نظر بررسی بازسازی، بدون حادثه ی خاصی پیش رفت و نیازی به خارج کردن هیچ کدام از پروتزها به علت عفونت نبود.

نتایج مورفولوژی و زیبایی کوتاه ­مدت و بلند مدت در تمامی بیماران رضایت­ بخش بود. مخصوصا موقعیت و بیرون­ زدگی حدقه­ چشم کاملا صحیح بود. سی­‌تی­ اسکن­‌های پس ازعمل نشان داد که پروتز­های شخصی­‌سازی­‌شده موقعیت صحیح پیرامون حفره­‌ چشم و مورفولوژی دیواره را بازگدانده ­است. تصاویر سی­‌تی­‌اسکن پس از دو سال هیچگونه عود بیماری را نشان ندادند.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

 

جراحی همزمان رزکشن تومور و بازسازی – قسمت سوم

جراحی هم زمان رزکشن تومور و بازسازی – قسمت سوم

تمامی بیماران تحت عمل فلپ کرونال قرار گرفتند. کرانیوتومی مربوط به نواحی پیشانی و اربیت توسط تیم جراحی فک­ و صورت و جراحی مغز و اعصاب و با استفاده از راهنما های سفارشی مربوط به هر بیمار که به عنوان قالبی برای فلپ استخوانی استفاده شدند، صورت گرفت. در بیمار یک و دو استئوتومی ­‌های موقتی اربیت زایگوما صورت گرفت تا بتوان عضلات تمپورالیس را بیشتر عقب کشید. اتصال استخوان زایگوما به عضله جوشی دست­ نخورده باقی ماند. این امر برای بهبود دسترسی برای کرانیوتومی پتریونی و برای استئوتومی دیواره جانبی اربیت بر اساس راهنما های جراحی بسیار مفید است. بعد از اتمام عمل مغز و متصل نمودن پروتز، زایگومای استئوتومی­ شده به وسیله مینی پلاک‌­ ها ثابت شد. در هر بیمار، پوست سر به­ دقت بالا آورده شد؛ تومور و استخوان معیوب برداشته شد و این کار با دقت فراوان صورت گرفت تا از آسیب به محتویات اربیت جلوگیری شود و برای آنالیز های بافت­ شناسی فرستاده شد. از یک سیستم موقعیت­ یابی در حین عمل استفاده شد تا عمق مرز های رزکشن تومور چک شود و ساختار های حیاتی نیز حفظ گردد.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

جراحی همزمان رزکشن تومور و بازسازی – قسمت دوم

جراحی همزمان رزکشن تومور و بازسازی – قسمت دوم

از ژوئن تا دسامبر 2010، سه بیمار با تومورهای خوش­‌خیم نواحی جمجمه و اربیت تحت درمان­‌های ترکیبی فک­ و صورت و جراحی­ مغز قرار گرفتند. در تمامی موارد، از ایمپلنت­‌های شخصی‌سازی‌شده برای بازسازی جمجمه و اربیت به صورت موفقیت­‌آمیزی استفاده شد. از تصویرهایی با فرمت دایکام برای فرآیندهای طراحی و ساخت استفاده شد. تصاویر سی­‌تی­‌ اسکن سه بعدی برای جراح فرستاده شد تا با نرم‌­افزاری که اجازه چرخش و دیدن این تصاویر سه بعدی در زوایای مختلف را به جراح می­‌دهد، تصاویر توسط جراح مشاهده شود. در کنفرانسی تحت وب با مهندسان، جراح استئوتومی­‌های رزکشن مربوط به برداشت تومور را روی صفحه کامپیوتر شبیه­‌سازی نمود. یک پروتز شخصی­‌سازی­‌شده طراحی گردید و در آن آناتومی منحصربفرد بیمار لحاظ شد.

وقتی برنامه‌­ریزی مجازی کامل شد، راهنماهای جراحی برای رزکشن برنامه­‌ریزی شده طراحی گردیدند. راهنماهای جراحی شخصی­‌سازی­‌شده به انتقال کرانیوتومی مجازی برنامه‌­ریزی شده به اتاق عمل کمک می­کند و منجر به بازسازی با پروتزی سفارشی و کاملا منطبق با عیب از لحاظ ابعاد و هندسه می­‌شود. جراح راهنماها را بازبینی نموده و درنهایت تایید می­‌کند. سپس مدل پروتز سفارشی ساخته­ و به همراه راهنماهای جراحی برای جراح ارسال می­‌شود. در صورت رضایت و تایید جراح، پروتز و راهنماهای برش، غیراستریل تحویل داده ­می­‌شوند و به‌وسیله حرارت در بیمارستان استریل می­گردند.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

 

 

جراحی همزمان رزکشن تومور و بازسازی – قسمت اول

تومورهای خوش­خیم نواحی فک، صورت، جمجمه و اربیتال نیازمند رزکشن هستند و متعاقب آن بازسازی­‌های مربوطه برای محافظت از مغز و ناحیه اربیتال نیز نیاز است. ترمیم و بازگرداندن آناتومی و عملکرد نواحی جمجمه و اربیتال، هنگامی که برای یک بازسازی مناسب و مورد قبول از لحاظ زیبایی انجام می­‌شود، چالشی جدی را برای تیم جراحی ایجاد می­‌نماید. ایجاد دوباره انحنای طبیعی پیرامون اربیت و برآمدگی پیشانی به صورت دقیق کار سختی است. بازسازی مناسب دیواره اربیتال نیازمند بازگرداندن صحیح موقعیت چشم و اجتناب از محدودیت عضلات اکسترا اکولار پس از عمل می­‌باشد. چندین ماده و روش­‌های گوناگون برای بازسازی عیوب و نقص‌های مربوط به استخوان جمجمه و اربیتال به شیوه‌ه­ای که زیبایی مناسبی و قایل قبول ایجاد نماید استفاده شده است که شامل استخوان اتوگرافت، استخوان زنوگرافت و تعویض استخوانی است. هرکدام از این مواد مزایا و معایبی دارند. در عمل­‌های بازسازی باتاخیر (ثانویه)، استفاده از پروتز شخصی‌­سازی­‌شده منجر به نتایج عملکردی و زیبایی بسیارخوبی می­‌شود. در این گزارش، نویسندگان برنامه­‌ریزی و روش جراحی و همچنین نتایج عملکردی و زیبایی پروتز­های شخصی­‌سازی­‌شده سفارشی به روش طراحی و ساخت به کمک کامپیوتر(CAD/CAM) را برای بازسازی اولیه در بیماران با تومورهای ناحیه جمجمه و اربیتال توضیح می­‌دهند.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

ترمیم جمجمه – بررسی ده مورد – بخش سوم

در این مطالعه با استفاده از مدل­‌های سه بعدی که از تصاویر کامپیوتری سی­‌تی­‌ اسکن گرفته­‌شد ترمیم جمجمه به­‌ طور متقارن با موفقیت انجام شد. به منظور تولید پروتزهای ‌شخصی‌سازی‌شده جمحمه به عنوان اولین مرحله از یک اسکنر اسپیرال استفاده شد. به جهت آنکه طراحی پروتز با استفاده از اطلاعات حاصل از اسکن انجام می‌شود، رعایت حداقل کیفیت لازم در انجام اسکن ضروری است. پس از آن، یک مدل سه بعدی مجازی از جمجمه با استفاده از نرم‌افزارهای مهندسی و پزشکی بازسازی سه بعدی و به کمک داده‌های سی‌تی اسکن، بدست­ آمد. با استفاده از پرینترهای سه بعدی، مدل­‌های مجازی (از نقص جمجمه و پروتز سفارشی) به مدل­‌های فیزیکی تبدیل شدند. پروتز به خوبی مطابق با نقص موردنظر طراحی و سپس ساخته­‌ شده شده و در نتیجه پس از ساخت نیازی به عملیات بیشتر نبود.

در تمامی ده بیمار مورد مطالعه نقص استخوان جمجمه به خوبی بازسازی شد و همچنین از لحاظ زیبایی نیز تمامی بیماران به‌­طور قابل توجهی بهبود یافتند. بررسی فایل­‌های سه بعدی و  سی‌تی اسکن بیماران نشان داد که در تمامی ده بیمار تقارن به خوبی حاصل شده و هیچگونه اثرات ثانویه­‌ای بر توده مغزی یا بافت نرم وجود نداشته­‌ است.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

ترمیم جمجمه – بررسی ده مورد – بخش دوم

نقص استخوان جمجمه ممکن است به علت آسیب و ضربه توسط جسم خارجی، عفونت استخوان جمجمه و آزادسازی فشارهای مغزی در کرانیکتومی رخ دهد. نقص‌­های جمجمه علاوه بر ظاهر و زیبایی فرد، موجب اختلالات عملکردی نیز می‌­شود. تقارن استخوان جمجمه علاوه بر ظاهر، از نظر روانی و بهبود روابط اجتماعی بیماران نیز تاثیرگذار است. در بیماران مبتلا به نقایص جمجمه، نقص­‌های عملکردی نیز مشاهده شده­‌است. در این قبیل بیماران سندرم trephination می­‌تواند رخ دهد. علائم اصلی شامل سرگیجه، تحریک­‌پذیری، اضطراب و عدم تحمل سر و صدا و ارتعاش است. ترمیم جمجمه به عنوان روشی برای درمان این سندرم شناخته­‌ می‌شود. برخی از مطالعات بهبود قابل توجه عملکردی را پس از ترمیم گزارش کرده‌اند. به همین دلیل بازسازی استخوان جمجمه و دست­یابی به تقارن نه تنها از نظر ترمیم زیبایی بلکه برای بهبود عملکرد عصبی نیز از بیشترین اهمیت برخوردار است.

روش ساخت افزودنی (پرینت سه بعدی) در چند سال گذشته توسعه یافته­ و این امکان را فراهم می­‌کند تا پیش از عمل جراحی، پروتز شخصی‌سازی‌شده دقیقا متناسب با نقص جمجمه بیمار ساخته­ شود.

پروتزهای کرانیوپلاستی شخصی­‌سازی‌شده در مقایسه با مش‌هایی که در حین جراحی شکل داده می‌شوند، دارای مزایای فراوانی هستند. از جمله این مزایا می‌توان به کاهش زمان جراحی، اثرات مثبت بر روند درمان، جراحی همراه با ریسک کمتر، عدم نیاز به استفاده از پیوند، نتایج زیبایی بهتر، بهبود سریع­‌تر و در نتیجه به دلیل کوتاه شدن دوره­‌ی درمان کاهش هزینه­‌ اشاره کرد.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

کرانیوپلاستی (ترمیم جمجمه) – بررسی ده مورد – بخش اول

هدف: هدف از این مطالعه، ارزیابی کمی میزان موفقیت بازسازی متقارن جمجمه با استفاده از پروتزهای شخصی‌سازی‌شده – ساخته شده به کمک پرینتر سه بعدی – و بررسی هرگونه عواض ناشی از کرانیوپلاستی (ترمیم جمجمه) می‌باشد.

بیماران و روش‌­ها: پروتزهای جمجمه شخصی‌سازی‌شده (سفارشی) با استفاده از اطلاعات ناشی از تصاویر سی‌تی اسکن متقاضیان در ناحیه­‌ی آسیب­‌دیده و روش ساخت افزودنی (پرینت سه بعدی) تهیه شدند. پروتزهای ساخته شده در 10 بیمار مورد استفاده قرار گرفتند (نه مرد و یک زن) که پیش از این از عمل کرانیوپلاستی بهره برده­ بودند و تمامی عوارض ناشی از کرانیوپلاستی نیز ثبت شده­ بود.

نتایج: پس از درمان بیماران به طور میانگین حدود 42 ماه (محدوده 7 تا 85 ماه) مورد پیگیری قرار گرفتند. از نظر زیبایی تمامی بیمار بهبود یافته­‌بودند. زمانی که میزان بازسازی ناحیه جمجمه در سمت راست با بازسازی سمت چپ مقایسه شد، دو مورد عوارض مشاهده شد. یکی ایجاد مجموعه موقت از سروما پس از جراحی بود و دیگری شامل ایجاد چین و چروک­‌هایی در پیشانی بود. غیر از این موارد، هیچگونه عارضه عفونی و یا علائم پس زدن پیوند مشاهده نشد.

نتیجه­‌گیری: پروتزهای شخصی‌سازی‌شده‌ی ساخته شده برای کرانیوپلاستی بهبود قابل توجهی را در مورفولوژی نشان داد. این روش می­‌تواند برای بازسازی استخوان­‌ها در نواحی دیگر بدن نیز به‌­کار رود.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”