بایگانی برچسب برای: ایمپلنت شخصی سازی شده

کرانیوپلاستی با پروتز سفارشی تیتانیومی جمجمه – بخش سوم

در این مطالعه گذشته‌نگر، از سوابق عمل­‌های جراحی و دیتابیس‌­های آزمایشگاهی برای شناسایی تمامی بیمارانی که تحت عمل کرانیوپلاستی با تیتانیوم و با استفاده از یک پروتز سفارشی تیتانیومی جمجمه قرار گرفته بودند، استفاده گردید. تمام جراحی‌­ها در یک بیمارستان در لندن و در بازه زمانی بین سال 2001 تا 2010 انجام شده ­بودند. فقط بیمارانی که عیوب جمجمه­‌ای عمیق در ناحیه کالوریال داشتند در این مطالعه بررسی شدند. سوابق کلینیکی بررسی گردیدند و اطلاعات بیماران نظیر جمعیت­ شناسی، سن بیمار هنگام عمل، دلیل تجویز کرانیوپلاستی، بازه زمانی بین ایجاد عیب و بازسازی، طول دوره بستری، طول دوره تحت­ نظر بودن، محل عیب، مساحت سطحی عیب، عوارض ایجادشده بلافاصله پس­ از عمل (عوارض رخ­داده حین دوره بستری) و عوارض طولانی ­مدت (عوارض رخ­داده بعد از ترخیص) جمع ­آوری شدند. جست­ و جویی در مقالات علمی از طریق پایگاه­های PubMed و Science Direct تحت عناوین کرانیوپلاستی، بازسازی کالوریال، بازسازی کرانیال، عیوب کرانیال و عیوب کالوریال صورت گرفت. از مقالات یافت­ شده و مراجع آنها برای شناسایی مقالاتی که عوارض کرانیوپلاستی را گزارش کرده­ بودند استفاده شد. سپس اطلاعات این مطالعات خلاصه ­گردید تا نرخ عدم­ موفقیت مواد کرانیوپلاستی که اخیرا استفاده شده ­بودند شناسایی شود تا برای مقایسه با نتایج کرانیوپلاستی­‌های مطالعه بیمارستانی مدنظر استفاده شود. معیاری که برای خلاصه­‌سازی این اطلاعات استفاده گردید به صورت زیر است: 1) سری­‌هایی از بیماران که حداقل نتایج را برای 7 بیمار گزارش داده‌اند؛ 2) تاریخ انتشار در سال 1995 یا بعد از آن باشد؛ 3) روش بازسازی گزارش­ شده برای عیوب عمیق جمجمه­‌ای در انسان باشد؛ 4) نرخ عدم­ موفقیت مربوط به هر روش به وضوح گزارش شده ­باشد یا از اطلاعات منتشرشده قابل محاسبه باشد.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

کرانیوپلاستی با پروتز سفارشی جمجمه – بخش دوم

کرانیوپلاستی با پروتز سفارشی جمجمه – بخش دوم

بازسازی عیوب مربوط به جمجمه و فرق سر همچنان جراحان را به چالش می­‌کشد. عیوب جمجمه می­‌توانند از رنج وسیعی از فرآیندهای پاتالوژیکی یا مداخلات درمانی ناشی شوند. بازسازی این عیوب برای بازیابی زیبایی طبیعی جمجمه و صورت و محافظت از مغز از آسیب­‌های احتمالی ضروری است. یک کرانیوپلاستی ایده‌­آل باید از لحاظ زیبایی نتایج بسیار خوبی داشته باشد، قابلیت مقاومت دربرابر آسیب و ضربه مستقیم بدون شکستگی و واماندگی داشته باشد، از نظر عوارض جانبی تاثیرات بسیار اندکی روی بیمار داشته باشد و در بلندمدت پایدار باشد. در حال حاضر نتایج محافظتی و زیبایی بازسازی جمجمه عامل اصلی برای انتخاب و استفاده از این روش است. روش­‌های متنوعی جهت ترمیم این عیوب با استفاده از اتوگرافت، آلوگرافت و مواد زیست ­سازگار دیگر نظیر طلا، فولاد ضدزنگ، ویتالیوم، تنتالوم، تیتانیوم، پلی ­اتیلن، متیل­ مت اکریلات، PEEK، اکریلیک، سرامیک­‌ها و شیشه­‌های زیست­ فعال، به صورت تکی یا ترکیبی توسعه­ داده ­شده‌اند. روش ایده‌آلی وجود ندارد، زیرا هر روش محدودیت­‌های خود را داراست. وقتی از اتوگرافت­‌ها استفاده می­‌شود، مشکلات پیش­رو شامل کانتور رضایت­‌بخش پیوند و پایداری بلندمدت است، خصوصا تحلیل­ رفتن پیوند استخوان و همچنین عوارض­ جانبی محل برداشت استخوان جهت پیوند. همچنین برای موادزیستی نیز نرخ عفونت بالا و گسیختگی ماده گزارش شده ­است.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

کرانیوپلاستی با پروتز سفارشی جمجمه – بخش اول

رنج وسیعی از تکنیک‌های در دسترس به منظور بازسازی نقص‌های جمجمه در نواحی با ضخامت بافت بالا و همچنین ایجاد یک بستر مناسب برای عمل‌های جراحی فک و صورت همچنان به صورت اثبات نشده باقی مانده‌اند. در طول یک دوره 9 ساله، 149 بیمار با استفاده از به کارگیری 151 پروتز سفارشی جمجمه (شخصی‌سازی‌شده)  تحت درمان کرانیوپلاستی قرار گرفتند. اطلاعات مربوط به آمار بیماران، علایم کرانیوپلاستی و اندازه و محل نقص از گزارش‌های کلینیک‌های درمانی جمع‌آوری شده‌اند. عوارض زود هنگام این روش درمانی که نیازمند مداخله و ترمیم مجدد بودند، تنها در 7% موارد مشاهده شد و این موارد نیز شامل: seroma، لخته شدن خون است و در یک مورد نیز به دلیل ادامه یافتن خونریزی ناچار به خارج سازی ایمپلنت از بدن بیمار شدند. یک مورد منجر به فوت نیز پس از سه عمل جراحی به دلیل سکته مغزی شدید گزارش شد. در 19% موارد عوارض ناخواسته مانند seroma محدودیت‌هایی را ایجاد کردند اما تنها در 4% موارد ناچار به خارج کردن ایمپلنت از بدن بیمار شدند. عفونت در تمامی موارد عامل شکست جراحی محسوب می‌شود. یک بررسی جامع از اطلاعات بدست آمده به منظور مقایسه میزان شکست در سایر تکنیک‌های بازسازی کامل جمجمه انجام شد. این بررسی مشخص کرد که استفاده از ایمپلنت‌های شخصی‌سازی‌شده به خصوص تیتانیومی نسبت به سایر تکنیک‌ها، روشی منطبق‌تر و مطلوبت‌تر به حساب می‌آیند و همچنان یک گزینه مناسب برای بازسازی تمام اندازه‌های ضایعات مغزی محسوب می‌شوند.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازسازی پس از شکستگی پلیت فک – بخش پنجم

بازسازی پس از شکستگی پلیت فک – بخش پنجم

در هر سه مورد پلیت فک استفاده ­شده با هدف بازسازی فک پس از برداشتن تومور استخوانی، در محل اتصالش با فک دچار شکستگی شده­ بود که این امر نشان می‌­دهد، این ناحیه تحت تنش و بارگذاری است که می­‌تواند به مرور در اثر خستگی و فشار دچار شکست شود. همچنین این ناحیه­‌ایست که در آن پروتز هنگام عمل و قبل از آن به منظور انطباق یافتن با فک دچار خمش می­‌شود و بنابراین موجب ضعف در پلیت به­ کار رفته می­‌گردد.

پروتزهای شخصی‌سازی‌شده به دلیل آنکه به طور اختصاصی برای بیمار طراحی می­‌شوند نسبت به پلیت بازسازی سنتی موجود قوی­‌تر عمل می­‌کنند. پلیت بازسازی رایج باید به منظور اتصال با فک بیمار، باتوجه به آناتومی بیمار به درستی خم شوند. این فرآیند خمش می­‌تواند موجب تجمع تنش و در نتیجه حساس شدن به شکستگی و شیار شود، به­ علاوه اینکه موجب کاهش عمر خستگی پلیت نیز می‌گردد.

علاوه ­براین، پروتزهایی که به صورت سفارشی برای بیمار طراحی می­‌شوند دارای یک منحنی نامحسوسی در اطراف مرزهای نامتقارن فک می­‌باشند. این امر به افزایش استحکام و قدرت در چندین جهت و همچنین به قرارگیری مناسب ایمپلنت کمک می­‌کند.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازسازی پس از شکستگی پلیت فک – بخش چهارم

بیمار سوم مورد مطالعه در این تحقیق، مردی 45 ساله دچار توده­‌ای دردناک بود که تا ناحیه­‌ی راست فک پیش­­رفته­ بود و تومور سرطانی در بافت استخوان فک تشخیص داده­ شده­ بود. پس از درمان­ه‌ای اولیه به منظور کاهش تومور سرطانی، شخص تحت عمل جراحی ناحیه­‌ی راموس و کندیل سمت راست با پلیت فک باریکی قرار گرفت.

بیمار با استفاده از پلیت فک مورد درمان قرار گرفت . بیمار پس از 3 ماه به رژیم غذایی معمول خود بازگشت، اما در ماه هشتم پس از عمل متوجه بلند شدن قسمتی از فک هنگام جویدن شد. انجام رادیوگرافی پانورامیک وجود یک شکستگی را در پلیت بازسازی در محل اتصال با استخوان فک نشان­ داد.

باتوجه به رضایت­‌مندی بیمار تا قبل از شکسته ­شدن پلیت بازسازی فک پلیتیی با همان مشخصات به منظور تعمیر و نگهداری به صورت سفارشی و شخصی‌سازی‌شده برای بیمار طراحی و ساخته­ شد.

این روش در کمتر از دو ساعت بر روی بیمار انجام شد و او توانست بعدازظهر همان روز از خانه خارج شود و همچنین کمتر از یک هفته به محل کار خود برگردد. پس از 9 ماه رادیوگرافی مجدد نشان داد که پروتز شخصی‌سازی‌شده کاشته شده کاملا با استخوان فک در تماس است.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازسازی فک پایین پس از شکستگی پلیت – بخش سوم

کیس دوم دختر جوان 16 ساله‌ای مبتلا به سندروم Li-Fraumeni بود که در ناحیه­‌ی فوقانی فک پایین شیمی درمانی شده بود و استخوان فک در ناحیه­‌ی بین اولین دندان آسیاب (مولار) در سمت چپ تا دومین دندان پیش­ از آسیاب (پیری­مولار) در سمت راست، برداشته شده بود. او همچنین در کنار شیمی­ درمانی از پلیت بازسازی فک استفاده کرده بود. به منظور بازسازی فک پایین 9 ماه بعد از پیوند استخوان از لگن استفاده­ شد و متعاقبا چهار ایمپلنت به منظور ترمیم برای او کار گذاشته­ شد.

ده سال پس از درمان اولیه درد و ناراحتی در قسمت راست فک پایین و مشکل بلعیدن در بیمار شروع شد. نمونه برداری انجام شد و مشخص شد که مجدداً بیمار دچار تومور شده است. برای دومین بار بیمار تحت درمان و شیمی­ درمانی قرار گرفت. در این مرحله نیز به منظور بازسازی فک پایین از پلیت بازسازی بزرگتری استفاده ­شد که جایگزین پلیت اصلی شد.

پس از دو سال مجددا در قسمت بازسازی شده اندام دچار مشکل شد. اینبار از ایمپلنت شخصی‌سازی‌شده برای بیمار استفاده­ شد که نیاز عملیاتی کمتری نیز داشت. این امر موجب شد که ادامه­‌ی شیمی­ درمانی با حداقل اختلال انجام شود. پروتز سفارشی به منظور سازگاری بهتر به قسمت جلویی فک متصل شد.

پروتز کار گذاشته­ شده در فک پایین و پلیت بازسازی پس از دو سال از به کارگیری پروتز سفارشی نیز همچنان بدون آسیب باقی ماندند.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازسازی فک پایین پس از شکستگی پلیت – بخش دوم

در این تحقیق سه بیمار با نقص پیوسته در فک پایین که ابتدا از پلیت بازسازی برای درمان استفاده کرده اما دچار شکستگی پلیت شده بودند و قادر به تعویض کامل پلیت شکسته­ شده و یا کاندیدای بازسازی پیوند استخوان نیز نبودند، مورد مطالعه قرار گرفته و برای هر بیمار یک پروتز شخصی‌سازی‌شده برای ترمیم شکستگی پلیت و بازسازی فک پایین طراحی و تولید شد.

در مورد اول یک مرد 75 ساله که دچار یک آملوبلاستومای فک پایین در سمت چپ شده ­بود مورد جراحی قرار گرفت. نقص فک در این بیمار شامل ناحیه­ ی راموس و کندیل بود و تقریبا تا ناحیه­‌ی مابین اولین دندان آسیاب (Molar) تا دومین دندان مابین آسیاب و دندان نیش (premolar) ادامه پیدا­ کرده ­بود.

رادیوگرافی پانورامیک و سی­‌تی­ اسکن یک پلیت سالم را بدون هیچ­گونه اختلال جانبی نشان داد. شش روز بعد، بیمار متوجه یک تغییر در قسمت چپ چانه­‌اش شد. انجام یک رادیوگرافی پانورامیک مجدد، نشان داد که پلیت بازسازی فک پایین در محل اتصال پلیت با فک بیمار دچار شستگی شده­ است. در این حالت گزینه­‌های پیش­‌رو عبارت بودند از: جایگزینی کامل پلیت، همراه و یا بدون پیوند استخوانی و یا جایگزینی تنها قسمت انتهایی پلیت و پل زدن با پیوند استخوان به قسمت بالایی پلیت.

پروتز طراحی شده در فک قرار گرفت و به راحتی به قسمت انتهایی قسمت بالایی پلیت متصل شد و مشکل و نقص به وجود آمده بر اثر شکستگی پلیت، برطرف شد.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازسازی فک پایین پس از شکستگی پلیت – بخش اول

بازسازی فک پایین بعد از برداشتن ناحیه‌ی آلوده شده (ریزکشن) همواره به صورت یک مشکل برای جراحان و بیماران مطرح بوده ­است. هدف اصلی در درمان نئوپلاسم­‌های (توده و یا تومور) بدخیم و خوش‌­خیم، درحقیقت برداشتن تومور با کمترین اثرات منفی می­‌باشد. روش اصلی بازسازی فک پایین از اوایل 1980 استفاده از یک پلیت بازسازی حین جراحی برداشتن تومور و یا با کمی تاخیر بوده است.

هنگامی که شکستگی پلیت در بیمارانی که قادر نیستند و یا حاضر به پذیرش پیوند بافت نیستند رخ می­‌دهد، پزشکان گزینه‌های محدودی برای درمان پیش­رو دارند. یک راه جایگزینی کل پلیت می‌باشد. برای این منظور اغلب می‌بایست از یک پلیت بلندتر و یا یک پلیت در جهت متفاوت که بتواند به اندازه­‌ی کافی با استخوان در تماس بوده و به درستی فیکس شود، استفاده ­‌شود.

در این پژوهش یک روش جدید به منظور بازسازی ناحیه­‌ی شکسته­ شده به­ کار رفته ­است که بازسازی و دوام و ثبات را با حداقل خطرات ممکن انجام می‌­دهد.

تشخیص و شناسایی یک پلیت بازسازی شکسته ­شده فک پایین براساس سوابق بیمار، معاینه بالینی و رادیوگرافی پانورامیک در 3 بیمار انجام گرفت. همچنین به منظور ساخت یک مدل سه ­بعدی از تمامی نقاط فک پایینی با پلیت شکسته­ شده، از روش سی­‌تی ­اسکن فک استفاده­ شد.

بخشی از پلیت بازسازی شکسته شده که بر روی استخوان فک باقی مانده بود برداشته شد و یک پروتز جامد تیتانیومی به منظور انطباق با استخوان فک، قطعه‌ای مشابه با قسمت فک یک پروتز TMJ، طراحی شد.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

پروتز سفارشی در جراحی بازسازی اوربیت – بخش چهارم

نتیجه آنکه ایمپلنت­‌های شخصی­‌سازی‌شده (Patient specific implants) بازسازی شکستگی‌های دیواره و کف اوربیتال را ساده­ تر می‌­کنند و به همین دلیل جایگزین مناسب و دقیقی برای مش­‌های تیتانیومی که به صورت دستی و غیردقیق حین جراحی خم داده می‌شوند، به حساب می‌آیند. استفاده از این ایمپلنت­‌ها برای بازسازی اوربیت از جمله­ روش‌­های ایمن به حساب می­‌آید که در زمان مناسب می‌تواند ساخته و به صورت روزانه به کار برده شود.  همچنین هر جراح می­‌تواند به راحتی از آن­ها استفاده کرده و عمل جراحی را برنامه­ ریزی کند بدون اینکه نیاز به تخصص و یا آشنایی با نرم­ افزار خاصی مورد نیاز باشد.

تمامی ایمپلنت­‌های ساخته شده به صورت جداگانه و بدون مشکل جایگذاری شدند. پس از عمل جراحی، سی‌تی اسکن انجام شده اتصالات دقیق پروتز های شخصی‌سازی‌شده را نشان می‌­دهد.

طبق اعلام سازمان بهداشت جهانی،  پروتزهای شخصی‌سازی‌شده باید نقش کلیدی در زندگی روزانه بیمار ایفا کنند و همچنین باید این ایمپلنت­‌ها تا سال 2020 جایگزین موارد فعلی شوند. این پروتزها برای بازسازی‌های اوربیتال در حال حاضر در دسترس هستند.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

پروتز سفارشی در جراحی بازسازی اوربیت – بخش سوم

مش­‌های تیتانیومی استانداردی که در حال حاضر برای درمان به کار می‌­روند متناسب با مدل­ آناتومیک بیمار به صورت دستی تنظیم می­‌شوند. اما در این مطالعه یک رویکرد جدید با استفاده از ایمپلنت‌­های تیتانیومی که به صورت سفارشی برای هر بیمار شخصی‌سازی و طراحی می‌­شوند برای بازسازی اوربیت به­ کار برده ­شده ­است. این ایمپلنت­‌های شخصی‌سازی‌شده برای هر بیمار (patient specific implants (PSI)) به راحتی ساخته و به­ کار برده می‌­شود و یک روش موثرتر از لحاظ زمان و هزینه به حساب می‌آید.

بیمارانی که دچار نقص و شکستگی دیواره و کف اوربیت بودند در فوریه­‌ی 2014 تا  ژوئن 2014 صرف نظر از جنسیتشان به منظور جراحی بازسازی اوربیت و درمان گرد­آوری شدند. رضایت کامل از بیماران دریافت شد و سی‌تی اسکن دقیق با ضخامت سه دهم میلی­متر از بیماران انجام شد. اطلاعات بدست آمده و استفاده از ناحیه اوربیتال سالم به منظور تهیه­‌ی مدل سه بعدی از ناحیه­‌ی آسیب‌­دیده در بیماران به‌­کار برده‌شد.

ایمپلنت‌­های شخصی‌سازی‌شده در مقایسه با مش‌­های تیتانیومی که به صورت دستی تنظیم می­‌شوند، سختی بیشتری را نشان می­‌دهند و از این‌­رو امکان تغییر کمتری در ابعاد آن‌ها پس از ساخت وجود دارد. این امکان به میزان کم تری نسبت به ایمپلنت‌های استاندارد برای ایمپلنت­‌هایی که از ابتدا بزرگتر طراحی شده باشند وجود دارد که می‌­توانند به راحتی توسط انبر و به صورت دستی تنظیم شوند. به‌طور کلی باید تا حد امکان در مرحله­‌ی پیش تولید ایمپلنت­‌ها نیاز به تنظیمات دستی را از بین برد.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”