“کلا زندگی من انگار فرق کرده. امید به زندگیم خیلی زیاد شده …
انگار دوباره متولد شدم اینقدر این عمل مفید بود برام. ارزشش رو داشت. صد البته داشت…”
“کلا زندگی من انگار فرق کرده. امید به زندگیم خیلی زیاد شده …
انگار دوباره متولد شدم اینقدر این عمل مفید بود برام. ارزشش رو داشت. صد البته داشت…”
فاطمه ۳۵ ساله، فوق لیسانس روانشناسی تربیتی و ساکن حومه شهر تبریز است.
او از بدو تولد دچار دفورمیتی (بدشکلی) جمجمه و پیشانی بوده، اما در سنین نوزادی اقدامی برای رفع این مشکل صورت نگرفته بود. با بزرگ شدن او و ورودش به جامعه، این موضوع برایش آزاردهندهتر میشد و تمایلش برای حضور در میان مردم کاهش مییافت. تا در نهایت برای رفع مشکلش به پزشک مراجعه کرد، اما بهخاطر ریسک بالای آسیب به مغز و ازبین رفتن بینایی، پزشکان ریسک جراحی را نمیپذیرفتند.
،تا سن ۱۸ سالگی شرایط فاطمه به همین صورت بود تا اینکه تصمیم گرفت به هر قیمتی شده عمل ترمیم جمجمه را انجام بدهد. اما با وجود تلاشی که برای پیدا کردن پزشکی که ریسک این جراحی را بپذیرد انجام میداد پزشکان معتقد بودند این کار ریسک زیادی دارد و پیشنهادهای دیگری برای رفع مشکل میدادند؛ مثلا اینکه میتواند با موهایش ناحیه فرورفتگی جمجمه را بپوشاند؛ کاری که عملا تاثیری بر زیبایی فاطمه نداشت
با وجود امتناع پزشکان از انجام عمل جراحی، فاطمه دلسرد نشد و به جستجویش ادامه داد تا درنهایت یکی از اساتید دانشگاه علوم پزشکی تبریز و متخصص جراحی فک و صورت، به او پیشنهاد داد از پروتزهای شخصیسازیشده بنش مدیکال برای بازسازی جمجمهاش استفاده کند.
جراح با صبوری به سوالات فاطمه درمورد جراحی ترمیم جمجمه اش پاسخ داده و به این ترتیب استرس فاطمه را برای انجام عمل جراحی برطرف کرد. بالاخره روز عمل فرا رسید؛ سی ام اردیبهشت ۱۳۹۸، بیمارستان امام رضای تبریز
“تو آینه که خودم رو نگاه میکنم خیلی لذت میبرم چون نتیجه عمل واقعا فوقالعاده دراومده.
من اصلا انتظار نداشتم. قبل عمل پروتزها رو بهم نشون دادن و من گفتم فکر نمیکنم با این حجم از کجی این درستش کنه. در بهترین حالت ۷۰ تا ۸۰ درصد بهتر میشه که باز هم خوبه، اما ۱۰۰٪ نمیشه.
بعد از عمل وقتی آینه دادن دستم تا خودم رو نگاه کنم اصلا شوکه شده بودم. خانواده اومده بودن میگفتن کجی سرت کجا بود؟ یعنی اینقدر بهتر شده بودم … من اگه میدونستم جراحی ترمیم جمجمه با این روش اینقدر خوبه زودتر انجامش میدادم.”
بیشاز یک سال از عمل جراحی فاطمه گذشته و او زندگی عادی خود را ازسر گرفته و به راحتی و بدون دغدغههای قبلی در اجتماع حضور پیدا میکند.