امیر آتشنشانی ۲۷ ساله ساکن تهران است. او به دلیل بیماری زمینهای که از سنین نوجوانی علائمش پدیدار شده بود دندانهای فک بالای خود را به مرور زمان از دست داد و به همین دلیل تا مدتها از دندانهای مصنوعی استفاده میکرد.
با گذر زمان و نبود دندان بر روی استخوانهای فک و به دلیل عدم تحریک بافتهای استخوانی برای بازسازی و استخوانسازی، فک او کاملا تحلیل رفته و کوچک شده بود. این عارضه باعث شده بود نه تنها امکان استفاده از دندان مصنوعی برای او دشوار شود بلکه امکان جراحی و کارگذاری ایمپلنت به روشهای مرسوم و متداول نیز برای او وجود نداشت. در واقع بر اثر تحلیل شدید فک، ریج الوئولار فضا و استحکام مناسب برای کارگذاری ایمپلنت داخل استخوانی را نداشت. همچنین تلاش برای استفاده از پیوند و بازیابی و احیا استخوان برای افزایش حجم ریج نیز بینتیجه مانده بود و مشکلات ظاهری و عملکردی او (از جمله جویدن و صحبتکردن) روز به روز بیشتر میشد.
در تابستان ۱۳۹۹ امیر به متخصص جراحی دهان، فک و صورت مراجعه کرد. پزشک با توجه تجربه چندین ساله در استفاده از پروتزهای شخصیسازیشده فک و صورت طرح درمان متفاوتی را به او پیشنهاد کرد که میتوانست تنها راه بازیابی دندانها باشد. طرح درمان او شامل استفاده از ایمپلنتهای سابپریوستال شخصیسازیشده به صورت یک پروتز دو تکه برای سمت راست و سمت چپ فک بالای او بود. نحوه اتصال پروتزهای سابپریوستال بر خلاف ایمپلنتهای مرسوم که در داخل فک پیچ میشوند از طریق فریمی انجام میشود که دقیقا مطابق هندسه استخوانهای فک بالا و گونه بیمار ساخته میشود. فیکسیشن ایمپلنتهای سابپریوستال از طریق این فریم و به کمک پیچهای کوچکی بر روی سطح استخوانهای مستحکمتر ماگزیلا و زایگوما صورت میگیرد.
در مرحله اول با همکاری یک متخصص پروتزهای دندانی و از طریق اسکن سه بعدی پروتز دندانی که برای بیمار طراحی شده بود محل دقیق اباتمنتهای پروتز سابپریوستال شبیه سازی شد. سپس طراحی سازه فریم، موقعیت پیچهای فیکسیشن و جزئیات طراحی پروتز زیر نظر جراح متخصص فک و صورت انجام گرفت. کارگذاری پروتز در بیمارستان شریعتی تهران و در کمتر از یک ساعت صورت گرفت و پروتزها به راحتی در محل مورد نظر قرارگرفته و بافت مخاطی روی آن رو پوشاند. در مرحله بعدی و پس از چند هفته پروتز موقت بر روی اباتمنتها قرار گرفت تا با گذر چند ماه و ثابت شدن کامل پروتزها امکان قراردادن پروتز دائمی برای امیر فراهم شود.