بایگانی برچسب برای: ترمیم فک و صورت

بازسازی فک پایین با پروتز سفارشی تیتانیومی – بخش دوم

پس از رزکشن، جراح متوجه شد که پلیت بازسازی شکسته ­است و بازشدن دهان بیمار انحراف فک به سمت راست را نشان می­‌داد. تصمیم برآن شد که از یک پروتز سفارشی تیتانیومی استفاده شود که حاوی یک چارچوب به همراه قسمت متخلخل جهت اتصال بهتر استخوان پیوندی از بیمار و ایمپلنت باشد. ایمپلنت­‌های دندانی را قسمت خلفی فک پایین در محل دندان‌های آسیا بزرگ اول و دوم اضافه نمودیم. ساختار مستحکم و قوی چارچوب، پیوند استخوانی را از فشرده­ شدن توسط بافت نرم محافظت نمود و همچنین از تحلیل­ رفتن آن ممانعت نمود. ایمپلنت از طریق شکاف قبلی در سمت راست قسمت پایین فک قرار داده شد. تیم دومی از جراحان از قمست ایلیاک کرست استخوانی را جهت پیوند برداشتند که به همراه زنوگرافت در چارچوب ایمپلنت قرار داده ­شد. سپس در حین عمل فیکس‌کردن اینترماگزیلار در محل قرار داده شد و بعدا در زمان بستری بیمار در بیمارستان به الاستیک تغییر پیدا کرد. تصویربرداری بعدازعمل بسته‌شدن دقیق دهان، تقارن صورت و فک و عملکردی خوب را نشان داد که شامل بازشدن کافی دهان، بسته شدن و حرکت جانبی فک بدون هیچگونه انحرافی بود.

پایش وضعیت بیمار پس از گذشت یک سال از عمل، نتایج عملکردی و زیبایی خوبی را نشان داد. بیمار اکلوژن پایداری داشت و بازشدن دهان او به میزان 50 میلی‌متر و بدون هیچ انحرافی بود. ابتکار ترکیب ایمپلنت دندانی با پروتز، باعث بازسازی فک و ترمیم دندان­ها به صورت همزمان و با استفاده از یک ایمپلنت شخصی­‌سازی­‌شده شد.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازسازی فک پایین با پروتز سفارشی تیتانیومی – بخش اول

بازسازی فک پایین با پروتز سفارشی تیتانیومی

بازسازی عیوب پیچیده جمجمه و صورت (مانند فک پایین) به خاطر آناتومی منحصر به فرد، وجود ساختارهای حیاتی و تنوع عیوب ایجادشده چالش برانگیز است. در بازسازی جمجمه و صورت، بازیابی ظاهر و عملکرد هدف اصلی است. استفاده از اتوگرافت­‌ها، استانداردی طلایی در زمینه درمان این عیوب محسوب می­‌گردد اما استفاده از آن معایب مختلفی دارد که سبب پژوهش در مواد آلوپلاستیک شده­ است. توسعه سیستم­‌های CAD/CAM اجازه برنامه­ ریزی دقیق پیش از عمل و طراحی و ساخت ایمپلنت­‌های شخصی­‌سازی­‌شده را به فعالان حوزه پزشکی می­ دهد. در این فرآیند فایل­های دو بعدی DICOM به فایل­‌های سه بعدی STL تبدیل می شوند و ایمپلنت سفارشی با استفاده از نرم­ افزار سه بعدی طراحی می­ گردد.

جمجمه و ایمپلنت به صورت سه بعدی و از جنس رزین با پرینتر سه بعدی ساخته شدند تا آزمایش­‌های سازگاری و انطباق ایمپلنت و جمجمه انجام شود. سپس ایمپلنت تیتانیومی با استفاده از پرینتر سه بعدی ساخته­ شد. کارهای صورت­ گرفته، برای بیماری است که استخوان­‌های صورت او به خاطر نقص بزرگی در راموس، بدنه و انگل فک راست به خاطر آملوبلاستوما (تومور سرطانی خوش خیم) تحت بازسازی قرار گرفته­ بود.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازسازی دیواره اوربیت با ایمپلنت تیتانیومی – بخش چهارم

در مواردی مانند خرد شدن شدید استخوان، نقص­‌های بزرگ با پشتیبانی کم و یا بدون استخوان خلفی و بازسازی ثانویه می­توان از تکنیک ایمپلنت تیتانیومی شخصی‌سازی‌شده استفاده کرد. برای این منظور بیماران با استفاده از CT با وضوح بالا با ضخامت نیم میلی­متر اسکن شدند.

بین سال­‌های 2003 تا 2008 بیست و دو بیمار با این روش درمان شدند. در این بین هفده بیمار مبتلا به دو بینی بودند که 9 نفر از آن­ها همچنین مشکل جابجایی مردمک چشم را نیز داشتند. دو بیمار مشکل جابجایی مردمک چشم و hypoglobus را هم­زمان داشتند اما مشکل دو بینی نداشتند. بعد از جراحی ده بیمار به سرعت رزولوشن و بهبود دوبینی را گزارش دادند. شش بیمار متوجه بهبود قابل توجهی در علائم باقی­مانده از دوبینی خود شدند و تنها علائم جزیی در هنگام نگاه کردن مستقیم و یا خیره نگاه کردن وجود داشت. یک بیمار به جراحی عضلانی چشم نیاز پیدا کرد. جابجایی مردمک چشم در هشت مورد از نه مورد کاملا برطرف شد. گسترش مشکل دوبینی و یا جابجایی خلفی چشم در هیچ بیماری به عنوان عارضه­ ی پس از جراحی تشخیص داده نشد. تاخیر زمانی بین زمان ایجاد آسیب تا بازسازی نیز بین 7 تا 2 سال (در موارد بازسازی ثانویه)  متغیر بود.

نتیجه آنکه استفاده از مش تیتانیوم برای بازسازی دیواره­ های اوربیتالی موثر و ایمن نشان داده­ شده­‌است. ایمپلنت­‌های تیتانیومی شخصی‌سازی‌شده عملکرد، کاربرد و نصب راحت­‌تری دارند. آن­ها با دقت بالایی مطابق با ناحیه ­ی اوربیتالی ساخته شده و تمام ناحیه را ترمیم می­کنند. این روش زمان جراحی و بهبود بیمار را کوتاه‌تر می­‌کند و توانایی عملکردی عضو آسیب دیده را نیز بازسازی کرده و همچنین از نظر زیبایی شناختی، تقارن و زیبایی را در این ناحیه­ بهبود می­‌بخشد.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازسازی دیواره اوربیت با ایمپلنت سفارشی – بخش سوم

بازسازی دیواره اوربیت با ایمپلنت سفارشی

پیوند استخوانی به ­طور گسترده در درمان نقص‌­های دیواره­‌های اوربیتال استفاده شده ­است که میزان عفونت در این روش کم بوده و به همین دلیل به عنوان یک گزینه­‌ی محبوب در درمان این­گونه نقص­‌ها باقی مانده­ است. آن­ها می‌توانند با عوارض جانبی جدی در ناحیه برداشت پیوند همراه باشند،  ثبات دراز مدت و میزان جذب آن­ها غیرقابل پیش­بینی است و به کارگیری و شکل‌دهی آن­ها  می‌تواند تا حد زیادی دشوار باشد. در تحقیقی بین 26 بیمار، یک مورد گزارش شده است که بیمار به دلیل جابجایی پیوند استخوانی بینایی‌اش را از دست داده­ است. در تحقیقی دیگر پزشکان با یک مطالعه­‌ی تحلیلی با نگاهی به فعالیت­‌های پیشین نشان دادند که اگرچه پیوند استخوانی و مش تیتانیومی می­‌توانند به ­طور موفق در بازسازی دیواره­‌های اوربیت شکسته­ شده به­ کار روند اما استفاده از تیتانیوم نتایج آناتومیکی بهتر و درمان موثرتری را نسبت به روش دیگر نشان می‌دهد.

اخیرا گروهی از محققان نشان داده‌اند استفاده از ایمپلنت­‌های مش تیتانیومی شخصی­‌سازی‌شده با کمک برنامه­‌ریزی پیش ­جراحی با استفاده از کامپیوتر با نتایجی دلگرم کننده همراه است. با افزایش استفاده از نمونه­‌سازی اولیه سریع و همکاری نزدیک بین موسسات پزشکی و تحقیقاتی، امروزه موانع برطرف شده ­است. در حال حاضر ساخت یک ایمپلنت اوربیت در ظرف کمتر از 5 روز از تاریج ایجاد آسیب در موسسه نویسندگان این مقاله میسر است. هزینه‌­ی ساخت این ایمپلنت­‌های تیتانیومی شخصی­‌سازی‌شده در حال حاضر کمتر از مش‌های تیتانیومی یا ایمپلنت­‌های پیش‌ساخته تجاری موجود در بازار است.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازسازی دیواره اوربیت با پروتز تیتانیومی – بخش دوم

شکی نیست که درمان آسیب­‌های اوربیتال، همواره در سال­‌های اخیر محل بحث و مناقشه بوده ­است. انتخاب اینکه درمان با جراحی انجام شود یا خیر، انتخاب رویکرد جراحی برای دسترسی بهتر و یا مواد مناسب برای بازسازی نقص دیواره نیز از جمله موضوعات بحث برانگیز می­‌باشد. پیوندهای استخوانی و همچنین انواع ایمپلنت­‌ها و نیز پروتز تیتانیومی برای بازسازی نقص دیواره‌های اوربیت استفاده شده­ است که با نتایج و عوارض جانبی متفاوت همراه بوده ­است.

استفاده از ایمپلنت­‌هایی با پایه پلاستیکی و یا سیلیکونی با نرخ عوارض جانبی بالا همراه بوده به ­طوریکه در مواردی ایمپلنت بعد از هفده سال جابجا شده و یا کاملا خارج ­شده است. در تحقیقی، محققان ایمپلنت­‌های مش­ تیتانیومی را در بازسازی نقص­‌ هایی با سایز متوسط در دیواره­‌های اوربیت به­ کار بردند به­ طوریکه این ماده را به عنوان یک ماده با کمترین عوارض یافتند. تاکنون مطالعات زیادی پیرامون ایمنی و موثر بودن فلز تیتانیوم در ساخت ایمپلنت­‌ها به منظور درمان نقایص دیواره­‌های اوربیت انجام شده ­است. در موردی دیگر پزشکان بر روی 56 مورد شکستگی در دیواره­‌های اوربیت کار کردند که در تمامی موارد نتایج مطلوب و حداقل عفونت و آلودگی را از کاربرد مش تیتانیومی گزارش کردند.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازسازی دیواره اوربیت – بخش اول

نویسندگان در این مطالعه نتایج حاصل از روش درمانی منحصربه‌فرد برای هر بیمار در نقص­‌های دیواره اوربیت با استفاده از صفحه و مش تیتانیومی را ارائه می‌دهند. داده‌های حاصل از پرتونگاری (CT) پردازش می­‌شوند تا یک تصویر سه بعدی (3D) به منظور بازسازی ضایعات اوربیتالی ایجاد شود به­ طوریکه تصویربرداری آینه­ ای از سینوس فکی (Maxillary Sinus) به منظور غلبه بر نقص مصنوعی در قسمت کف منطقه­ ی سینوسی انجام شد.

ایمپلنت‌های شخصی‌سازی‌شده به ­طور کاملا دقیق متناسب با حد فاصل منطقه­‌ی اوربیتالی سینوس ساخته می­‌شوند و سپس ناحیه‌ی اوربیتالی را ترمیم می­‌کنند. این روش زمان بهبود و جراحی را کاهش داده و همچنین از نظر عملکردی و زیبایی شناختی،  ناحیه­ ی آسیب را ترمیم می­‌کند.

با انجام اسکن منظم در سه بعد و استفاده از تصاویر حاصل از سی‌تی اسکن با وضوح و شفافیت بالا این امکان فراهم می­‌شود تا درک بهتری از ساختار نقص در ناحیه­‌ی منحنی به صورت سه بعدی حاصل شود. نتایج بدست آمده از این تصاویر به ساخت ایمپلنت شخصی‌سازی‌شده با دقت بالا کمک می­‌کند و بدین­ ترتیب می‌­توان ضایعه‌های دیواره­‌های اوربیت را که پس از ضربه ایجاد شده‌اند به ­خوبی بازسازی کرد. در این مقاله مروری بر مطالعات گذشته در زمینه بازسازی دیواره‌های اوربیتال با استفاده از مش و یا صفحه­ ی تیتانیوم شخصی‌سازی‌شده انجام شده­‌است.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازساری جمجمه به کمک ایمپلنت اختصاصی – بخش ششم

کاربرد بالینی

در طی عمل جراحی با استفاده از یک رویکرد کرانیوپلاستی مرسوم، ایمپلنت اختصاصی (سفارشی) ساخته­ شده جهت بازسازی جمجمه بر روی ناحیه­‌ی آسیب­ دیده در سمت راست جمجمه توسط دو عدد پیچ نصب گردید. این جراحی حدود 2 ساعت به طول انجامید. زمانی که صفحه­‌ی بازسازی شده به صورت دستی در طول عمل شکل داده می شود، این نوع جراحی تقریبا حدود 3 ساعت طول می‌کشید. نتیجه­‌ای که بلافاصله پس از جراحی حاصل شد کاملا موفقیت‌­آمیز بوده و ایمپلنت دقیقا در محل نقص در جمجمه قرار گرفت.

نتیجه ­گیری:

مدل­‌های پزشکی که به روش ساخت افزودنی ایجاد می­‌شوند برای درمان در جراحی­‌های پیچیده، آموزش، شبیه‌سازی جراحی، تشخیص، طراحی و ساخت ایمپلنت‌­ها و همچنین ابزار پزشکی بسیار کاربردی می‌باشند. تکنیک­‌های تولید افزودنی در تولید ایمپلنت‌­های سفارشی که با مشخصات فیزیکی هر بیمار مطابقت دارند کمک می­­‌کنند. توسعه مدل­‌های پزشکی پیچیده و ایمپلنت‌­ها –به صورت مجازی و یا فیزیکی- براساس تشریح داده­‌های تصاویر دیجیتالی که توسط اسکنرهای دقیق از بدن بیمار تهیه شده­‌است، سبب ایجاد ابزار قدرتمند برای تجزیه و تحلیل نقص­‌ها و بیماری­‌ها در علم پزشکی شده ­است و به موجب این تکنولوژی امکان طراحی و ساخت ایمپلنت­‌های سفارشی و پروتزها قبل از عمل جراحی به خوبی فراهم شده­ است. به دلیل امکان برنامه­‌ریزی و اطلاع از جزئیات دقیق هندسی و تشریح نقص مورد درمان پیش از عمل جراحی، با این روش زمان عمل کاهش می­‌یابد و همچنین دقت جراحی نیز بهبود پیدا می‌­کند.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازسازی جمجمه به کمک پروتز اختصاصی – بخش پنجم

بیمار مردی 22 ساله‌ست که در یک حادثه­‌ی دوچرخه­ سواری دچار یک ضایعه و آسیب بزرگ در ناحیه­‌ی پیشانی و جمجه در سمت راست شده بود. بخشی از جمجمه با ابعاد تقریبی  4/8 در 5/12 سانتی متر مربع دچار نقص شد که در حقیقت این ضایعه­‌ی استخوانی نتیجه­‌ی یک جراحی کاهش فشار مغز بود. پس از طی کردن دوره­‌ی درمان اولیه و بهبودی پس از تصادف، بحث بازسازی جمجه به کمک پروتز اختصاصی و بازگرداندن تمامیت ساختاری جمجه از نظر زیبایی‌شناسی صورت بیمار مطرح شد.

تصویر دیجیتال سه‌بعدی که با استفاده از توموگرافی کامپیوتری (سی­‌تی ­اسکن یا MRI) بدست می ­آید، به منظور مدل­سازی ساختار داخلی بدن استفاده می­‌شود. مدل­‌های پزشکی ساخته شده از این داده­‌ها بسیار دقیق می­‌باشند و به همین علت نیاز به تکنیک اسکن اسپیرال دارند که امکان اسکن کامل حجم را فراهم می­‌آورد. این امر موجب می­‌شود که به تعداد بیشتری اسکن (با ضخامت توصیه شده‌­ی کمتر از یک میلی­متر) تهیه شود، همچنین بسیار مهم است که ابعاد پیکسل در هر تکه بسته به مورد آن کاهش یابد. اکثر واحدهای CT و MRI توانایی فرستادن داده­‌ها در قالب یک فایل پزشکی رایج-DICOM (تصویربرداری دیجیتال و ارتباط در پزشکی) را دارند.

ماده­‌ی مورد استفاده تیتانیوم  Ti64 ELIبود، چراکه این ماده از نظر خواص مکانیکی و شیمیایی استاندارد ASTM F 136 مربوط به ایمپلنت‌های کاربردی در جراحی را به خوبی پوشش می­‌دهد. این ماده برای ساخت ایمپلنت استفاده شده و در مقابل سیستم بدن بی‌ضرر می­‌باشد. در حقیقت Ti64 ELI همان آلیاژ Ti6Al4V می باشد که میزان ناخالصی آن کاهش پیدا کرده‌است.

در نهایت فرآیند ساخت ایمپلنت سفارشی پس پرداخت و استریلیزاسیون پایان می­‌یابد.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازسازی جمجمه – بخش چهارم

تولید به روش افزودنی می­‌تواند توسط متخصصین بهداشت در بسیاری از تخصص‌­ها از جمله ارتوپدی، جراحی مغز و اعصاب، جراحی فک و صورت، بازسازی جمجمه و جراحی­‌های بینی و جراحی پلاستیک و زیبایی، ایمپلنت­ دندانپزشکی و انکولوژی (oncology) به­ کار رود.

یکی از زمینه­ های پزشکی که همواره مورد توجه بوده­ است، جراحی و بازسازی استخوان است. به عنوان مثال می­ توان به جراحی­ های فک و صورت اشاره کرد. بی­نظمی و تغیر شکل در استخوان­‌های سر و صورت یک نقص مادرزادی پیچیده و متنوع است که تعداد قابل توجهی از افراد در سراسر دنیا به آن مبتلا هستند. علاوه بر ناهنجاری­‌های مادرزادی، نقص­‌های فک و صورت می­‌توانند دلایلی از جمله تومور داشته ­باشند. در چهار دهه گذشته، افزایش تعداد آسیب­‌ها و نقص­‌های فک و صورت براثر حوادث ترافیکی و خشونت‌­ها و درگیری­‌های شهری نیز افزایش یافته­ است. تولید به روش افزودنی می­‌تواند در ساخت ایمپلنت­‌های جایگزین بخشی از آناتومی نیز به ­کار رود، چراکه در این روش اطلاعات کاملی از اندازه، جهت و مکان ایمپلنت­‌ها و آناتومی بیمار در دسترس است. در مواردی شامل ناهنجاری­‌های استخوانی باید در نظر داشته­ باشیم که بهبود در عملکرد عضو آسیب­ دیده­ ی بیمار، بهبود روحیه و افزایش کیفیت زندگی بیمار پس از جراحی تمامی هزینه­‌های استفاده از فناوری جدید را توجیه می­‌کند.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

بازسازی جمجمه به کمک روش ساخت افزودنی – بخش سوم

روش ساخت افزودنی

ساخت افزودنی (Additive Manufacturing (AM)) و یا تولید نمونه­‌ی اولیه­‌ی سریع (Rapid Prototyping (PR)) یک تکنیک ساخت با استفاده از روش افزودنی است که براساس افزودن لایه­‌های کم ضخامت متوالی از ماده­ عمل می­‌کند. این فن­اوری با استفاده از اطلاعات به­‌دست­‌آمده از مدل هندسی سه بعدی CAD به تولید اجزای فیزیکی (مانند نمونه­‌های اولیه، مدل­‌ها، قالب­‌ها) می­‌پردازد. برای شروع این فرآیند ابتدا یک مدل سه بعدی با استفاده از نرم‌­افزار تهیه می‌­شود، که به صورت الکترونیکی برش داده­‌ می­‌شود. قسمت­‌های برید شده به منظور ایجاد خطوط کنترل کننده­‌ی حدفاصل­‌ها، استفاده می­‌شوند که در هر لایه دقیقا مشخص می‌­کنند که چه موادی باید اضافه شود. این لایه‌­ها به­‌طور متوالی پردازش می­‌شوند و بخش فیزیکی در حقیقت از انباشته شدن و چسبندگی لایه­‌ها از قسمت پایین با سمت بالا تولید می­‌شود.

این روزها، روش ساخت افزودنی برای ساخت ایمپلنت­‌های سفارشی به­‌کار می­‌رود در حالی­که متناسب با نیازهای هر فرد می‌­باشد و تمامی پارمترها از قبیل اندازه، شکل و خواص مکانیکی ایمپلنت را در نظر می­‌گیرد.

به منظور رسیدن به این هدف، تنها از اطلاعات دیجیتال استفاده می‌­شود. در این روش مدل­‌های فیزیکی دیگر مورد نیاز نیستند به­‌طوری­که الگوهای کامپیوتری تولید شده امکان تولید مستقیم محصول و ایمپلنت نهایی را فراهم می‌­کنند و بدین ترتیب زمان تولید کاهش می­‌یابد. استفاده از این تکنولوژی پتانسیل قابل توجهی را در کاهش دادن زمان تولید و جراحی و همچنین کاهش هزینه­‌های درمان دارا می‌باشد و می­‌توان به یک کیفیت مطلوب درمان برای تمامی افراد دست پیدا کرد.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”