بایگانی برچسب برای: اوربیت

پروتز سفارشی تیتانیومی در جراحی فک و صورت

فرایند جراحی: ریزکشن دقیقا به طوری که بر روی مدل نمونه اولیه برنامه‌ریزی شده بود، به روش‌های داخل دهانی یا خارح دهانی انجام شد. پروتز سفارشی تیتانیومی که به طور شخصی‌سازی‌شده تولید شده‌بودند بر روی ناحیه‌ای که ریزکشن انجام شده بود قرار گرفتند، و در محل مورد نظر قالب شدند. هیچ گونه تنظیم و شکل‌دهی پلیت نیاز نبود.

پروتزها به وسیله پیچ‌های 2 میلیمتری به طول‌های 8 و یا 10 میلیمتر به استخوان متصل شدند.

پس از عمل جراحی OPG برای چک کردن محل قرارگیری پروتز انجام شد.

پس از عمال جراحی به مدت 7 روز بیماران تحت پوشش آنتیبیوتیک و مسکن درد قرار گرفتند. بخیه دوخته شده پس از 7 روز خارج شد.

طی این مطالعه پارامتر‌های زیر به طور کلینیکی و به وسیله رادیوگرافی مورد ارزیابی قرار گرفتند.

  1. زمان لازم برای فرایند جراحی.
  2. محل قرارگیری پروتز.
  3. اندازه آسیب مورد بازسازی.
  4. پیچیدگی جایگذاری.

زمان لازم برای ریزکشن و بازسازی به وسیله پروتز شخصی‌سازی‌شده برای تمامی کیس‌ها کمتر از 3 ساعت بود.

محل قرارگیری شامل التصاق چانه‌ای (Mandibular symphysis) تا بدنه مندیبل (Mandibular body) در بیمار 1، از زاویه مندیبل تا بدنه مندیبل برای بیمار 2 ،و از زاویه تا زاویه مندیبل برای بیمار 3 بود.

بیماران 1 و 2 دارای آسیب با سایز متوسط بودند ،و بیمار 3 دارای آسیب با سایز بزگ بود.

 در بیمار 3 باز شدگی زخم به اندازه 1.5 سانتیمتر پس از جراحی وقوع یافت، که همراه با خروج هیچ عفونتی نبود و هیچ گونه نشانه‌ای از عفونت وجود نداشت. این زخم با درمان موضعی برطرف شد.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

پروتز شخصی سازی شده در جراحی فک و صورت

بیمار 2: یک بیمار مرد 21 ساله  که از تورم در سمت عقب چپ پائین دهان به مدت 4 الی 5 ماه رنج می‌برد، معرفی شد. تورم به تدریج تا اندازه حال حاظر بزرگ شد و با درد همراه بود. درمان‌های پزشکی و دندانپزشکی پیشین کمک کننده نبوده‌اند. آزمایشات رادیولوژی نشان‌دهنده نفوذپذیری اشعه (Radiolucency) در حفره‌هایی (Multilocular) که از دندان پیشین (Incisor) جانبی مندیبل چپ تا دندان آسیاب (Molar) دوم مندیبل چپ گسترش داشت، بودند. دندان آسیاب سوم تحت فشار بود، اما با آسیب همراه نبود. باریک شدگی چشمگیر در بردر پائینی مندیبل ملاحظه شد. تنفس نشان دهنده وجود مقدار زیادی کریستال کرسترول و سلول‌های اشتعال‌پذیر بود. آسیب شناسی بافتی نشان‌دهنده کراتوکیست دندانی (Odontogenic keratocyst) بود. با توجه به گسترش آسیب، برای بیمار طرح درمان ریزکشن بخشی آسیب، و بازسازی به وسیله پروتز شخصی سازی شده بر اساس مدل نمونه اولیه سریع در نظر گرفته شد.

بیمار 3: یک بیمار خانوم 50 ساله که از تورم در در ناحیه فک پائین به مدت 3 سال رنج می‌برد، معرفی شد. بیمار یک پیشینه پزشکی از یک برجستگی کوچک در ناحیه مندیبل چپ، که به طور تدریجی بزرگ شده و ناحیه راست مندیبل را نیز در بر گرفته، و درد و حس مورمور شدن در ناحیه مندیبل چپ را  ارائه داد. علاوه بر این پیشینه پوسته پوسته شدن دندان نیش وسطی مندیبل چپ و خارج شدن عفونت از ناحیه کنین (Canine) مندیبل راست به مدت 1 ماه نیز ارائه شد.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

پروتزهای شخصی‌سازی شده در جراحی فک و صورت

این مطالعه در دپارتمان جراحی دهان فک و صورت بیمارستان و کالج Sharad Pawar Dental بین اکتبر 2007 و اکتبر 2009 به انجام رسیده است. سه بیمار که پس از قطع و برش فک پائین و از دست دادن بافت سخت، ملزم به بازسازی آسیب ایجاد شده بودند، در این مطالعه شرکت داشتند. هرسه بیمار برای انجام فرایند جراحی، شامل برش و ریزکشن بخشی از فک و صورت، و سپس بازسازی و اصلاح آسیب حاصل از جراحی قبلی به کمک پروتزهای شخصی‌سازی شده مناسب تشخیص داده‌شدند.

هیچ کدام از بیمار‌ها درگیر شرایط سیستماتیک نبودند. مبتلایان به بیماری‌های با احتمال بالای ابتلای مجدد به بیماری، همچون بیماری‌های بدخیم و حساسیت شناخته شده به متریال پروتز از این تحقیق حذف شدند.

بیمار 1

یک بیمار خانوم 27 ساله که از تورم در سمت راست پائین دهان به مدت 8 الی 9 ماه رنج می‌برد، معرفی شد. تورم از یک برجستگی کوچک شروع شد و به تدریج به اندازه حال حاضر بزرگ شد. بیمار همچنین به خاطر از دست دادن دندان‌های تحتانی پائین طی 2 تا 3 ماه اخیر ناراضی بود.

آسیب شناسی بافتی که بر روی نمونه بافت برداشته شده (Biopsy) انجام شد، سفت شدن و آهکی شدن (Calcifying) کیست دندانی اپیتلیال یا بافت پوششی (Epithelial odontogenic cyst) را تشخیص داد. با توجه به گسترش و شدت آسیب و جراحت موجود، که نوع درجه دوم از بیماری آملوبلاستوما (Ameloblastoma_نوعی تومور مندیبل) می‌باشد، برای بیمار طرح درمان ریزکشن بخشی از بافت در نظرگرفته شد.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

پروتز شخصی‌سازی‌ شده در جراحی فک و صورت

در مقایسه با روش‌های مرسوم پروتز شخصی‌سازی‌ شده فواید متعددی را ارائه می‌دهند:

  • با افزایش درک از آناتومی بیمار و همچنین گسترش بیماری، کیفیت طرح درمان پیش از جراحی به طور چشم‌گیری افزایش می‌یابد.
  • مدل‌ نمونه اولیه یک رفرنس مناسب برای توصیف فرایند و مراحل عمل جراحی به بیمار را فراهم می‌کند. با افزایش درک بیمار از میزان دشواری‌ها و محدودیت‌های جراحی پیش رو، میزان اعتبار رضایت اعلام شده بیمار افزایش می‌یابد.
  • بهترین روش برای برش و خارج کردن تومور مشخص می‌شود، و یک شبیه‌سازی واقعی‌تر از مراحل عمل جراحی انجام می‌شود.
  • هنگام خمش پلیت تنش پیچشی ناخواسته کم‌تری ایجاد شد.
  • با ساختن پروتزهای شخصی دقیق‌تر، پیچ‌های از پیش جایگذاری شده و طرح ریزی برش استخوان، پیش‌بینی نتیجه جراحی بهبود می‌یابد.
  • زمان جراحی کاهش می‌یابد.
  • دقت مدل پروتز نهایی طراحی شده و مناسب بودن هر پروتز به طور جداگانه به وسیله مدل نمونه اولیه فیزیکی قابل ارزیابی است. این ارزیابی امکان اصلاح تمامی خطاهای ممکن در شکل پروتز را پیش از جراحی فراهم می‌آورد. بنابراین، موجب می‌شود ریسک نیاز به درمان مجدد کاهش ‌یابد، و فشار روانی وارد بر بیمار نیز حذف می‌شود.
  • آموزش پزشکی و تحصیلات جراحی می‌تواند به دور از شلوغی و نامنظمی پیش از این انجام ‌شود.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

پروتز سفارشی تیتانیومی در رزکشن تومور فک

عالی‌ترین هدف پس از هرگونه قطع عضو آسیب دیده بدن، از جمله رزکشن تومور فک نه تنها عملکرد صحیح آن می‌باشد، بلکه فراهم کردن یک بازسازی عملکردی و زیبایی از آن، که با حداقل مشکل سلامتی مواجه باشد نیز، مورد توجه است. در اختیار داشتن تجهیزات بازسازی گوناگون برای پزشکان جراح از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. عموما در هر عمل جراحی باید از تکنیک‌هایی با کمترین پیچیدگی که بیش‌ترین احتمال موفقیت برای بیمار را در پی دارد، استفاده شود.

بسیاری تکنیک بازسازی مرسوم در دسترس می‌باشد، که دارای مضرات ذاتی می‌باشند:

  • دشواری تخمین میزان آسیب، پیش از جراحی.
  • پیوند استخوانی و پیوند‌های میکرو عروقی با شیوع بیماری در عضو دهنده همراه هستند.
  • محدودیت در اندازه و شکل متریال.
  • طولانی شدن مدت زمان عمل جراحی.
  • از بین رفتن زیبایی بیمار، ناشی از طبیعت بسیار پیچیده جراحی، و همچنین نیاز به مهارت بالای جراح.
  • زمان صرف شده در اتاق عمل برای فرم‌دهی مجدد پلیت و پیوند استخوانی.
  • دشواری در دستیابی به شکل و فرم مناسب فک و صورت، به وسیله تطابق‌دهی پروتز با آناتومی در حین جراحی، به دلیل عدم وجود دید کافی از آناتومی فک و صورت.
  • فرایند مدل‌سازی و فرم‌دهی پروتز در حین جراحی، موجب دشواری و فشار زیاد عمل جراحی می‌شود.
  • ریسک‌های محتمل شامل بیرون‌زدگی پلیت از پوست، شکستگی پلیت و پیچ، و شل شدن یا عفونت پیچ می‌باشد.
  • استفاده نامناسب و یا غیر معمول از پلیت ممکن است منجر به تفکیک و از کار افتادگی بافت نرم و عفونت شود.
  • خمش متکرر پلیت ممکن است دلیل شکستگی پلیت باشد.
  • به طور معمول پلیت‌های از پیش ساخته‌شده به طور جانبی در محل آسیب دیدگی قرار می‌گیرند، که شکاف آسیب را پر نمی‌کند و منجر به حرکت و جابه‌جایی ناخواسته استخوان‌ها شده و تنش وارد بر پروتز را منجر می‌شود.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

پروتز اختصاصی در جراحی فک و صورت

بر اساس مفهوم دقت بالا، سادگی تولید، و قابلیت وفق‌پذیری مناسب، نمونه اولیه به عنوان وسیله‌ای برای تولید پروتز اختصاصی در این مطالعه مورد استفاده و میزان تاثیر آن نیز مورد ارزیابی قرار گرفت.

به طور سنتی، بازسازی بافت سخت اسکلت فک و صورت، به عنوان هدف والای جراحی فک و صورت، مورد تحقیق و جستجو بوده است. تجسم و دید محدود از ساختار داخلی، تاثیر جراحی بر مجرای تنفسی، وجود دندان ها و ارتباطشان با استخوان، و تداخل با جفت شدن دندان‌ها، عمل جراحی را پیچیده و غیر قابل پیش‌بینی می‌نماید.

در گذشته، روش‌های بازسازی تحت هزاران تغییر مختلف از پیوند ساقه دار (Pedicled flap _نوعی از پیوند که در آن بافت پذیرنده در اتصال با بافت دهنده قرار دارد، و از طریق آن از خون تغذیه می‌شود) تا پیوند آزاد (Free graft_ نوعی از پیوند که در آن بافت به طور کامل از تغذیه خون و محل اصلی آن جدا می‌شود)، و از پیوند میکرو عروقی (Microvascularized) تا پیوند استخوانی عروقی (Vascularized bone graft) قرار گرفتند. این تکنیک ها بسیار حساس بوده و وابسته به شیوع بیماری در ناحیه دهنده می‌باشد، و ممکن است دارای محدودیت در شکل و اندازه متریال باشند، که به طور معمول مانع استفاده از آن‌ها می‌شود.

پلیت‌های بازسازی از پیش ساخته شده و فرم داده شده نیز از روش‌های معمول برای بازسازی پس از جراحی‌های قطع عضو (Ablative surgery) در ناحیه فک و صورت می‌باشد. به طور معمول پلیت‌ها در بازسازی ساختار آناتومی محل قرارگیری ناکارامد هستند، و بایستی زمان زیادی در اتاق عمل برای شکل‌دهی مجدد آن‌ها صرف شود.

مدل‌های نمونه اولیه سریع دارای دقت ابعادی بسیار بالا هستند، و به طور افزایشی برای برنامه تشخیص و طرح ریزی درمان مورد استفاده قرار گرفته‌اند.  فرض محققان بر این است که از نمونه‌های اولیه مشابه می‌توان برای طراحی پروتز شخصی‌‌سازی‌شده استفاده کرد.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

پروتز مفصل گیجگاهی – بخش چهارم

یک پروتز مفصل گیجگاهی شخصی‌سازی‌شده، مطابق با آناتومی فک بیمار طراحی شد. سی تی اسکن سر بیمار دریافت شد. از مجموعه تصاویر به دست آمده از سی تی اسکن بیمار، هندسه سه بعدی جمجمه، فک پائین، و فرورفتگی گیجگاهی فوسا به دست آمد. یک پروتز شخصی‌سازی‌شده برای مطابقت با آناتومی طبیعی TMJ چپ بیمار طراحی شد، و از یک جزء کوندیل از جنس تیتانیوم و یک فوسا از جنس پلی‌اتیلن با تراکم بالا، ساخته شد.

طراحی پروتز مفصل گیجگاهی، از یک فوسا که از پلی‌اتیلن با وزن مولکولی بالا ماشین‌کاری شد، و از یک قسمت کوندیل که با تیتانیوم پرینت سه‌بعدی شد، تولید گردید.

قسمت فوسا با استفاده از 6 پیچ، و قسمت کوندیل با استفاده از 5 پیچ با طول‌های 6 تا 8 میلیمتر ثابت شدند.

12 ماه پس از جراحی تعویض TMJ با پروتز، بیمار قادر به باز کردن دهان تا 38 میلیمتر بود، و درجه درد به 7 از 10 رسید. هیچگونه مشکل در جراحی، طی بررسی‌های پزشکی و رادیوگرافی پس از عمل گزارش نشد.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

پروتز مفصل گیجگاهی – بخش سوم

هدف از مطالعه این پرونده طراحی و ارزیابی کارامدی یک پروتز مفصل گیجگاهی پرینت سه بعدی شده و همچنین به کارگیری این پروتز در درمان مرحله نهایی بیماری آرتوروز TMJ یک بیمار بود. عدم موفقیت پروتز، به صورت شل شدگی و یا شکست زود هنگام، یک عامل مهم محدود کننده در طول عمر کنونی پروتزهای تعویض مفصل فکی است که تحت تاثیر نیرو‌های تماسی مفصل و تنش‌های پروتز ناشی از بارگذاری دینامیکی می‌باشد.

هندسه پروتز به عنوان عامل مهم دخیل در بارگذاری مفصل و بنابراین، شکست فرسایشی و یا شل شدگی در طراحی‌های کنونی است. دانش دقیق از بارگذاری مفصل طی فعالیت‌های روزانه مانند جویدن و یا گاز زدن، برای ارزیابی کارامدی پروتز تعویض مفصل، و همچنین ارزیابی کمی تاثیر طراحی ایمپلنت برعملکرد پروتز، حیاتی می‌باشد.

یک فرد خانوم 48 ساله، مبتلا به آرتوروز نوع 5 در TMJ سمت چپ، در این مطالعه شرکت داده شد. بیمار قادر به بازکردن دهان تا 22 میلیمتر ، و همچنین دارای درجه درد 7 از 10 در مقیاس VAS پیش از جراحی بود. بیمار تحت روش ‌های درمان‌ مرسوم پیشین بهبود نیافته، و خارج از محدوده اندازه و شکل آناتومی معمول پروتز بود. برای این بیمار هیچ گونه پیشینه پزشکی جراحی فک و صورت وجود نداشت.

 

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

پروتز مفصل فک – بخش دوم

پروتز مفصل گیجگاهی، مفصلیست که از یک کوندیل فک پائین (Mandibular condyle)، و گلنوئید گیجگاهی (glenoid fossa)، در استخوان شقیقه تشکیل شده است. جراحی تعویض مفصل با پروتز مفصل فک آخرین مرحله درمان بیماری انحطاط شدید TMJ، شامل آرتوروز، انکیلوز (Ankylose)، تحلیل رفتگی کوندیل، تومور، و سرطان می‌باشد، و زمانی انجام می‌شود که روش‌های درمان سنتی موفقیت آمیز نبوده‌اند. هدف از جراحی تعویض مفصل گیجگاهی کاهش درد، بهبود عملکرد فک، حداکثر شدن قابلیت باز شدن دهان، و افزایش کیفیت زندگیست. در مقایسه با پیوند استخوان لگن و دیگر روش‌های بازسازی، ساختن مفصل گیجگاهی موجب کاهش بیماری به طور اساسی می‌شود.، زیرا عضو دهنده‌ای نیاز نیست، که به مفهوم زمان بستری کوتاه‌تر و بهبود عملکرد سریع بدون نیاز به ترمیم پس از جراحی می‌باشد. هرچند عدم موفقیت‌هایی نظیر شل شدگی پیچ، شکستگی ایمپلنت، آسیب به اعصاب حین جراحی و عفونت با نرخ 14% رخ می‌دهد و به طور ممتد تاثیر معکوس بر طول عمر پروتز دارد.

تولیدات افزایشی، شامل پرینت سه بعدی، با کاهش هزینه پرینترهای موجود و توسعه و پیشرفت تکنولوژی ذوب فلز با لیزر، محبوبیت بسیاری را در سال‌های گذشته کسب کرده. با تبدیل اطلاعات عکسبرداری پزشکی به مدل سه بعدی آناتومی، پروتزهای تعویض مفصل می‌توانند به سادگی، برای هر بیمار به طور سفارشی، مطابق با آناتومی منحصر به فرد هر بیمار طراحی شوند.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”

پروتز مفصل فک – بخش اول

این مطالعه نشان‌دهنده کارایی پروتز شخصی‌‌سازی‌شده‌ای است، که کاملا برای درمان انواع مختلف بیماری‌های مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) در مرحله نهایی، مناسب می‌باشد. پروتز‌ مفصل فک استاندارد، در اندازه‌های محدود عرضه می‌شوند، و همگی انواع آناتومی بیماران مراجعه کننده را دربر نمی‌گیرند. هدف از این مطالعه، بررسی دو مورد می‌باشد. اول، طراحی یک پروتز مفصل فک شخصی‌سازی‌شده برای درمان آرتروز مفصل گیجگاهی مرحله آخر یک بیمار ، کاشت پروتز در جمجمه بیمار، و ارزیابی نتیجه درمان تا 12 ماه پس از عمل جراحی. دوم، ارزیابی رابطه و تاثیر تغییر در هندسه کاندیل پروتز، بر پاسخ ایمپلنت به بارگذاری ناشی از جویدن.

یک بیمار خانم چهل و هشت ساله، با آرتروز درجه پنج در مفصل فک سمت چپ، در این آزمایش شرکت داده شد، و یک پروتز برای تطبیق با مفصل طبیعی بیمار طراحی شد. پروتز چاپ سه بعدی شده، و سپس استریل و در جمجمه بیمار کاشته شد، و میزان درد و عملکرد طی 12 ماه پس از جراحی ارزیابی شد. پاسخ پروتز به بارگذاری ناشی از جویدن و گاز زدن، و حداکثر نیروی گاز زدن، به وسیله یک مدل ماهیچه و اسکلت شخصی‌سازی‌شده، اندازه گیری شد. شبیه‌سازی پس از بررسی ضخامت کاندیل، طول گردنه، و کروی بودن سر مفصل انجام شد.

 پس از جراحی جایگذاری پروتز TMJ، میزان درد در مقیاس آنالوگ از عدد 7 از 10 ،تا عدد 1 از 10 کاهش یافت، و قابلیت بازشدن دهان از 22 میلیمتر به 38 میلیمتر افزایش یافت.

“نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است”