09شکستگی‌های کف و دیواره اوربیت به‌دلیل نیاز به آناتومی سه‌بعدی و چشم‌انداز عملیاتی محدود، چالش‌برانگیز هستند. پروتزهای نامتناسب و تکنیک جراحی ضعیف می‌تواند به اختلال بصری و نتیجه نامطلوب منجر شود، و بزرگ‌تر شدن حجم اوربیت نیز منجر به عدم قرینگی موقعیت چشم (دیستوپیا) می‌شود. در مدیریت جراحی چنین شکستگی‌هایی، شکافتن شکاف خلفی و بازسازی شیب کف اوربیت عوامل کلیدی در جلوگیری از فرورفتگی باقیمانده و دوبینی عودکننده هستند. مش‌های تیتانیومی آماده موجود هستند، اما آناتومی اوربیت انسان یکسان نیست،و ریخت‌شناسی شکستگی‌ها متفاوت است. بنابراین مش‌های آماده باید درحین عمل بریده شده و شکل داده شوند. اثبات شده است که پلیت‌های مرسوم خم‌داده شده به‌شکل دستی نسبت به پروتزهای از پیش خم‌داده شده در بازسازی شکستگی‌های با پروتوتایپ جمجمه پرینت سه‌بعدی دقت کمتری دارند. پلیت‌های از پیش خم‌داده شده نتایج یکسانی با پروتزهای ترکیبی پلی‌اتیلنی-تیتانیومی به‌دست می‌دهند و تفاوتی در نرخ عارضه این دو وجود ندارد.
برنامه‌ریزی مجازی پیش از عمل و استفاده از پروتزهای شخصی‌سازی‌شده امکان بازسازی دقیق شکستگی‌های اوربیت را فراهم می‌آورند. ما نتایج و تجارب خود در بازسازی کف اوربیت با پروتزهای شخصی‌سازی‌شده را در ۱۵ بیمار که حداقل برای سه ماه بعد از عمل فالوآپ شده‌اند ارائه می‌دهیم. میانگین (دامنه) تفاوت بین موقعیت پروتزهای برنامه‌ریزی‌شده به‌صورت مجازی و موقعیت بعد از عمل آن‌ها ۹/۱ (۶/۵ – ۵/۰) میلیمتر بود.
ما از قرینه کردن طرف مقابل و سالم به‌عنوان مرجع بازسازی مجازی استفاده کردیم. حجم پس از عمل اوربیت شکسته ۳۴/۱ میلی‌لیتر کمتر از طرف سالم بود، اما این موضوع به‌لحاظ بالینی اهمیتی ندارد. هیچ‌یک از بیماران نیازمند عمل مجدد نبوده و هیچ‌یک در دوران فالوآپ هیچ‌گونه عوارض مرتبط با پروتز بروز ندادند. ما نتیجه می‌گیریم که پروتزهای شخصی‌سازی‌شده درمانی سازگار و مطمئن برای ترومای اوربیت هستند، و همین‌طور پروتکل هلسینکی می‌تواند کاربری‌های گسترده‌تری در درمان شکستگی‌های صورت داشته باشد.
می‌توانید در پست بعدی نحوه طراحی پروتز‌ها و جزئیات نتایج را مطالعه کنید.
